When I fall in love (กว่าจะรู้ว่ารัก)

เทศกาลคริสต์มาสจบลงไปแล้ว เรื่องราวของฉันกับพี่เอิร์ทก็จบลงเช่นกัน..ช้าไปแล้ว ฉันควรจะรู้ตัวให้เร็วกว่านี้ น่าจะยอมรับหัวใจตัวเองตั้งแต่แรก ว่าฉันคนนี้..เอนเจลคนนี้ชอบพี่เอิร์ท

เอ๊ะ! นี่ฉันจะพล่ามไปเพื่ออะไรเนี่ย- -

“นั่งเหม่อมองอะไรอยู่อ่า เจลลี่~~~” เหม่อมองท้องฟ้าก็เห็นเมฆลอย ลอยไป~ ใบไม้พลิ้วไหวเมื่อลมพัดเบาๆ ก็เหงาตาม~ กลิ่นอายสายฝนละอองพร่างพรมชุ่มช่ำ เธออยู่ที่..

“เฮ้ย!!! ฟังอยู่ปะเนี่ย?!”

“หะ! อะไรนะ?-?”

“ฉันถามว่ามองอะไรอยู่?”

“เธอไง (◦-◦)/”

“ก่อนหน้านั้นสิย้า!~!” อ้าวเหรอ *-*

“แหะๆ^O^;;”

“ไม่ต้องมาแหะๆเลยเหอะ-*- ” ฮิๆ ฮุๆ เฮะๆ ด๋ายยยยยยป่ะ>O<

“ดูบาสฯอยู่น่ะ” อีวาหันไปมองตามก่อนจะหันกลับมาอย่างรวดเร็วปานทอร์นาโดติดจรวด(?)

“ดูบาสฯหรือดูคนจ๊ะ>O<” คนจ้า>O<

“บาสเซ่!”

“จริงรึ~”

“จริงสิ!”

“แน่นะ~”

“ไม่แน่ว่ะ- -”

หลุนๆๆๆๆๆ ตุบ!

แล้วลูกบาสฯก็กลิ้งหลุนๆๆมาคารวะอยู่แทบหัว..แม่เท้าอีวาดังตุ้บ!!(กลิ้งดังตุบเป็นยังไงหว่า?) ไอย้ะ! นางช่างศักดิ์สิทธิ์แม้แต่ลูกบาสยังให้ความเคารพ อุวะฮ่าๆๆ(อาการชักหนัก- -)

“ขอบาสฯคืนหน่อย>O<” เอ่อ..พี่กัตจ์คะ พี่จะขอทำไมในเมื่อลูกบาสฯอยู่ในมือพี่แล้ว- -

และในขณะที่พี่กัตจ์กำลังจะวิ่งกลับไปนั้นเอง

“พี่จะไม่ขอโทษวาหน่อยเหรอ? บาสมันกระแทกเท้าวา วาก็เจ็บนะ” ตาย ต๊าย ตาย~ อีวาของขึ้นใส่กัตจังที่รัก เป็นภาพที่หายากม้ากมาก ปกติเจอทีต้องกรี๊ดดดดดๆๆๆๆ

พี่กัตจ์หันกลับมาก่อนจะ..หันหลังและเดินจากไป- -

“กรี๊ด! ฉันเกลียดเค้า!!” เอ๋ มันเกิดอะไรขึ้นแล้วฉันไม่รู้หรือเปล่าหว่า? จะว่าไปหลังจากที่พี่กัตจ์ไปส่งอีวาที่บ้านก่อนคริสต์มาส ฉันก็ไม่เห็นอีวากรี๊ดพี่เค้าอีกเลยนี่นะ

?-? ฉันควรถามไหมนะ? แต่ความอยากรู้มันมีมากงั้นถามละกัน

“อีวาจ๋า~” ต้องเริ่มดีๆหน่อย มันกำลังของขึ้น..เดี๋ยวโดนลูกหลง

“อะไรจ๊ะ^^” เพื่อนใครฟร่ะ เปลี่ยนอารมณ์เร็วเกิ๊น- -

“คือทำไมดูแกโกรธๆพี่เค้าจังเลยอ่ะ หลายครั้งแล้วด้วย?”

