The Love อลวลวุ่นรักของนายตัวแสบ

ตอนนี้ ผมกับยัยฟาง ก็ได้มานั่งหน้าสะล่อนอยู่ในห้องเรียนตามปกติเหมือนทุกวัน
แต่หน้าและร่างกายของเราทั้งสองคน ออกจะชุ่มฉ่ำไปนิดส์นึง
เนื่องจากวิ่งเข้าประตูนรก เอ้ย โรงเรียน ได้อย่างชิ่วเฉียดแบบเส้นยาแดงผ่าแปด แล้วก็ต้องไปยื่นตากแดดร้องเพลงชาติ สวดมน เพลงโรงเรียน ตบท้ายด้วยฟังมาสเตอร์ท่านพูดอะไรต่อมิอะไรอีกบานตะไท รวมๆแล้วก็ประมาณ 30 นาทีได้
 
ชั่วโมงแรกเริ่มขึ้น เป็นชั่มโมงโฮมรูม ผมควรจะดีใจมั้ย??
ถ้าผมเรียนอยู่ห้องอื่นคงจะต้องเป็นแบบนั้น แต่ผมโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ ที่ได้มาอยู่ห้องของมิสหน้าเด้ง
ความจริงนางไม่ได้ชื่อหน้าเด้งหรอก เขาชื่อมิส มาร์ติน แต่เพราะแม่นางแต่งหน้าเด้งทุกวัน นักเรียนใน โรงเรียนทุกคน จึงสมัครใจกันเรียกมิสหน้าเด้ง 
เด้งขนาดไหนน่ะหรอ???
คิดลองคิดสภาพว่า มีใครสักคน แต้งหน้าขาววอก ปากแดงจัด คิ้วโก่งเป็นสะพานพระราม 9 เดินห่างจากคุณประมาณ 100 เมตร แต่คุณก็ยังเห็นหน้าของเขาอยู่ดี 
นั้นไง....พูดปุ๊บก็มาตาม ตายยากจริงมิสคนนี้
 
"เอาล่ะ...นั่งที่" "ฉันบอกให้พวกนั่งที่ไม่ได้ยินหรอ!!!!"
ผมและเพื่อนๆต่างมองหน้ากัน ทำไมน่ะหรอ??? ก็ทุกคนเขานั่งกันเป็นระเบียบเรียบร้อยดุจปานผ้าที่พับไว้== จริงๆน่ะ ห้องผมเรียนสายวิทย์-คณิต อยู่ห้องคิงส์กัน แต่ล่ะคนจึงเรียบร้อยกันมากๆ และก็ลำบากใจมากเช่นกัน ที่มิสแบบนี้ ==
 
"พวกเธอไม่เชื่อฟังฉันใช่มั้ย???? ห่ะ!!!"
พวกผมทำหน้าเอือมๆกันทุกคนล่ะครับ มันเป็นทุกๆอาทิตย์ๆที่มี ชม โฮมรูม มิสแกเป็นแบบนี้ประจำ
มือข้างซ้ายถือกระจก ข้างขวาถือตลับแป้งพับ และนั่งตบๆๆๆๆ หน้าเด้งๆของแกทุกครั้ง
แต่ที่แกแหกปากซ่ะได้ยินไปทั่วทั้งชั้นแบบนี้ เพื่อเบ่งอำนาจและความน่าเกรงขามไปให้คนที่อยู่นอกห้องให้ได้รู้ครับ
ไม่ใช่ใครที่ไหน ผอ. หรือ มาสเตอร์คิงนั้นแหละครับ เขามักจะเดินตรวจตอนเช้าๆ ว่า มิสหรือมาสเตอร์คนไหน ตั้งใจสอนไม่ตั้งใจสอน จะได้ไปหักเงินเดือนถูก
 
เสียงฝีเท้าเดินผ่านไป 
มิสหน้าเด้งก็เงียบลง พร้อมกับ เก็บของใส่กระเป๋า และยิ้มให้กับพวกผม แต่มันน่าสยองกว่าทุกครั้ง== ทำไมน่ะหรอครับ...ก็เพราะที่ปากของนางมีไฝสเน่ห์ ที่เพิ่งเติมมะกี้ มันน่าขนลุกยิ่งกว่าน่ามองซ่ะอีก เพื่อนบางคนถึงกับมีอาการหน้าซีดเลยล่ะ ==
 
"แหมๆ เอาล่ะจ๊ะ วันนี้ ครูมีเรื่องจะมาพูดกับพวกเรา 2 เรื่องน่ะ...
เรื่องแรก วันนี้เป็นวันเปิดเทอม เพราะฉนั้นเราจะต้องเลือกหัวหน้าและรองหัวหน้าน่ะจ๊ะ เอาล่ะให้เพื่อนๆโหวตเลยจ๊ะ ".
 
