No name (อึนเฮ)

ร่างบางเดินเข้ามาในห้องด้วยอาการมึนเมา เขาแวะไปที่บาร์กับเพื่อนตั้งแต่เลิกเรียน เขาไม่เข้าใจความรู้สึกที่เป็นอยู่ตอนนี้ เขาไม่ชอบที่ฮยอกไปยุ่งกับใคร เขารู้สึกกับฮยอกมากกว่าคำว่าเพื่อน   
“ไอ้ทงเฮแกไปไหนของแกมาวะ” ฮยอกเดินเข้ามาพยุงเพื่อนของตัวเอง
“ฉันมันไม่ใช่คนสำคัญนี่ แกจะมายุ่งทำไมวะ” ร่างบางผลักอีกคนออกไป
“อย่างน้อยแกก็เป็นเพื่อนกับฉันนะเว้ย ถ้าแกหายไปไหน ไปเป็นอะไร ฉันก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบ
“แกไม่ต้องยุ่งกับฉัน ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะเว้ย” และร่างของทงเฮก็ทรุดลงไป
“ทงเฮ...ทงเฮ!” ร่างสูงพยายามเขย่าตัวและเรียกเพื่อนอีกคน แต่ไม่มีปฎิกิริยาใดๆตอบกลับ
.......
วันนี้ทงเฮตื่นแต่เช้า เมื่อคืนเขาดื่มไปแค่แก้วเดียว เขาจึงลุกมาเตรียมชุดนักเรียนให้กับฮยอก เขาทำอย่างนี้เป็นประจำทุกวันก่อนที่จะไปเรียน เขาทำแบบนี้ตั้งแต่ที่มาอยู่ด้วยกันวันแรกจนตอนนี้
……..
“ทงเฮ แกต้องคุยกับฉันเรื่องเมื่อวานให้รู้เรื่อง” ฮยอกดึงมืออีกคนไว้เมื่อเจอหน้า
“แกจะคุยอะไรอีกวะ ฉันรีบ” ทงเฮพยายามแกะมืออีกคน
“ฮยอก ฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ” เสียงของซีวอนดังขึ้น ทำให้ฮยอกแจปล่อยมือจากอีกคน
“อะไรหรอ”
“คือคืนนี้นายว่างไหม”
“ว่างสิ ทำไม”
“เราจะมาชวนนายไปเลี้ยงตอบแทนเรื่องเมื่อวานน่ะ”
“ขอบคุณนะ” ฮยอกแจกอดอีกคน
“นี่เธอดูสิ ไม่คิดเลยว่าคนอย่างซีวอนจะชวนคนอื่นไปทานข้าวแบบนี้” เสียงของนักเรียนหญิงดังขึ้น
“ใช่ๆ แถมฮยอกยังจะไปด้วยอีก ฉันล่ะไม่ชอบเลยจริงๆ ทำตัวอย่างกับเป็นแฟนกัน”
“ถ้าเธอสองคนอยากไปด้วย ก็ไปได้นะ”
“จะดีหรอ เดี๋ยวไปเป็นก้างเปล่าๆ”
“ไปเถอะ ถ้าเธออยากไป”
“ขอบใจนะซีวอน นายนี่ดีจังเลย”
..........
วันทั้งวันทงเฮไม่ได้ตั้งเรียนเหมือนเคย เค้านึกถึงแต่เรื่องของฮยอกกับซีวอน
“ทงเฮ นายเป็นอะไรหรือเปล่า” เพื่อนของทงเฮทักขึ้น เพราะเขาชอบมองออกไปนอกหน้าต่างทั้งวัน ทงเฮกับฮยอกอยู่ห้องเดียวกัน แต่เพียงแค่นั่งอยู่กันคนละฝั่งของห้อง
“เปล่าหรอก”
“เอาละค่ะนักเรียนทุกคน วันนี้พอแค่นี้นะคะ เลิกเรียนได้ค่ะ”
“ขอบคุณครับ/ค่ะ”
“งั้นผมขอตัวก่อนนะ” ทงเฮรีบออกจากห้องไปโดยไม่รอฮยอกแจ
.......
ณ ร้านอาหาร
“ซีวอนรอพวกเรานานไหม” เสียงของนักเรียนหญิงสองคนดังขึ้น
“ไม่หรอก เราเพิ่งมา”
“นายเชิญพวกนี้มาด้วยหรอ” คยูกระซิบกับซีวอน
“เอาเถอะน่า ช่างเถอะ”
“งั้นเรานั่งตรงนี้ก็แล้วกัน” หญิงสาวชี้ไปที่ๆนั่งข้างๆฮยอกแจ
“ตะ...ตามสบายครับ”  พอฮยอกพูดจบหญิงสาวก็นั่งลงข้างทันที
“เรามาแล้ว” เสียงของฮีชอลดังขึ้น ในมือของเขาถือดอกไม้ช่อใหญ่มา
“มาช้าจังนะ แล้วนี่ของใคร”
“เราก็ซื้อมาให้แฟนเราไง” ฮีชอลยื่นดอกไม้ให้อีกคน
“ขอบใจนะ น่ารักจัง” ซีวอนรับดอกไม้มาไว้
“คู่นี่ช่างเหมาะกันดีจริงเลยนะ ว่าไหมฮยอกแจ” หญิงสาวหันไปหาอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เราขอตัวกลับก่อนนะ” ฮยอกลุกออกจากโต๊ะไป
เขาแวะไปที่บาร์ใกล้คอนโดและเขาดื่มมาอย่างหนัก เขาไม่รู้มาก่อนว่าซีวอนมีแฟนอยู่แล้ว เขาเดินออกจากบาร์มาด้วยอาการมึนเมา เขาเดินตากสายฝนมาจนถึงห้อง  และร่างของเขาก็หมดสติลงไป
“ฮยอก....ฮยอก!! ตื่นสิวะ” ทงเฮที่ออกจากห้องน้ำมาเห็นเพื่อนของเขานอนกองอยู่ที่พื้น เขารีบมาพยุงตัวฮยอก ก่อนที่จะเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับอีกคน ทงเฮนั่งมองคยูอยู่นาน จนเขาเผลอหลับไป