DETECTIVE GIRL อย่าให้ใครรู้ว่าฉันเป็นนักสืบ

 
                  มินนะเดินตรงเข้าไปหาเก็นจิที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ข้างหลังห้อง
              "  นี่   นายคิดว่า  พวกคนที่อยู่ในที่นี้  จะมีผู้ร้ายแอบแฝงอยู่รึเปล่า "  มินนะกระซิบพร้อมกับ มองไปยังผู้คนที่อยู่ภายในห้อง  ในที่เกิดเหตุ
              "  ไม่รู้สิ   เพราะทุกคน  ต่างก็น่าจะเป็นผู้ต้องสงสัยกันทั้งหมด   เพราะทุกคนนั้นเกี่ยวพันกับผู้ตายกันเกือบทุกคน   ตอนนี้เราก็ทำได้แค่เพียง สังเกตดูคนพวกนี้  แล้วก็หาหลักฐานเพิ่มเติมให้ได้ก่อน  เราอาจจะได้ข้อมูลที่สามารถสาวไปถึงตัวคนร้ายได้ แล้วก็อีกอย่างเราต้องตามหาคุณฮายาโตะไปด้วย "   เก็นจิและมินนะเดินไปบอกกับทุกคนที่อยู่ในห้อง  ให้ช่วยกันตามหาคุณฮายาโตะที่หายตัวไป   โดยให้พนักงานจ้างสี่คน  คอยเฝ้าที่เกิดเหตุเอาไว้ เผื่อคนร้ายจะย้อนกลับมา  โดยที่จะแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม ที่จะตามหาคุณฮายาโตะ  กลุ่มแรกคือ  มินนะ  รองประธาน  คุณเค็นตะ  และคุณชินอิจิ   กลุ่มที่สอง  ฮานากะ  เก็นจิ  แม่บ้านสองคน  และคุณยูโกะ   ที่ต้องแบ่งเป็นกลุ่มก็เพื่อที่จะได้ป้องกันอันตรายจากคนที่คิดว่าเป็นผู้ต้องสงสัย   จากนั้นกลุ่มของมินนะ ก็แยกย้ายกันไปที่ชั้นบน  ที่จะเป็นห้องพักของพนักงาน  และห้องสะสมของต่างๆ  ส่วนทางกลุ่มของฮานากะ จะลงไปที่ชั้นล่าง ที่จะเป็นห้องครัวและห้องเก็บของ
 
             ฝั่งทางกลุ่มของฮานากะนั้น   ได้ค้นหาจนแล้วจนเล่าก็ไม่พบตัวคุณฮายาโตะ และร่องลอยของหลักฐานจึงกลับขึ้นมา   เพื่อที่จะสมทบกับพวกมินนะ
             และทางด้านของมินนะนั้น  ได้ลงมือค้นหาในห้อง  ที่เป็นห้องสะสมของต่างๆมากมาย  ที่จะมีทั้ง รูปปั้น  รูปภาพ  และโมเดลเรือ ต่างๆ ที่เป็นของสะสมของท่านประธาน  มินนะได้ดูรูปที่ติดอยู่ที่ผนังไปเรื่อยๆ จากนั้นเองเธอก็ได้ยินเสียงๆ หนึ่งดังขึ้น
               “ เฮื้ออออ .. “  มินนะและ รองประธาน และคุณชินอิจิที่ได้ยินเสียงต่างวิ่งไปดูว่าต้นตอของเสียงนั้น  ว่ามาจากไหน   จากนั้น ก็พบว่า คุณเค็นตะนั้นได้ตายไปแล้ว โดยที่โดนลูกดอกปักไปที่ ท้องจนเสียชีวิต
             “  อะไรกันเนี่ย    “  รองประธานพูดขึ้น
