Angelic Wars นางฟ้า...เขาเป็นอย่างนี้เหรอ

"ระวังให้ดี..." เสียงผู้หญิงผมสีฟ้าคนหนึ่งที่เขาพอจะรู้จักดังขึ้นมาเบาๆ ใบหน้าของเธอนั้นชวนให้เด็กหนุ่มที่กำลังยืนฟังเธอพูดอยู่นั้นมีความรู้สึกคิดถึงอย่างประหลาด...
"ระวังนางฟ้า...ไว้ให้ดี..."

เด็กหนุ่มคนหนึ่งลืมตาขึ้นมาในยามเช้า ฝันนั้นอีกแล้วเหรอ... ทุกครั้งที่เขาหลับ เขาจะฝันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งคล้ายกับนางฟ้าพูดกับเขาเบาๆ แม้ว่าเขาจะจำเสียงของเธอคนนั้นได้... เขากลับจำหน้าของเธอไม่ได้เลยทุกครั้งที่เขาลืมตาขึ้นมา

"อรุณสวัสดิ์จ้า... ฮิซาชิ!"
"เฮ้ย!! เธอว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ฟะ!!!"
ยูนะทักทายเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม มันก็ดีอยู่หรอกที่มีผู้หญิงมาปลุกทุกเช้า แต่มันคงไม่ดีแน่ถ้าผู้หญิงคนนั้นกำลังนั่งคร่อมตัวคุณอยู่...
"ก็ตื่นซะทีสิคะ จะได้ไม่เป็นภาระแก่ยูนะน่ะ!"

"ให้ตายสิ! รีบๆลุกออกจากที่นอนได้แล้ว... เจ้ามนุษย์น้ำลายยืด!"
มิคาสะโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ดึงผ้าห่มที่คลุมตัวเขาออก ทันใดนั้นเอง พวกเธอก็พบกับบางอย่างที่พวกเธอไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต...
"นี่มัน...อะไรหว่า..!"
หลังจากที่ผ้าห่มหลุดจากร่างกายท่อนล่างของเด็กหนุ่ม พวกสาวน้อยก็พบว่ากางเกงบริเวณง่ามขาของฮิซาชินูนขึ้นมาสูงมาก
"ถึงพวกเธอจะถามว่า'นี่มันอะไรหว่า'ก็เถอะนะ..."

"ฮิซาชิ!! ตื่นได้แล้วนะ!!" เสียงริกะตะโกนขึ้นมาจากบันไดข้างนอกห้องนอน "ถ้านายตื่นสาย พวกเราก็จะไปโรงเรียนสายด้วยนะ!!"
แย่ล่ะสิ!! ถ้าริกะมาเห็นพวกเขาในสภาพนี้ละก็...เทศกาลสิงหาสับแน่ๆ!!!
"ยิงฉันที ยูนะ!" มาอีกแล้ว คำพูดเชิงหาเรื่องใส่ตัวแบบเดียวกับเมื่อสองอาทิตย์ก่อน...
"อะไรนะ..." เขาได้ยินเสียงริกะกำลังเดินขึ้นบันไดมาแล้ว
"ยิงฉัน เร็ว!!"
ริกะกำลังเปิดประตูเข้ามาแล้ว!!

"ยิงฉันเซ่!!! ยัยไม้กระดานอัดฝาบ้าน!!!!"
"ไปตายซะ!!! ไอ้บ้า!!!!!!!"
ยูนะยิงอาร์เทมิสใส่'จุดนั้น'ของเขาชุดใหญ่จนลอยข้ามซีกโลกไปเป็นอาหารปลา ณ มหาสมุทรแปซิฟิกในทันทีทันใด...

ในโลกที่แสนอัศจรรย์นี้ ที่มีสิ่งมีชีวิตนับล้านชนิดอาศัยอยู่ร่วมกันนี้ ประกอบด้วยสิ่งมีชีวิตบนบกเพียง4แสนชนิดเท่านั้น(หรืออาจจะมากกว่านั้น) ซึ่งสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่ในน้ำ
ซึ่งมนุษย์ธรรมดาอย่างผม... ฮิซาชิ ก็เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งมีชีวิตหลากหลายเผ่าพันธุ์นั้นด้วย และทุกวันนี้ ชีวิตผมได้ถูกล้อมกรอบจากสิ่งมีชีวิตที่ไม่ทราบที่มาแน่ชัด แต่เจ้าตัวบอกว่ามาจากใต้ทะเล "อควารอยด์" ซึ่งมีอยู่ถึง 2ตัวด้วยกัน และเมื่อไม่นานมานี้ ผมได้ถูกตามล่าจากสิ่งมีชีวิตไม่ทราบประเภทจากฟากฟ้าที่มีรูปร่างคล้ายนางฟ้า ซึ่งอ้างตัวเองว่าเป็นคู่แค้นของเหล่าอควารอยด์... "แองเจลอยด์" และสิ่งมีชีวิตพันธุ์ใหม่ทั้งสองชนิดที่เป็นศัตรูกันตามที่กล่าวมานี้...ดันมาอาศัยอยู่บ้านเดียวกันกับผมอีกด้วย..!

