ความว่างเปล่า

   หลังจากตั้งสติได้ฉันก็รีบลุกขึ้นและรีบมองหารถคันนั้นอีกครั้งแต่กลับไม่พบอะไรพอนั่งกอดเขาคิดทบทวนอะไรบางอย่างอยู่ซักพัก "เอี๊ยดดดดดดดด!!! โครม!!!" เสีนงนี้เป็นเสียงเดิมที่ได้ยินมาก่อนหน้านี้พอเงยหน้าขึ้นมอง...รถคันเดิมรถสีแดงเลือนดมีคราบเลือดแห้งเช่นเดิมและไม่มีคนขับเช่นเดิมแต่ครังนี้ผีผู้หญิงคนนั้นมาพร้อมกับรถทุกอย่างบนตัวเธอเหมือนเดิมแต่เธอนั่งอยู่ที่หลังคารถและมองมาอย่างเคียดแค้นถึงแม่ว่าจะไม่มีลูกตาแต่ก็รับรู้ถึงสายตาที่เคียดแค้นได้อย่างชัดเจนจนทำให้ขนลุกขนชันแต่ครั้งนี้กระพริบตากี่ครั้งภาพนี้ก้ยังไม่หายไป
    "เอี๊ยดดดดดด!!! โครม!!!" รถคันเดิมพุ่งชนเสาไฟฟ้ต้นเดิมแต่เหมือนภาพที่วิ่งซ้อนกันภาพที่รถกำลังวิ่งชนภาพรถคันเก่ากลับหายไปภาพรถคันใหม่วิ่งชนเข้ามาผีผู้หญิงคนนั้นไม่เคยอยู่ที่เดิมเลย ทุกครั้งที่ภาพรถคันใหม่วิ่งเข้ามาชนเธอก็ย้ายไปทุกที่ไม่าจะหลังคารถกระโปรงรถหรือใต้ท้องรถ ภาพพวกนั้งวนไปวนมาจนภาพที่รถมาชนปุ๊บรถคันใหม่กลับไม่มีแต่ครังนี้แปลกกว่าทุกครั้งแทนที่ผู้หญิงคนนั้นจะทำหน้าเคียดแค้นใส่แต่เธอกลับยิ้มให้แต่เป็นยิ้มที่ดูน่าสยดสยองเธอยิ้มแบบแสยะยิ้มเมื่อกระพริบตาเพื่อดูอีกครั้ง"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!" หญิงคนนั้นกรี๊ดใส่และพุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ฒเธอจ้องหน้าแล้ะแสยะยิ้มให้แล้ะหายไป ด้วยความตกใจ ฉันเป็นลมจนล้มฟุ่บลงกับพื้นถนนอย่างแรง
   "ฮือ~...ฮือ~ ทำไม ทำไม ทำไม" เสียงนี่มันอะไรกันนะ อ๊ะ!! เมือกี้...เราเป็นลมไปนี่...แต่เสียงนี่มันอะไรกันนะเสียงร้องให้มันดังมาจากไหนกัน เสียงร้องให้ปนสะอึกสะอื้น ดังไปทั่วดังจนแสบหู เสียงนี่มันนไม่ไดมาเพียงแค่เสียงแต่มีกลันกลินศพผสมน้ำอบเช่นเดิม นี่มันกลิ่นอะไรกันและมามาจากไหน มันเหม็นมากจนน้ำตาแทบไหล
    ฉันวิ่งหนีออกจากบริเวณนั้นแต่กลิ่นก็ยังคงตามมาวิ่ง วิ่ง วิ่ง ไปเรื่อยๆกลิ่นนั้นค่อยๆจางหายๆปแต่ใขขณะที่วิ่งอยู่ข้างหน้านั่นมีบ่านอยู่หลังหนึ่ง บ้าน นั่นมันคือบ้านจริงๆ หลังไม่ใหญ่มี2ชั้น เป็นบ้านไม้ ดูใหม่เอี่ยมเหมือนเพิ่งสร้างเสร็จเมื่อกี้ เมื่อเปิดประตูเข้าไปกลับไม่มีใครอยู่มีเฟอร์นิเจอร์ตั้งอยู่อย่างเรียบร้อยเมื่อเดินเข้าไปในห้องครัวมีตู้เย็นใหญ่ที่เปิดทำงานอยู่เมื่อเปิดดูข้องในมีแต่อาหารอาหารทุกอย่างเท่าที่จะพรรณาได้ด้วยความหิวฉันกินมันจนหมดและหลับไปบนโซฟาในห้องนั่งเล่น