             “   นี่มันเป็นกับดักลูกดอกนี่นา   คุณเค็นตะนั้นเตะลวดที่ขลึงอยู่ที่ชั้น  แล้วก็โดนลูกดอกที่อาบด้วยาพิษ  ยิงมาที่ท้องจนเสียชีวิต  ลูกดอกนั้นถูกยิงมาจากตู้โชว์  ที่อยู่ตรงหน้าของคุณเค็นตะ แต่รอยเลื่อนนี่มันอะไรกันนะ “  มินนะพูดพร้อมกับมองไปที่ตู้โชว์ที่เป็นที่มาของกับดัก
        “  คุณรองประธานช่วยไปเรียกพวกที่อยู่ข้างล่างขึ้นมาด่วนเลย  “ จากนั้นรองประธานก็วิ่งไปตามคำบอกของมินนะ
 
        จากนั้น  ทุกคนก็มาถึงที่เกิดเหตุ  ทุกคนนั้นต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
        “  นี่มันการฆาตกรรมต่อเนื่องชัดๆ  คราวนี้คงยากแล้วสิ  การที่จะไขคดีให้ได้นั้น คงไม่ใช่ง่ายๆเลยนะเนี่ย “ เก็นจิพูดกับมินนะที่กำลังยืนคิด
       “  มันก็ยากอยู่หรอก  แต่ชั้นเริ่มจะเข้าใจอุบายของคนร้ายแล้วหละ  ที่เหลือแค่หาแรงจูงใจ “
     “  นี่อย่าบอกนะว่าเธอรู้ตัวคนร้ายแล้ว “ เก็นจิถามกลับไปที่มินนะอีกครั้ง
      “ ตอนนี้ชั้นยังบอกอะไรไม่ได้  จนกว่าจะรู้แรงจูงใจให้แน่ชัด  “  มินนะพูดจบเธอจึงเดินไปโทรศัพท์อยู่ที่มุมห้อง  เมื่อเธอคุยเสร็จ จากนั้นเธอก็ทำท่าทางรีบร้อนทันที
 
        “ ทุกคนอยู่ที่นี่ห้ามไปไหนเด็ดขาดนะ  “  มินนะตะโกนขึ้นพร้อมกับวิ่งออกไปนอกห้อง  โดยมีเก็นจิและฮานากะวิ่งตามไป ด้วยความเป็นห่วง  ทั้งสองวิ่งตามมินนะมาจนถึง จุดชมวิวชั้นล่าง และแล้วมินนะก็หยุดวิ่ง  พร้อมกับพูดกับชายที่กำลังเตรียมเรือชูชีพอยู่
        “ จะรีบไปไหนเหรอค่ะ  คุณฆาตกร ..... คุณ อารากิ ฮายาโตะ “ มินนะกำลังพูดกับฮายาโตะ ที่ทุกคนคิดว่าหายตัวไปนั้น แต่เขากลับมาอยู่ ที่จุดชมวิว และเค้ากำลังหนีไปจากเรือสำราญ โดยใช้เรือชูชีพ  ฮายาโตะได้ใช้เชือกขลึงไปที่ราวเหล็ก แล้วก็โยนเรือลงไป เพราะเรือชูชีพนั้น มีขนาดเบา  
        “  แหม  สมกับเป็นยอดนักสืบสาว มอปลายจริงๆ  รู้ตั้งแต่ตอนไหนหละเนี่ยว่าชั้น เป็นฆาตกร  “
     “  ก็ตั้งแต่ที่คุณนั้น บอกว่าคุณ  ไม่เคยขึ้นเรือสำราญเลย แต่ฉันเอะใจตรงที่ว่าคนที่ไม่เคยขึ้นแต่กลับไปไหนมาไหนคนเดียวบนเรือ  โดยที่ไม่ถามใครเลยว่า ห้องของอุปกรณ์สื่อสารอยู่ที่ไหน  ที่คุณแกล้งบอกว่าไม่เคยขึ้นเรือ  ก็เพื่อคุณจะได้หลุดจากเป็นผู้ต้องสงสัยยังไงหละ  และเหตุที่คุณต้องทำแกล้งหายตัวไปนั่นก็เพราะ  แผนที่คุณวางเอาไว้แต่แรกมันพังลง เริ่มแรกเลยคือ คุณได้ฆ่าประธานฟุรุคาบุ  โดยการแอบใส่ยากระตุ้นหัวใจ ที่คุณคงจะ แอบเอาไว้ใส่ที่ก้นถ้วยกาแฟก่อนที่แม่บ้านจะนำมาเสิร์ฟ  จากนั้น เมื่อประธานได้ดื่มกาแฟเข้าไปจนเค้าเสียชีวิต  คุณที่ซุ่มดูอยู่ก็เดินเข้ามารัดคออีกครั้งเพื่อทำให้เหมือนกับการฆ่ารัดคอ เหตุที่คุณต้องทำอย่างนั้น  เพราะต้องการให้เราหลงคิดว่านั่นคือการฆ่ารัดคอแล้วเราก็จะไปตามหาหลักฐาน ตามที่คุณได้คาดการเอาไว้  แต่มันไม่เป็นอย่างนั้น คุณจึงต้องแกล้งหายตัวไป เพื่อที่พวกเราจะได้ออกตามหา  และเราก็ติดกับ  แผนของคุณจนได้เพราะคุณเค็นตะนั้นได้ติดกับดักที่คุณได้วางเอาไว้ “
      “ ฮ่าๆๆ  เก่งนี่  งั้นเล่ามาต่อสิ ชั้นทำยังไงถึงฆ่าเจ้าเค็นตะนั่นได้   “  ฮายาโตะถามกลับไปที่มินนะอีกครั้ง
          “  นั่นก็เพราะ ถ้าหากนำ รอยเลื่อนที่คุณเลื่อนตู้โชว์และ การโกหกของคุณนำมาเข้าด้วยกัน ก็จะสามารถรู้ได้ทันที  ว่าคนร้ายนั้น เกี่ยวข้องกับประธานบริษัทเรือสำราญ อย่างคุณฟุรุคาบุและหุ้นส่วนของเรือสำราญรายใหญ่ อย่างคุณเคนตะ   คุณนั้นได้เลื่อนตู้โชว์ให้ตรงกับล็อคของ ชั้นวางโมเดล เพราะคุณรู้อยู่ก่อนแล้ว ว่าคุณเค็นตะ เค้าชื่นชอบมาก ถ้าหากเค้าที่มาเห็นโมเดลที่หายากอย่างงั้นหละก็ ต้องรีบมาดูแน่นอน  และมันก็เป็นอย่างที่คุณคิดเอาไว้  แต่ตอนแรกก็ไม่เข้าใจหรอกว่าคุณจะโกหกและฆ่าไปเพื่ออะไร  แต่เมื่อชั้นได้ โทรไปถามคุณพ่อว่า พอจะรู้จักคุณรึเปล่า คุณพ่อของฉันก็บอกว่า    “ฮายาโตะ เป็นลูก ของนักเล่นหุ้น ที่ชื่อ  อาราเดะ  จุนกุ พ่อของเขานั้นได้ถูก ประธานและเพื่อนที่เล่นหุ้นด้วยกันโกงเข้า จากนั้น เค้าก็ล้มละลาย  จนต้องฆ่าตัวตาย จนเป็นคดี เมื่อ หกปีที่แล้ว “   จากนั้น คุณก็เปลี่ยนไปใช้นามสกุลของแม่คุณ  เป็นอารากิ แทน “  แป๊ะ แป๊ะ แป๊ะ  เสียงตบมือ พร้อมกับหัวเราะอย่างแสยะยิ้มของฮายาโตะ ดังขึ้น
      “ สมกับที่เป็นลูกกของนักสืบชื่อดังจริงๆเลย  ช่างน่าอิจฉา ชีวิตของเธอมันช่างดีกว่า ครอบครัวของชั้น  ประธานและเพื่อนร่วมหุ้นของคุณพ่อ มันก็คือ ประธานฟุรุคาบุและเจ้าเค็นตะนั่นไงหละ  มันร่วมมือกันโกงหุ้นของพ่อชั้น  ตอนแรกชั้นก็ไม่ติดใจอะไร แต่มันนั้นออกข่าวว่าจะเปิดตัวเรือโดยที่ใช้ชื่อของมันแต่เพียงผู้เดียว ทั้งๆที่พ่อของชั้นได้ ลงทุนกับมันไปมาก ชั้นเลยต้องลงมือฆ่าพวกมัน       แต่น่าเสียดายนะ ที่คนเก่งๆอย่างเธอ  จะต้องมาตายอยู่ที่นี่ “  เมื่อฮายาโตะพูดจบ  เขาได้ชักปืนออกมา หมายจะยิงไปที่มินนะ  เก็นจิที่ยืนมองอยู่ตลอดได้วิ่งเข้าไป
