รักนี้คือนาย

"ซินนี่...ลูกเเม่" ฉันนั้งร้องไห้เมื่อเห็นลูกตัวเองตายโดยที่ตัวเองก็ช่วยเหลืออะไรไม่ได้
"ไหนๆก็ตายไปเเล้วก็อย่าให้มันเหลือเเม้กระถั้งสาก ต้องทำให้ัมันหายไป"เสียงของชายลึกลับดังขึ้นในขนาดทุกคนกำลังมองไปที่ร่างของซินนี่ที่ถูกเเทงด้วยธนู ชายคนนั้นยืนร่ายเวทย์อยู่ข้างหลังของเฮรดโดร์
"เฮรดโดร์ นายต้องช่วยลูกของเรานะ"
"ใครลูกของฉัน"
"ก็ซินนี่ไงเฮรดโดร์" เฮรดโดร์คืออสูรที่เคยเป้นอดีตคู่รักของฉัน
"ไม่จริงอะเวนนี่ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช้ลูกของฉัน"
"ใช้สิเฮรดโดร์ ลูกของเราคือซินนี่กับเเรมมี่ จะไม่ใช้ได้ไง"
"เอาละเลิกเจ้าน้ำตากันสักที เวนนี่กับเฮรดโดร์ ฉันจะเป็นคนจบเรื่องนี้เอง ฮ่าๆๆๆๆๆ" 
"เคลส....." เสียงฉันกับเฮรดโดรืดังขึ้นพร้อมกัน
เมื่อ 20 ปีที่เเล้ว ย้อนอดีตของทั้งสาม
ณ โรงเรียนสอนเวทย์
"เฮ้ยเฮรดโดร์ ฉันพาคนมารู้จัก"คนคนนั้นก็คือเวนนี่
"ใครวะเคลส"
"เวนนี่เพื่อนฉันเอง"
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเวนนี่ เรียนอยู่สายเวทย์ขั้น 1 ค่ะ"
"ครับผมชื่อ เฮรดโดร์ เรียนอยู่สาย เวทย์ขั้น 2 ครับ"
"เฮ้ยมองตากันอยู่นั้นเเหละ หวานเชียว"
เเล้วหลังจากนั้นทั้งสามคนก็เป็นเพื่อนรักกัน จนวันนึงทั้งสามคนก็เกิดความรักขึ้นมากกว่าคำว่าเพื่อนเลยหายไป เคลสกับเฮรดโดร์คิดกับเวนนี่มากกว่าคำว่าเพื่อนคือความรัก ทั้งสองเเข่งกันจีบเวนนี่กันอย่างไม่มีใครยอมเเพ้ใคร เเต่วันนั้นเป็นวันที่ทั้งสามต้องเเยกจากกันไปเฮรดโดร์กับเคลสต่างก็บอกรักเวนนี่กันทั้งคู่ เเต่ตอนนั้นเวนนี่ไม่ได้บอกอะไรกับทั้งสองคนเพราะไม่อยากให้ความเป็นเพื่อนนั้นหายไป เธอเลยวิ่งออกมา เฮรดโดร์วิ่งตามเวนนี่ออกมาจากบ้่านเคลสก็ตามออก มาเเต่สองคนนั้นไม่รู้
"เวนนี่ ตกลงเธอเลือกใคร" เฮรดโดร์ตะโกนออกมาอย่างดังถ่ำกลางสายฝน เพื่อให้เวนนี่หันกับมามอง
"ฉันบอกไปก็มีเเต่ความเสียใจสู้ฉันไม่บอกดีกกว่า ฉันอยากให้เราเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิม"
เฮรดโดร์วิ่งเข้ามากอดข้างหลังฉันเเล้วก็กระชิบข้างหูฉันว่า
"ผมรักคุณนะเวนนี่"
"ฉันก็รักนายเหมือนกันเฮรดโดร์"
เวนนี่กับเฮรดโดร์ยืนกอดกันอยู่ถ่ำกลางสายฝน เเต่ไม่รู้เลยว่าเคลสเเอบมองอยู่ สายตาของเคลส มองด้วยสายตาอันเจ็บปวดเต็มไปด้วยความโกรธเเละเจ็บเเค้น
"อีพวกคนทรยศ"
