Angelics War นาย...อยากจะทำแบบนี้จริงๆเหรอ

และแล้ว...ทันทีที่โยโซระสามารถบอกเด็กหนุ่มที่เธอรักที่สุดให้ได้รับรู้ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาได้สำเร็จ ท้องฟ้าเหนือเหล่า"Seiri"และฮิซาชิก็เกิดแปรปรวนขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ กลุ่มเมฆที่ปกคลุมบนท้องฟ้าอย่างหนาแน่นจนถึงเมื่อครู่ได้แยกออกเป็นวงกว้าง พร้อมกันนั้นก็ปรากฏร่างชายผู้หนึ่งกำลังลงมาจากกลีบเมฆที่แยกออกเมื่อสักครู่นี้อย่างช้าๆราวกับเทพเจ้า...

"หึ..ฮ่าๆๆๆ!!"

ชายคนนั้นหัวเราะร่วนในลำคอขณะจ้องลงมายังเหล่าอดีตพรรคพวกของมันที่อยู่ด้านล่าง สายตาของชายคนนั้นที่จ้องลงมาราวกับสายตาของเหยี่ยวที่กำลังมองดูหนูท่อระบายน้ำที่กำลังจะกลายมาเป็นอาหารมื้อต่อไปของมัน...
แน่นอนว่ากับมนุษย์ที่เคยถูกเหล่าSeiriตามฆ่าก็เหมือนกัน!!

"ที่แท้ก็แกเองเหรอ... คนที่สั่งให้พวกแองเจลอยด์สามคนนี้ตามฆ่าฉันน่ะ! ไม่มีของที่หนักกว่านี้แล้วหรือไง!?"

แต่ถึงแม้จะอยู่ต่อหน้าเทพเจ้าที่เหนือชั้นกว่าอย่างเปรียบเทียบไม่ได้... ฮิซาชิก็ยังจ้องตาชายคนนั้นตาไม่กระพริบ ราวกับเป็นสัญญาณท้ารบที่ส่งต่อไปโดยไม่จำเป็นต้องอาศัยคำพูด

"อย่านะคะ..! เจ้านาย..."
ถึงจะไม่ค่อยเก็ท... แต่เมื่อโยโซระที่ได้แต่มองรัศมีแสงที่กระจายออกมาจากปีกทั้งสองข้างของชายผู้นั้นแล้วถึงกับหลุดปากออกมาแล้วก็พอจะเข้าใจได้โดยไม่ยากเย็น

ชายผู้นี้แหละคือ...เจ้านายของเหล่าแองเจลอยด์ทั้งมวลที่ถูกส่งลงมายังพื้นโลกเพื่อทำการสังหารเด็กหนุ่มที่กำลังต่อสู้กับพวกเธอทีเดียวพร้อมกันถึงสามคน ชายผู้นี้เองที่เปลี่ยนสภาพกายเนื้อของแองเจลอยด์เนพติสท์ที่เคยเกือบจะแข็งแกร่งที่สุดในหมู่Seiriให้กลายเป็นกายจักรกลที่มีพลังเหลือเพียงที่จะพอต่อสู้กับโยโซระได้อย่างสูสี

ชายผู้นี้นี่เอง!!!

"เอาล่ะ..! มาจบเรื่องที่น่าเบื่อจนชวนเอียนพวกนี้กันเลยดีกว่าไหม... เจ้าพวกไร้น้ำยา!!"

ในมือของชายคนนั้นปรากฏแสงสีส้มขึ้นมาสว่างจ้าอยู่บนฝ่ามือ ก่อนที่แสงนั้นค่อยๆก่อตัวเป็นก้อนกลมๆเรืองแสงเหมือนดวงอาทิตย์ขนาดจำลองหนึ่งในหมื่นล้านส่วน หากแต่ลูกพลังในมือนั้นก็เพียงพอแล้สที่จะจัดการปลิดชีพของเหล่าแองเจลอยด์ที่อยู่ตรงหน้า...

และในตอนนั้นเอง... เทพตนนั้นก็ชูมือขวาของเขาขึ้นก่อนที่จะโยนดวงอาทิตย์ขนาดจิ๋วในมือใส่พวกที่กำลังต่อสู้กันอยู่ด้านล่าง ด้วยความเร็วที่สูงมากของลูกพลังนั้น มันจะเข้าจู่โจมใส่ร่างของทุกคนที่แม้แต่จะอยู่อีกฟากหนึ่งของโลกภายในเวลาเพียงไม่ถึงวินาที ซึ่งด้วยความเร็วขนาดนี้... ฮิซาชิไม่มีทางหลบทันแน่นอน!!

