When I fall in love (กว่าจะรู้ว่ารัก)

   ก่อนถึงบ้าน 2 เมตร

   สักวันเถอะ ฉันจะเอาคืนยัยสันเอ็นบ้านั่นให้ได้-×-! ไม่รู้ล่ะ..ที่ฉันต้องกลับบ้านกับพี่กัตจ์ก็เพราะยัยนั่นนั่นแหละ แทนที่จะเข้าข้างฉัน ดันยุให้กลับกับพี่กัตจ์ซะได้ หึ่ย! แง่งๆๆ-^-

   “ปกติก็กลับคนเดียวเหรอ?”

   “หา!..คะ ค่ะ ปกติก็กลับคนเดียว‘ได้’”

   “อ้อ..”

   “..” ดูๆไปพี่กัตจ์แกก็หน้าตาดีนะ ดีมากๆเลยแหละ น่าเสียดายที่ทำผมทรงแอปเปิ้ล เฮ้อ! ใครดลใจพี่แกเนี่ย- -

   “พี่กัตจ์..พี่ก็หน้าตาดี ดี๊ ดี แล้วทำไมถึงเลือกทำผมทรงแอปเปิ้ลล่ะ? มันทำให้หน้าพี่ดูดรอปไปนิดนึงอ่ะ- -” เอ..นี่ฉันปากไวไปหรือเปล่านะ แต่ก็ไม่ทันแล้วนี่เนอะ^^;

   “= =**” ...

   “แล้วเธอล่ะ หน้าตาก็ธรรมดาอยู่แล้วนะ ใครดลใจให้มัดแกละสองข้างมิทราบ มันทำให้หน้าเธอยิ่งบานนะรู้ไหม?? แล้วหน้าม้าเนี่ยคิดยังไงถึงไปตัดเนี่ย!? เอ๊ะ! หรือเธอจะหัวเถิก เถิ๊ก เถิก ถึงต้องเอาผมมาปิด- -?” หา! อะไรกันO_o ออกจะนี่รักเหอะ!

   “แรงไปปะ? จี้ดอ่ะ พูดงี้จี้ดเลย-×-”

   “ถึงบ้านแล้ว..ลงไป= = รำคาญมาส่งก็บุญเท่าไหร่แล้ว?!”

   “โห!~ แล้วหมาตัวไหนมันเสนอตัวมาล่ะ??”

   “เอ๊ะ! นี่เธอ..!”

   “ไม่ต้องไล่เลยนะ! ไม่ต้องเลย” ฉันก้าวลงมาจากรถทั้งที่ยังกรุ่นโกรธแบบงงๆนิดๆ จริงๆแล้วพี่กัตจ์เป็นคนแบบนี้เหรอเนี่ย! ฉันทำอะไรผิดอ่ะ?? อุสาห์ชมซะด้วยซ้ำ-×-

   ไอ้พี่หัวแอปเปิ้ลบ้า! บ้าๆๆ บ้าที่สุดเลย!!

   เกิดมายังไม่เคยมีใครพูดให้จี๊ดขนาดนี้มาก่อนเลยนะ-^- ยังงี้ต้องเจอ..

   หมับ!

   ฉันหยิบกระป๋องแฟนตาสนุกซ่าอย่างมีสีสันขึ้นมาจากถังขยะ เพื่อทำประโยชน์ซ่าๆ อย่างโฆษณาอย่างรวดเร็วและ...

   “กระป๋องพิฆาตฝาดหัวแอปเปิ้ล>O<!!” โป๊ก!>_< โอ้โห! สวยงามมาก แม่นเหมือนกันนะเรา อาโฮะๆ

   เอี้ยดดดดดดดดดดด~! หวาO_o กุญแจบ้านๆ ไขๆๆๆๆ

   แกร๊ก !

   เย่! สำเร็จ><

   “ยัยบ้าเอ้ย! ยัยแกะโลโซ(?) ฉันจะฆ่าเธ้อออออ~~!” หนูไม่เกี่ยวน้า>< 55+

   วันรุ่งขึ้น 7:00 น.

