My Love ฉันเกลียดเธอ! KangBow

“ลุกขึ้นมาได้ละ ลุก!!” แล้วนายนั่นก็จัดการแก้มัดออก ก่อนจะกระชากฉันให้ลุกขึ้นมา
“ฉันไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวที่ตอนนี้ตัวสั่นบวกกับน้ำตาที่ยังคงไหลไม่ขาด
“อย่ามาทำเป็นสำออย! เดิน!!” แล้วเขาก็กระชากแขนเล็กๆของฉันเกือบหลุด แล้วก็ลากฉันเดินกลับไปอย่างถูไถ
“ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ ฉันปวดท้อง! นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!” และเลือดบริสุทธิ์ก็ค่อยๆไหลลงมาตามเรียวขาของฉัน
และฉันที่เห็นก็น้ำตาไหลพราก
“ปล่อย!ฉันเดี๋ยวนี้!!” ไม่รอช้าฉันเกะมือหมอนั่นออก ก่อนที่นายนั่นจะรำคาญแล้วผลักตัวฉันลอยลงไปนอนกองกับพื้นดิน
“ทำไม!   ถึงกับเลือดไหลเลยเหรอ!” นายนั่นมองฉันอย่างสมเพจมาก  
“นายมันเลว! ไอ้เลว!” แล้วจู่ๆนายนั่นก็จับขาฉันลากให้เข้าไปใกล้มัน
“อยากให้ฉันทำความสะอาดให้งั้นสิ!!” จบคำที่นายนั่นพูดฉันก็ทนไม่ไหว ถีบเข้าหน้าอกจนหน้าหาย ฉันก็ไม่ช้าลุกขึ้นวิ่ง
หนีโดยเร็ว
“ริดเยอะนักนะ!”  แล้วก็รีบวิ่งตามไปโดยเร็ว
กรี๊ดดดดดดดด! อยู่ๆตัวฉันที่วิ่งอยู่ก็เหมือนมีอะไรมาจับขาก่อนที่จะล้มลงไปคลุกดินคลุกหญ้า
“โอ๊ยยยย…ช่วยด้วย”  ฉันคิดไปว่าเหมือนมีอะไรมาจับขาแต่กลับเป็นหญ้าเถาวัลย์เต็มไปหมด
“ไม่ไหวแล้ว” แล้วแวบนึงฉันก็เห็นนายนั่นเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าฉัน
“ลุกขึ้นกลับบ้าน!”  ในที่สุดนายนั่นก็ลากฉันกลับไปที่รถ
“เข้าไป!”  นายนั่นขู่ให้ฉันขึ้นไปบนรถโดยเร็ว
“ฉันไม่ไปไม่กลับ!” ฉันเลยเถียงกลับ
“เอางั้นเหรอ?!” แล้วนายนั่นก็เอื้อมมือไปเปิดประตู ก่อนที่นายนั่นดันตัวแล้วผลักฉันไปกดลงในรถเบาะหลัง
“ฉันปวดท้อง นายออกไปเดี๋ยวนี้นะ หนัก!” แล้วมือเลวๆของหมอนั่นพุ่งมาบีบแก้มฉันอย่างแรง
“ไม่ต้องทำเป็นสำออยนัก! ต่อจากนี้ไปเธอก็ต้องกลายมาเป็นที่ระบายของฉัน! พออยู่ไปนานๆหลายๆครั้งมันก็ชินไปเอง
แหละ!หึหึ!” ฉันที่นอนฟังนายนั่นพูดทั้งน้ำตาก็เริ่มจะทนไม่ไหวก่อนที่จะถมน้ำลายลงไปเต็มหน้าเลยที่เดียว
“กล้าไง!มาทำแบบนี้กับฉัน ห๊ะ!!” นายนั่นเริ่มจะโมโหก่อนที่จะเลื่อนมือมาบีบคอฉัน
“จำไว้ด้วยว่าต่อไปนี้! เธอเป็นของฉันคนเดียว ฉันสั่งอะไรเธอก็ต้องทำตาม!เข้าใจมั้ย!!” แล้วนายนั่นก็ปล่อยมือออก ทำ
เอาฉันเกือบตายก็ว่าได้
“ฉันจะฟ้องพ่อนาย! ว่านายทำอะไรกับฉันไว้บ้าง!!” แล้วนายนั่นก็หัวเราะสมเพจใส่หน้าฉัน
“เธอจะบอกพ่อฉันไงละ? บอกว่าฉันจับเธอไปข่มขืนกลางป่าหลอ? กล้าหลอ! หึหึ!”  ฉันน้ำตาไหลพรากยิ่งอีกเมื่อได้ยิน
หมอนั่นพูด
“ฉันจะรอฟัง!”  แล้วจากนั้นก็ขับรถออกไป ส่วนฉันนอนนิ่งบวกกับร้องไห้อยุ่เบาะหลัง ก่อนที่รถจะหยุดลงที่ไหนสักแห่ง
“ลงไป!” ฉันนอนนิ่งไม่พูดอะไรกับนานนั่นเลย
“ลงมาเดี๋ยวนี้” แล้วนายนั่นก็ทนไม่ไหว เปิดประตูก่อนจะอุ้มฉันเข้าไปในห้องของโรงแรมแห่งหนึ่ง  นายนั่นพาฉันเข้ามาใน
ห้องน้ำก่อนจะทิ้งฉันลงไป
“ฉันให้เวลาเธอ 5 นาที ล้างหน้าล้างตัวซะ!แล้วถ้ายังนั่งทำหูทวนลมอยู่แบบนี้ ฉันจะกลับมาอาบให้!” แล้วนายนั่นก็เดิน
ออกไป ซึ่งฉันนั่งนิ่งไม่รับรู้อะไร
แล้วสักพักฉันก็ออกไป แล้วนายนั่นก็ก้มลงมองฉันยันหัวจรดเท้า
“ล้างเลือดแล้วเหรอ? หึ!” นายนั่นมองเรียวขาของฉันก่อนจะพูด
 “แล้วทำไมหน้าตาถึงไม่ล้าง!”  แล้วฉันก็นิ่งไม่ตอบอะไรอีก
“อ๋อ! หรืออยากให้พ่อฉันเห็นสภาพนี้งั้นสิ!ก็ดีฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าพ่อจะพูดยัง!” ฉันก็ยังนิ่งเงียบเหมือนเดิม
กลับมาถึงบ้าน! ป้าน้อมเมื่อเห็นรถกั้ง ก็รีบโทรบอกคุณท่านโดยเร็ว
“ฮัลโหล! คุณท่านคะ คุณหนูกลับมาแล้วคะ”
“โอเค ฉันก็อยู่ใกล้นี่แล้ว”
“โอเคคะ”
 
กั้งก็ลงจากรถ พร้อมกับฉันที่ลงมาเหมือนกับคนที่ขาดวิญญาณ
แล้วสักพักพ่อก็ขับรถเข้ามา
“ไอ้กั้ง! แกหายหัวไปไหนมา? แล้วพาหนูโบว์ไปไหน?”
“พ่ออยากรู้เหรอ? นั่นไงถามสิ ว่าผมพาไปทำอะไรที่ไหน?” แล้วนายกั้งก็ส่งสายตาเหยียดมามองฉัน
“หนูไปไหนมา? แล้วทำไมเนื้อตัวถึงมมแมมแบบนี้ แล้วนี่มือไปทำอะไรมา? ทำไมแดงช้ำแบบนี้?”
“คงจะโดนเชือกหรืออะไรมัดละมั่ง?” กั้งขัดขึ้นอีก
“นี่!แก! ทำอะไร”
“ผมขี้เกียจจะแย่งตอบ เห็นเขาบอกว่ากลับถึงบ้านจะฟ้องพ่อว่าฉันทำอะไรบ้างในกลาง…ป่”  กั้งพูดไม่ทันจบ
“นี่!นายหยุดพูด!เดี๋ยวนี้นะ!” โบว์ตวาด!ขึ้นอย่างหนัก
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” พ่อถามขึ้นอีกครั้ง
“โบว์ขอตัวก่อนนะคะรู้สึกไม่ค่อยสบาย”  แล้วก็วิ่งขึ้นห้องโดยเร็ว
“ผมก็ขอตัวก่อน เหนื่อยมามากละ”
“เดี๋ยว!” 
 
ติดตามความเลวความร้ายกาจของหนุ่มกั้งได้ต่อไป!
หึ! หึ! เม้น!กันหน่อยน๊าาาา