My lady. เธอคือผู้หญิงของฉัน!.

5.0

เขียนโดย Por_Thitithan

วันที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 11.11 น.

  3 chapter
  0 วิจารณ์
  7,624 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 13.07 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

  

  อ๊าาาา  ตอนนี้ยืนกำลังยืนอยู่ที่หน้าตึก3 เ็ป็นตึกสำหรับนักเรียนม.ปลาย ชุดนักเรียนที่นี้น่ารักมากเลยละ ><' เสื้อเชิ้ตด้านในเป็นปกทหารเรือ แขนรุ่ย มีเสื้อกั๊กสีส้มทับรัดรูป ใช้ผ้าเช็ดหน้าผูกที่คอตามลำดับชั้น(ของฉันสีเขียว ><') กระโปรงจีบรุ่ยสีเทาเข้มสันคืบครึ่ง ใส่ถุงเท่ายาวเหนือเข่า1คืบแบบเกาหลี และก็ใส่รองเท้าหนัง ที่นี้เป็นโรงเรียนค่อนข้างเบี่ยงแบนไปทางนานาชาติ ฉันก็เลยจัดการยอมสีผมเป็นสีแดงอมม่วงนิดๆและใส่คอนแท็กเลนส์สีน้ำเงินอมฟ้าซึ่งมันเข้ากับฉันมากเลยทีเดียวละ 

 

  ตอนนี้ฉันกำำลังยืนรอคุณครูอยู่ที่หน้าห้องเรียน ฉันได้อยู่ห้องม'5/1ล่ะ 1ชั้นเรียนมีแค่2ห้องเท่านั้น เพราะมีนักเรียนไม่มากนักเพราะเข้าเรียนยาก อยู่ห้อง1เชียวนะ 555 ฉันเก่งใช่มั้ยล้าา? เอิ๊กกๆ  

 

   ตุ้บบ บบ~ โอ๊ยยย~!  มีใครสักคนเดินมาชนฉัน

 

  "ขอโทษนะ"   O.O อึ้งคะ อึ่ง!  "เปนอะไร? เจ็บตรงไหนรึป่าว?" เค้าถามฉันต่อ 

 

  "ไม่เป็นไรคะ ^^"

 

  "อื้ม" แล้วชายคนนั้นก็หายไป เค้ายอมผมสีน้ำตาลเข้ม ใส่คอนแท็กเลนส์สีเดียวกับสีผม ดั้งโด่งรั้นแสดงถึงความดื้อดวงตาคมกริบ ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อน อ๊าาา~  นายนั้นสวยกว่าฉันอีกอะ ม่ายยยยยยยย O[]O

 

  อึ้งอยู่ได้ไม่นานอาจารย์น้ำฝนก็เรียก เธอยังสาวและสวยมาก ท่าทางดูใจดีมากๆเลยล่ะ  "ปีโป้!  เชิญจ้ะ"

 

  "คะ"  ฉันเดินตามอาจารย์น้ำฝนเข้าห้อง

 

  "เอ้านี่ทุกคน!"

 

  "@#$%^*()_+@#%^&^*%$!^@(_**^@$#%$#%&@_(_?_)((#)&#&&*%" เอ่อ ไม่มีใครฟังเธอเลยล่ะ

 

  ตุ้บ บบ~ "เงียบ!"  อาตารย์น้ำฝนทุบโต๊ะ จนทั้งห้องเงียบกริบ

 

  "ทั้งหมดทำความเคารพ"ดูเหมือนนายคนนี่คงเป็นหัวหน้าห้องละสิ

 

  "สวัสดีครับ/ค่ะ อาจารย์"

 

  อาจารย์น้ำฝนรับไหว้ "เอ้านี้ทุกคน  วันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำ นี่ 'ปีโป้ หรือ กุมษ์ภา สุวรรณสมโภช' "  ทั้งห้องฮือฮากันใหญ่  "ตามสบายนะจ้ะปีโป้" นั้นๆฉันเห็นสีเทียนกับสีน้ำกำลังยิ้มให้ฉันอยู่ล่ะ ดีใจจังที่ได้อยู่ห้องด้วยกัน "เธอไปนั้งข้างนายที่นั้งริมหน้าต่างแถวสุดท้ายนะจ่ะ"

 

  "คะ" ฉันตอบอาจารย์น้ำฝนแล้วเดินไปที่นั่ง เว้นกระเบื้องไป3อันเป็นที่นั่งของสีน้ำและสีเทียน 

 

  "เอ้าละ เอาละหมดโฮมรูมแล้ว ขอตัวก่อนนะ เตรียมตัวเรียนคาบต่อไปด้วยนะ"

 

  "ครับ/คะ"

 

  ใครกันที่นั่งข้างฉันน่ะ หลับปุ่ยเชียว ท่าทางคุ้นๆแฮะ เห้ยย  เค้าตื่นแล้ว เค้ามองที่หน้าฉันด้วยล่ะ

 

  "เฮ้ยย เทอ?"  O.O  นายหน้าสวยเมื่อเช้านิ

 

  "แหะๆ" ทำไมฉันถึงได้รับรู้ถึงรังสีอำมหิตแปลกๆน่ะ พอหันหน้ากลับไปก็ป่ะเข้ากับมีนากับเพื่อนๆของเธอที่นั่งแถวกำลังส่งสายตาอำมหิตให้ฉันอยู่ เฮื๊อกกก!  ซวยแล้วสิฉัน

 

 

  "เอ่อ ปีโป้" สีน้ำเรียกฉัน "อย่าพยายามยุ่งกะหมอนั้นเลยนะ ปล่อยไปเหอะ" เธอพูดพลางแลตาไปทางกลุ่มของมีนา  อ๋อ ฉันพอจะเดาได้แล้วล่ะ 

  "จ่ะ" 

  และแล้วก็เริ่มเข้าเรียนคาบแรก และทุกอย่างก็เป็นไปตามปกติตลอด1อาทิตย์

 

 

 

เฮ้อ  เอาแล้วไงฉัน  หนีหล่อนมาจากบ้านแล้วยังได้มาอยู่ห้องเรียนเดียวกันอีก ตายๆๆ ยิ่งฉันดันมานั่งกับนายนั้นทำให้เธอดูไม่พอใจฉันเข้าไปใหญ่ เฮ้อออ  แต่ว่าไปฉันยังไม่รู้จักชื่อหมอนั้นเลยนี่นา  ยังไงฉันก็จะหาทางถามหมอนั้นให้ได้  สู้ๆนะปีโป้ ^^Y

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา