Angelics War นาย...อยากจะทำแบบนี้จริงๆเหรอ

"อึ่ก..! ตั้งสติดีๆไว้สิ... พี่มิคาสะ!!"

ในระหว่างที่ยูนะกำลังใช้ความสามารถเจาะระบบฐานข้อมูลในสมองของพี่สาวเธอหมายจะบรรเทาความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นนั้นลง อยู่ดีๆขั้นตอนการเจาะข้อมูลก็เกิดการขัดข้องและเริ่มที่จะส่งผลย้อนกลับเข้าหาเจ้าตัว
ในตอนนั้นเองที่ดวงตาของมิคาสะที่กดลงแน่นด้วยความเจ็บปวดก็เบิกโพลง พร้อมทั้งเปลี่ยนจากสีน้ำเงินเป็นสีส้มและมีวงแหวนคล้ายเป้าเล็งของเครื่องบินขับไล่ปรากฏขึ้นมา สาเหตุนั้นเริ่มขึ้นพร้อมกันกับเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของยูนะ...

'ค้นพบBUGในระบบสมอง... เริ่มการรีเซ็ตระบบใหม่ในอีก10วินาที...'

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงร้องด้วยความทรมานของยูนะก็เริ่มทวีความรุนแรงขึ้นจนฮานามิต้องรีบแยกพี่น้องคู่นี้ออกจากกัน แต่ถึงแม้ว่ามือของเธอจะสัมผัสรอยต่อของผิวกายอันอ่อนนุ่มของทั้งสองคนเพียงพริบตาเดียว... ฮานามิก็ยังได้รับผลกระทบไปด้วยนิดหน่อย

"นี่มัน..!"
ในหัวของแองเจลอยด์ที่เข้ามาแยกมวยสมองเมื่อครู่นี้กลับมีภาพๆหนึ่งปรากฏขึ้นมาให้เห็นชั่วครู่ เป็นเหตุการณ์ที่เธอได้พบกับฮิซาชิครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อน เพียงแต่เธอจำไม่ได้แล้วว่านานสักแค่ไหน...

และในตอนนั้นเอง... ร่างของมิคาสะก็ล้มฟุบลงไปอีกครั้งหนึ่ง และดูเหมือนว่าความเจ็บปวดจากการย้อนกลับของแฮคกิ้งจะจบลงแล้ว เหมือนกับว่าร่างกายของเธอได้ทำการรีเซ็ตไปแล้วจริงๆ..!
.
.
.

'ระบบสมอง...ทำงานปกติ ระบบความจำ...ดำเนินกู้คืนสำเร็จ83%'


ผ่านไปเป็นเวลากว่าชั่วโมง อควารอยด์ที่ทำการรีเซ็ตร่างกายไปเมื่อครู่ก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง... คราวนี้ดวงตาของเธอกลับไปเป็นสีน้ำเงินเหมือนเดิม และแววตาไร้ประกายเมื่อชั่วโมงที่แล้วก็กลับมาสดใสเหมือนเดิม ราวกับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจนถึงเมื่อสักครู่นี้เป็นเพียงการนอนละเมอเท่านั้น

หลังจากที่เธอเหลือบสายตาที่เพิ่งจะสามารถกระทำการที่อควารอยด์อย่างเธอไม่สามารถทำได้จนถึงเมื่อสักครู่นี้แล้ว สาวน้อยผมน้ำเงินคนนั้นก็รีบลุกขึ้นมาจากที่นอนพร้อมทั้งแสดงท่าทีลุกลี้ลุกลนแปลกๆ... จนเป็นที่สังเกตได้อย่างชัดเจน

"แย่แล้วล่ะ!! ฮิซาชิคุงน่ะ..!!"



แน่นอนว่าหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากสาวน้อยที่ได้รับความทรงจำส่วนใหญ่ที่หายไปกลับคืนมาแล้ว สาวน้อยผู้เกี่ยวข้องในร่างแหของเรื่องที่ได้ฟังมาก็ถึงกับกุมขมับด้วยความงุนงงอย่างมาก

"ถ้างั้นก็หมายความว่า ฮิซาชิที่พวกเรารู้จัก...ที่พวกเราอาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกันมากว่าสองปีคนนั้น... ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาสินะ!? แล้วก็ตั้งใจที่จะฆ่าพวกเราทุกคนที่อยู่ที่นี่ให้หมดทุกคน...งั้นสินะ!?"

ถึงจะไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย... แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อสองปีก่อนนั้นได้ตีตราสถานะของฮิซาชิที่พวกเธอไม่อยากจะคิดเอาไว้ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นการฝ่าดงระเบิดในการต่อสู้ระหว่างอควารอยด์กับแองเจลอยด์ก็ดี... หรือการเข้าไปให้กำลังใจอควารอยด์ที่อ่อนแอที่สุดระหว่างการเปิดศึกแตกหักระหว่างอควารอยด์กับเทอร์รารอยด์ก็ดี...

