Ghost!!! ,I love U รักนะ ยัยผีตัวแสบ!!
เขียนโดย 
yuriyeah
วันที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 23.02 น.
แก้ไขเมื่อ 17 เมษายน พ.ศ. 2556 23.13 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) คุณเห็นฉันไหม?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ*???
ฉันเป็นใครกันนะ จำได้แค่ว่า ฉันอยู่ในงานแต่งงานที่โรแมนติค แล้วทำไม...
ลืมตามาอีกที่ฉันถึงมาอยู่ที่ข้างถนนแบบนี้นะ
"คุณๆค่ะ คุณ!!!" ให้ตายสิทำไมเขาไม่หันมามองฉัน
"นี้คุณๆ" บ้าจริงทำไมไม่มีใครสนใจฉัน ไม่สิ...
ไม่มีใครได้ยินฉันเลย!!!!
"คุณ" ฉันเดินไปจับผู้คนที่เดินผ่านไปมา ทั้งๆที่มันไร้ประโยชน์
ฉันเดินไปร้องไห้ไปตะโกนไปๆ แต่ก็ไม่มีใครได้ยินฉันอยู่ดี
ฉันร้องไห้ จะเรียกร้องไห้ก็ไม่ได้สิ เพราะมันไม่มีน้ำตา
ฉันรู้สึกเหมือนเป็นลมเบาๆมากกว่า
ฉันมองตัวเอง ฉันเป็นคนผิวขาวกลางๆ อยู่ในชุดแต่งงาน
ฉันเดินต่อไปเรื่อยๆ ไม่รู้สึกเหนื่อยทั้งๆที่เดินมานาน
ไม่รู้สึกเจ็บทั้งๆที่ฉันใส่ส้นสูง ฉันเดินมาถึงสนามบาสของโรงเรียนแห่งหนึ่ง
เดาได้ว่ามีการแข่งแน่ๆเพราะมีคนเต็มสนาม ฉันเริ่มหมดหวัง
ฉันเดินเข้าไปในห้องๆนึง เห็นชายคนนึง
ฉัน...อ้ะ!!! นั่น คุณคนนั้น!!! เขามองมาที่ฉัน เขาๆๆเห็นฉัน!!!
ฉันวิ่งไปหาเขาด้วยความเร็วซึ่งดูเหมือนการลอยมากกว่า
ฉันจับแขนเขาพร้อมพูดว่า
"คุณเห็นฉันใช่ไหมค่ะ" ทำไม...กับคนๆนี้ฉันถึงสัมผัสได้
ทำไมกับคนๆนี้ฉันคุยกับเขาได้ ทำไมกับคนๆนี้ฉัน....ฉันถึงมีตัวตน
-----------------------------------
*nai
ผมนาย หนุ่มสุดฮอตของโรงเรียน มันก็เป็นปกติของนักบาสโรงเรียนอ่ะนะ ทุกๆวันของผมก็เหมือนเดิม
เรียน ซ้อม เรียนซ้อม แต่วันนี้มันไม่เหมือนเดิม...
ผมกำลังเตรียมตัวไปนั่งดูเพื่อนมันแข่งบาสหลังจากแมทของผมจบลงโดยทีมผมชนะ
ผมเห็นเจ้าสาว!!! ใช่แล้วคุณฟังไม่ผิดหรอก ผมเห็นเจ้าสาวในสนามบาส!!