ก็หวังจะให้เป็นอย่างนั้น...

"อ่อนหัดนัก!!"

ตูมมมม!!!!!

ลูกพลังที่ชายคนนั้นปล่อยออกมาได้เข้าทำร้ายร่างของเป้าหมายที่รับการโจมตีนั้นเข้าไปอย่างรุนแรงจนกระเด็นลงไปกระแทกพื้นด้วยความเร็วที่สูงมาก ด้วยหลักโมเมนตัมนั้นได้ทำให้การตกลงไปของผู้เคราะห์ร้ายเหล่านั้นได้เกิดการไถลไปกับพื้นก่อนจะกระแทกเข้ากับก้อนหินขนาดใหญ่ที่ขวางทางพวกเขาอยู่หลายต่อหลายก้อนกว่าจะสามารถหยุดได้...

ใช่! "พวกเขา"...

"ทำไมกันล่ะ..! ทำไมเจ้านายถึงได้..."

หลังจากที่การไถลและกระแทกของผู้ที่ถูกโจมตีนั้นหยุดลง... เหยื่อของชายคนนั้นทั้งสามชีวิตก็ออกแรงดันกองหินที่ล้มลงมาทับพวกเธอเอาไว้ออกมาสู่สามลมที่พัดกระหน่ำอย่างรุนแรงเพื่อแทนที่อากาศที่ถูกลูกพลังนั้นเข้าแทรกอย่างรวดเร็ว ต่อหน้าสายตาอันเป็นปกติของเด็กหนุ่มที่ควรจะเป็นเป้าหมายการโจมตีนั้นเสียมากกว่า...

"ทำไมเจ้านายถึงทำร้ายพวกเราล่ะ!!"

แองเจลอยด์คนหนึ่งที่เลือดกบปากในขณะนี้ตะโกนออกมาอย่างไม่พอใจ ในขณะที่ผู้ที่พวกเธอต่างเรียกกันว่า"เจ้านาย"ได้แต่หัวเราะร่าในลำคออย่างพอใจ และเมื่อชายคนนั้นขยับปากเตรียมจะพูด... เสียงของเขาก็เปลี่ยนไปจากเดิมราวกับเป็นการดัดเสียง...หรืออาจจะเป็นเสียงจริงๆของเขาก็ได้!

ซึ่งเสียงที่ออกมานั้น...เป็นเสียงแหลมๆของผู้หญิง!?

"พวกเธอคิดว่าฉันเป็นเจ้านายของพวกเธอจริงๆงั้นเหรอ... ช่างเป็นข้ารับใช้ที่ซื่อสัตย์ดีจริงๆ!"

ในขณะที่ชายคนนั้นกำลังพูดอยู่นั้นเอง... ร่างของเขาก็เริ่มเบลอขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่จะกลายเป็นอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นอะไรกันแน่!! ระหว่างร่างคนจริงๆกับภาพโฮโลแกรม!?

และหลังจากนั้นไม่นาน ร่างของชายผู้มีปีกงอกที่กลางหลังคนนั้นก็เปลี่ยนสภาพไปเป็นรูปร่างเดิมที่ควรจะเป็น... คนๆนั้นไม่มีปีกงอกออกมาจากแผ่นหลังเลย ในขณะที่ส่วนหน้าอกของคนๆนั้นกลับใหญ่และดูนุ่มนิ่มขึ้นจากเดิมมากเหมือนกับหน้าอกของผู้หญิง

และใบหน้าของคนๆนั้นได้เปลี่ยนไป...เป็นใบหน้าของใครคนหนึ่งที่เหล่าแองเจลอยด์พอจะรู้จักบ้าง! เป็นใบหน้าของมนุษย์ที่พวกเธอเคยมีความทรงจำแย่ๆด้วยเมื่อไม่กี่วันก่อน...


"ทำไมกันล่ะ... เรื่องแบบนี้จะให้ทำใจเชื่อได้ยังไง... ทำไม...เธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้!?"

เมื่อพวกแองเจลอยด์ได้เห็นศัตรูที่แท้จริงของพวกเธออีกคนหนึ่งแล้วก็ถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจมาก พวกเธอไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาเผชิญหน้ากับเธอคนนี้ในสถานการณ์ล่อแหลมเช่นนี้...
"ที่ผ่านมา...เธอหลอกใช้พวกเรามาตลอดเลยเหรอ"

"อาคาริ!!!"

