WeAPONES .: สงครามโรงเรียนสรรพวุธ :.

สวัสดีคะ...ชั้น "ยูริ เองเกล" นักเรียน Class : HANDLE ... Team :
Skyreaper แต่มชั้นยังไม่เป็นเต็มตัวหรอกนะ ชั้นอยู่ในโลกปี พ.ศ. 27XX
โลกที่เต็มไปด้วยสงคราม แต่มันไม่โหดร้ายเหมือนสงครามโลกครั้งที่ 1 หรือ 2
ที่ผ่านมาหรอก ... มันคือสงครามระหว่างโรงเรียนที่ไม่มีการเสียเลือดแม้แต่หยดเดียว
แต่ถึงจะเป็นสงคราม แต่ผู้คนส่วยใหญ่เห็นว่ามันเป็น ก๊ฬา
ซะมากกว่า 
             ในการรบจะมีขึ้นระหว่างโรงเรียน 2-3 โรงเรียน
แล้วแต่ผู้จัดจะกำหนด โรงเรียนของชั้นน่ะหรอ ...
เป็นโรงเรียนบนยานลอยฟ้าเหนือพึ้นดิน ที่นี่วิวสวยมากคะ
โรงเรียนของชั้นมีทุกอย่างเหมือนบนพื้นดินเลย อินเตอร์เน็ต น้ำ ไฟฟ้า อาหาร ...
แต่ทุกอย่างจะหายไปหลังเกิดสงครามระหว่างโรงเรียนค่ะ
นับเป็นยุธปัจจัยอย่างหนึ่งในการรบก็ได้ ในการรบนั้นแบ่งได้เป็น

>> 3 Class
HANDLE , Shftper , Mechanic
>> ในแต่ละ
class มีทั้งหมด 3 Team คือ
- HANDLE : PathCleaner , RoadBlocker ,
SkyReaper
- Shiftper : Teleporter , Jumper , ChronoSpinter
- Mechanic : DroidControl , TurretMarker ,
GunZ
>> ในแต่ละทีมจะมี Teir
ซึ้งจะบ่งบอกระดับเกราะและพลังงานในการต่อสู้หากทั้ง 2
สิ่งนี้หมดลงจะจบการต้อสู้ทันที
Teir 1 พลังงาน 100 เกราะ 1000 /
Teir 2 พลังงาน 100 เกราะ 1200 / Teir 3 พลังงาน 100 เกราะ 1400 / Teir 4 พลังงาน
120 เกราะ 1600 / Teir 5 พลังงาน 120 เกราะ 1800 / Teir 6 พลังงาน 120 เกราะ 2000 /
Teir 7 พลังงาน 140 เกราะ 2200 / Teir 8 พลังงาน 140 เกราะ 2400 / Teir 9 พลังงาน
140 เกราะ 2600 / Teir 10 พลังงาน 150 เกราะ 2800
>>
อาวุธของแต่ละคนขึ้นอยู่กับสิ่งที่ได้มาพื้นฐานตอนต้น แข่งได้ หรือ มีมาแต่ก่อน มี
Teir ตั้งแต่ 1 - 10 
              ส่วนชั้นน่ะอยากอยู่ทีม skyreaper ที่สุดเลย
... ตั้งแต่ที่พี่ของชั้นได้รางวัลรองแม่ทัพโรงเรียนเมื่อ 5 ปีก่อน (*0*) พี่ได้ให้
เคียว อาวุธคู่ใจของพี่ไว้ เป็นเคียวยาวเท่าความสูงของชั้นเลย เป็นเคียวที่มี 2
ชั้นซ้อนกัน ด้านคมบริเวณปลายด้านบน
ส่วนด้านล่างสามารถแร่งอนุภาคพลังงานในอาวุธให้สามารถผ่าวัตถุที่ต้องการให้เป็นชิ้นๆได้
แถมมีท่อบูสเตอร์ไว้เร่งความเร็วตอนโจมตีได้ เอนกประสงค์มาเลย !!
ตอนนี้พี่ของชั้นไปทำงานต่างประเทศแล้วล่ะ ...
