WeAPONES .: สงครามโรงเรียนสรรพวุธ :.

 ตอนนี้ชั้นได้มาถึง รร.การสงครามเขต 51 แล้วมัน อลังการมากเลย ...
ชั้นคิดว่ามันต้องสนุกมากแน่ๆ ชั้นตั้งใจจะหาเพื่อนให้เยอะ
รวมถึงตามหาเพื่อนเก่าตั้งแต่แยกกันที่ รร. เก่าด้วย และชั้นคิดถูกที่เข้ามา รร.
นี้ ชั้นอยากเป็นเหมือนพี่สาวของชั้น ทั้งเก่ง ทั้งสวย มันช่างเพอร์เฟคไปหมด ...
แค่เฉพาะตอนนี้นะ ถ้าถามว่าทำไม ก็คงต้องเป็นเหตุการ์ณนี้แหละ

//ครึ้นน เสียง ฮ. ของบริษัท Leopard กำลังบินมุ่งสูลานจอดบนยาน
รร.การสงคราม
" นี่คือ AMX ขอทำการลงจอด ขอทราบตำแหน่งลงจอดด้วย ได้ยินไหม "
เสียงพูดวิทยูจากด้านห้องคนขับดังข้ามห้องมา
" นี่คือ ฝ่ายควบคุมการบิน
เราได้ยิน อนุญาติลงจอดที่ B1 ขอย้ำ ลงจอดที่ B1 "
เสียงวิทยุตอบกลับจากทางฝ่ายควบคุมการบิน ด้วยเสีงซ่าๆไม่ค่อยชัดมากซักเท่าไร่
"
รับทราบ AMX เลิกการติดต่อ " // ตรู๊ดด
เสียงคนพูดจากห้องคนขับพร้อมสัญญาณเลิกเชื่อมต่อจากทางฝ่ายควบคุมการบิน
//
ตรู๊ดด เสียงโทรศัพท์ติดต่อจากโทรศัพท์ของ เวอร์ซิลเลีย
เธอจึงหยิบขึ้นมารับในทันที
" ค่ะ พ่อ นี่หนูเอง "
เสียงเวอร์ซิลเลียพยายามพูดโทรศัพท์บน ฮ. ซึ่งเสียงก้องไปหมด
" อ่อ ... ลูกพ่อ
พ่อส่ง ฮ. Chooper ตามลูกไปน่ะ พ่อเป็นห่วง ลูกไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยนะ "
พ่อของเวอร์ซิลเลียพูด แต่เสียงไม่ค่อยชัดแต่ก็พอจับใจความได้
" เห้ย ... พ่อ
ส่งมาทำไม หนูไม่เป็นไรหนูปลอดภัยดี " เวอร์ซิลเลียพูดพร้อมมองออกไปนอกหน้าต่างเห็น
ฮ. Chooper ตามหลังมา 3 ลำ
" แค่มาส่งน่ะ อย่าห่วงเลย เดียวพวกนั้นก็กลับแล้ว
ฮ่าๆ " พ่อของเวอร์ซิลเลียพูดด้วยความสนุกที่ได้โชว์อำนาจของทางบริษัทตน
"
อย่าสนุกให้มากนะพ่อ นี่หน้าตาของบริษัทพ่อนะ !! " // แคร๊กก ตรู๊ดด
เสียงสัญญาณหายไประหว่างพูดโทรศัพท์

//วิ๊ //พับๆ เครื่อง AMX
ค่อยๆลงจอดที่จอด B1 อย่างนุ่มนวล มี ฮ. Chooper ลอยลำอยู่ด้านนอก แล้วประตู ฮ. AMX
ก็ค่อยๆเปิดขึ้นจาด้านข้าง
" โห " เสียงอุทานอย่างไม่น่าเชื่อของทุกคน
ที่เห็นเครื่องบินมากมายค่อยๆลงจอดและค่อยๆบินออกไปพร้อมคนเดินลงมาจากเครื่องบินมากมายจากที่ไกลๆ
"
เราได้ที่จอดบนสุดน่ะ เห็นวิวทุกอย่างเลย เราว่าเราชอบที่นี้นะ " เวอร์ซิล
พูดออกมาอย่างตื่นเต้นที่ได้เห็นวิวที่เต็มไปด้วยเครื่องบินรวมถึง ฮ.
มากมายจอดเรียงรายเป็นแถวอย่างสวยงาม
"
ขอเชิญผู้ที่มามอบตัวเข้าเรียนทุกคนเชิญด้านล่างได้เลยค่ะ "
เสียงประกาศดังขึ้นมาจากลำโพงใหญ่ดังกึกก้องไปทั่วโรงจอด

