Angelic Wars นางฟ้า...เขาเป็นอย่างนี้เหรอ

"โปรแกรมวิวัฒนาการ...'ลิเวียธาน' ทำงานได้..!"

หลังจากที่ร่างกายของยูนะเรืองแสงสีฟ้าออกมา ปีกของเธอก็ขยายกว้างขึ้นและแยกออกเป็นสองแฉกเหมือนปีกผีเสื้อทะเล ชุดในโหมดต่อสู้ของเธอเปลี่ยนไปเป็นชุดเกาะอกแบบเดียวกับของมิคาสะ แต่ลายบนชุดดูสดใสกว่ามาก
สีผมของเธอดูมีชีวิตชีวาขึ้นจนกลายเป็นสีของท้องฟ้ายามบ่าย และที่สำคัญ... ความสามารถต่างๆของเธอก็สูงขึ้นอย่างสังเกตได้

"ดูท่าเปลือกดักแด้จะหนากว่าที่คิดนะ..."
มิคาสะยิ้มอย่างพอใจ ขณะนี้ยูนะได้กลายเป็นอควารอยด์ระดับ2เทียบเท่ากับเธอแล้ว เธอสามารถตัดความลังเลในใจของเธอได้ทั้งหมดแล้วซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดีสำหรับทุกคน ยกเว้นกับฮิโรโตะ...

เมื่อแสงที่ห่อหุ้มตัวเธอจางลง บรรยากาศโดยรอบก็ตึงเครียดขึ้นทันทีอย่างเห็นได้ชัด ยูนะหันไปมองฮิโรโตะด้วยสายตาโกรธแค้น เธอเช็ดน้ำตาที่รดลงมาเปรอะแก้มก่อนจะสยายปีกคู่ใหม่ของเธอออก

"ฉันจะคิดบัญชีแบบทบต้นทบดอกเลย..!"
"พี่สาวคนรอง... คิดว่าแค่เปลี่ยนรูปร่างไปนิดหน่อยแล้วจะเอาชนะผมได้งั้นเหรอ..! จะดูถูกกันเกินไปแล้ว!!!"
ฮิโรโตะพูดอย่างไร้อารมณ์ก่อนจะพุ่งเข้าหาเธอ แต่คราวนี้พวกมิคาสะกลับยืนมองอยู่เฉยๆ เหมือนพวกเธอจะรู้สิ่งที่จะเกิดตามมาอยู่แล้ว...
"เริ่มการทดสอบระบบจู่โจม... อาร์เทมิส ยิงได้!"

ยูนะยิงมิสไซล์ออกมาจู่โจมฮิโรโตะเป็นจำนวนมาก อาร์เทมิสของเธอมีความเร็วสูงขึ้นกว่าเดิมมาก... ทำให้เด็กชายผมแดงต้องบินหลบพร้อมกับสร้างเกราะป้องกันร่างกายไว้อย่างรวดเร็ว แต่การโจมตีของยูนะได้เข้าถึงตัวฮิโรโตะเร็วกว่าที่เขาจะสร้างเกราะนั้นเสร็จทั้งตัว

"อูย... ให้มันได้อย่างนี้สิ ดูเหมือนพลังทำลายจะสูงกว่าเดิมมากเลยนะ... แต่ในการตั้งรับล่ะจะทำยังไง!!!"
ฮิโรโตะบุกเข้าไปชกยูนะอย่างสุดแรง แต่ยูนะกลับไม่ขยับหลบเลย กลับกันนั้น... เธอยังพุ่งเข้าหาเทอร์รารอยด์คนนั้นด้วย

"เริ่มทดสอบระบบป้องกัน... เอจิส กางได้!"
ยูนะกางเอจิสออกมาป้องกันการโจมตีของฮิโรโตะ แต่ดูเหมือนพลังป้องกันจะไม่ได้เพิ่มจากเดิมสักเท่าไหร่...
"แรงกระแทก 116กิโลนิวตัน เพิ่มความถี่ต่อรอบเป็น 225 กิกาเฮิร์ซ ปรับองศาเฉียงลง 2.15402 องศา..."
ทันใดนั้นแรงกระแทกจากหมัดของฮิโรโตะก็เกิดการสะท้อนเข้าหาตัวเองอย่างรุนแรง ทำให้ฮิโรโตะกระเด็นออกไปไกล

เมื่อเห็นว่ายูนะสามารถสะท้อนการโจมตีของเขาได้โดยไม่ยากเย็น ฮิโรโตะก็เดือดเป็นไฟทันทีพร้อมทั้งพุ่งเข้าหาอควารอยด์ตรงหน้าเขาอย่างเดือดดาล หากแต่ยูนะไม่ยอมขยับร่างกายตอบสนองการกระทำนั้นเลยแม้แต่น้อย
"หนอยแน่แก!!!!" ฮิโรโตะกระโจนเข้าไปกระหน่ำชกยูนะอย่างบ้าคลั่ง แต่เธอก็สามารถหลบได้ทุกหมัด

และเมื่อสบโอกาสในการตอบโต้แล้ว ยูนะก็เอามือแตะที่ไหล่ขวาของเด็กชายก่อนที่มือของเธอจะเรืองแสงสีฟ้าออกมา แสงนั้นได้เข้าทำร้ายระบบประสาทของเทอร์รารอยด์คู่ต่อสู้อย่างรุนแรง ก่อนที่จะมีสายของลำแสงค่อยๆไหลเข้าไปตามเส้นประสาทของเขาจนสามารถมองเห็นได้จากข้างนอกผิวหนัง จนแผ่นหลังของฮิโรโตะเรื่มมีแสงสีฟ้าสว่างขึ้นมาทีละนิด...

"เริ่มเจาะระบบฐานข้อมูลเทอร์รารอยด์ ระบบแปลงสภาพ...ปิดตัว ระบบแกนปีกแปรรูป...ทำงานขัดข้อง ระบบสมดุลร่างกาย...ผิดปกติ ระบบหน่วยความจำ...สมบูรณ์"
ยูนะเริ่มทำการแฮคระบบต่างๆคอยปิดระบบที่ใช้สำหรับการต่อสู้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงโปรแกรมที่น่ารำคาญตัวนั้น... โปรแกรมที่กักขังเธอคนนั้นเอาไว้!!
"--- ระบบสลับแกนปฏิกรณ์... เริ่มขั้นตอนแยกตัวได้!"

หลังการแฮคระบบของยูนะจบลง ฮิโรโตะก็เริ่มรู้สึกเจ็บปวดจากภายในร่าง ร่างกายของเขาเริ่มทำการแยกตัวออกเผยให้เห็นเด็กผู้หญิงผมแดงที่ยูนะตั้งใจจะช่วยไว้ตั้งแต่แรก จากนั้นไม่นาน เด็กผู้หญิงคนนั้นก็แยกตัวออกมาจากฮิโรโตะโดยสมบูรณ์!

"จากนี้ฉันก็ลงมือได้โดยไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้วล่ะ"
มิคาสะกับโยโซระเริ่มทำการบุกอย่างรุนแรงทันทีที่ยูนะดึงตัวเด็กสาวคนนั้นออกมา แต่ฮิโรโตะก็ยังคงสู้ต่อ... ทั้งที่รู้ว่าเสียเปรียบสุดขีด!
และสุดท้าย... เมื่อพวกเธอทั้งหมดทำการจู่โจมใส่เขาจนไม่สามารถทำการตอบโต้ใดๆได้อีกแล้ว ทั้งสามคนก็ดำเนินการโจมตีขั้นสุดท้ายใส่เด็กชายที่ลอยอยู่กลางอากาศในทันที

พวกเธอใช้การโจมตีที่รุนแรงที่สุดระดมใส่ฮิโรโตะที่ไม่สามารถแปลงสภาพร่างกายเป็นอาวุธได้ ซ้ำร่างกายยังอ่อนแอลงจากการแฮคของยูนะอีกด้วย ทำให้เขาไม่สามารถสร้างเกราะป้องกันร่างกายได้อีกแล้ว..!

ตูม!!!!!....
ร่างของฮิโรโตะสลายไปพร้อมกับการโจมตีประสานกันของพวกเธอ ทำให้การต่อสู้กับเทอร์รารอยด์คนสุดท้ายจบลงโดยความร่วมมือของสองเผ่าพันธุ์ที่ขัดแย้งกันมาตลอด ซึ่งขณะนี้ได้หันมาช่วยเหลือ เคารพซึ่งกันและกันจากใจจริง...

"จบลง...จริงๆแล้วสินะ!" มิคาสะพูดขึ้นอย่างโล่งใจ ก่อนจะหันไปมองสาวน้อยทั้งสองที่อยู่ในสภาพสะบักสบอม พวกเธอแต่ละคนดูเปลี่ยนไปจากเดิมมาก โดยเฉพาะยูนะที่เปลี่ยนแปลงไปมากที่สุด เธอสามารถตัดความลังเลที่จะต่อสู้ไปได้ทั้งหมดแล้ว..!
"เอาล่ะ... เดี๋ยวฉันจะพาเธอกลับบ้านนะ" ยูนะก้มลงอุ้มสาวน้อยผมแดงเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของเธอ
"พี่สาว...คะ.." เด็กสาวผมแดงคนนั้นลืมตาขึ้นมองอควารอยด์ปีกผีเสื้อที่อุ้มเธออยู่ก่อนจะผล๋อยหลับไป เธอนอนหลับอย่างสบายใจถึงแม้ว่าจะโดนอะไรมาเยอะก็ตาม...

"จำได้ว่าฉันไม่เคยบอกให้พวกเธอทำถึงขนาดนี้นี่นา..." ฮิซาชิเข้ามายืนตรงหน้าพวกเธอก่อนจะยกมือขึ้นลูบศีรษะพวกเธอทั้งสามคนเบาๆ
"แต่ก็...ขอบใจมากนะ ที่รอดกลับมาได้น่ะ..."

ฮิซาชิยิ้มให้พวกเธออย่างอบอุ่น ทำให้พวกเธอมีพลังใจฟื้นกลับมาเต็มเปี่ยม และปิดฉากการต่อสู้อันยาวนานนี้ลงพร้อมกับคราบน้ำตาของผู้ที่ทุกข์ทรมานอยู่ใต้พันธนาการของสิ่งที่เรียกว่า"ความอ่อนแอ"ที่กำลังเลือนหายไปอย่างช้าๆ

พวกเขาทั้งสี่คนแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ขณะนี้กลุ่มเมฆได้เปิดออกทำให้เห็นท้องฟ้าที่แจ่มใสที่อยู่สูงขึ้นไป
มันช่างดูสดใสที่สุด...เท่าที่พวกเขาเคยเห็นมาในชีวิตเลยล่ะ!!