              และนี่คือเวลาช่วงเช้า ทุกวันของชั้น
ก็ตื่นเหมือนทุกวันนั้นแหละ ณ ห้องนอน บ้านชั้นเอง
//กริ๊งงง :
เสียงนาฬิกาปลุกทำให้ชั้นตื่นสภาพงัวเงีย เล็กน้อย
" เช้าอีกแล้ว ... เบื่อ อ่า
" ยูริพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียง งัวเงีย
//ตรูดดด :
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหลังจากนั้น ยูนิหยิบรับโดยไม่ได้ดูชื่อคนโทร
"
นี่คือการปล้น !! " เสียงผู้ชายพูด ด้วยเสียงแข็งๆ 
ยูริ
รู้ดีว่าเป็นเสียงของใคร และรู้ว่าดัดเสียงพูดจึงเปิดหน้าต่าง
เห็นหนุ่มคนหนึ่งยืนบนขอบรั้วบ้านของเธอ พร้อมตะโกนว่า
" แกเล่นไม่เบื่อบ้าง ไง
... เล่นมุขซ้ำแล้ว !! "
" มาขโมยหัวใจเธอไง 55+ "
หนุ่มคนนั้นพูดแทรกเข้ามา
" แหม่วันนี้ชุดนอนลายลูกปัดเลย น๊า
สวยที่สุดเลย ฮ่าๆ " หนุ่มคนนั้นพยายามพูดแซวเล่นกับยูริด้วยเสียงออกฮาๆ
" อ่อ
... งั้นรอแปปนะ นาย " ยูริพูดพร้อมเอื้อมมือไปหยิบ ระเบิดควัน
ใต้เตียงขึ้นมา
//ฟิ้วว : ยูริปา ระเบิดควัน ใส่ หนุ่มคนนั้น
" อ๊อก ....
แค๊กๆ เห้ย ... เล่นไรของเธอเนี๊ย ยัยบ้า !! "
หนุ่มคนนั้นพยายามปัดควันออกจากบริเวณนั้น
//ตุ๊บบ : " แอ๊กกก !! " 
เสียงครามจากการพลาดตกกำแพงเข้ามาในเขตบ้านของยูริ
" สมแล้ว !! เด๋วชั้นไปหา
นอนรอตรงนั้นแหละ " หลังยูริพูดจบ
จึงเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนชุดนอนและอาบน้ำ 
               สำหรับ
ระเบิดควัน นับเป็นสิ่งที่ซื้อขายง่ายพอๆกับบัตรเติมเงินที่ 7-11 ซะอีก หาได้ทั่วไป
นึกสงสัยเหมือนกันว่ามันถูกนำมาขายได้ยังไง มันเป็นอาวุธชัดๆ !! แต่ก็อย่างว่า
มันเป็น กีฬา มากกว่าสงคราม จะว่าไปหน้าปากซอยทางเข้าบ้านชั้นก็มีร้านอาวุธประปราย
เต็มถนนไปหมด เยอะกว่าร้านขายขนมซะอีก ... แต่เรื่องก่อการร้ายไม่มีหรอก
เพราะอาวุธที่ซื้อมาจะใช้ได้ไม่เต็มประสิทธิภาพเท่าไร่ ต้องให้ทางรัฐบาล Activated
อาวุธก่อน แต่ระเบิดควันนี่ไม่เกี่ยวนะ ใช้ได้เลย ... หนุ่มคนเนีีย ชื่อ เวอร์ซิล
ลีโอพาร์ด Class : HANDLE ... Team : PatchCleaner
แต่ก็ยังไม่เต็มตัวเหมือนชั้นนั้นแหละ พอกัน ที่จริงเขาชอบชั้นแหละ
เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ประถม จนตอนนี้ก็ อายุ 12 ปีแล้ว ก็เลยพัฒนามาถึงขั้นนี้
แต่ชั้นไม่ค่อยคิดไรกับเขามากหรอก น่าจะ อาย ละมั้ง
----- ถัดมา 10
นาที -----
" อ้าว ... นอนจริงหรือนี่ ไม่ไหวนะนาย "
ยูริพูดเสียงเรียบๆเหมือนประชดประชันอะไรซักอย่าง
" เค้าลุกไม่ไหว อุ้มเค้าหน่อย
... " เวอร์ซิลพยายามเรียกยูริ
" ไม่ " เสียงตอบกลับอย่างหนักแน่น
"
กอดเค้าก็ได้ " เวอณืซิลก็ยังยายามาอยู่
" ไม่ " เสียงตอบกลับอย่างหนักแน่น
อีกตามเคย
" อ่า ลุกเองก็ได้ แหม่... แค่นี้ทำเป็นคนห่างไกล"
เวอร์ซิลลุกขึ้นพร้อมปัดเศษหญ้าตามตัว
" มีอะไรก็ว่ามา แต่เช้าเลยนะ
" ยูริพยายามพูดหลบสายตาด้วยความอาย
" จ้าๆ ...