// พับๆๆๆ เสียง ฮ.
ลำใหญ่ลงจอดที่ชั้นจอดข้างๆ 
" ชั้นว่าเราเจอคนที่นายบอกเต็มๆตาแล้วล่ะ "
ยูริมองพร้อมจ้องไปที่ ฮ. ที่จอดนั้น
//ฟืบบ ประตูจาก ฮ. ลำนั้นเปิดออก
พร้อมมีหนุ่มเสื้อขาวผมยาวซึ่งรวบผมไปด้านหลังผูกไว้อย่างดี ด้วยท่าทางหมาดเย็นชา
เดินออกมาจาก ฮ. ลำนั้นพร้อมชายชุดสูทขาวเดินตาม 4 คน
" บ้าจริง
ทำไมชั้นต้องมาเจอแกที่่นี่ด้วย ! " เวอร์ซิลพูดอย่างตกใจที่ได้เจอ ลูกชายบริษัท
Alford Air Industries 

                หนุ่มคนนั้นชื่อ Chrones
Alford ลูกชายคนเดียวของบริษัท Alford Air Industries ซึ่งบริษัทคู่แข่งของ Leopard
Industries ทั้ง 2 บริษัทนี้แข่งมาตั้งแต่รุ่นปู่แล้ว ไม่แปลกใจที่ เวอร์ซิล
จะไม่ถูกกับ โครนอส แต่จะว่าไปทั้ง 2 บริษัทก็ทำงานต่างพื้นที่กัน Leopard ทำทางบก
Alford ทำทางอากาศ ก็ไม่เข้าใจว่าไม่ถูกกันเรื่องอะไร
เรื่องนี้เป็นความลับของทั้งคู่ไม่เปิดเพยมานานแล้ว
มันช่างเป็นเหตุผลที่ซับซ้อนจริงๆ
 
" โอ ...
ลมอะไรพัดแกมาที่นี้หรอ เวอร์ซิล ลีโอพาร์ด " โครเนส
หันมาพูดกับเวอร์ซิลอย่างเย็นชาราวกับรู้สึกไม่อยากคุยด้วย
"
นั้นสิ ชั้นคงไปทำกรรมอะไรมาว่ะ ลมเลยพัดแรงไปหน่อย "
เวอร์ซิลพูดต่อคารมณ์กลับ
" ยังป่าเถื่อนเหมือนเดิม สินะ เอา ฮ. มาคุมกันเยอะเยะ
บ้าอำนาจจริงๆ " โครเนส พูดด้วยความเหนื่อยใจ
" แล้วนายล่ะ ... เอา ฮ.
ลำใหญ่ติดปืน MiG Bluster มา ต้องการอะไร โชว์ ?? "
เวอร์ซิลโต้กลับในทันทีพร้อมชี้ไปที่ปืน MiG Bluster บน ฮ.
//หมับ
มีผู้หญิงตัวสูงเดินมาจับบ่าโครเนส " เราไม่มีธุระอะไรกับพวกนี้ Master
เราไปกันเถอะ " หญิงคนนั้นพูดด้วยเสียงแข็งๆเหมือนไม่มีอารมณ์เป็นของตนเอง
" เออ
.. " โครเนสพูดออกมาพร้อมจับเนคไทด์ของคนให้เข้ารูปและเดินจากไป

