Angelics War นาย...อยากจะทำแบบนี้จริงๆเหรอ

 "เธอมีธุระอะไรกับฉันงั้นเหรอ..."

หลังจากที่ใช้เวลาในการค้นหาเกือบสองชั่วโมง ในที่สุดพวกเธอก็หาตัวเด็กหนุ่มตัวปัญหาคนนั้นพบแล้ว ทั้งนี้เนื่องจากระบบค้นหาที่ติดตัวพวกเธอแต่ละคนนั้นไม่สามารถระบุตำแหน่งของฮิซาชิหรืออาคาริได้เลยแม้แต่คนเดียว เพราะเหตุนั้นเองที่ทำให้พวกเธอทั้งหกคนต้องแยกออกไปค้นหาเป็นหกทิศทางด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่จะทำได้

และการค้นหานั้นก็สัมฤทธิ์ผล... เธอพบตัวฮิซาชิในพื้นที่รกร้างห่างจากแหล่งชุมชนไปเป็นระยะทางเกือบ10กิโลเมตร แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเฝ้ารอให้พวกเธอมาหาเองมานานแล้ว

"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก... ถ้านายไม่ได้อยากที่จะฆ่าพวกเราน่ะนะ...ใช่หรือเปล่า!?"

"นั่นสินะ..! แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะ... ริกะ!"

ผู้ที่พบตัวฮิซาชิก่อนใครนั้นคือ น้องสาวต่างครอบครัวของเด็กหนุ่มคนนั้นนั่นเอง..!! เธอมองลงมายังเด็กหนุ่มที่กำลังยืนนิ่งอยู่บนยอดเนินหินสีน้ำตาลอิฐที่ผ่านการถูกกระแสลมกัดกร่อนจนมีสภาพแบบโคนเห็ดขนาดใหญ่ แต่ถึงแม้ว่ากระแสลมในขณะนั้นจะแรงพอที่จะพัดชายเสื้อนอกของฮิซาชิจนสะบัดไปตามลมอย่างแรง แต่ถึงอย่างนั้นสีหน้าของเขาก็ยังคงนิ่งเหมือนเดิมทุกอย่าง

ไม่สิ!! แววตาของฮิซาชิในตอนนี้ต่างออกไปจากเดิมมาก จากที่เคยมีประกายที่สดใสมากแผ่ออกมาตลอดเวลา... ในตอนนี้กลับไม่มีสิ่งนั้นอีกแล้ว!!
ในตอนนั้นเองที่ริกะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่แปลกออกไปจากเดิม... เป็นความรู้สึกที่อึดอัดมากราวกับแข่งจ้องตากับพวกฆาตกรต่อเนื่องอย่างนั้นแหละ!!

"นายลองคิดดูดีๆอีกทีสิ!! จริงๆแล้วนายไม่ได้อยากจะทำแบบนี้หรอกจริงไหม!!"
.
.

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มการเจรจาสันติเพียงฝ่ายเดียวกันเป็นเวลาราวๆยี่สิบนาที แต่ถึงแม้ว่าริกะจะพยายามพูดสักแค่ไหน... เด็กหนุ่มคนนั้นก็ไม่ยอมเปลี่ยนความคิดของเขาเลยแม้แต่น้อย ไม่แม้แต่จะเปิดหูรับฟังคำพูดของเธอเลยแม้แต่คำเดียว

"จะให้ฉันบอกนายอีกสักกี่ครั้งกัน..!! เรื่องเมื่อ22ปีที่แล้วที่นายได้ยินมานั่นไม่เป็นความจริงเลยแม้แต่นิดเดียว!! ที่จะเป็นจริงก็มีแค่..."
"ความจริงก็คือพวกเธอไม่ยอมเข้าช่วยพวกมนุษย์ต่อสู้กับผู้รุกรานพวกนั้นจนพวกเราเกือบถูกล้างเผ่าพันธุ์ไปในตอนนั้น!! สิ่งที่พวกเธอก่อไว้เมื่อตอนนั้นก็มีแค่นี้แหละ!!!"

