รักนี้คือนาย

"ซินนี่ลูกตื่นเเล้ว รู้มั้ยว่าเเม่เป็นห่วงลูกมากเเค่ไหนเเล้วลูกวิ่งเข้าไปรับพลังเเม่เเทนอสูรทำไม"

ฉันตื่นขึ้นมาท่านเเม่ก็ถามฉันไม่หยุด

"โอ๊ยย...ลูกปวดหัว"

ฉันรู้สึกปวดหัวมากเเละเจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมด

"ใครก็ได้ที่อยู่หน้าประตูออกไปตามหมอมาให้ลูกฉันที"

"โอ๊ยยลูกปวดหัวมากเลยท่านเเม่โอ๊ยย"

ทุกอย่างหมุนไปหมด ท่านเเม่มีสองคน โดน่ามีสองตัวทุกอย่างเหมือนเเยกร่าง

"ท่านหมอมาเเล้วเจ้าค่ะราชินี่"

"นี่ค่ะท่านหมอช่วยดูอาการให้ลูกฉันที"

"ขอให้ทุกคนออกไปรอข้างนอกก่อน"

เเล้วทุกคนในห้องก็ออกไปรอข้างนอกหมด

"ไหนหมอขอดูอาการหน่อย"

ทำไมเด็กคนนี้มีตาประทับอสูรอยู่ตรงหลัง

"หมอขอตัวก่อนนะค่ะ"

"หมอค่ะ หมอจะไปไหน"

ฉันร้องออกไปด้วยเสียงอย่างดัง

หน้าประตูห้องซินนี่

"ท่านหมอค่ะลูกฉันเป็นไร"

"อาการเเบบนี้จะเกิดขึ้นกับเด้กที่อายุครบ 18 เเล้ววันนี้เป็นวันเกิดของเจ้าหญิงซินนี่ใช้มั้ยค่ะ"

"ใช้ ทำไมหรอ"

"อาการเเบบนี้จะเกิดขึ้นกับเด็กอสูรที่อายุครบ 18 เท่าันั้น เเล้วเจ้าหญิงซินนี่ก็เป็นอสูรใช้มั้ยค่ะ"

"ท่านรู้ได้ไง"

"ก็ที่ด้านหลังมีลอยประทับอสูรอยู่"

"เเล้วรักษาได้มั้ย"

"ไม่ได้หรอกค่ะ เพราะอาการนี้จะเกิดขึ้นกับอาสูรเท่านั้น ดิฉันขอตัวก่อนนะค่ะ"

"ไม่นะซินนี่ลูกเเม่ลุกจะเป็นอสูรไม่ได้ลูกต้องเป็นเเม่มดเท่านั้น"

ห้องของซินนี่

"ซินนี่ลูก ลูกยังปวดหัวอยู่มั้ย"

"ไม่ปวดเเล้วค่ะ ลูกรู้สึกเเปกๆบอกไม่ถูกรู้สึกขัดเนื้อขัดตัวบอกไม่ถูก"

"ช่างมันเถอะลูก วันนี้เป็นวันเกิดลูก จำได้มั้ย"

"จำได้ค่ะท่านเเม่"

"เเม่มีอะไรให้ลูกเป็นของขวัญด้วยลูกไปเเต่งตัวสวยๆนะลูก"

"ได้ค่ะท่านเเม่"

เเล้วท่านเเม่กก็เดินออกจากห้องฉันไป 

"ซินนี่เธอเป็นไงบ้างอะ แันเป็นห่วงเเถบเเย่"

"ออกไปเลยไป หน้าลำคาญ"

"ซินนี่เธอเป็นไร"

"คนอย่างฉันเจ็บเเล้วจำ ไปไหนก็ไปเลยไปหน้าลำคาญ"

ฉันเป็นอะไรไปเนี่ยทำไม่ถึงเป็นเเบบนี้ ทำไมบังคับอะไรไม่ได้จะพูดอีกอย่างเเต่กับพูดอีกเเบบนึงทำไมเป็นเงี้ยเนี่ย

ก็อก ก็อก ก็อก

"ใคร"

"ดิฉันเองเจ้าค่ะ"

"เข้ามา มีอะไร"

"ดิฉันได้รับคำสั่งจากราชินีให้มาอาบน้ำให้เจ้าหญิงเจ้าค่ะ"