" หนอย แก "
เวอร์ซิลพูดเบาๆกับตัวเอง
" คนเมื้อกี้ เป็นใครน่ะ พี่เลี้ยงหรอ
แค่พูดไม่กั่คำก็สงบอารณ์คนอย่างหมนั้นได้น่ะ " ยูริถามเวอร์ซิล เพราะไม่เคยเจอ
ผู้หญิง คนนั้นมาก่อนทั้งๆที่ตอน 4 ปีที่แล้วไม่มี
" พี่ดูไม่ออกหรอ นั้นมัน
Droid ชัดๆ ดูที่หูสิ มัยแท่งประมวลเสียงชัดๆ "
เวอร์ซิลเลียพูดแทรกเข้ามาพร้อมชี้ไปที่ส่วนหูของ หญิง คนนั้นขณะเดินจากไป
"
นายน้อยครับ ให้พวกเราตามไปไหมครับ " ลูกน้องบริษัท Leopard ถามจากบน ฮ.
"
ไม่ต้อง ชั้นจัดการเอง นายรอที่นี้แหละ อ่อ... บอกพ่อเราให้นำ ฮ. Chooper
กลับไปด้วย " เวอร์ซิลพูดสั่งแล้วเดินมุ่งหน้าไปที่ทางเข้าชั้นล่าง
"
แค่เดินตามไปเฉยๆดีกว่าไหมพี่ยูริ " เวอร์ซิลเลียบอกยูริ
และทั้งคู่ก็เดินตามเวอร์วิล ไป

//ตึกๆ
เวอร์ซิลเดินอย่างเร่งรีบลงมาชั้นล่าง " บ้าจริง พลาดซะได้ "
เวอร์ซิลพูดอย่างผิดหวังที่ไม่ได้ปะคารมณ์กับโครเนส
" พี่ช่างมันเหอะ
มีช่องว่างให้รับสมัครน่ะ ไปกันเถอะ " เวอร์ซิลเลีย
พูดกับพี่ชายของคนและเดินจูงมือไปที่ช่องที่ว่า
" เออ.. เชิญครับ ชื่ออะไรครับ "
เสียงดังผ่านช่องเสียงข้างหน้า รอบข้างกันด้วยกระจกดำทึบ
" ผม เวอร์ซิล
ลีโอพาร์ด ครับ " เวอร์ซิลตอบ
" ข้อมูลครบท้วน คุณสมบัติครบท้วน
เชิญที่ทางเข้าประตูใหญ่ด้านซ้ายครับ "
เสียงตอบกลับจากช่องเสียง

" เราเสร็จแล้ว ยูริ ต่อเลย
"  เวอร์ซิลเดินออกมาจากช่องรับสมัครและพูดกับยูริ
" จ้า "
ยูริตอบรับและเดินเข้าไป
" ทางเข้า ?? หนูว่ามันเป็นเครื่อง teleport
มากกว่ามั้ง ประตูที่ไหนไม่มีช่องรอยต่อประตูอ่ะ "
เวอร์ซิลเลียพูดพร้อมเดินจูงมือพี่ไป
" ไม่รู้สิ ... เธอรู้มากขนาดนี้
เป็นฝ่ายก่อสร้าง รร. มาก่อนหรือไง " เวอร์ซิลพูดพร้อมมองไปที่ประตูข้างหน้า
"
หนูแค่สงสัย นิ " เวอร์ซิลเลียพูดเสียงค่อยๆ

" มาแล้ว ๆ ... เดินหนีไปไหนอ่ะ
รอด้วยสิ " ยูริวิ่งตามหลังมาพร้อมตะโดนบอก
" ไปยินขอบๆดีกว่านะ
ตรงนั้นคนมันเยอะ ไม่ชอบอ่ะ "
เวอร์ซิลพูดพร้อมเดินนำจูงมือแทนเวอร์ซิลเลีย

" อีก 1 นาทีประตูจะเปิดค่ะ "
เสียงประกาศดังขึ้นจากลำโพงใหญ่
" ทางเราขอให้ผู้มาเยี่ยมเชิญอีกประตู
ขอเชิญด้านขวาเลยค่ะ " เสียงประกาศดังขึ้นจากลำโพงใหญ่อีกครั้ง
" หนูไปก่อนนะ
อย่าทำไรแปลกๆล่ะ " เวอร์ซิลเลียปล่อยมือพร้อมพูดขึ้น
" แปลกๆ .. ?? ทำอะไร ?? "
เวอร์ซิลทำหน้างงๆ
" ชั่งมันเหอะ " เวอร์ซิลเลียพูดพร้อมจ้องไปที่ยูริ
และเดินจากไป
" อะไรของแก " เวอร์ซิลพูดตามหลัง