ถึงแม้ว่าการเจรจาสันติภาพดำเนินไปจนเกือบจะหมดวาระแล้ว ก็ยังไม่มีทีท่าว่ามนุษย์ที่ประกาศว่าจะสังหารพวกเธอทั้งหกคนนั้นจะยอมเข้าใจในสิ่งที่ริกะต้องการจะสื่อเลย...
ในทางกลับกัน ความเกลียดชังที่เขามีต่อพวกเธอกลับจะยิ่งทวีความแข็งแกร่งขึ้นมากด้วย!

จนในที่สุด... แองเจลอยด์ฝ่ายตรงข้ามก็ใช้คำพูดคำหนึ่งหมายที่จะยุติความรังเกียจของเด็กหนุ่มคนนั้นลงในทันที โดยในตอนนั้นเธอไม่รู้เลยว่า...
"สิ่งที่เธอพูดไปนั้นจะกลายเป็นการประกาศศึกกับเด็กหนุ่มคนนั้นโดยไม่รู้ตัว!!!"

"ฉันจะไปรู้ได้ยังไง!! ในเมื่อ22ปีที่แล้วฉันยังไม่เกิด...แล้วนายจะให้ฉันยังไง!!!"

ในตอนนั้นเองร่างของฮิซาชิที่ยืนอยู่บนยอดโขดหินสูงนั้นก็หายไปต่อหน้าต่อตาริกะที่จ้องมายังเขาอย่างไม่วางตาอย่างรวดเร็ว เธอจึงกวาดสายตาหาเด็กหนุ่มคนนั้นในทันทีหวังว่าเขาจะแค่กระโดดลงไปด้านหลังเท่านั้น...
หากแต่แท้จริงแล้ว...การต่อสู้ระหว่างแองเจลอยด์กับมนุษย์ได้เริ่มขึ้นในขณะนั้นแล้ว!!!

"เธอนี่มันอ่อนโลกจริงๆนะ..! ฉันนึกไม่ถึงเลยจริงๆ"

เสียงของมนุษย์คนนั้นทำให้แองเจลอยด์ที่กำลังมองหาเขาอยู่ถึงกับอึ้ง เสียงของเขาดังอยู่ข้างหูของเธอทั้งๆที่ริกะกำลังลอยอยู่จากพื้นเป็นระยะกว่ายี่สิบเมตร ไม่มีทางเลยที่จะมีมนุษย์คนไหนที่จะกระโดดได้สูงขนาดนั้น หรือแม้กระทั่ง...

"ฮิซาชิ..! ทำไมนายถึง..!?"

และเมื่อสาวน้อยคนนั้นหันกลับไปยังต้นเสียงที่ทำให้เธอตกใจได้เมื่อสักครู่นี้ เธอก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูก...
ฮิซาชิกำลังยื่นปากเข้ามาประชิดข้างหูของเธอพร้อมทั้งพูดอะไรบางอย่างยาวเยื้อยให้เธอฟังเป็นเวลานานพอสมควร หากแต่ตอนนั้นริกะไม่มีใจจะฟังสิ่งที่เขาพูดเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะสิ่งเดียวที่จะทำให้มนุษย์คนนั้นสามารถกระซิบข้างหูเธอได้โดยไม่ต้องใช้บันได... สลิง... หรือเครนยกตัวของเขาข้างจากพื้นนั้นมีแค่วิธีเดียว...

และเป็นวิธีที่มนุษย์ไม่สามารถทำได้ด้วย!!!

"เธอแปลกใจงั้นเหรอที่ทำไมอยู่ๆฉันถึงลอยได้... ช่างเถอะ! เพราะนี่เป็นหนึ่งในหลายๆผลลัพธ์ที่ฉันได้รับมาหลังการเร่งวิวัฒนาการครั้งนั้นไงล่ะ!!"

