The Love อลวลวุ่นรักของนายตัวแสบ

ตอนนี้ ผมกับยัยฟาง ก็ได้มานั่งหน้าสะล่อนอยู่ในห้องเรียนตามปกติเหมือนทุกวัน

แต่หน้าและร่างกายของเราทั้งสองคน ออกจะชุ่มฉ่ำไปนิดส์นึง

เนื่องจากวิ่งเข้าประตูนรก เอ้ย โรงเรียน ได้อย่างชิ่วเฉียดแบบเส้นยาแดงผ่าแปด แล้วก็ต้องไปยื่นตากแดดร้องเพลงชาติ สวดมน เพลงโรงเรียน ตบท้ายด้วยฟังมาสเตอร์ท่านพูดอะไรต่อมิอะไรอีกบานตะไท รวมๆแล้วก็ประมาณ 30 นาทีได้

ชั่วโมงแรกเริ่มขึ้น เป็นชั่มโมงโฮมรูม ผมควรจะดีใจมั้ย??

ถ้าผมเรียนอยู่ห้องอื่นคงจะต้องเป็นแบบนั้น แต่ผมโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ ที่ได้มาอยู่ห้องของมิสหน้าเด้ง

ความจริงนางไม่ได้ชื่อหน้าเด้งหรอก เขาชื่อมิส มาร์ติน แต่เพราะแม่นางแต่งหน้าเด้งทุกวัน นักเรียนใน โรงเรียนทุกคน จึงสมัครใจกันเรียกมิสหน้าเด้ง 

เด้งขนาดไหนน่ะหรอ???

คิดลองคิดสภาพว่า มีใครสักคน แต้งหน้าขาววอก ปากแดงจัด คิ้วโก่งเป็นสะพานพระราม 9 เดินห่างจากคุณประมาณ 100 เมตร แต่คุณก็ยังเห็นหน้าของเขาอยู่ดี 

นั้นไง....พูดปุ๊บก็มาตาม ตายยากจริงมิสคนนี้

"เอาล่ะ...นั่งที่" "ฉันบอกให้พวกนั่งที่ไม่ได้ยินหรอ!!!!"

ผมและเพื่อนๆต่างมองหน้ากัน ทำไมน่ะหรอ??? ก็ทุกคนเขานั่งกันเป็นระเบียบเรียบร้อยดุจปานผ้าที่พับไว้== จริงๆน่ะ ห้องผมเรียนสายวิทย์-คณิต อยู่ห้องคิงส์กัน แต่ล่ะคนจึงเรียบร้อยกันมากๆ และก็ลำบากใจมากเช่นกัน ที่มิสแบบนี้ ==

"พวกเธอไม่เชื่อฟังฉันใช่มั้ย???? ห่ะ!!!"

พวกผมทำหน้าเอือมๆกันทุกคนล่ะครับ มันเป็นทุกๆอาทิตย์ๆที่มี ชม โฮมรูม มิสแกเป็นแบบนี้ประจำ

มือข้างซ้ายถือกระจก ข้างขวาถือตลับแป้งพับ และนั่งตบๆๆๆๆ หน้าเด้งๆของแกทุกครั้ง

แต่ที่แกแหกปากซ่ะได้ยินไปทั่วทั้งชั้นแบบนี้ เพื่อเบ่งอำนาจและความน่าเกรงขามไปให้คนที่อยู่นอกห้องให้ได้รู้ครับ

ไม่ใช่ใครที่ไหน ผอ. หรือ มาสเตอร์คิงนั้นแหละครับ เขามักจะเดินตรวจตอนเช้าๆ ว่า มิสหรือมาสเตอร์คนไหน ตั้งใจสอนไม่ตั้งใจสอน จะได้ไปหักเงินเดือนถูก

เสียงฝีเท้าเดินผ่านไป 

มิสหน้าเด้งก็เงียบลง พร้อมกับ เก็บของใส่กระเป๋า และยิ้มให้กับพวกผม แต่มันน่าสยองกว่าทุกครั้ง== ทำไมน่ะหรอครับ...ก็เพราะที่ปากของนางมีไฝสเน่ห์ ที่เพิ่งเติมมะกี้ มันน่าขนลุกยิ่งกว่าน่ามองซ่ะอีก เพื่อนบางคนถึงกับมีอาการหน้าซีดเลยล่ะ ==

"แหมๆ เอาล่ะจ๊ะ วันนี้ ครูมีเรื่องจะมาพูดกับพวกเรา 2 เรื่องน่ะ...