//ครึ้นนน
เสียงดังจากด้านล่างของพื้น แล้วมีวงแหวนยกจากของพื้นขึ้นมาในทันที
//ฟับๆๆ
วืบบบ ไม่นานหลังมีวงแหวนยกขึ้นมาจากพื้น
ร่างของผู้คนมากมายหายไปจากบริเวณประตูในทันที
" เฮือก ..
ว่าแล้วอย่างที่น้องบอกจริงๆ นี่มันเครื่อง teleport เล่นเอามึนเลย "
เวอร์ซิลพุดด้วยอาการเมาเล็กน้อยจากการใช่เครื่อง teleport
" เห้ย
เดี๋ยว นี่มันหอพักนี่หว่า ว๊าวว " เวอร์ซิลลืมตาขึ้นมาพร้อมเห็นห้องพักของตน
"
ฮ่า ๆ เตียงนุ่มด้วย " เวอร์ซิลพูดกับตัวเองพร้อมล้มตัวนอนลงบนเตียง

//ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
" นายน้อยเวอร์ซิล ผมเองเปิดประตูหน่อยครับ "
เสียงคนที่อยู่หลังประตูพูดขึ้นมาหลังเคาะเสร็จ
" อ่อ .. ประตูล็อคนี่หว่า แปปนะ
" เวอร์ซิลพูดพร้อมเดินไปเปิดประตู
" ดีจ้า "
เวอร์ซิลเปิดประตูออกเห็นเวอร์ซิลเลียอยู่พร้อมกับลูกน้องบริษัทพ่อ 2
คนข้างหลัง
" เออ ... พวกนายกลับไปก่อนนะ เดียวเราจัดการเอง "
เวอร์ซิลเลียพูดสั่งทั้งสองคนนั้นและลากกระเป๋าเข้ามา
" รู้ห้องพี่ได้ไงเนี๊ย "
เวอร์ซิลหลบให้เวอร์ซิลเลียเข้ามาในห้อง
"
หนูจับการเคลื่อนไหวครั้งสุดท้ายของการ teleport ได้ หนูเลยรู้ว่ามันจะมาที่ไหน "
เวอร์วิลเลียพูดพร้อมโชว์โทรศัพท์ที่ติดตั้งโปรแกรมจับการเคลื่อนไหว
teleport
//ตุ๊บ เวอร์ซิลเลียวางกระเป๋าลงข้างเตียงในห้องพัก

"
ขอเชิญทุกท่านหลังจัดการสัมภาระเรียบร้อยแล้ว มาที่ hall ใหญ่ของทาง รร.
ด้วยการใช้เครื่อง teleport ที่ในห้องของตนเพื่อความรวดเร็วค่ะ "
เสียงลำโพงได้ยินจากข้างนอกซึ่งเสีงดังจนเข้ามาในห้อง
" พี่ว่าจะไป hall
ใหญ่ซักหน่อย มาด้วยกันไหม " เวอร์ซิลพูดพร้อมเดินไปที่เครื่อง teleport
ริมห้องที่เขามา

//พลักก " เห้ยย !! ... "
เวอร์ซิลเลียพลักเวอร์ซิลลงบนเตียง เวอร์ซิลจึงอุทานด้วยความตกใจ
" ใจเย็นดิ ..
แหม่ .. ทั้งห้องมีแค่เราไม่ใช่หรอ " เวอร์ซิลเลียพูดพร้อมยิ้มอย่างน่ากลัว
"
อะไรกันตัวสั่นไปหมด เป็นอะไรล่ะพี่ เฮอๆ "
เวอร์ซิลเลียพูดพร้อมค่อยเดินเข้ามาที่เตียง
" เห้ย ... เดียว นี่หอพักโรงเรียน
นะเห้ย ! " เวอร์วิลพูดด้วยเสียงสั่นๆ