เมื่อเห็นมนุษย์คนดังกล่าวกำลังกระซิบอะไรบางอย่างใส่หูเธออยู่ ริกะก็รีบบินออกไปตั้งหลักห่างๆในขณะที่เด็กหนุ่มคนนั้นยังคงลอยอยู่นิ่งๆราวกับกำลังท้าทายให้เธอบุกเข้าไปหา
อันที่จริงเธออยากจะหนีไปให้ไกลจากตรงนั้นให้ได้มากที่สุด แต่ในฐานะของแองเจลอยด์... เธอก็ไม่สามารถที่จะปล่อยให้ศัตรูที่อาจจะ...หรือคงจะเป็นอันตรายต่อการดำรงอยู่ของพวกเธอยังคงมีชีวิตอยู่โดยไม่ทำการต่อสู้ได้เหมือนกัน

และเมื่อคิดได้ดังนั้นเอง...

"เธอเอาจริงเหรอ... คิดจะต่อสู้กับฉันด้วยพลังที่ด้อยกว่าโยโซระน่ะ...ระวังจะตายเอานะ"
ฮิซาชิยกมือห้ามริกะที่เตรียมจะบุกเข้าไปสู้กับเขาพร้อมทั้งเตือนเธอด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ในมือของเธอมีคลื่นพลังที่หมุนวนเป็นลูกกลมสวยงามที่พร้อมจะเข้าปะทะร่างศัตรูตรงหน้าเธอได้ทุกเมื่อแล้ว...

"ฉันเองก็ไม่อยากสู้กับนายหรอก..! แต่ฉันก็ปล่อยนายเอาไว้ไม่ได้เหมือนกัน!!"
ว่าแล้วริกะก็กางปีกออกกว้างมากจนเห็นได้ชัดทุกรูขุมขน จากนั้นเธอก็หุบปีกลงอย่างรวดเร็วเพื่อพุ่งเข้าไปฉะกับคู่ต่อสู้ที่เธอไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาเจอกันเองแบบนี้... สีหน้าของริกะดูน่ากลัวมากหากผู้ที่จับตามองเธอตามความเร็วบินของเธอทัน ผิดกับคู่ต่อสู้ของเธอที่เอามือกุมขมับด้วยความเหนื่อยใจ...

"งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน!!!"

เมื่อเด็กหนุ่มคนนั้นพูดจบ กระสุนวงจักรของริกะก็เข้าปะทะร่างของฮิซาชิเต็มๆจนกระเด็นออกไป หากแต่ที่กระเด็นออกนั้นเป็นมือขวาของทั้งสองคนเท่านั้นเอง...

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็เข้าปะทะกันหมัดต่อหมัดอย่างต่อเนื่อง ความรุนแรงของการเข้าปะทะกันของแองเจลอยดืกับมนุษย์ดัดแปลงพันธุกรรมนั้นได้ทำให้เกิดคลื่นแหวกอากาศในบริเวณนั้นจนกลายเป็นเสียงดังทรมานแก้วหูของผู้ที่อาจจะฟังอยู่ในตอนนั้น


"ฮิซาชิ... นี่นาย!!"
หลังจากได้ชนหมัดกันเกือบสามสิบครั้ง แองเจลอยด์ที่แข็งแกร่งกว่ามนุษย์ก็สัมผัสได้ว่าฮิซาชิในตอนนี้แข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งยิ่งกว่าเธอเสียอีก..!! และเธอยังรู้อีกด้วยว่าในตอนนี้เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นออมแรงเอาไว้อยู่

"ฉันบอกเธอแล้วนะ..!! ว่าถ้าเธอคิดจะสู้กับฉันละก็...เธอตายแน่!!!"

ไม่ใช่แล้ว!! นี่น่ะเหรอ...ฮิซาชิที่อ่อนโยนคนนั้น นี่น่ะเหรอ...ฮิซาชิที่ใจดีคนนั้น นี่น่ะเหรอ...ฮิซาชิที่เราชอบ

ในตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้าเธอก็เป็นแค่คู่ต่อสู้คนหนึ่งเหมือนที่ผ่านๆมาเท่านั้น... เหมือนกับโยโซระ... เหมือนกับฮิโรโตะ...
เป็นแค่ศัตรูที่ต้องกำจัดทิ้งเท่านั้น!!!!