หลังจากนั้นก็ไม่เห็นเคลสอีกเลย เวนนี่กับเฮรดโดร์พยามตามหาเคลสเเต่ก็ไม่เจออีกเลย เฮรดโดร์กับเวนนี่ก็อยู่ด้วยกันจนเวนนี่มีลูกเเต่เฮรดโดร์ไม่รู้ เเล้วเฮรด์โดร์กับเวนนี่ก็ต้องจากกันเพราะท่านพ่อของเวนนี่ได้เอาเธอไปเเต่งงานกับคนอื่น เเต่พอรู้ความจริงว่าเวนนี่ท้องกับเฮรดโดร์ก็ไม่ได้ เเต่งงานกับคนที่พ่อของเวนนี่เลือกไว้ให้ เด็กในท้องเวนนี่ก็คือ เเรมมี่กับซินนี่ เป็นเเฝนคนละฝา ด้วยความเเค้นของเฮรดโดร์เลยมาเอาลูกของเวนนี่ไปโดยที่ไม่รู้ว่านั้นคือลูกของตน
"เคลสได้โปรดเถอะอย่าทำร้ายซินนี่ลูกฉันเลย" เเต่รู้สึกว่าคำพูดของฉันจะไม่มีความหมายเลย
"ฉันขอยื้มพลังหน่อยเเล้วกันเฮรดโดร์" เคลสยื้นมือเข้าไปจับที่หัวของเฮรดโดร์เเล้วก็ร่ายเวทย์ ซึ่งไม่มีใครรู้จักเวทย์นี้เลย
"โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย...."
"หุบปากซะอีพวกคนทรยศ รู้มั้ย 18  ปีที่ผ่านมาฉันทรมาณเเค่ไหน ฉันพยามทำทุุกอย่างเพื่อมีพลังเยอะกว่าเเก เเล้ววันนี้ก็เป็นวันชัยชนะของฉัน ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"พูดอย่างกับเเกมองเห็นอนาคตเเล้วเก่งตายยังงั้นเเหละ"
"อีเด็กปากดี"
เพี้ยะ......
"กรี๊ดดด.....นิเเก เเกทำหน้าฉัน หื่อ...หื่อ กรี๊ดดดด"
"ถึงตาเเกเเล้วสิสาวน้อยซินนี่" พอเคลสพูดจบ พลังก็พุ้งตรงมาทีี่ร่างของซินนี่ เเต่ลิสเลอร์กับวิ่งเข้าไปรับเเทน
"โอ๊ยยยยยยยยยย......"
"มอร์เเกนนนนนนนนนน"เสียงของเเรมมี่ดังขึ้นขณะที่มอร์เเกนร้อง หลังจากนั้นมอร์เเกนก็ล้มลงไปนอนกับพื้นเเล้วก็หมดสติไป......
ติ๊งต๊อง เวลา 00.00 น
มีเเสงออกมาจากร่างของซินนี่กับลิสเลอร์ ร่างของทั้งสองลอยขึ้นเเล้วมีเเสงเเวววาวเเละแป่งประกายมาก ซินนี่เปลี่ยมชุดสีเเดงลายลูกไม้กายเป็นชุดสีขาวลายลูกไม้กระโปงยาวมากกก ธนูที่เเทงอยู่กลางหัวใจกายเป็นโบที่ดูเเล้วสวยงาม เลือดที่ไหลอยู่กายเป็นรวดลายของลูกไม้ผมทีุ่้ยุ้งกายเป็นผมที่เรียบจัดซงอย่างสวยงาม เเล้วก็มีมังกฎที่ประดับไปด้วยเพชรอย่างสวยงาม ปีกที่สีเทากายเป็นปีกที่สีขาวที่กลางออกเเบบสง่างาม ส่วนลิสเลอร์ก็ใส่สูตรสีขาวดูเเล้วหล่อมาก
"นี่เธอตายไปเเล้วไม่ใช้หรอ"เคลสทำหน้าอย่างตกใจเมื่อเห็นลิสลเอร์กับซินนี่ฟื้นขึ้นมา
"ฉันไม่ตายงานๆหรอก" ฉันพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
"ซินนีู่ลูกเเม่ ลูกยังไม่ตาย"
"ค่ะท่านเเม่ ลูกยังไม่ตายลูกจะตายได้ไงในเมื่อลูกยังไม่ฆ่าคนชั่วที่มันทำร้ายพ่อเเม่เเละพี่สาวของซินนี่"