//ปึงงง
เสียงเปิดประตูดังออกมาจากทางเข้าหน้าห้องของเวอร์ซิล
" นี่ ..
ปล่อยไว้ไม่ได้เลยสินะ พวกแก " ยูริพูดหลังเปิดพระตูและยืนพิงขอบประตู
"
หนูเปล่านะ พี่เค้าล้มไปเอง " เวอร์ซิลเลียตอบกลับ
" ล้มอะไร โดนพลักไม่ใช่หรอ "
ยูริพูดเหมือนรู้ดี
" ... " เวอร์ซิลเลียไม่พูดอะไรได้แต่มองไปที่ยูริ 
"
ตาบ้า มานิ้ อยู่แถวนี้คิดว่าปลอดภัยนักหรือไง "
ยูริเดินมาลากเวอร์วิลออกจากห้อง
" เห้ยเดี๋ยว เซ่ ยังคุยไม่รู้เรื่องเลย "
เวอร์ซิลพูดระหว่างโดนลากออกจากห้อง

//วืดดด
จากที่เห็นเป็นเวอร์ซิลเลียก็กลายเป็น Droid ของโครเนสไปในทันที
ด้วยระบบพรางตาซึ่งคิดตั้งอยู่ที่ตัวของ Droid เองอยู่แล้ว
" เห้อ ...
งานผิดพลาดสินะ " โครเนสเดินตามเข้ามาหลังจากที่ยูริและเวอร์ซิลออกไป
" ขออภัย
Master ชั้นทำงานได้ไม่ดีพอ " Droid ตัวนั้นพูดกับโครเนส
"
อย่างน้องเราก็รู้จุดอ่อนของมัน เรื่องน้องสาวน่ะ "
โครเนสบอกกับแพทอย่างใจเย็น
" เราไปกนก่อนจะมีคนสงสัยเถอะค่ะ Master "
แพทตอบกลับพร้อมเดินไปที่ Hall ใหญ่คู่กับโครเนส

               
Droid ของโครเนสชื่อว่า PAD-001 ย่อจาก Pototype Assult Droid
หุ่นรุ่นต้นแบบของบริษัท Alford ซึ่งสร้างมาเพื่อดูแล โครเนส โดยเฉพาะ ...
ติดตั้งระบบการพรางตา ระบบการโจมตีโดยอาวุธที่มี
รวมถึงมีเกราะพลาสม่าคลุมทั่วตัวจึงมีความปลอดภัยสูงที่จะไม่ถูกทำลายและเชื่อได้ว่าสามารถคุ้มครองโครเนสอย่างที่สุด
เธอเป็น Droid
ที่ควบคุมตนเองได้ประมวลผลสถาณการ์ณได้อย่างรวดเร็วหรือที่เรียกว่าคิดเองได้นั้นเอง
ส่วนใหญ่โครเนสจะเรียกเธอว่า แพท มากกว่า PAD-001

"แกตามมานี่เลย
" ยูริพูดพร้อมลากเวอร์ซิลไปที่ Hall ใหญ่
" ดูซะ !! "
ยูริชี้ไปที่เวอร์ซิลเลยซึ่งยืนอยู่หน้าทางเข้า Hall ใหญ่
" เดียวสิ
เมื่อกี้อยู่ที่ห้องพี่ไม่ใช่หรอ "
เวอร์ซิลเดินไปถามเวอร์ซิลเลียในทันที
"อะไรของพี่เนี๊ย ..
หนูยืนอยู่ตรงนี้นานแล้วยังไม่เคยได้เข้าห้องพี่เลย กระเป๋าก็ยังอยู่นี่ "
เวอร์ซิลเลียตอบในทันทีพร้อมแสดงกระเป๋าที่วางอยู่ข้างหลังตัวเธอ
" แกฟังนะ ..
แกโดนใครซักคนแฮกระบบ Teleport แล้วย้ายห้องไปอีกห้องซึ่งไม่ใช่ของแก "
ยูริจับไหล่เวอร์ซิลแล้วพูดใส่
" เอาแบบนี้นะ เวอร์ซิลเลียเธอ Teleport
ไปที่ห้องนี่ซะตามโค๊ดที่ชั้นบอก "
เวอร์ซิลเลียพูดพร้อมยืนเศษกระดาษซึ่งจดโค๊ดให้เวอร์ซิลเลีย
" อ้าว .. ไมอ่ะ "
เวอร์ซิลเลียถามด้วยความสงสัย
" พี่ของเธอกำลังโดนเล่นงาน เข้าใจไหม เพื่อพี่ชาย
น่ะ " ยูริพูดพร้อมสีหน้าจริงจัง 
" อ่าๆ ก็ได้ๆ "
เวอร์ซิลเลียหันหลังเดินจากไป
" เห้ยจริงดิ ... มันแรงไปนะ เล่นไรแบบนี้อ่ะ "
เวอร์ซิลพูดด้วยความตกใจที่โดนหลอก
" ว่าแต่ แกเคยโดนอะไรแบบที่ชั้นเห็นเมื่อกี้
ที่บ้านบ่อยป่ะเนี๊ย "  ยูริพูดพร้อมจ้องเขม็งไปที่เวอร์ซิล
" มะ มะ .. ไม่นะ
เอ่อ ช่างมันเหอะ " เวอร์ซิลพูดและหลบหน้าในทันที
" เฮ่อๆ เคยสินะ "
ยูริพูดตัดพ้อกับตนเองด้วยความผิดหวังพร้อมเอามือกุมหน้าผาก