         “  มินนะ หลบเร็ว “  เก็นจิตะโกนขึ้น มินนะมองเก็นจิอย่างไม่คลาดสายตา จากนั้นเก็นจิก็กระโจนใส่มินนะ เพื่อที่จะให้เธอหลบกระสุนให้พ้น   “  โป้งงงง  !! “  จากนั้นเสียงปืนก็ได้ดังขึ้น มินนะและเก็นจิล้มลงไปที่พื้น
        “  เป็นอะไรรึเปล่าเก็นจิ “ เก็นจิไม่พูดเค้าได้แต่ยิ้มให้มินนะ
        “  เลือด ....  นี่นายโดนยิงนี่ “  มินนะพูดด้วยเสียงที่สั่นคลอน พร้อมกับใช้มือจับแผลที่ท้อง โดยที่เลือดนั้นไหลออกมาไม่หยุด
         “ หยุดนะ!!   วางปืนลง “  เสียงของพนักงานทั้งสี่คน  ที่มีอาวุธปืน  ตะโกนใส่ฮายาโตะ จากนั้นฮายาโตะ ก็ยอมจำนน โดยดี โดยที่ถูกพวกพนักงานควบคุมตัวเอาไว้
 
 
ไม่นานนักเรือ ก็แล่นมาถึงฝั่งของท่าเรือ พวกตำรวจและหน่วยกู้ภัย  ต่างก็รีบวิ่งขึ้นมาบนเรือ  และคนในงานก็ลงไปจนหมด  เหลือก็แต่  ฮานากะ มินนะ  และเก็นจิ  ที่ยังอยู่ที่จุดชมวิวที่เกิดเหตุ
          “ ทำใจดีๆไว้นะเก็นจิ  “ มินนะร้องไห้ออกมา
           “ เธอนี่ถึงแม้จะเก่งแค่ไหน เธอก็ยังอ่อนหัดอยู่ดีนะ  “  เก็นจิยิ้มเช่นเดิม  มินนะก็ได้แต่ทำหน้างงๆ     จากนั้นเก็นจิที่นอนเจ็บอยู่  ก็ได้ยิงเชือกที่มีตะขอติดอยู่ด้วย ยิงไปที่ด้านบนสุดของเรือ  จากนั้นตัวเก็นจิ ก็ถูกเชือกดึงขึ้นไป   แล้วเก็นจิ ก็ยืนขึ้น
           “  แล้วเจอกันนะ มินนะ  “  มินนะที่มองตามขึ้นไปนั้น  ได้เห็นเก็นจิ ที่ยืนอยู่ด้านบนโดยมีแสงสลัวจากพระจันทร์ส่องลงมาที่เก็นจิ จึงทำให้มองเห็นได้ชัด  เก็นจินั้นได้สะบัดผ้าคลุมที่ดึงออกมาจากกระเป๋ากางเกง  จากนั้นมินนะถึงกับนิ่ง  เพราะเก็นจิที่เค้าเห็น  กลายเป็นโจ๊กเกอร์ไปแล้ว โดยที่มันใส่หน้ากากโจ๊กเกอร์เอาไว้  แล้วสวมด้วยชุดสูทสีดำ  จากนั้นควันก็เริ่มฟุ้งขึ้นที่รอบๆตัวโจ๊กเกอร์  และเมื่อควันจากลงมันก็หายไปทันที  มินนะและฮานากะที่ยืนอยู่ข้างๆ ต้างอึ้งไปตามๆกัน
               
          “  อะไรกันนี่   .... ที่แท้เก็นจิก็คือโจ๊กเกอร์   แล้วทำไมโจ๊กเกอร์ มันต้องช่วยชีวิตเราเอาไว้ด้วย   หรือว่าคนที่เชิญเรามาคือเค้า  “  มินนะได้แต่ยืนนิ่ง  แล้วเธอก็ได้แต่คิด ว่า  ทำไม  เพราะอะไร  หรือว่านี่คือแผนของโจ๊กเกอร์อีก