หลังจากนั้นมหกรรมเสียง ก็เกิดขึ้น ทั้ง ว๊ากก ฉันจะเป็น อ๊ากก จะเอา รวมทั้งมีการทึ่งหัวกัน ห่ะ อะไรน่ะ ไหนว่าเรียบร้อย 
555 อันนั้นมันเสียงของห้องข้างๆครับ ห้องผมเขาทำการเขียนชื่อเพื่อนที่ต้องการลงในหีบน่ะครับ 555555 
หลังจากที่...พวกผมเขียนชื่อเพื่อนเสร็จ มิสหน้าเด้งนางก็เสนอที่จะเปิดหีบและนับคะแนนเอง นางบอกว่านางชอบ นางทำเป็นประจำ นางชอบไปทำหน้าเด้งอยู่ทีห่ีบเลือกตั้งทุกครั้งที่มีการเลือกตั้ง สส หรือ สว หรืออะไรทำนองนั้น 
 
"ครูจะประกาศรายชื่อ รองหัวหน้าก่อนน่ะ ... รองหัวหน้าได้แก่ ฟางจ๊ะ" หลังจากนั้นทุกคนก็ปรบมือดีใจ แต่ผมกับหัวเราะ ก็ตอนนี้ยัยฟางมันทำหน้า ไม่รับบุญซ่ะเลย 5555 มันบ่นกับผมอยู่ว่ามันไม่อยากเป็น แต่ผมก็ไม่ได้คิดหรอกน่ะว่ามันจะเป็น แต่มันก็ต้องขอบคุณผมน่ะ ที่ผมลงคะแนนเสียงให้มัน 555+
"ฟางชนะไปด้วยคะแนน 25 เสียงน่ะจ๊ะ คนต่อไป...ชนะไปแค่คะแนนเดียวด้วยคะแนน 26 คะแนน นายเค้กจ๊ะ"
"5555+ ชื่อเค้กชื่อใครน่ากินจัง" 555 ผมมัวแต่หัวเราะ เพื่อนทุกคนปรบมือดังยิ่งกว่าเดิม รวมทั้งยัยฟางก็ด้วย
"นายเค้กออกมาสิจ๊ะ"
นั้นสิทำไมมันไม่ออกไปสักที ว่าแต่ครูมองหน้าผมทำไม 
เค้ก...
เค้ก..
เค้ก. เฮ้ยนั้นมันชื่อผมนี้หว่าTT
ผมเข้าใจความรู้สึกของยัยฟางแล้วล่ะครับ
 
"เอาล่ะจ๊ะครูยินดีกับเธอทั้งสองด้วยน่ะ ต่อไปเพื่อนๆก็ต้องเชื่อฟังน่ะ เพราะเขาทั้งคู่เหมือนกับตัวแทนของครู"
 
"ครับ/ค่ะ" แหม สามัคคีกันจังน่ะ
 
"เอาล่ะพวกเธอไปนั่งที่ได้จ๊ะ เรื่องต่อไป วันนี้ครูมีนักเรียนใหม่มาแนะตัวจ๊ะ เชิญเข้ามาได้จ๊ะ"
 
"ว้าว โห่ โอ้โห้" 
เสียงเพื่อนๆในห้องรวมทั้งยัยฟาง ต่างกันกรี๊ดกัน ก็พ่อนักเรียนใหม่ คนนี้ สุดแสนจะหล่อ แฮนซั่มน่ะสิ .//.
 
"สวัสดีครับ...ผม ชื่อ ดุริยางค์ ทางทนะศิลป์ ครับ หรือเรียกว่า มิวสิคก็ได้ครับ :)"
เอ๊ะ ทำไมชื่อคุ้น== ช่างเหอะ ผมคงคิดไปเอง
"ครูหวังว่าทุกคน คงจะให้คำแนะนำ และ เป็นเพื่อนที่ดีของเพื่อนใหม่คนนี้น่ะจ๊ะ นายเต้"
"ครับ "
"มิวสิค เห็นนายเต้นใช่มั้ยจ๊ะ โต๊ะข้างๆเขาว่างไปนั่งข้างเขาน่ะจ๊ะ"
"ครับ"
และนายคนนั้นก็เดินผ่านผมไป แต่ไม่ใช่แค่ผ่านธรรมดา เขาจ้องผมยังกับเคยรู้จักกันเมื่อชาติปางก่อน...
 
แอ๊ะ สนุกเปล่าไม่รู้น่ะฮ๋ะ ฝากติดตามด้วยน่ะ