วันนี้น้องเราจะมาฝึกรบตอนเช้ากับเธอนะ ว่างเป็นคู่ซ้อมหน่อยได้มะ "
เวอรฺ์ซิลพูดขอร้องยูริ
" แหม่ ... มาตั้งไกล ก็ได้ๆ แล้วน้องแกอยู่ไหนอ่ะ "
ยูริพูดพร้อมกวาดสายตาไปมารอบข้าง
" เอ่อๆ เด๋วจะลองถามให้นะ น้องเรามาช้าน่ะ
ขอโทษ จริงๆ "
เวอร์ซิลพยายามใช้หูฟังที่มีอยู่ติดต่อน้องของเขา 
                 
เวอร์ซิล ลีโอพาร์ด เป็นลูกของประธานบริษัท Leopard Industries
โรงงานผลิตรถถัง และ อาวุธชนิดระเบิดมากมาย เรียกง่ายๆว่า
มีพ่อเป็นพ่อค้าอาวุธสงคราม นั้นแหละ มีอำนาจขนาดว่า
สั่งรถถังมาขับฉลองวันเกิดลูกตัวเองรอบเมือง โดยไม่โดนข้อหาใดๆจากตำรวจ แหม่ ...
กว้างขว้างจริงๆ
เขาเป็นคนชอบฟังเพลงจึงขอร้องให้พอผลิตหูฟังที่เป็นโทรศัพท์ได้มาใส่ไว้ตลอกเวลา
ก็นับว่าเป็น สไตล์ ของเขาละกัน
" น้องสาวนายช้าตลอดเลยนะ "
ยูริพูดแบบเหนื่อยใจแทน
" โห ... พี่ยูริไมพูดแบบนั้นอ่า "
เสียงสาวคนหนึ่งพูดจากบนท้องฟ้าด้านบน
" หนูแค่ไปรับของที่พึ่ง Activated เอง
รอหน่อยสิคะ " สาวคนั้นร่อนลงมาด้วยเครื่อง hover ที่ติดบริเวณเอวของเธอลงมาที่พื้น
อย่างช้าๆ 
" เน่ ... พี่มาหายูริบ่อยไปแล้วนะ ห่วงน้องตัวเองบ้างสิ
หนูต้องอุ่นขนมปังกินเองเมื่อเช้านิ ติดหญิงนะพี่อ่ะ " สาวคนนั้นหันไปพูดบ่น
เวอรฺซิล ในทันที
" อยากถามว่า ประตูบ้ายชั้นก็มีทำไม ไม่เข้ากันมา ห๊า !! "
ยูริพูดใส่ทั้งสองคนแทรกขึ้นมา
" ก็พวกเราเป็นพี่น้องกันนิ
ต้องทำอะไรเหมือนกันอยู่แล้ว "
สาวคนนั้นพูดพร้อมเดินเข้าไปควงแขนแล้วเอาหัวเคียงไหล่ เวอร์ซิล
ไว้ทันที่
//สาวนั้นมองด้วยสายตาแอบยิ้ม และนึกในใจว่า " (อิฉฉา ล่ะสิ พี่ยูริ)
"
                   เด็กคนนี้ชื่อว่า เวอร์ซิลเลียร์ ลีโอพาร์ด
เป็นน้องสาวของ เวอร์ซิล หรือก็คือ เป็นลูกสาวสุดหวงของ พ่อค้าอาวุธ แห่ง Leopard
Industries นั้นเอง อย่าได้ไปแอบแซวเธอเชียวล่ะ ถ้าเจอพี่จัดการก็ไม่เท่าไร่ ...
ถ้ารู้ถึงหูพ่อละก็ ... ไม่เอ่ยนะจะเป็นยังไง ต่อไป ... เธอเป็นเด็กสาวที่อ่อนกว่า
เวอร์ซิล 1 ปีแต่ที่แปลก เธอชอบพี่ชายตัวเองและไม่อยากให้พี่เข้าไกล้ใคร
แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง นี่สายเลือดเดียวกันนะ แต่ เวอร์ซิล
คิดว่าน้องเขาเล่นๆไม่จริงจัง แหม่ ... ช่างไม่รู้อะไรบ้างเรย
" เอ่อ
... สรุปจะมายืนทำอะไรกัน จะซ้อมไหม " ยูริพยายามเบนเรื่องเพื่อปกปิดอารมณ์ตัวเอง
ในทันที
" ขอเวลา แปปนะคะ พี่ " เธอหยิบกล่องสีดำขนาดใหญ่ที่พกติดตัวมา เปิด
พร้อมอาวุธข้างในก็ลอยออกมาจากล่องด้วยแรงแม่เหล็กข้างใน
" นี่ไง อาวุธ Teir 5
ที่หนูพึ่งพัฒนาได้นี่เองเป็นไง " เวอร์ซิลเลีย
พูดพร้อมโชว์อาวุธที่อยู่ในกล่อง
                    อาวุธที่ว่าคือ
EPG-1000 ย่อจาก Energy Pressure Gun ใช้หลักการ
อัดพลังงานในตัวปืนใส่ลูกปืนข้างใน
แล้วพอถึงจุดที่ต้องการก็ปล่อยออกมา ปรับความเร็วได้ถึง 1000 m/s
แต่เนื่องจากเป็นปืนแบบ ไรเฟิลยาว
จึงเหมาะแก่การยิงไกลๆและเนื่องด้วยจำนวนกระสุนที่น้อยในแต่ละแม็กกาซีน ...
สำหหรับอาวุธชนิดนนี้ที่จริงเป็นปืนจาก Teir 4 แต่นำมาพัฒนาต่อ
เรื่องแบบนี้ต้องใช้เงินมากแต่สำหรับ ลูกของพ่อค้าอาวุธสงครามแล้ว
ไม่ต่างอะไรกับเศษเงินทีเดียว คนธรรมดาทำไมได้นะแบบนี้
" เอ้าๆ
งั้นชั้นจะจัดพื้นที่รบให้นะ เอาเป็นบริเวณบ้านนี้แหละ " เวอร์ซิล
พูดพร้อมหยิงอุกรณ์ในกระเป๋าเสื้อขึ้นมาตั้งระบบพื้นที่การรบ
                    สิ่งที่
เวอร์ซิล หยิบขึ้นมาเป็นอุกรณ์ที่ใช้งานง่ายและใช้ได้ทั่วไปในพื้นที่การรบ
เป็นลักษณะกระป๋องที่สามารถเปลี่ยนแปลงอนุภาคของอะตอมในสิ่งไม่มีชีวิตในบริเวณพื้นที่ที่กำหนด
ให้มีอนุภาคเป็นของแข็ง ... หรือ มีความสามรถเท่ากับ เพชร
เพื่อป้องกันความเสียหายของพื้นที่รอบข้างในระหว่างการรบ ซึ่งเกิดแน่นอน

" ชั้นปรับ พลังงาน 100 เกราะ 1000 แล้วนะ สู้แค่เกราะหมดเป็นพอ
อย่าให้ถึง พลังงานล่ะ " เวอร์ซิล พูดบอกวิธีรบ
" ไมอ่ะ "
เวอรร์ซิลเลียถามด้วยความสงสัย
" ถ้าทำความเสียหายถึง
พลังงานจะเกิดอาการชาตรงที่โดนโจมตีแคต่นี้ไม่รู้หรอไง "
เวอร์ซิลตอบกลับในทันที
" อ่าๆ งั้นหนูเริ่มเลยนะ "
เวอร์ซิลเลียหันไปกำลังจะตั้งท่าตอนรบ
//ฟับ
เสียงเคียวของยูริฟาดลงมาที่พื้นแต่ไม่โดน   
" อ๊าเดียวสิ "
เวอร์ซิลเลียตกใจจนทำให้ระบบ hover
ที่ติดตรงเอวทำงานจึงหลบเคียวของยูริพ้น
//คลิ๊ก เวอร์ซิลเลียยก ปืนไรเฟิลยาว
ขึ้นพร้อมยิง แบบไม่เล็ง
//ปังง เสียงปืนของเวอร์ซิลเลียยิงพลาด
//ปึก
ยูริใช้เคียวที่ปักอยู่เป็นหลักในการหมุนตัวและเตะเข้าที่ปืนของเวอร์ซิลเลีย
จึงทำให้ยิงพลาด