แล้วหล่อนก็กำลังวิ่งเข้ามาหาผม เธอจับตัวผม
"คุณเห็นฉันใช่ไหมค่ะ" น้ำเสียงเธอดูดีใจมาก ทำยังกับเป็นผี ไม่มีใครเห็น
"ก็ต้องเห็นสิ"
เธอยิ้มให้ผม แล้วเธอก็ร้องไห้แต่ยังไม่่ยอมปล่อยมือจากผม
"สัสนาย!!!มึงจะไปได้ยัง" ไอเนสเพื่อนผมตะโกนถามผม
"เออๆ มึงๆ"ผมตอบ
"อะไรมึง"
"มึงเห็นเจ้าสาวข้างๆกูป่ะ" ผมถามมันเกี่ยวกับเจ้าสาวข้างๆผม
"บ่นไรมึง มึงก็ยืนอยู่คนเดียว ไปเหอะสัส อย่ามัวแต่เพ้อ" มันตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"มึงไม่เห็นจริงๆหรอว่ะ" ผมถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
"ไอเหี้ยยย เมื่อคืนมึงดูมิยาบิในชุดแต่งงานมากไปอ่อสาสสส" ไอเหี้ยยย พูดถึงมิยาบิทำไม
ผมหันไปดูเจ้าสาวข้างๆ เหมือนว่าเธอจะไปรู้จักมิยาบินะ ดีๆ
"สัสพ่อมึงอ่ะ เดียวๆกูออกไป" ผมตอบ
ไอเนสพยักหน้าแล้วเดินออกจากห้องไป ผมหันกลับมาหาเธออีกครั้ง ยัยเจ้าสาวข้างๆไง
"เธอ?" ผมมองไปที่เธอ
"ตายแล้วหรอ เป็นผีหรอ แล้วตายยังไง ตายเมื่อไร? บลาๆๆๆๆ" ผมถามยัยเจ้าสาวเป็นชุด
"นี้นาย ถามฉันนะที่ล่ะคำถามไปเป็นหรือไงย่ะ" เอ้ายัยเจ้าสาวนี้- -
"เธอชื่ออะไร"ผมเริ่มจากถามง่ายๆ
"ไม่รู้จำไม่ได้"เอ้า!! ยัยนี้
"ตายแล้วหรอ" ผมถามตรงไปไหม- -
"ไม่รู้สิ ตอนแรกก็คิดว่างั้น แต่ฉันสัมผัสนายได้นะ :)" เธอตอบแล้วมองหน้าผม
"น่าจะตายแล้วนะ เพราะเพื่อนฉันไม่เห็น" เธอทำหน้าเศร้าใส่ผม
"นายตัวร้าย ใจร้าย ปากร้าย" เธอบ่นผม
"ยัยผี ยัยผี ยัยผี" เอิ่มมม นี้ผมกำลังกวนประสาทผีอยู่หรือเปล่า - -
"นี้!!!เรียกชื่อไม่เป็นหรือไง"เธอตะโกนใส่ผม
"เธอมีชื่อให้เรียกไหมล่ะ ยัยผี" ผมไม่ได้ใจร้ายนะ แค่พูดตามความจริง- -
"ตั้งชื่อสิ ตั้งชื่อ" เธอบอกผม
"ไม่ ถ้าไม่ใช่ชื่อเธอจริงๆฉันไม่เรียก" นี้ล่ะนิสัยผม555
"แล้วนายล่ะ" เธอถามผมกลับ
"นาย" ใช่แล้วนี้ล่ะชื่อผม
"ฮ่ะ?"เหมือนเธอจะงง
"ฉันชื่อนาย" ผมขยายความ
เธอยิ้มแล้วยื่นมือมาหาผม แล้วพูดว่า
"ยินดีที่ได้รู้จัก นาย คนรู้จักคนแรกของฉัน" ให้ตายสิ555 ยัยนี้ คิดคำพูดส่ะ
ยัยยัยผีตัวแสบ ผมยื่นมือไปจับเธอ
"ยินดีครับผม เอ่อ ผี อ่อ!! ยินดีที่ได้รู้จักคนรู้จักไม่สิผีรู้จักคนแรกของฉัน"ผมก็กวนประสาทเธออีกแล้ว
เธอทำหน้าบ่นๆใส่ผม แต่ก็ยิ้มในที่สุด ให้ตายสิ ผมชักสนุกแล้ว....ผีตัวแรกที่ผมรู้จัก
----------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