เรื่องแรก วันนี้เป็นวันเปิดเทอม เพราะฉนั้นเราจะต้องเลือกหัวหน้าและรองหัวหน้าน่ะจ๊ะ เอาล่ะให้เพื่อนๆโหวตเลยจ๊ะ ".

หลังจากนั้นมหกรรมเสียง ก็เกิดขึ้น ทั้ง ว๊ากก ฉันจะเป็น อ๊ากก จะเอา รวมทั้งมีการทึ่งหัวกัน ห่ะ อะไรน่ะ ไหนว่าเรียบร้อย 

555 อันนั้นมันเสียงของห้องข้างๆครับ ห้องผมเขาทำการเขียนชื่อเพื่อนที่ต้องการลงในหีบน่ะครับ 555555 

หลังจากที่...พวกผมเขียนชื่อเพื่อนเสร็จ มิสหน้าเด้งนางก็เสนอที่จะเปิดหีบและนับคะแนนเอง นางบอกว่านางชอบ นางทำเป็นประจำ นางชอบไปทำหน้าเด้งอยู่ทีห่ีบเลือกตั้งทุกครั้งที่มีการเลือกตั้ง สส หรือ สว หรืออะไรทำนองนั้น 

"ครูจะประกาศรายชื่อ รองหัวหน้าก่อนน่ะ ... รองหัวหน้าได้แก่ ฟางจ๊ะ" หลังจากนั้นทุกคนก็ปรบมือดีใจ แต่ผมกับหัวเราะ ก็ตอนนี้ยัยฟางมันทำหน้า ไม่รับบุญซ่ะเลย 5555 มันบ่นกับผมอยู่ว่ามันไม่อยากเป็น แต่ผมก็ไม่ได้คิดหรอกน่ะว่ามันจะเป็น แต่มันก็ต้องขอบคุณผมน่ะ ที่ผมลงคะแนนเสียงให้มัน 555+

"ฟางชนะไปด้วยคะแนน 25 เสียงน่ะจ๊ะ คนต่อไป...ชนะไปแค่คะแนนเดียวด้วยคะแนน 26 คะแนน นายเค้กจ๊ะ"

"5555+ ชื่อเค้กชื่อใครน่ากินจัง" 555 ผมมัวแต่หัวเราะ เพื่อนทุกคนปรบมือดังยิ่งกว่าเดิม รวมทั้งยัยฟางก็ด้วย

"นายเค้กออกมาสิจ๊ะ"

นั้นสิทำไมมันไม่ออกไปสักที ว่าแต่ครูมองหน้าผมทำไม 

เค้ก...

เค้ก..

เค้ก. เฮ้ยนั้นมันชื่อผมนี้หว่าTT

ผมเข้าใจความรู้สึกของยัยฟางแล้วล่ะครับ

"เอาล่ะจ๊ะครูยินดีกับเธอทั้งสองด้วยน่ะ ต่อไปเพื่อนๆก็ต้องเชื่อฟังน่ะ เพราะเขาทั้งคู่เหมือนกับตัวแทนของครู"

"ครับ/ค่ะ" แหม สามัคคีกันจังน่ะ

"เอาล่ะพวกเธอไปนั่งที่ได้จ๊ะ เรื่องต่อไป วันนี้ครูมีนักเรียนใหม่มาแนะตัวจ๊ะ เชิญเข้ามาได้จ๊ะ"

"ว้าว โห่ โอ้โห้" 

เสียงเพื่อนๆในห้องรวมทั้งยัยฟาง ต่างกันกรี๊ดกัน ก็พ่อนักเรียนใหม่ คนนี้ สุดแสนจะหล่อ แฮนซั่มน่ะสิ .//.

"สวัสดีครับ...ผม ชื่อ ดุริยางค์ ทางทนะศิลป์ ครับ หรือเรียกว่า มิวสิคก็ได้ครับ :)"

เอ๊ะ ทำไมชื่อคุ้น== ช่างเหอะ ผมคงคิดไปเอง

"ครูหวังว่าทุกคน คงจะให้คำแนะนำ และ เป็นเพื่อนที่ดีของเพื่อนใหม่คนนี้น่ะจ๊ะ นายเต้"

"ครับ "

"มิวสิค เห็นนายเต้นใช่มั้ยจ๊ะ โต๊ะข้างๆเขาว่างไปนั่งข้างเขาน่ะจ๊ะ"

"ครับ"

และนายคนนั้นก็เดินผ่านผมไป แต่ไม่ใช่แค่ผ่านธรรมดา เขาจ้องผมยังกับเคยรู้จักกันเมื่อชาติปางก่อน...

แอ๊ะ สนุกเปล่าไม่รู้น่ะฮ๋ะ ฝากติดตามด้วยน่ะ