แม้ว่าจะไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย... แต่ในเมื่อเธอคนนั้นมาอยู่ตรงหน้าพวกเธอในสภาพแบบนี้แล้ว ต่อให้ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ! ตรงหน้าของเหล่าแองเจลอยด์คือ มนุษย์อีกคนหนึ่งที่รอดชีวิตมาได้หลังจากได้รับการตัดแต่งพันธุกรรมจนแข็งแกร่งเหนือกว่ามนุษย์ธรรมดาหลายสิบหลายร้อยเท่าตัว "อาคาริ"

ใบหน้าของเธอนั้นยังคงมีรอยยิ้มปรากฏออกมาให้เห็นอยู่ตลอดเวลาถึงแม้ว่าจะอยู่ต่อหน้าหนึ่งในเหล่าSeiri ก็ตามที... เหล่าแองเจลอยด์ที่กำลังยืนเผชิญหน้ากับเธออยู่นั้นรู้สึกได้เลยว่าเธอคนนี้มีความรู้สึกที่แผ่ออกมาจากร่างต่างออกไปจากฮิซาชิ เป็นความรู้สึกที่พวกเธอรู้จักกันดี...

"จิตสังหาร!!"

"ฉันเข้าใจนะว่ามันทำใจเชื่อลำบาก... แต่มันเป็นความจริง... ฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งที่พร้อมจะฆ่าพวกเธอได้ตลอดเวลา เพียงแต่ฉันจำเป็นต้องได้เห็นอะไรอีกสักหน่อย..."

อาคาริค่อยๆลอยลงมาข้างๆฮิซาชิด้วยอิริยาบทที่ยิ้มอยู่ตลอดเวลาราวกับคนบ้า ส่วนฮิซาชิก็ได้แต่มองออกไปในทางที่อาคาริไม่ได้อยู่ในสายตา... เขามองลงมายังเหล่าแองเจลอยด์ที่กำลังยืนอยู่บนพื้นด้วยสายตาที่เย็นชา...

"ทำไมกัน... ฮิซาชิน่ะเป็นคนที่รอดตายจากวิวัฒนาการเหมือนกับเธอไม่ใช่หรือไง!! ทำไมเธอถึงต้องให้พวกเรามาจัดการเจ้านี่ด้วย!!"
ริกะเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ เธอเค้นถามความจริงจากอาคาริอย่างโกรธแค้น แล้วเธอก็ฉุกใจคิดได้อย่างนึง...

"อย่าบอกนะว่า..."

"ใช่! ที่ฉันส่งพวกเธอลงมาน่ะ จริงๆแล้วไม่ใช่เพื่อให้มาสังหารฮิซาชิคุงหรอก จริงๆแล้วฉันก็แค่..."
อาคาริยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี แต่สิ่งที่เธอพูดต่อจากนี้กลับเป็นสิ่งที่น่ากลัวมาก...

"จริงๆแล้ว... ฉันส่งพวกเธอลงมาเพื่อให้ฮิซาชิคุงจัดการพวกเธอต่างหาก!!"

ได้ยินดังนั้น ทั้งสามคนก็พูดอะไรไม่ออก... พวกเธอไม่คิดเลยว่าที่จริงแล้ว"อดีตเจ้านาย"ของพวกเธอจะมีความคิดที่ชั่วร้ายถึงขนาดนี้ แต่ถึงยังไงพวกเธอก็เป็นได้แค่ตัวเบี้ยไร้ค่าที่จะเขี่ยทิ้งยังไงก็ได้อยู่แล้วนี่..!!


"ที่แท้...เธอก็ต้องการแบบนี้เองหรอกเหรอ!!"

ในระหว่างที่เหล่าแองเจลอยด์กำลังจิตตกอยู่นั้น...ก็มีเสียงของสาวน้อยคนหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลังทำให้สภาพจิตใจของพวกเธอกลับมาเป็นปกติทันที สาวน้อยผู้มีปีกของมังกรบินที่แยกย้ายออกไปตามหาฮิซาชิไกลกว่าพวกเธอมากก็สามารถเดินทางมายังสนามต่อสู้ได้อย่างถูกต้องเสียที...
อาจเป็นเพราะการต่อสู้ของพวกเธอก่อนหน้านี้ได้ทำให้เกิดเป็นจุดสังเกตขนาดมโหฬารกลางท้องฟ้าเลยก็ได้

"ในที่สุดก็ฟื้นขึ้นมาแล้วเหรอ... ใช้เวลานานพอดูเลยนี่ มิคาสะ!"