“อย่าให้เล่าเลย-*-” ทำหน้ามุ่ยอีก มีไรว้าาาาาา??

“เล่ามาเหอะน่า~” อย่าให้ลุ้นมากได้ไหมยัยเพื่อนบ้าเดี๋ยวยฉี่แตกพอดี- -(?)

“เดี๋ยวก็รู้ ไปแล้ว ฉันยังทำการโรงเรียนไม่เสร็จเลย- -” อ้าว-[]-

ฟิ้วววววว~!

โอ้~! ไม่นะเพื่อนฉันหายตัวได้!~!

วันจันทร์ฉันคอยอยู่~อังคารก็คอยดู ดูๆว่าเธอเป็นไง?~~

“ห้าโหล หกโหล สวัสดีค่าาา~>O<”

[เอนเจล ตอนนี้อยู่ไหน?] สวนสัตว์มั้งพี่ชาย~

“โรงเรียนดิ อยู่โรงอาหารอ่ะ”

[อืมๆ งั้นรอตรงนั้นแปป  ]

“ได้ค่ะ>O<”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนวิ่งเล่นรอบสวน~

~รออีกสักพักๆ สักพักไม่นานต้องนานแค่ไหน~ ตลอดชีวิตหรือจนฉันตาย อีกนานแค่ไหน~ จะมาหรือไม่มา~~(กรุณาร้องด้วยทำนองเพลงห่างกันสักพัก)

โว้ยยยย!~! แป้บบ้าแปบบออะไรกัน นี่มันครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ถ้าไม่มาฉันจะปะ..

“มาแล้วๆ! โทษทีช้าไปหน่อย*/\*” ‘หน่อย’เหรอ ให้แดดิ้น- -

“ไม่เป็นไรหรอกครึ่งชั่วโมงเอา นิดๆหน่อยๆ เหอะ- - แล้วมีไร?”

“แหะๆ เอนเจลน้องพี่~*-*~” หน้าหมาหงอยแบบนี้โคตรหน้ากลัวเลยฟร่ะ

“พี่รักน้องเหลือเกิน~ ตั้งแต่เด็กพี่ก็คอยช่วยเหลือน้องมาตลอด มีปัญหาพี่ก็คอยช่วย โดนใครแกล้งพี่ก็คอยเอาคืน..น้องทำการบ้านไม่ได้พี่ก็ช่วยสอน..แม้แต่ตอนน้องไม่มีแฟนพี่ก็พยายามเหลือเกินที่จะจับคู่..เอ้ย! พาไปรู้จักเพื่อนๆของพี่~” อันหลังนี่เกี่ยวปะฟร่ะ- -

“น้องที่รักเมื่อตอนที่น้องเกิดมาพี่ก็คิดไว้แล้วว่า..”

“พอเลยๆ จะให้ช่วยอะไรว่ามา-*-” ถ้าปล่อยให้พล่ามต่ออีกสักประโยค ฉันต้องจมกองอ้วกผู้อ่านแน่ๆเลย ให้ตายสิ- -

“พี่ชายทะเลาะกับสาวอยู่อ่ะ ตอนนี้สาวหนีกลับเชียงใหม่ไปแล้ว พี่ชายเลยต้องไปง้อที่นู้น~” ยัยสาวนี่ชักเยอะแล้วนะเนี่ย- - เดี๋ยวเหอะๆ

“แล้ว?”

“เพราะงั้นตัวเองช่วยอยู่กับ..” กับ..

“อยู่กับ..” กับ..

“โทษทีๆ กูโดนครูเรียกว่ะ!” กับ..พี่เอิร์ท!

“งืมๆ ตัวเองช่วยอยู่กับเอิร์ทก่อนนะ เดี๋ยวพี่ชายคนนี้จะฝากให้เพื่อนสุดเลิฟดูแลเธออออ~”

“แต่เจิ้ลอยู่คนเดียวได้!” จะให้อยู้ด้วยได้ไง? มันไม่ปลอดภัยกับหัวใจดวงนี้เอาซะเลย//

“งั้นถ้าอยากกินข้าวต้องทำไง?”

“ซื้อสิ!”

”ถ้าอยากกินมาม่าล่ะ?”

”อุ่นเอา!”

”ถ้าอยากซักผ้า?”

”ส่งซัก!”

”ก่อนนอนต้องทำไง?”

”สวด!”

”ผิด! ปิดไฟรู้ไหมว่ามันเปลือง- -”

”ง่ะ-[]-”อยู่ๆก็รักโลก รักพลังงานซะงั้น- -

”แล้วใครจะปลุกไปโรงเรียน?”

”แม่ไง!”

”แม่ไม่อยู่ไปดูงานที่เชียงรายเมื่อเช้า- -”

”ง่ะ-[]- ไม่จริงน่า~งั้นนาฬิกาปลุก”

”แล้วถ้ายังไม่ตื่น?”

“หยุดเรียนเลย- -”

“เวร..น้องกู- -..แล้วก่อนออกจากบ้านต้องทำไง?” ว้ายยยยย มุกนี้เล่นแล้ว ตอบได้แน่นอนค่า!

”มันไฟไง เพราะมันเปลือง>O<”

”ผิด! ล็อคบ้านต่างหาก- -”

”ง่ะ-[]-” เวร! ลืมล็อคบ้าน- -

“ตอบผิดเกินหนึ่งข้อเจ้าจงอยู่กับเอิร์ทซะเถอะ อุวะฮ่าๆๆ” ง่ะ-[]-

“ขี้โกง! ไม่มีกติกาซะหน่อยว่าผิดเกินหนึ่งข้อต้องอยู่กับพี่เอิร์ทอ่ะ-^-”

“ตัวเองก็บอกอยู่ว่ามันไม่มีกติกา แล้วจะโกงได้ไงค้าบบบบ~!”ง่ะ-[]- ขุดหลุมฝังตัวเอง แพ้ใสๆเลยอ่ะT^T

“แต่เค้าเป็นผู้หญิงนะ T T” งอแงไม่ได้ก็เอาเหตุผลเข้าสู้ - -v

“เอิร์ทมันเป็นเกย์- -”

“หา!!!” ที่รัก..ที่รักเป็นเกย์เหรอเนี่ย?? โอ้! ไม่นะ โชคชะตาช่างเล่นตลกกับข้าเสียจริง T^T

“ล้อเล่น>O<” อ้าว! ไอ้พี่เวร อย่าตลกหน้าตายอีกนะ คนฟังจะเป็นลม- -

“พี่ไม่เป็นเกย์ให้เสียสถาบันคนหล่อหรอกเอนเจล- -” เอิ่ม..พี่เอิร์ทช่างกล้า อย่างพี่น่ะไม่หล่อสักนิด...แต่เจิ้ลให้คะแนนความน่ารักเต็มร้อยเลยค่า><(เย้! ในที่สุดก็มีบทแล้ว : EarTH)

“อ่า..ค่ะๆ” ฉันหันกลับไปมองไอ้พี่ชายแล้วสบตากัน ปิ๊งๆๆ~ แล้วก็แพ้ไปอีกตามเคย- -

“ก็ได้ๆ รีบกลับล่ะพี่ชาย-^-”

“เย้ๆ พี่ไปเลยละกัน เตรียมเสื้อผ้ามาแล้ว^^” คือรีบมาก?- -

“เฮ้อ! ไปเหอะๆ อวยพรให้เลิกกันไวๆแล้วกัน บายยย~>O<”

“ว้ากกกกกกก กลับมานี่นะ ยัยตัวแสบ-[]-” บ้าเปล่า..เรื่องอะไรจะกลับไปให้โดนถีบ

“55+/55+” เสียงฉันกับพี่เอิร์ทดังก้องไปทั่วโถงโรงอาหาร วันนี้ฉันมีความสุข แต่จะทำยังไงดีนะ..ทำยังไงให้ฉันไม่ต้องรักมากกว่านี้..

เจ็บมากกว่านี้...