"
ขอเชิญทุกท่านที่เสร็จภาระกิจส่วยตัวแล้ว ไปที่ Hall ใหญ่ของทางโรงเรียนด้วยค่ะ "
เสียงประกาศจากลำโพงใหญ่ดังกึกก้องอีกครั้ง
" ชั้นไปละ บาย "
ยูริพูดพร้อมหันหลังเดินเข้าประตู Hall ไป
" เห้ยๆ รอด้วย "
เวอร์วิลพูดพร้อมวิ่งตามยูริไป
//วืดด ยูริเดินเข้าไปอย่างช้าๆ
" เห้อ
คนเต็มหมดแล้วนั่งหลังก็ได้ ถึงจะร้อนหน่อยก็เถอะ "
ยูริพูดกับตนเองพร้อมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวหลังสุด
" คือ ว่า .. "
เวอร์ซิลพยายามจะพูดกับยูริ
" ไม่ต้องละ เดียวค่อยคุยกันทีหลัง " 
ยูริปฎิเสธในทันที

               Hall ใหญ่ของทางโรงเรียน
มีขนาดใหญ่มากถึงต้องมี ชั้น 2 มารองรับนักเรียนที่เข้ามา ด้านหน้าของ Hall
มีเวทีพร้อมด้วยจอภาพ Hologram
ขนาดใหญ่สามารถมองเห็นได้ทั่วถึงแม้กระทั่งข้างหลังยังมองเห็นได้ชัด ไม่มีเสียงก้อง
ไม่มีคลื่นแทรก นับว่าเป็นความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยีการสื่อสารแห่งยุคนี้
ก็ว่าได้

" ขณะนี้ถึงเวลา อันสมควรแล้ว
ขอความกรุณาให้ผู้ดูแลโรงเรียนแห่งนี้กล่าวอะไรซักเล็กน้อยค่ะ "
เสียงจากลำโพงใหญ่ดังขึ้นอีกครั้ง
// วือออ  เสียงสัญญาณ hologram ดังขึ้น
พร้อมภาพของบุคคลหนึ่งภายใต้มุมมืดของห้อง
มีเพียงแสงด้านหลังที่ส่องผ่านกระจกเข้ามา
นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานพร้อมความรู้สึกหนักแน่นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

                "
ขอต้อนรับทุกคนเข้าสู่ โรงเรียนการสงครามเขต 51 ...
ทางโรงรียนมีความยินดีที่จะสอนวิชาการรบอันเป็นศิลปะขั้นสูงที่สืบต่อมาแต่ช้านาน
ทั้งการทำงานเป็นทีม การใช้เทคนิคการรุกและรับ การใช้อุปกรณ์ทางการทหาร
และการประเมินความสามารถของคู่ต่อสู้ ...
แม้ว่าสงครามจะไม่มีอะไรดีขึ้นนอกจากความสูญเสียในความเป็นจริง แต่สิ่งที่เราเชื่อ
คือการค้นพบแก่นแท้ของตัวตนเราและคนที่เราเชื่อใจ เพราะในยามสงครามหากขับขัน
แก่นแท้ในตัวเราจึงจะเกิด ... สำหรับที่นี้
สงครามเป็นเพียงสิ่งที่ทดสอบความสามารถเรา ไม่มีการบาดเจ็บ ไม่มีความตาย
มีแต่ความสวยงามแห่งศิลปะการต่อสู้ ขอให้ทุกท่านสนุกกับสงคราม "