   “การี๊ดๆ!~>< สายแล้วๆ”

   ผลั่ก!

   โอ๊ะ! ลืมตัวถีบประตูซะแล้ว จะพังไหมเนี่ย- -..เอิ่ม เรื่องนั้นช่างก่อน เรื่องใหม่มาแว้ว><~~

   “ไง แสบมากนะ- -“ โอ๊ะ! อะไรเหรอ*-*?

   “อะ..อะไร?- -; มาทำไมเนี่ย? ถอยไปเลย อย่ามาเกะกะ ขวางโลก กะโหลกกะลา ขยะหน้าบ้านได้ปะ??”

   “โห น้อยๆหน่อยเธอ ขึ้นมาจะไปส่ง- -” บ๊ะ! มาแนวไหนเนี่ย ระแวงนะ ระแวง- -;

   “มะ..ไม่เป็นไร ไปเองได้(_ _’)”

   หมับ!!

   แว้กกกกกกกก!! นี่ไม่ได้จะพาไปส่งแล้ว ลากกันอย่างนี้จะพาไปฆ่าแล้วววววToT

   สุดท้ายก็ต้องขึ้นมาจนได้แต่..

   “นี่ไม่ใช่ทางไปโรงเรียนเรานี่T^T!” เอาไปฆ่าแหงเลยอ่า~

   เอี้ยด~!

   ง่ะ จอดทำไมอ่ะT[]T พ่อแก้วแม่แก้วช่วยอีวาด้วยยยยยยยยยยยยย!!

   “ลงสิ ถึงแล้ว^^” ถึงกับผีสิ! โรงเรียนพี่อยู่ในร้านขายของชำหรือไงยะ!

   “ไม่( ‘ ‘)( ‘ ‘ )(‘ ‘ )” แหงล่ะ! ใครจะลงฟระ..แต่ก็นั่นแหละ

   หมับ!

   “โชคดีล่ะ รีบๆตามมานะ^^” เคยรอดซะทีไหนT T

   “หะ..เฮ้ยย! อย่าพึ่งเด้! นี่สายแล้วนะ>< บอกจะไปส่งก็ส่งให้ถึงที่เส่!”

   “เอ๋! ฉันบอกจะไปส่งก็จริง แต่ไม่ได้บอกว่าจะส่งที่โรงเรียนซะหน่อย? จริงไหม?” เออ..นั่นสิ..

   แว้กกกกกกกก!!>o< มันหลอกฉัน! ไม่น้า~ ฉันโดนแอปเปิ้ลหลอกหรือนี่>^<

   “เพราะฉะนั้น ^^..โชคดี!” บรื้น~~ เห้ย ไปแล้วไปลับไม่กลับมาด้วย แล้วฉันจะทำยังไงล่ะเนี่ยTOT

   “เอ่อ..อาหมวย จาซื้ออาลัยรื้อป่าว? เหงยืงอยู่หน้าร้านนานล้านา- - ถ้าม่ายด้ายซื้ออาลัยก็ช่วยโหลบปายดั้ว บางหน้าร้าน มานเกะกะ ขวางโลกน้า ลื้อรู้อ่ะป่าว? ปายๆ ปายได้เลี้ยว- -” ง่ะ-[]- ขนาดอาแปะยังไล่เลยอ่า ฮือๆ เหมือนพึ่งด่าใครไปเมื่อเช้าYOY

   ณ โรงเรียนที่แสนสงบสุข(?)