"ฉันไม่อยากจะหนี!!! ต่อให้ร่างของฉันจะแหลกเป็นซากศพเน่าๆ... ฉันก็จะฆ่านายให้ได้!!!"

ถึงแม้ว่าฮิซาชิจะเปิดโอกาสให้เธอหนีถึงสองครั้ง... ริกะกลับไม่ยอมหันหลังหนีออกไปเลยแม้แต่ครั้งเดียว นั่นอาจจะเป็นเพราะเธอกำลังรอให้พวกมิคาสะที่สัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นที่นี่มุ่งหน้ามาช่วยประสานเท้าได้อย่างถูกจุด...
หรือบางทีอาจจะเป็นจุดประสงค์อย่างอื่น!!

และเมื่อเห็นว่าคู่ต่อสู้ที่เขาเปิดโอกาสให้หนีแล้วกลับยังไม่ยอมหนี ฮิซาชิจึงพุ่งเข้าไปหมายจะปิดบัญชีเป้าหมายทันที ตอนนั้นเองในหัวของริกะก็มีภาพเหตุการณ์หนึ่งปรากฏขึ้นมาให้เห็นแว่บหนึ่ง เป็นเหตุการณ์ตอนที่เธอได้รับคำสั่งจากเจ้านายเก่าของเธอให้มาฆ่าเด็กหนุ่มคนนี้...

ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้านายถึงได้ส่งแองเจลอยด์ลงมาจัดการเขา เพราะถ้าปล่อยเด็กคนนั้นเอาไว้... แม้แต่เผ่าพันธุ์ของพวกเธอก็จะไม่เหลือ!!!

"นายอย่าดูถูกพลังของฉันนัก!!"

ในตอนนั้นเองที่ทั้งสองคนเข้าไปปะทะหมัดกันอย่างดุเดือด กำลังแขนของฮิซาชิเหนือกว่าแรงของนางฟ้าผิวนิ่มที่เขาต่อสู้ด้วยมาก ทำให้หมัดของริกะถูกสะท้อนกลับจนกระเด้นออกไปด้านหลัง ถึงอย่างนั้นฮิซาชิก็ไม่ยอมให้เธอได้กระเด็นออกไปเฉยๆ...

"เอจิส... กางได้!!!"

ในระหว่างที่มนุษย์คนนั้นกำลังบุกเข้ามาหาเธอนั้นเอง... นางฟ้าคนนั้นก็ดำเนินการกางม่านป้องกันรอบตัวป้องกันการโจมตีรอบสองของเขาอย่างรวดเร็ว โดยหวังว่ากำลังหมัดที่รุนแรงไม่ถึงขั้นของเขาจะสามารถถูกสกัดได้ด้วยพลังป้องกันอันแข็งแกร่งของม่านเอจิส...

หากแต่ไม่เป็นผลเลย... ทันทีที่หมัดอันแข็งกร้าวของฮิซาชิสัมผัสกับผิวม่านป้องกันนั้น การป้องกันอันไร้ช่องโหว่ของเธอก็พังทลายลงทันที!!

"ไปตายซะ!!! ยัยแองเจลอยด์!!!!"

เมื่อม่านเอจิสที่เป็นการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดของเธอถูกทำลายลงไปได้อย่างง่ายดาย การบินหลบของเธอก็ไม่สามารถถ่วงเวลาเตรียมตั้งรับของเธอได้ด้วยเช่นกัน ดังนั้นทันทีที่หมัดของฮิซาชิพุ่งเข้ามาหาเธออีกรอบ ริกะก็ได้แต่ยกแขนขึ้นมาป้องกันพลังหมัดที่รุนแรงนั้นเอาไว้

แม้มันจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย...