My Love ฉันเกลียดเธอ! KangBow

  ตอนสุดท้ายของวันนี้ แถม NC จัดหนักเลือดกระฉูดไปเลยค้า ใครไม่กล้าอ่านก็กดออกได้ 555 เนื่องจากเค้าแต่งแล้วอารมณ์มันพาไปเข้าขั้นหื่นและรุนแรงนิสนุง

“คุณพ่อ! ตายแล้ว! ได้ยินม่ะ!!”

“ไม่จริงง ไม่จริงง!ใครเป็นคนทำแบบนี้! ไม่จริง!” ชายหนุ่มลุกขึ้นก่อนจะเดินไปเก็บรูปนั้นมาอีกครั้ง

“อยากรู้นักใช่มั้ยใครเป็นคนฆ่าพ่อฉัน!” แพร้งงงงงง! อีพวกสองแม่ลูกนี่ไง!

“นี่มันคุณหนูโบว์นิครับ!”

“ใช่!!”

 

21.00 น. กลับมาถึงบ้าน

โครมมมมมมมมม! ปึงง!!  ฉันที่ยืนรออยู่หน้าบ้านก็สะดุ้งตกใจเมื่อเห็นนายนั่นขับรถชนประตูเข้ามา

ปึง!! ประตูรถถูกปิดลง ก่อนที่นายนั่นจะเดินรุกเข้ามาหาฉัน

“ฉันมีอะไรจะบอกนาย ฉันรักนายน่ะ ฉันยอมให้อภั….” ฉันพูดไม่ทันจับแต่นายนั่นกลับกระชากแขนฉันอย่างแรง!

“โอ๊ยยยยยยยยยย…” ฉันร้องออกมาเพราะนายนั่นบีบแขนฉันแรงขึ้น

“เลวทั้งแม่ทั้งลูก!”

“พูดอะไรของนาย! ปล่อยมือน่ะ!”  ฉันพยายามแกะมือนายนั่นออกแต่มันกลับบีบแน่นขึ้น

“เธอวางแผนกันทำอะไรพ่อฉัน!!”

“ฉันไม่รู้เรื่องอะไร ปล่อยมือออกไป เจ็บบบ.!”

“แม่เธออยู่ไหน!! บอกมา!”

“ฉันไม่รู้ ปล่อยยยย!”  ฉันสะบัดมือออกจากนายนั่นก่อนจะตบหน้ามันไปหนึ่งฉาด

“ไหนนายบอกว่ารักฉันไง!”

“รักงั้นเหรอ? ฉันจะฆ่า!เธอ   ให้เหมือนกับที่เธอรวมหัวกับแม่เธอฆ่าพ่อฉันไง!!”  ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินนายนั่นพูด

“ทำไม! ดีใจล่ะสิท่า ที่แผนสำเร็จ!”

“ฉันไม่รู้เรื่องนะ ใครฆ่าใคร?” มือหนักๆของนายนั่นยื่นมาบีบแก้มของฉันอย่างเดือดหนัก

“เธอฆ่าพ่อฉัน!”

“ฉันไม่รู้เรื่อง ฉันรักคุณท่านเหมือนพ่อ แล้วฉันก็รักนายด้วยไง.”

“รักฉันงั้นเหรอ?หึหึ!” นายนั่นน้ำตาไหลพรากเพราะความเกลียดแต่ในใจก็รักฉันมาก

“วางแผนกันหลอกได้ดีจริงๆนะ แม่จับพ่อ ส่วนลูกก็จับลูกชาย! ไม่มีปัญญาหาเงินไงถึงได้ยอมเอาตัวเข้าแลกกันทั้งแม่ทั้งลูก!!” จบคำที่นายนั่นพูดมันทำให้ฉันเจ็บเหมือนกับเอาไม้แหลมมาจิ๋มแทงเลย บวกกับน้ำในเบ้าที่ตอนนี้มันไหลออกมาพร้อมกับความเจ็บ

“ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดน่ะ! นายก็รู้นิว่าฉันไม่มีวันทำแบบนั้น” ฉันร้องไห้ก่อนจะโผเข้าสวมกอดตัวนายนั่นไว้

“เรื่องที่ผ่านมาฉันพูดโกหกตัวเองตลอดว่าฉันเกลียดนาย จริงๆแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้น เพราะฉันรักนาย แล้วก็รักมานานแล้วด้วย” ฉันยังคงกอดนายนั่นอย่างแนบแน่น ทั้งๆที่นายนั่นยืนนิ่งไม่มีแม้แต่ที่จะโอบหรือรับกอดฉันเลย

“รักมากใช่มั้ย!” นายนั่นผลักตัวฉันล้มลงกับพื้นก่อนที่มันจะก้มลงกระชากแขนของฉันให้ลุกขึ้น

“รักมาก! ฉันก็จะสนองให้มาก ลุกขึ้นมานี่!!”

“ปล่อยฉันเถอะ! เจ็บ! อือออ” นายนั่นลากฉันไปอย่างล้มลุกคลุกคราน เพราะฉันที่เดินตามนายนั่นไม่ทัน

“ปล่อยน่ะ!!”

ปึงง!!! นายนั่นถีบประตูก่อนจะลากฉันเข้ามาในห้องแล้วปิดล็อกประตู แสดงให้เห็นว่าตอนนี้มันโกรธมาก

ผลึ่กกก! ร่างฉันถูกนายนั่นเหวี่ยงลงบนเตียงที่ซึ่งมันเก่ามากเพราะเคยเป็นห้องของคนใช้ที่ไม่มีใครอาศัยอยู่แล้ว

“นายจะทำอะไร”  ฉันเมื่อเห็นสายตานายนั่นแล้ว ตอนนี้ตัวสั่นระริกบวกกับน้ำตาที่ไหลเพราะกลัวพร้อมกับเคลื่อนตัวหนี

“เป็นบ้าอะไรของนาย!” ฉันขยับตัวจนสุดหัวเตียง แล้วจู่นายนั่นก้มลงจับเรียวขาของฉันก่อนจะลากให้เข้ามาใกล้ตัวมันยิ่งขึ้น

กรี๊ดดดดด! ปล่อยยยยย! ฉันใช้เท้าถีบไปถีบมาจนมันหน้าหาย

“ช่วยด้วยยย!! ช่วยด้วยย” ฉันรีบลุกขึ้นก่อนจะวิ่งมาที่ประตูก่อนจะบิดมันออก แต่กลับโดนนายนั่นมันรวบตัวฉันไว้

“จะหนีไปไหนห๊ะ!! ไหนบอกว่ารักฉันไง! มานี่!!” สิ้นคำพูดร่างของฉันถูกนายนั่นผลักลอยลงไปบนเตียงอีกครั้ง

“ชอบนักใช่มั้ย!” นายนั่นขึ้นมาบนตัวของฉันก่อนที่มันจะจับหน้าของฉันไว้ไม่ให้ส่ายหนีไปไหน

“ปล่อยยยย!” ฉันพยายามตบตีมือของนายนั่นให้ออกไปจากใบหน้าของฉัน

“นี่!!!” นายนั่นตวาดก่อนจับล็อกหน้าฉันพุ่งกับอารมณ์ของมันที่เดือดก่อนจะกดริมฝีปากของมันลงบนปากบางของฉันอย่างหนักหน่วง

“อออยยยย!” มือทั้งสองข้างของฉันทุบตีนายนั่นอย่างรัวๆ ก่อนที่มันจะกดจูบลงหนักหน่วงกะตักตวงความหวานจากโพรงปากของฉันบวกกับลิ้นร้อนๆที่สอดใสมาทั่วโพรงปากที่ตอนนี้ฉันรู้สึกร้อนแสบไปทั่วทั้งปากแล้ว

เพี๊ยะ!!! มือของฉันฟาดเข้าเต็มหน้าของนายนั่นก่อนที่มันจะถอนจูบฉันออก ฉันเริ่มได้กลิ่นกาวเลือดเพราะริมฝีปากบางของฉัน ณ ตอนนี้มันซึมเลือดออกมาแล้ว

“ดิ้นนักน่ะ!” จบคำนายนั่นก็จับข้อมือของฉันกดลงกับเตียงอย่างแน่น ก่อนที่มันจะเอาเชือกบนหัวเตียงมามัดข้อมือทั้งสองข้างของฉันไว้กับเตียง

“ปล่อยยยย!น่ะ”

“ปากเลือดซึมนิ เดี๋ยวฉันจะทำความสะอาดให้!” สิ้นคำนายนั่นก็จับหน้าฉันก่อนที่มันจะประกบปากของฉันเป็นครั้งที่สอง นายนั่นกดจูบหนักยิ่งนักบวกกับดูดความหวานของเลือดที่ไหลซึมอยู่ริมฝีปากของฉัน

“อือออออ”  ฉันร้องออกมาก่อนที่นายนั่นจะได้อารมณ์ยิ่งอีก แล้วมือมันก็ไม่รอช้าที่จะเลื่อนมาที่กระดุมเสื้อฉัน นายนั่นใช้สองมือของมันฉีกเสื้อฉันจนกระดุมหลุดออกไปอย่างไม่ใยดี

“อย่าทำแบบนี้” นายนั่นเลื่อนใบหน้ามาสูดไซร้ที่ซอกคอของฉันอย่างบ้าบวกกับดูดและขบเม้นไปตามซอกคอของฉันที่ตอนนี้มันกลายเป็นแดงช้ำไปทั่วแล้ว

“เจ็บ! อือออ” ยิ่งได้ยินฉันร้องเท่าไหร่มันก็เพิ่มความแรงกัดมากขึ้นเท่านั้น ฉันได้แต่นอนส่ายหน้าหนีมันอย่างทุลักทุเล

แล้วนายนั่นก็เงยหน้าขึ้นก่อนจะปลดเปลื่องเสื้อของตัวเองจนหมดซึ่งมันเหลือแต่กางเกงบ็อกเซอตัวเดียวเท่านั้น

“ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ! ฉันไม่ได้ทำอย่างที่นายคิดน่ะ” ฉันร้องบวกกับขอร้องนายนั่นอย่างหนัก แทนที่มันจะใยดีสงสารฉันแต่กลับตรงกันข้ามก่อนที่มันก้มลงไปยังเนินอกของฉันที่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยเหงื่อ แล้วแผ่นเล็กในปากของนายนั่นก็จัดการไล้เลียไปทั่วเนินอกของฉันก่อนที่มันจะเลื่อนใบหน้าไปที่ซอกคอของฉันที่ตอนนี้มันแดงช้ำไปหมด นายนั่นจัดการดูดไล้เลียออย่างมีความสุขยิ่งได้กลิ่นกาวเลือดมันยิ่งสุดอารมณ์ แล้วมือไม้มันก็ค่อยๆสอดใส่ล้วงเข้าไปใต้เสื้อของฉัน

“อือออออ” นายนั่นใช้มือลูบไปลูบมาบนผิวกายของฉันซึ่งตอนนี้ฉันที่นอนกลับไม่มีอารมณ์ร่วมกับมันแม้แต่นิดเดียว

“ปล่อยฉันไปเถอะ!!”  มือของนายนั่นเริ่มจะไล้ลงไปยังส่วนล้างก่อนที่มันจะลูบไล้เข้าไปใต้กระโปรงของฉัน

“ออกไปเดี๋ยวนี้!!” นายนั่นสัมผัสบีบอย่างเมามัน บวกกับเรียวขาของฉันที่ถีบดิ้นไปมา

“ช่วยด้วยยยย! ช่วยด้วยยย ป้าช่วยโบว์ด้วยยย” สิ้นคำที่ฉันร้องนายนั่นก็เงยหน้าขึ้นก่อนจะเอาเสื้อมันมาปิดปากฉันเอาไว้เกิดร้องดังลั่นก็อาจจะมีใครเข้ามาเห็นก็ได้

“อ่อยยยยยยยยยย!!.” แล้วมือของมันก็ค่อยเปิดกระโปรงของฉันขึ้นก่อนที่มันจะลากกางเกงตัวจิ๋วของฉันออกมา

“อือออออ” แล้วมันก็จัดการยัดแกร่งกายของมันเข้าใส่กลีบกุหลาบของฉันจนสุดตัว

พลึ่บบบ! ร่างกายของฉันเมื่อได้รับสิ่งแปลกปลอมเข้ามาซึ่งมันทำให้ฉันเกือบตายบวกกับมือของฉันทั้งสองข้างที่โดนมันตรึงไว้กับเชือกทั้งสองข้างนั้นกำแน่นระบายความเจ็บปวด

“ออกไอออออ อือออ”

ฟึบบบ! ฟึบบบ! นายนั่นกระแทกตัวเข้าใส่ฉันอย่างเป็นจังหวะ และรุนแรงที่สุด

“ฮื้ออออออ!!อ่อยยย แรงกระแทกใส่ร่างฉันเร็วยิ่งขึ้นจนร่างของฉันนี่ไม่อยู่กับที่เอาเสียเลย

“เอ็บบบบ อือออ.”  เรียวขาของฉันดิ้นสู้สุดขีดก่อนจะพยายามถีบตัวนายนั่นให้ออกไป

“ออกไออออ!!”  มือทั้งสองข้างของมันบีบแขนฉันแน่นก่อนที่มันจะขยับเข้าขยับออกอย่างเร็ว ไม่สงสารว่าตอนนี้ฉันที่นอนอยู่ใต้ร่างของมันจะเป็นตายยังไง

เรียวขาของฉันยังไม่หยุดที่จะดิ้นเพราะฉันกำลังถีบมันให้ออกไป

“ออกไออออออออือออ”  ปึงงงงงงง!! และแล้วฉันก็หลุดออกจากการครอบครองของนายนั่น 

“อ้วยยยอ้วยยยย”  นายนั่นลุกขึ้นก่อนจะขึ้นเตียงมาหาฉันอีกซึ่งตอนนี้มันก็โกรธมากถึงมากที่สุด ฉันรีบหนีบขาตัวเองไว้ ก่อนที่นายนั่นจะจับแยกออกเป็นครั้งที่สอง

“ชอบแรงๆละสิท่า!!”

“ไอ่เออ่อ่อยยยย” 

พรึ่บบบบ!  แล้วนายนั่นก็ยัดแกร่งกายของมันเข้ามาในตัวฉันเป็นรอบที่ 2

“ฮื้ออออ! ไอ่ไอววว เอาออกไอออ” หมอนั่นอารมณ์เสียเล็กน้อยเพราะแกร่งกายของมันเข้ามาได้แค่ครึ่งทางเท่านั้น

“อุดดดอะอี!ไอไอววเอ้วววววอืออออ”

ปึกกกก! แล้วร่างกายของฉันก็เคลื่อนไปด้านหน้าก่อนที่มันจะกระแทกเข้าใส่จนถึงสุด

 

ณ โรงพยาบาล

“คุณท่านไม่น่าเลย”  ป้าน้อมต่างร้องโอบร้องไห้

“ไอ้พวกที่ทำนี่มันเลวยิ่งกว่าสัตว์ซะอีก!!”

“แล้วคุณหนูหายไปไหน?”

“อันนี้ฉันก็ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อคุณท่านหมดลมก็รีบขับรถออกไปเลย

 

“อือออออ อึก  อือออ”  ฟึบ! ฟึบบ! ฟึบบบ!  ร่างใหญ่กระแทกเข้าออกใส่ร่างบางเป็นจังหวะเร็วและแรง

ณ ตอนนี้มือของฉันที่พยายามดึงให้หลุดจากเชือกที่มัดไว้อย่างแน่นหนาตอนนี้มันแดงและช้ำเลือดไม่มีแม้แต่แรงจะดิ้นสู้อีกแล้ว

ร่างกายของฉันเคลื่อนไปเคลื่อนมาอยู่บนที่นอนเพราะแรงกระแทกบวกความเร็วของนายนั่นซึ่งทำให้ฉันกลับอยู่ไม่นิ่งเอาเสียเลย

“อือออ อึกกอึออ”  ยิ่งเสียงร้องดังก้องอยู่ในห้องยิ่งทำให้เขาสัมผัสถึงอารมณ์และพอใจยิ่งนักบวกกับมือของนายนั่นทั้งสองข้างที่ลูบไปลูบมาอยู่บนขาอ่อนของฉัน

 

“โทรหาโบว์ดีกว่า” เควินรู้สึกคิดถึงโบว์ก็รีบต่อสายไปหาเธอโดยเร็ว

“ทำไมโบว์ไม่รับสายทุกครั้งเลย” เสียงโทรศัพท์ดังทั่วห้องเพราะไม่มีใครอยู่สักคน

“ส่งสัยจะหลับแล้วละสิ”

 

ร่างใหญ่กระแทกเข้าออกสอดใส่ให้ลึกยิ่งอีก   พลึ่บบ! พลึ่บบบ!  

“ฮื้ออออออ! อุดดดด ไออั้ยอือออ”  ความดิบเถื่อนและป่าเถื่อนที่กำลังเกิดขึ้นทำถึงกับเลือดไหลออกมาตามเรียวขาของฉัน ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกับเจ็บเจียนตาย

“เอ็บบบ! ไอไอววววเอ้ววววว!! อือออ” ณ ตอนนี้ฉันได้แต่นอนหลับตาปี๋เพราะฉันไม่มีแม้แต่จะร่วมอารมณ์กับมันสักนิดเดียว มันก็ไม่ต่างกับการที่ฉันโดนข่มขืนหรอกน่ะ  ได้แต่รอเวลาว่าตอนนี้เมื่อไหร่มันจะผ่านไปสักที

“อัน เอียด อาย!!” มือนายนั่นที่ลูบไล้ขาของฉันอยู่มันเลื่อนขึ้นมาเปิดผ้าปิดปากของฉันออก

“ฉันเกลียดนายยยยย!!!”

“ไหนบอกว่ารักฉันไง!” นายนั่นพูดทั้งๆที่กลับไม่เงยหน้าขึ้นมาเลย

“แต่!ความรักของฉันมันไม่ใช่แบบนี้นิ!!” ฉันพูดทั้งที่ไม่ลืมตาขึ้นมาเลย

 ร่างใหญ่กระหน่ำใส่ร่างบางแรงและเร็ว  จนร่างของฉันเคลื่อนขึ้นเคลื่อนลงไปตามร่างของนายนั่น  ก่อนที่มันจะมาถึงปลายทางแล้วก็ปล่อยธารขุ่นขาวเข้าไปเต็มทั่วท้องของฉัน

“อึก อึก อืออออ” แล้วนายนั่นก็หลับฟุบไป บนตัวฉัน

“ออกไปน่ะ อือออ” นายนั่นหลับไปทั้งๆที่แกร่งกายยังไม่ถอดออกไปจากตัวฉัน จนฉันก็สลบหมดสติไปด้วย

 

“คุณหนูหายไปไหนกันหมดเนี่ย”

“คุณหนูค่ะ อยู่แถวนี้รึเปล่า?”

“หายไปไหนกันหมด??”

 

จนเช้าวันรุ่งขึ้น

“อืออออออ”  ฉันเริ่มรู้สึกเจ็บที่จุดใจกลางเพราะนายนั่นยังคงไม่มีท่าทีจะลุกขึ้น

“เอาออกไปเดี๋ยวนี้น่ะ!” แล้วนายนั่นก็เริ่มรู้สึกตัวก่อนจะเห็นหน้าฉันที่ตอนนี้ซีดเผือกบวกกับคราบน้ำตาที่เต็มไปทั่วใบหน้า

“ออกไปจากฉันเดี๋ยวนี้!!อือออออ” นายนั่นเริ่มขยับตัวก่อนที่มันจะถอดแกร่งกายของมันออกจากตัวฉัน ก่อนจะลุกขึ้นไปสวมเสื้อผ้า

“ลุกขึ้นได้ล่ะ!” นายนั่นพูดพร้อมกับแก้มัดมือให้ฉัน  ตอนนี้ฉันไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้เลยร่างกายนี่บอบช้ำไปหมด

“ลุกขึ้น!” นายนั่นขึ้นมาบนเตียงก่อนจะจับข้อมือของฉันทั้งสองข้างกระชากให้ลุกขึ้นมานั่ง

“ไอ้เลวววววววววววววววววววววววว!”  เพี๊ยะ!! ฝ่ามือของฉันฟาดไปหาหมอนั่นอีก ก่อนที่ฉันก้มลงมองเรียวขาของตัวเองเห็นเลือดที่ไหลออกมาตามร่องขาของฉัน เต็มเลอะที่นอนไป

 

เม้นหน่อยดิ