" ว๊ายย " เวอร์ซิลเลียตกใจแบบทำอะไรไม่ถูก
"
เปิดก่อนได้เปรียบค๊าา "
ยูริพูดพร้อมหยิบเคียวที่ปักบนพื้นมาปัดปืนของเวอร์ซิลเลียขึ้นข้างบน
//เปรี๊ยงง
ยูริเอาหัวชนเวอร์ซิลเลียจนล้มลงไปกองกับพื้น
//ควับ
ยูริวาดแขนขึ้นพร้อมนำเคียวไปจ่อหน้าเวอร์ซิลเลียในทันทีหลังจากล้มลง
"
เค้ายอมแล้วว " เวอร์ซิลเลียครางออกมาหลังล้มลง
" แหม่ .. เล่นซะแรงเลยนะ
ยังโหดเหมือนเดิมนะเราน่ะ " เวอร์ซิลพูดแซวยูริจากด้านหลัง
"
ไม่ต้องนับความเสียหายนะ ยูริชนะเลย รุฆาติแล้วนิ "
เวอร์ซิลพูดพร้อมหยิบอุปกรณ์บนพื้น
" อ่า .. เค้าอยากแข่งอีก "
เวอร์ซิลเลียพูดหลังพยายามจะลุกขึ้น
" จริง ป่ะ ?? "
ยูริหันมามองพร้อมทำตาขวางใส่
" ไม่เอาก็ได้ แง "
เวอร์ซิลเลียพูดพร้อมหลบสายตา
" เอ้าๆ ... ไปพักตรงต้นไม้นั้นก่อน "
เวอร์ซิลชี้ไปที่ต้นไม้
" งั้น ชั้นไปหยิบน้ำให้นะ แปปนึง "
ยูริพูดพร้อมเดินกลับเข้าบ้านไป
" ไม่ห่วงเค้าบ้างหรอพี่ ?? "
เวอร์ซิลเลียพยายามอ้อนเวอร์ซิล
" แหม่ .. เธอนะออกจะถึกแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก "
เวอร์ซิลตอบด้วยเสียงแข็งๆ
" ไม่นะ ...
เค้าออกจะบอบบาง " เวอร์ซิลเลียพยายามอ้อนเวอร์ซิลครั้ง
"
อย่างเธอน่ะดูแลตัวเองได้อยู่แล้ว พี่ไม่ห่วงหรอก "
เวอร์ซิลพูดพร้อมลูบหัวน้องตัวเองเบาๆอย่างอ่อนโยน
" อ๊าา "
เสียงครางด้วยความดีใจออกมา
" มาแล้วจ้า "
ยูริพูดพร้อมหยิบน้ำเย็นๆเดินออกมาจากบ้าน
//ตุบ
ยูริล้มตัวนั่งลงพิงต้นไม้ข้างๆเวอร์ซิล
" เออ ...
ยูริวันนี้ตอนเที่ยงมีการมอบตัวโรงเรียนการสงครามน่ะ เราไปกันไหม "
เวอร์ซิลพูดพร้อมยื่นใบประกาศจากใจกระเป๋าให้
" อ่อ สนใจสิ
แล้วจะไปกันยังไงอ่ะมันอยู่ยนฟ้านะ เครื่องบินประจำทางก็ไม่ผ่านแถวนี้ด้วย "
ยูริถามขึ้นด้วยความสงสัย
" ชั้นเป็นถึงลูกชายของบริษัท Leopard Industries
เชียวนะ เรื่องแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก "
เวอร์ซิลพูดพร้อมใช้หูฟังติดต่อกับลูกน้องของพ่อที่บริษัท
" โหลๆ นี่ผมเองนะ
ช่วยมารับที่บ้านยูริหน่อย กะว่าจะไปมอบตัวที่โรงเรียนการสงครามเขตนี้น่ะ อ่อ
เอาเสื้อผ้าในกระเป๋าที่ห้องชั้นมาด้วยนะ" เวอร์ซิลพูดสั่งผ่านหูฟังที่เขามี
"
อ่าได้ครับ นายน้อย รอซักครู่นะครับ "
เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดดังออกมาจากหูฟังเบาๆ
" งั้น ชั้นไปเตรียมของก่อนนะ
เดียวมา " ยูริพูดพร้อมลุกขึ้นเดินเข้าบ้านไป
----- ถัดมา 10 นาที
-----
//พับๆๆๆ ครึ้นนน เสียง ฮ. ดังจากด้านบนท้องฟ้า
ค่อยๆร่อนจอดลงบนลานกว้างหน้าบ้นของยูริ
" อ้า ชั้นเตรียมของเสร็จแล้ว "
ยูริพูดพร้อมลากกระเป๋าใบใหญ่ออกมาจากบ้าน
" นายน้อย ผมมาแล้วครับ ..