"อือ ก่อนจะอาบไปเอาวายมาให้ฉันขาวนึงพร้อมเเก้ว"

"เเต่เจ้าหญิงไม่ชอบทานวายไม่ใช่หรอเจ้าค่ะ"

"ฉันบอกให้ไปเอามาไง ไปสิ"

ฉันตะโกนเสียงอย่างดังใส่พวกคนใช้

"เจ้าค่ะ" วันนี้เจ้าหญิงมาเเปกปกติไม่เคยทำตัวเเบบนี้

"มัวทำไรอยู่ไปสิ เเล้วพวกเเกมองอะไร ไปเตียมน้ำอาบให้ฉันสิ วันนี้ฉันเอาสบู่กลิ่มกุหลาบเเดงเท่านั้นเเละต้องมีกลีบมันด้วย รู้เเล้วก็ไปทำสิ"

ห้องน้ำ

"ทุกอย่างพร้อมใช้มั้ย วาย สบู่กลิ่มกุหลาบ กลีบกุหลาบเเดง"

"พร้อมค่ะเจ้าหญิง เชิญลงน้ำได้เลยค่ะ"

เเล้วฉันก็เดินลงไปในน้ำที่กำลังอุ่นๆพอดีกับการอาบน้ำกลีบกุหลาบสีเเดงที่ลอยอยู่ในอ่างอาบน้ำ สบู่กลิ่มกุหลาบหอมไปทั้วห้องน้ำ วายที่ว่างอยู่ข้างๆอ่างอาบน้ำ ดูเเล้วก็สบายตา

"ดีมากทำได้ดีนี่"

"เจ้าค่ะ เดียวฉันจะนวนตัวให้นะค่ะ"

"อือ"

มีคนอาบน้ำให้ฉัน 3 คน สบายจริงๆเลย ฉันยกวายจิบไปพางๆกับการอาบน้ำ ค่อยๆจิบที่ละนิด 

"โอ๊ยย นี่เธอวายหกเปื้อนหมดเเล้ว เห็นมั้ย"

"ขอบโทษเจ้าค่ะ เจ้าหญิง"

เเล้วพวกนั้นก็วิ่งออกไป หน้าเบื่อชะมัดไอพวกไร้สมอง เเล้วฉันก็เดินออกมาจากห้องน้ำไปห้องเเต่งตัว

"ซินนี่ ทำไมนางสนมพวกนั้นวิ่งออกไปหมดเเบบนั้น"

"หุบปากซะอีเเมวพูดมาก"

" ซินนี่......"

"ไหนละชุดฉัน"

"นี่ไงค่ะองค์หญิง"

"ไม่ฉันไม่ใส่ชุดนี้ ออกไปให้หมด ฉันเเต่งเองได้"

ฉันเสกชุดขึ้นมาใส่เอง เป็นชุดสีเเดงสดลายลูกไม้เเล้วฉันก็เเต่งตัวเองทุกอย่าง ไม่ว่าจะเเต่งหน้าทำผมฉันก็ทำเอง ถ้าผึ่งพวกนั้นนะฉันคงประสาดเเตกเเน่

งาน  วันเกิดซินนี่

"ขอเชิญองค์หญิงซินนี่ขึ้นมาเปิดงานเลยครับ"

"สวัสดีค่ะ ชาวเเม่มดเเละพ่อมดทุกคน วันนี้ฉันดีใจมากที่ถึงวานวันเกิดฉันเเต่่มีหลายอย่างที่ฉันไม่พอใจเท่าไร คือการจัดงาน มันจัดได้เเย่มากดูสิอะไรก็ไม่รู้นี้งานวันเกิดนะไม่ใช้ปาร์ตี้ชุดนอนที่จะจัดเเต่สีชมพูหน่อมเเน้มชะมัท เดียวจัดงานใหม่ให้ดู"

"เซียนาร์ด โอก้าบ้า.....เป็นไงละการจัดงานของฉัน"

ทุกอย่างมืดไปหมด มีเเต่เเสงไฟสีเเดงที่สว่างเป็นช่วงๆ ดูเเล้วหน้ากลัวเเละลึกลับซับซ้อน เเละท่านเเม่ก็ดึงฉันลงมาจากเวที

"ซินนี่ลูกทำอะไรลงไปรู้มั้ย เเล้วทำไมเอาเวทย์พวกอสูรร่ายเล่นเเบบนี้ มันอันตรายรู้มั้ย"

"ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่ค่ะ"

"ฮ่าๆๆๆ  ลูกเจ้านี่เก่งจริงๆๆเลยนะ ท่องเวทย์อสูรได้ด้วย"

"เฮรดโดร์......."

"มาเเล้วหรออีพวกอสูรกระจอก โผล่หัวมาได้สักทีเเล้วมากันกี่ตัวละ เเกหัวหน้านำทีมนิ เเล้วนี่อะไรเนี่ยผู้ติดตามงั้นหรอกระจอกจริงๆ เเล้วนั้นเเกจะทำหน้าตาให้เหมือนฉันหรอไม่มีทางหรอกยะฉันสวยกว่าอยู่เเล้ว เเล้วก็.....ลิสเลอร์(ฉันพูดออกมาอย่างเเผ่วเบา โดยที่ไม่มีใครทันได้ยิน ไม่สิซินนี่เเกอย่าใจออ่นเด็ดขาด)มอร์เเกนอีคนทรยศเเกจะทำให้ฉันหลงรักเเกงั้นหรอ ไม่มีทางหรอกยะ คนอย่างฉันเจ็บเเล้วจำ"พูดเเรงเกินไปรึเปล่าเหมือนน้ำตาจะไหลเลย ไม่เเรงหรอกมันทำเราเจ็บกว่านี้เเค่นี้มันน้อยไปด้วยซ้ำ

"เเกกล้าว่าท่านพ่อฉันหรอนางซินนี่" 

เพียงไม่ถึง 3 วิ เเรมมี่ก็พุ่งขึ้นเฟ้าเล้วทะหลาลงมาที่ฉัน ก่อนที่จะบีบคอฉันเเล้วจิกคอฉันขึ้นไปบนอากาศ เเต่ฉันไม่ยอมหรอกเล็บยาวๆสวยๆของฉันมีไว้ทำไรละตวัดไปที่หน้าของยัยเเรมมี่ไปสิซินนี่ ถึงจะเปื่อนเลื่อดไปหน่อยก็เถอะ

"กรี๊ดดด...นิเเกทำอะไรกับหน้าฉันเนี่ย"

พอยัยเเรมมี่กรี๊ดเสร็จก็ปล่อยมือออกจากคอฉันทันที ห่วงสวยจริงๆเลยนะ ตอนนี้อย่าพึงคิดอะไรเลยฉันกำลังจะตกเเล้ว

"กรี๊ดดดดดดด.....พลึ่บ"

เสียงเมื่อกี้คือเสียงอะไรกันนะ เเล้วทำไมฉันถึงไม่ตกลงนะเอ๊ะนี่ฉันมีปีกหรอเนี่ย

"เอ๊ะทำไมเธอถึงมีปีกสีเทาละหรือว่าเธอเป็นอสูร เเต่อสูรต้องมีปีกสีดำนิเเต่ทำไมเธอถึงเป็นปีกสีเทาละเธอเป็นตัวอะไรกันเเน่"

"ไม่รู้ รู้เเค่ตอนนี้ฉันจะล้างเผ่าพันธ์ของพวกเเกให้หมด"

"เก่งนักก็สู้กับคนรักเธอสิ มอร์เเกนจัดการมันซะ"

"มาสิไอคนทรยศ"

พอฉันพูดเสร็จ ลิสเลอร์ไม่ใช้สิมอร์เเกนก็พุ่งมาใส่ตัวฉันทันที 

"โอ๊ยยยย.....นายคิดหรอว่าฉันจะยอมเเพ้"

มอร์เเกนใช้มือบีบเข้ามาที่คอฉันเเล้วก็ดันตัวฉันเข้าไปที่กำเเพง เเต่ฉันไม่ยอมหรอก ฉันก็เลยกลางเล็บมือออกมาเเล้วก็จิบไปที่หลังของมอร์เเกนเเล้วใช้มืออีกข้างยิบลูกศรธนูขึ้นมา เตรียมที่จะเเทงเข้าไปที่หัวใจของมอร์เเกนเเต่เค้าไวกว่าฉันปัดลุกศรธนูออกจากมือฉันเเล้วก็ยิบมีดที่เค้าพกเอาไว้มาเเทงที่หัวใจฉันทันที.....

"ซินนี่....ฉันขอโทษ"ผมเรียกเธอเเล้วพูดขอโทษเธอทั้งน้ำตา