   “เฮ้ย! น้องอ่ะ มาสายไปห้องนั่นนี่นู่นด้วย”

   “นี่! เธอน่ะ มาเข้าแถวสายตรงนี้”

   “เฮ้! #@$%^&*(+&” สงบสุขมากกกกกกกกก! ตั้งแต่ย่างก้าวเข้ามาก็ยังไม่เห็นใครหุบปากสักคน โรงเรียนนะไม่ใช่ตลาดสดสนามเป้า คนยิ่งเหนื่อยๆอยู่- -

   อะไรนะ?? มาได้ยังไง?? เหอะๆ ก็เดินน่ะสิถามได้- - ไม่มีตังค์ขึ้นแท็กซี่ก็งี้แหละ ชีวิตมันเศร้าค่ะT T

   “นี่ อยู่นิ่งๆสิ”

   “เห้! ก็บอก@#&^$(^%” หุบปากกันสักทีได้ม้ายยยยยยย!~!

   พักเที่ยง(สักที- -)

   “โหยแกทำไมวันนี้มาสายจัง?” ไม่สายได้ไงอ่ะก็..ก็ โอ้ย! อย่าให้พูดได้ป่ะ- -*

   “เอาเหอะ เรื่องมันยาว เอาแค่ว่าฉันไปเดินเล่นที่รัชดามาน่ะ แล้วเผอิญอยากออกกำลังกายก็เลยเดินกลับ- -”

   “-[]-” อย่าอึ้งๆ นี่ไม่ได้โม้นะเออ

   “ท่าทางแกจะเหนื่อยมากนะเนี่ย ฮ่าๆๆ..งั้นก็กินข้าวเหอะแก^^;;” ฉันก็ว่างั้นแหละ- -

   เลิกเรียน~

   “แก ฉันไม่อยากนั่งตรงนี้- -!”

   “ทำไมอ่ะT T นั่งเป็นเพื่อนกันหน่อยสินะๆ*-*”

   “...”

   “*-*”

   “เออๆเลิกทำตาปิ๊งๆได้ละ อุบาท- -”

   “*0*”

   “อุบาทๆๆๆๆๆๆ ยังไม่ได้ยินรึไง~”

   “ได้ยินแล้วย่ะ! 555” เฮ้อ! จะอยากดูอะไรนักหนา กะอีแค่บาส..ที่พี่เอิร์ทเล่น- - แล้วยังจะแอปเปิ้ลอีก ชิ! นึกแล้วแค้นเคืองข้องขุ่น>< ใครให้เอาผลไม้เดินได้เข้ามาในโรงเรียนเนี่ยฮะ!?

   แหนะๆ มีมองๆ- - เอ๊ะ? พูดอะไรล่ะนั่น @_@

   ‘ยังไม่ตายอีกเหรอ’ ’นึกว่าโดนจับไปขายแล้ว’ แว้ก! ดูม้านดูมัน พูดแบบนี้กับคนสวยได้ไงเนี่ยฮะ><

   ตุบ!!

   โอ๊ะ! บาส?..

   วิ่งมาละ เหอะ! หมั่นไส้ไม่หยิบบาสคืนให้ซะดีไหมน้อ~~~

   สวบ!

   เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันเป็นผู้หญิงนะ จะมาหยิบจากใต้ขาฉันงี้เฉยๆเลยเรอะ??

   “พี่จะไม่ขอโทษวาหน่อยเหรอ?” เชอะ! ฉันยอมพูดดีๆด้วยแล้วนะ เพราะงั้นนายน่ะต้อง..

   “...”ขอโทษ..

   “...(- -)...”ฉันดีๆเส่! ไม่ใช่เดินหนีแบบเน้!!~

   โว้ยยยยยยยยยยยยย~!

   “ฉันเกลียดเค้า!” ไม่รู้จักยัยเอวาดีซะแล้ว!

   พรึ่บ! ฉันลุกขึ้นแล้วหันไปเตรียมพ่นไฟใส่เต็มที่แต่..

   ผลั่ก! ไม่ทันแล้วล่ะ..เห็นดาวเลยฉัน@~@

   “ยัยเอวา!!”

   “ยัยม้าแกละ!!” พี่กัตต์วันนี้ฉันมัดหางม้าต่างหากเล่า! โอย~มึน ไม่ไหวละ ฉันขอตัวไป The star. ก่อนนะทุกคน..ดาว..ดาวเต็มไปหมดเลย

   วูบ~~~~