นั้นเพื่อนนายน้อยใช่ไหมครับ ส่งกระเป๋ามาเลย " เสียงจากชายชุดดำที่เดินลงมาจาก
ฮ.
" เป็นไงนี้ AMX Helicopter ของบริษัทชั้นเชียวนะ " เวอร์ซิลพูดอวด ฮ.
ของบริษัทพ่อตนเอง
" เอ้า ขึ้นมาสิ " เวอร์ซิลกำลังขึ้น ฮ.
พร้อมยื่นมือมาที่ยูริ
" จ๊ะ.. พอคุณชาย " ยูริพูดเชิงประชด
//หมับ
เวอร์ซิลเลียแทรกมือเข้ามาจับมือพี่ชายตนเอง และขึ้น ฮ. ไป
'' เอ่อ ... "
ยูริได้มองเวอร์ซิลเลียเดินขึ้น ฮ. ไปอย่างใจเย็นโดยที่ตนเองทำอะไรไม่ได้เลย
"
เค้านั่งข้างพี่นะ " เวอร์ซิลเลียพูดพร้อมนั่งข้างพี่ชาย เนื่องจากเป็น ฮ.
ลำเล็กจึงมีที่นั่ง 2 ฝั่ง ฝั่งละ 2 คน ยูริจึงจำใจต้องนั่งฝั่งตรงข้าม
" ... "
ยูริเงียบพลางมองออกไปนอนหน้าต่างดูวิว
" เน่ .. พี่ดูสิ มีแต่เมฆเต็มไปหมด "
เวอร์ซิลเลียพูดพร้อมชี้ออกไปนอนหน้าต่าง
" ก็เห็นแบบนี้ตอนไป รร. ทุกวัน ทักไม
" เวอร์ซิล พูดแบบเย็นชา
// พับๆๆ ครึ้นนนน เสียง ฮ.
อีกลำที่ใหญ่กว่าบินผ่านไป
" อ่อ ... มาแล้วสินะ ลูกชายบริษัท Alford Air
Industies บริษัทผลิตเครื่องบินและอาวุธชนิดมิซซายด์ " เวอร์ซิลพูดพร้อมมองออกไปดู
ฮ. ลำนั้น
" บริษัทคู่แข่งพ่อนายสินะ เวอร์ซิล "
ยูริพูดเปลี่ยนเรื่องในทันที
" แบบนี้สิสงครามค่อยสนุกหน่อย "
เวอร์ซิลพูดเชิงชอบใจเล็กๆล
" อ๊ะ .. ดูสิเห็นแล้วว "
เวอร์ซิลเลียชี้ออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง
พร้อมเห็นเมืองที่ค่อยๆลอยออกจากลีบเมฆ
                
                เมืองบนยานลอยฟ้าเนื้อที่กว่า
300 ไร่ กว้างสุดลูกหูลูกตาท่ามกลางเมฆปกคลุมเป็นหย่อมๆ
ด้านบนเมืองที่สิ่งอำนวยความดวกทุกอย่างตั้งแต่ ห้าง จนถึง โรงงานผลิต ...
ด้านล่างเป็นเหมือนห้คอยควบคุมรวมถึงแหล่งกำเนิดพลังงานตัวยาน นับว่าเป็นยานที่
ไฮเทค ที่สุดของมนุษยชาติที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อการสอนสงคราม และนี่คือ
โรงเรียนการสงครามเขต 51 ... ขอยินดีต้อนรับ