เพราะเหตุฉะนี้เอง... ชีวิตของผมจึงต้องตกอยู่ท่ามกลางวงล้อมที่บีบรัดจากเรื่องราวที่แสนจะตื่นเต้นและ...น่ารำคาญ!!

เหตุการณ์ก็เป็นอย่างนั้นตลอดทุกวัน จนเมื่อหลังจากจบการต่อสู้ที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตากับฮานามิมา2สัปดาห์...
"พวกเธอรู้สึกแปลกๆหรือเปล่า..." ริกะเอ่ยปากสาวๆทุกคนในห้อง ซึ่งก็มีกันแค่สามคนเท่านั้นเอง...
"ความรู้สึกเหมือนตอนที่เจอรุ่นพี่ฮานามิในร่าง'เนพติสท์'เลยล่ะ..."
"ช่วยไม่ได้นะ..!" ยูนะบ่นออกมาก่อนจะเปิดระบบสแกนที่ดวงตาขึ้น
"ระบบสแกนของยูนะน่ะ ดีกว่าระบบของหนูอีกนะคะ" มิคาสะได้โอกาสสาธยายยาวเยื้อยเกี่ยวกับความสามารถต่างๆของพวกเธอ (มันดูคล้ายๆความสามารถของพวกหุ่นยนต์นะว่าไหม..?)

"แม้จะเป็นอควารอยด์เหมือนกัน แต่ความสามารถของแต่ละคนจะแตกต่างกันออกไปเป็นคนละสายเลย แองเจลอยด์ก็เหมือนกันใช่ไหม..!" ริกะพยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง
"ฉันมีความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดในระดับสูง แต่ไม่มีความสามารถต่อสู้ระยะไกล เพราะงั้นเลยมีความสามารถในการค้นหาและวิเคราะห์อยู่ในระดับกลางๆ"
"ส่วนยูนะจะมีความสามารถในการต่อสู้ระยะไกลอยู่ระดับกลาง แต่ในระยะประชิดจะต่ำมากเพราะมันไปเทให้กับการวิเคราะห์ทั้งหมด" มิคาสะอธิบายได้ค่อนข้างยาว

"ถ้าอย่างนั้น...เธอพอรู้ความสามารถของอควารอยด์ที่ชื่อ'มิลัน'หรือเปล่า" ริกะเริ่มล้วงลึกเข้าไป
"พี่มิลันน่ะเหรอ... จำได้ว่าเธอมีความสามารถในการวิเคราะห์ การต่อสู้ระยะประชิดและระยะไกลอยู่ในระดับกลางทั้งหมด ไม่มีอะไรเด่นไปกว่ากัน แต่..."
มิคาสะนิ่งไปนาน จนริกะยิ่งสงสัยมากขึ้น
"แต่อะไรเหรอ..."

"นี่เป็นเรื่องที่ฉันพอจำได้ ในการต่อสู้ครั้งใหญ่เมื่อ20กว่าปีที่แล้ว... ตอนนั้นถึงความสามารถของมิลันจะอยู่ในระดับกลางทั้งหมดก็ตาม..." หลังจากที่มิคาสะเงียบอยู่นาน ยูนะก็พูดออกมาแทนเธอ
"ความสามารถทุกอย่างของเธอ เรียกได้ว่าเทียบเท่ากับแองเจลอยด์"โยโซระ"เลยล่ะ!"
แต่เมื่อลองนำเรื่องนี้มาคิดย้อนดู..! งั้นก็แสดงว่าที่เธอรู้สึกไม่ดีระหว่างการต่อสู้กับมิลันในตอนนั้นไม่ใช่การคิดไปเอง... มิลันก็แค่หยอกล้อพวกเธอเล่นเท่านั้น!!
แต่ถึงอย่างนั้น... สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจเธอก็ไม่ได้ถูกคลี่คลายลงเลยแม้แต่น้อย! ราวกับมันเป็นคนละเรื่องกันเลย...

"นี่มันอะไรกัน..." ยูนะประหลาดใจกับสิ่งที่เธอสแกนพบ
"มีอะไรเหรอ... ยูนะ!"
"ปฏิกิริยาแองเจลอยด์...แข็งแกร่งมาก" เมื่อได้ยินดังนั้น เหล่าสิ่งมีชีวิตที่มิใช่มนุษย์ก็เริ่มกังวลใจ พวกเธอหวังแค่ว่าจะไม่ใช่ 'เธอคนนั้น' ก็พอ...
"ที่สำคัญ..." ยูนะเริ่มสั่นด้วยความกลัว "แองเจลอยด์ตัวนั้นอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ด้วย!!!"

อีกด้านหนึ่ง ณ สวนสาธารณะใกล้ๆบ้านของฮิซาชิ ได้มีเรื่องประหลาดเกิดขึ้น
"อ้าว... เธอเป็นใครล่ะเนี่ย!?"
มีเด็กผุ้หญิงอายุประมาณเด็กประถมคนหนึ่งที่ไม่มีใครเคยเห็นหน้ามาก่อนปรากฏตัวขึ้นอย่างลึกลับ ท่าทีของเธอเหมือนกำลังตามหาใครบางคนอยู่...

"พี่ชาย... มาเล่นกันเถอะ!"