"ลูกพ่อ พ่อขอโทษ เเรมมี่นี่น้องสาวของลูก"
"ค่ะพ่อ พ่อว่าไงลูกก็ว่างั้น" เเต่ตอนนี้ใครก็ได้ช่วยฉันทีฉันไม่อยากหน้าตาเเบบนี้มีลอยตบมีลอยเล็บ ฉันจะบ้าตายอยู่เเล้ว
"มีความสุขกันดีนี่มีความสุขกันให้เยอะๆนะก่อนที่จะหมดลมหายใจ ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"เเกตังหากที่ต้องหมดลมหายใจ เคลส"
"เงียบไปเลยไอเฮรดโดร์ ฉันจะฆ่าเเกคนเเรก" พอเคลสพูดจบก็ใช้พลัง บีบคอเฮรดโดร์อย่างเเรงเเต่เฮรดโดร์สู้อะไรไม่ได้เพราะไม่มีพลัง
"นี่นายเคลส เเน่จริงก็อยู่สู้กับคนที่ไม่มีทางสู้สิ นายนี่มันขี้โกงชะมัดหรือว่านายไม่กล้าสู้กับฉัน"
"กล้าสิทำไมไม่กล้า ฉันเเค่ไม่ชอบให้ใครมาว่าฉันเเพ้" 
ฉันกับเคลสต่อสู้กันอย่างไม่มีใครยอมเเพ้ใคร ฉันโดนพลังของเคลสอันเข้าไปเต็มๆหน้าอก
"โอ๊ยยย.....ฉันไม่ยอมเเพ้เเกหรอก"
"ฉันก็มไม่ยอมเหมือนกัน"
ฉันร่ายเวทย์ใส่เคลสหลายฉันเเต่เคลสก็เเค่บาดเจ็บเล็กน้อย เพราะพลังของเราเ่ท่ากัน เเต่ยังไงฉันก็ไม่ยอมเเพ้หรอก เอาอีกเเล้วโดนพลังอีกเเล้ว
"มีเเค่นี้เองหรอสาวน้อย เอาละหลังจากที่เล่นกันมานานจบสักที"เคลสร่ายเวทย์ไปมาเเล้วจองมาทีหน้าของฉัน ในขณะที่ฉันล้มลงไปนั้งกับพื้นพร้อมลิสเลอร์
"ไหนละพลังของนาย ไม่เห็นมีเลยนายทำไรอะ"
"ทำไมใช้ไม่ได้ผล ฉันก็ท่องเวทย์ถูกเเล้วนิ ทำไม ทำไม"
"ฉันจะบอกให้ว่าทำไม นายใช้เวทย์ในทางที่ผิดไงตอนที่นายไปฝึกเวทย์อาจารณ์ของของนายไม่ได้บอกหรอ ตาฉันมั้งฉันจะเปิดอีกมิตินึงมิตินี้ไม่มีใครเข้าไปได้เเต่ฉันจะเปิดให้นายคนเเรกเเละก็เป็นคนสุกท้ายที่ได้เข้าไปลาก่อน" ฉันเริ่มร่ายเวทย์เเล้วเปิดประตูมิติออกมิตินี้คือโลกอีกโลกนึงที่ฉันคนเดี่ยวเท่านั้นที่เข้าไปเเละเปิดได้
"เฮ้ยปล่อยฉันนนนนนนนน........"
"ซินนี่ฉันมีอะไรจะบอกเธอ"ลิสเลอร์พูดขึ้นในขนาดที่ฉันปิดประตูมิติเสร็จ
"อะไรหรอลิสเลอร์"
"ฉันขอโทผานะที่ฉันฆ่าเธอ ตอนที่ฉันเป็นอสูร"
"ไม่เป็นไรฉันไม่โกรธ เเล้วมีคำอื่นอีกมั้ย"จะโกรธก็ตอนนี้เเหละ ฉันต้องการอีกคำที่มาจากใจนาย คำว่ารักอะมีมั้ยยยย
"ไม่นะฉันก็ขอโทษเธอเเล้วไงเธอต้องการให้ฉันพูดว่าไร" ผมอะรู้เเ้วว่าคุณต้องการคำว่ารัก
"ไม่มีก็ไม่มี ไปไหนก็ไปเลยไป"ชิงอนเเหละ สงสัยนายนี่คงไม่ได้รักเราหรอก เเต่ก็ช่างเถอะเราก็เเค่สงนายนี่กลับไปโลกมนุษย์ก็พอ 
"มี สิผมอยากบอกว่ารักคุณนะซินนี่"
"อือ ฉันก็รักนาย ลิสเลอร์" คิดว่าไม่รักสะอีก
จบเเล้วจร้าาาาาาา