เรื่องทั้งหมดนั้นเกินกว่าที่มนุษย์ทั่วไปจะกล้าลงมือทำ... แม้แต่จะคิดก็ผิดแล้ว!!

"เหลวไหลทั้งนั้น!! เรื่องเมื่อ22ปีก่อนมันไม่ใช่แบบนี้สักหน่อย..!! ใครมันเอาเรื่องพวกนี้มาเล่าผิดๆแบบนั้น!!!"
"แต่ที่พวกมนุษย์เดือดร้อนจากไฟสงครามก็เป็นความจริง... การจะมีใครพูดว่าร้ายอย่างนั้นก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรไม่ใช่เหรอ"
"แต่ว่า..."

"แต่ที่ฉันรับไม่ได้ที่สุด... ก็คือการที่พวกมนุษย์เอามนุษย์ด้วยกันมาสร้างเป็นชีวอาวุธแล้วปล่อยทิ้งๆขว้างๆแบบนั้นต่างหาก!!"

ทุกคนเงียบไปทันทีที่ฮานามิพูดคำนี้ออกมา พวกเขาต้องทรมานมากแน่ๆกับการที่ถึงแม้ร่างกายจะเป็นมนุษย์...แต่ภายในกลับไม่ใช่มนุษย์ แท้จริงแล้วเป็นสิ่งทิ้งขว้างจากการวิจัยบ้าๆบอๆของพวกนักวิจัยของประเทศไหนก็ไม่รู้ที่สร้างขึ้นมาเพื่อจุดประสงค์เดียว

จุดประสงค์ที่พวกเขาไม่ได้อยากจะทำเลยแม้แต่นิดเดียว... ถูกสร้างขึ้นเพื่อ"ต่อสู้"อย่างเดียวเท่านั้น!!

ในขณะที่ทุกคนได้แต่ย้อนคิดถึงความอัดอั้นที่พวกเธอเคยเคยได้รับมาก่อนที่จะมาเจอเด็กหนุ่มคนนั้น ชีวิตของพวกเธอก็ไม่ได้ต่างอะไรกับชีวอาวุธชิ้นหนึ่งเลยแม้แต่น้อย... พวกเธอถูกสร้างขึ้นโดยคนก็ไม่รู้ที่หมายจะใช้พวกเธอเป็น"อาวุธยุติสงคราม"โดยที่พวกเธอไม่ได้อยากจะเป็นเลยแม้แต่น้อย

ถึงอย่างนั้นชีวิตของพวกเธอก็ไม่สามารถที่จะขัดขืนสิ่งที่หล่อหลอมจิตใจขึ้นมาตั้งแต่ยังไม่เกิดขึ้นมาได้แม้จะพยายามสักเท่าไหร่ก็ตาม แต่ถือว่าโชคยังเข้าข้างพวกเธอที่บันดาลให้มาพบกับมนุษย์คนนั้น... มนุษย์ที่ช่วยเปลี่ยนชีวิตของพวกเธอให้ได้มีโอกาสกลับมาเดินบนทางสว่างอีกครั้งหนึ่ง มนุษย์ที่ต้องแบกรับบทบาทแบบเดียวกันกับพวกเธอทุกคน

"ฉันว่าฉัน...จะลองไปคุยกับฮิซาชิคุงดู ฉันต้องคุยให้รู้เรื่องถึงเรื่องเข้าใจผิดพวกนั้น..."

"น-นั่นสินะ... บางทีถ้าเรื่องพวกนั้นได้รับการแก้ไขให้เข้าใจกันได้... บางทีมนุษย์พวกนั้นอาจจะเปลี่ยนแนวคิดได้แบบเดียวกับที่เปลี่ยนพวกเราได้เหมือนกัน... บางทีนะ..!"

และเมื่อคิดได้ดังนั้น พวกเธอก็เร่งออกตามหาฮิซาชิกับอาคาริที่หายตัวไปจากโรงเรียนและบ้านของพวกเขาเป็นเวลากว่าสามวันในทันที พวกเธอแต่ละคนคิดไว้เพียงว่าควรจะทำยังไงให้ความเข้าใจผิดๆเกี่ยวกับสงครามเมื่อ22ปีก่อนได้รับการแก้ไขให้ถูกต้องเท่านั้น...

หากแต่ถ้าสิ่งที่พัวพันจิตใจของพวกเขาอยู่นั้นไม่ได้มีเพียงเรื่องเมื่อ22ปีก่อนเท่านั้น... พวกเธอควรจะทำยังไง!?