"ฉันก็ว่ามันแปลกๆที่ทำไมนายถึงกล้าเดินโทงๆเข้าไปกลางวงต่อสู้ของพวกSeiriอย่างเราได้... ที่แท้ก็เพราะนายแข็งแกร่งเกินกว่ามนุษย์ธรรมดาหลายสิบเท่าจนพวกเราทำอะไรนายไม่ได้นี่เอง!"
"รู้ตัวแล้วเหรอ..."

"จริงๆแล้วฉันก็ไม่รู้หรอก... จนกระทั่งระหว่างการต่อสู้กับมิรันเมื่อสองปีที่แล้ว ตอนนั้นฉันไม่น่าลืมไปเลยว่าต่อให้กางม่านเอจิสไปแล้ว แรงระเบิดก็ยังแผ่เข้ามาได้อยู่หน่อยๆ... เพียงแต่มันไม่รุนแรงพอที่จะทำร้ายร่างกายของพวกเราได้เท่านั้นเอง อันที่จริงถ้านายเป็นมนุษย์ธรรมดาก็น่าจะมีแผลฟกช้ำสักแผล...แต่นายกลับไม่มีเลยแม้แต่รอยเดียว!!"

"เก่งจริงๆ...สำหรับอควารอยด์ที่ระดับสติปัญญาต่ำกว่ามาตรฐานลงมาหน่อยน่ะนะ!"

"แล้วยังมีอีก... ฉันก็ไม่น่าลืมไปเหมือนกันว่ามนุษย์ธรรมดาไม่มีทางทนแรงมหาศาลของพวกเราได้แน่ๆ แต่นายกลับทนแรงช้างของยูนะได้ทั้งที่เมื่อตอนนั้นยัยนั่นตบลงมาเต็มแรง... แถมยังทนแรงระเบิดของอาร์เทมิสของยัยนั่นได้ รวมทั้งยังสามารถต่อต้านระบบลบความทรงจำของระบบร่างจำลองมนุษย์ได้อีกด้วย แบบนั้นถ้าไม่ใช่Seiriด้วยกัน...ก็ไม่มีอีกแล้ว!!"

เมื่อเห็นทั้งคู่ปะทะคารมกันอย่างดุเดือด อาคาริก็ขอตัวออกจากสนามรบไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งในระหว่างนั้นเหล่าแองเจลอยด์ที่ระงับอารมณ์ไว้ไม่ได้ก็รีบตามเธอไปด้วย!

"อย่าหนีนะ!!"

"อย่าตามอาคาริไปเชียวนะ ถ้าพวกเธอยังไม่อยากตายก่อนวัยเจริญพันธุ์..."

แต่ต่อให้ฮิซาชิจะพูดห้ามยังไง เหล่าแองเจลอยด์ทั้งสามที่เตรียมบินออกไปล้างแค้นที่สาวน้อยคนนั้นเคยทำไว้กับพวกเธอก็ไม่ยอมฟังที่เขาตั้งใจจะสื่อเลยแม้แต่นิดเดียว... ซ้ำยังบินออกไปด้วยความเร็วสูงสุดโดยไม่แม้แต่จะชายตามองเด็กหนุ่มที่พวกเธอ"เคย"ชอบอีกด้วย

และเมื่อพวกแองเจลอยด์บินออกไปจนลับสายตาแล้ว ฮิซาชิก็หันกลับมาเตรียมจะเปิดฉากการต่อสู้กับSeiriอีกคนที่ยังคงอยู่ในที่แห่งนั้นโดยไม่ยอมขยับไปไหน... สายตาของเขาตั้งใจที่จะฆ่าเธอจริงๆ!!

"เอาล่ะ...คราวนี้จะลองฆ่าเพื่อนที่สนิทที่สุดดีไหมน้า..!"
"บังเอิญจริง... พอดีฉันเองก็อยากจะลองฆ่าคนที่ฉันชอบดูบ้างเหมือนกัน!!"

เมื่อไม่มีอะไรที่จะต้องตัดสัมพันธ์กันอีกต่อไปแล้ว ฮิซาชิกับมิคาสะต่างก็เร่งพลังของตนเองขึ้นมาสูงสุดเตรียมจะพุ่งเข้าประมือกันอย่างสุดกำลัง... ทั้งสองคนดูเชิงกันอยู่พักหนึ่งแล้วจึงพุ่งเข้าปะทะกันอย่างดุเดือด!!