Sorry โทดทีรักเรื่องนี้ไม่มีซับไท'เทิล

         การแข่งเกมส์บอลระหว่างเขาและเธอเป็นไปได้อย่างสูสี
 
     [ไม่น่าเชื่อ ถึงจะเป็นแค่เกมส์ก็เถอะ ถ้าคนที่ไม่เคยเล่นบอล ก็ไม่น่าจะเล่นเกมส์ได้ขนาดนี้]
 
      <ฝ่ายตรงข้ามยิงเข้าไปแล้ว~ %*#$ > เสียงในเกมส์ดังขึ้น
 
   "เอ๊ะ - -"
 
    "มัวเหม่ออะไรของเธออยู่ ฉันนำเธอแล้วนะ ^^ " เขายิ้มกว้างทันที
 
    "ยิ้ม..แล้ว :") "
 
   "หะ ยิ้ม?"
 
   "เอ่อ.. ใช่ๆ ตัวละครในเกมส์ของนายมันยิ้มแล้ว เพราะมันได้ลูกไง" แถไปซะไกล
 
  "อะไรของเธอกัน ทำตัวแปลกๆนะ - - "
 
  "แปลกอะไรกันยะ นี่ก็ธรรมดาของฉัน"
 

For' Ace <มาดูในมุมของเอสมั่งดีกว่า>
 
  อยู่ดีๆยัยเด็กนี่ก็ชวนผมมาเล่นเกมส์ด้วย ทั้งๆที่เราพึ่งจะเจอกันแท้ๆ เธอยิ้มและร่าเริงตลอดเวลา บางทีก็ทำตัวแปลกๆ และยังชอบคุยเรื่องบอลกับผม
 
"นี่ นายไม่เคยเล่นบอลจริงๆหลอ" และแล้วเธอก็ถามผมอีกครั้ง
 
"ถามทำไม "
 
 "ฉันว่า นายต้องเล่นฟุตบอลเป็นแน่ๆเลย"
 
ก็อย่างที่เธอว่านั่นแหละผมเล่นบอลเป็นจริงๆ แต่แค่มันเป็นอดีตที่นานมาแล้วหน่ะ ผมไม่อยากรื้อฟื้น
 
"ป่าว ฉันเล่นไม่เป็น" ผมก็คงยังยืนยันคำเดิม
 
"โอเค~~~ เล่นไม่เป็นก็เล่นไม่เป็น ตาลุงเอ้ย"เธอทำหน้าเบ้ใส่ผมและพาลใส่ผมซะงั้น
 
" - - " ผมทำหน้างงๆ และเกาหัว
 
 "ไม่ต้องมางง เลี้ยงไอติมฉันด้วยนะลุง"
 
 "หะ ทำไมโยนให้ฉันเฉยเลยหล่ะ  แล้วไอ่คำว่า ลุง อีก ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะ"
 
 "ก็ฉันเลี้ยงค่าเกมส์นายแล้ว นายก็ต้องเลี้ยงไอติมฉันดิ"
 
"ที่เธอต้องจ่ายค่าเกมส์มันก็ถูกแล้วไม่ใช่หรือไง ก็เธอเป็นคนชวนฉันมาหนิ่"
 
"ไม่เกี่ยวกันซะหน่อย -3- ยังไงนายก็ต้องเลี้ยงไอติมฉัน"
 
"ได้ๆ ถ้างั้นตามมา"
 
"" พอผมบอกจะเลี้ยงไอติม เธอก็ทำท่าดีใจทันที
 
ณ ร้านไอติม
 
"เธอเอารสอะไร"
 
"มะนาว"
 
"มะนาว 1 ช็อคโกแลต 1 ครับ"
 
พอได้ไอติมมาผมก็ยื่นให้เธอ
 
"หืม เปรี้ยวๆ อร่อยจังเยย >.<"
 
"ตึกตัก ตึกตัก" หัวใจของผมเต้นรัวขึ้นมาทันที เมื่อเธอทำท่าทางแบบนั้น