Ghost!!! ,I love U รักนะ ยัยผีตัวแสบ!!

         ให้ตายเถอะชีวิต ทั้งๆที่ผมเป็นคนที่อยากได้อะไรก็ได้ เพราะสาวๆรอบตัวผมหาให้ผมได้เสมอ
จะว่าไงดีล่ะ อืมม เพราะคนอย่างผมมันหล่อขั้นเทพไง
         หลังจากเหตุการ์ณเมื่อว่ายัยผีเจ้าสาวก็ตามติดผมแจเลยล่ะครับ
         "นี้ยัยผี เธอจะตามฉันไปถึงเมื่อไร"ผมถามเธอในที่ๆไม่ค่อยมี แน่นอนล่ะไม่งั้นผมก็โดยหาว่าบ้านะสิ- -
         "นี้นายเห็นสายไหมตรงนั้นป่ะ"ตกลงนี้เธอฟังผมพูดมากเลย- -
         "ยัยผี เธอกินได้หรือไง!!"ผมดุเธอ
         "แต่ฉันหิวนิ" โอ้ยยย ชีวิตใครก็ได้บอกผมทีผีกินข้าวยังไง
         "ยัยผีตัวแสบ" เธอทำหน้ายุ่งๆใส่ผม
เราทั้งคู่ ไม่สิ...ต้องเรียกว่าเธอเดินตามผมจนมาถึงคอนโด ผมให้เธอนั่งที่โซฟา
จากนั้นผมค่อยเดินไปนั่งข้างๆเธอ
         "เธอจำอะไรได้บ้าง" ผมถามเธอด้วยสีหน้าจริงจัง
         "ฉันอยู่ในงานแต่ง" ให้ตายเหอะยัยนี้- -
         "โอ้ยยย ฉันก็รู้เล่นอยู่ในชุดแต่งงานส่ะขนาดนี้!"
         "ฉันยังพูดไม่จบไอตัวแสบ-3-" มีน่ามาบ่นฉันอีก ใครจะไปรู้ฟ่ะ
         "ฉันอยู่ในงานแต่ง เจ้าบ่าวเป็นคนตัวสูงง ผมสีเอิ่มมม สีเดียวกับนายนั้นแหละ แต่แปลกมากเลย"เธอทำหน้าครุ่นคิด
         "อะไรหรอ"ผมยืนหน้าเข้าไปฟัง
         "ก็!!!" อ้ะ!!! ให้ตายสิ ตอนเธอหันหน้ากลับมาจมูกเราชนกัน หน้าห่างกันไม่กี่เซน
ผมเพิ่งสังเกตุเธอจริงๆจังๆ เธอเป็นคนผมสีน้ำตาล ผิวขาวจนแทบซีดเลยล่ะ
ตาโตเป็นประกาย ปากสีชมพูอวบอิ่ม ทุกๆส่วนของเธอดูลงตัวไปหมด 
         "เธอ..." ผมพูดขึ้นทั้งๆที่หน้ายังไม่ออกห่างจากกัน
         "..."เธอไม่พูดอะไร จะเล่นจ้องตาหรือไงฟ่ะ
         "เธอ...อายุเท่าไรกันแน่"อ้ะๆๆ ผมไม่ได้กวนประสาท ผมอยากรู้จริงๆ - -
         "ฮ่ะ?"เธอเอาหน้าออกไป แล้วทำหน้างง
         "เหมือนเธอจะอายุมากว่าฉันนะ แต่ไม่น่าถึง30" ผลั๊ว!!!
         "โอ้ยยย อะไรของเธอเนี้ย!!" อยู่ๆเธอก็มาต่อยที่อกผม ตัวนิดเดียวแรงเยอะชะมัด
         "แม่นายไม่เคยสอนหรือไงย่ะ ว่าอย่าถามถึงอายุผู้หญิง!!"เอ้า!!ยัยนี้ ทีเรื่องอย่างนี้จำได้- -
         "ยัยผีหอยหลอด" เจ็บไหมล่ะ- -
         "ไอตัวแสบ" ยัยผีนี่ เดียวได้โดนเข้าสักวัน
         "ว่าแต่เธอจะพูดอะไร"ผมหมายถึงก่อนที่ เอิ่ม...ก่อนจมูกเราจะชนกันนะ ///
         "มันแปลกไหมทั้งที่ปกติ เราน่าจะจำคนที่เรารักได้ดีที่สุด แต่ทำไมฉันถึงจำหน้าคนที่ฉันแต่งงานด้วยไม่ได้ล่ะ"
         "เพราะเธอเป็นยัย ผีบ๊องไง" เธอมองหน้าผมแบบเคืองๆ จริงจิงก็ได้ฟ่ะ
         "มันก็จริงของเธอนะ"
         "หรือว่าฉันยังไม่ตายนะ?" 
         "โอ้ยยยยย ปวดหัวไม่คิดแล้ว ยัยตัวแสบ"เธอมองไปรอบๆห้องผม
         "อ้ะๆ นายมีกีตาร์ด้วย ขอเล่นได้ไหม" ทำอย่างกับจับได้ ยัยผี- -
         "ตามสเบย" จับได้ก็เอาสิ555
         "        Now I'm standing alone in a crowded room
                            And you're not speaking
                              And I'm dying to know
                                Is it killing you
                                Like it's killing me
          And I don't know what to say since a twist of fate,
                       when it all broke down
        And the story of us looks a lot like a tragedy now
         *ตอนนี้ฉันยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวในห้องที่เต็มไปด้วยผู้คน
และคุณก็ไม่พูดไม่จา
และฉันก็วิตกมากที่จะรู้
มันจะฆ่าคุณ
เหมือนกับที่มันจะฆ่าฉันไหมนะ
และฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรตั้งแต่โชคชะตามันบิดเบี้ยวในตอนที่ทุกอย่างมันพังทลายลง
และตอนนี้เรื่องราวของเรามันชั่งเหมือนกับโศกนาฏกรรม   ~~~~" เพราะชะมัด เดียว!!! เดี่ยวนะ
          "ยัยผี!!!"
          "อะไรของนาย?"
          "ทำไมเธอจับกีตาร์ได้!!!"
                                  -----------------------------------------