Play Girl ผู้ชายอย่างนายไม่รอดมือฉันหรอก

       บรื้นนนนนนนนนน

      ในที่สุดเราก็ออกเดินทางกันอีกครั้ง....

      "นี่ๆ เครยอน นายจะพาฉันไปไหนต่ออ่ะ??"ฉันหันไปถามเครยอน

      ส่วนทางเครยอนที่กำลังขับรถอยู่เมื่อได้ยินเสียงฉันถาม จึงละสายตาจากทางข้างหน้าหันมาหาฉัน แต่พอเค้าหันมาแค่แว็บเดียวหมอนี่ก็รีบชักหน้ากลับไปมองทางเหมือนเดิม แถมยังปาดเหงื่อก็เริ่มไหลซิกๆ

      อะไรของเค้า=,=;........

      "เธออย่างหันมาทางนี้ได้มั้ย ฉันไม่มีสมาธิขับรถนะ>.<;"เหงื่อรินไหล...

       เหอๆ หมอนี่ๆคงยังไม่หายเขินแหงๆ นายเลือกชุดให้ฉันเองนะ มันคงล่อแหลมเกินไป..

      "อ่ะๆ ก็ได้"สุดท้ายฉันจึงต้องนั่งหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง หันหลังให้เครยอน

      "ฉันจะไปส่งเธอกลับบ้าน"

      "อะไรนะ!"ฉันร้องเสียงหลง เกือบหันไปทางเครยอนแต่ยังระลึกได้

       กลับบ้านหรอ? ไม่มีทางเด็ดขาด!

       ตอนนี้แผนพิทักใจของฉันยังถึงแค่30%เองนะ เหลืออีกตั้ง70% ยังไม่รู้เลยตอนนี้นายมีใจให้ฉันรึยัง? ขืนกลับไปฉันต้องตามหานายใหม่สิ ไม่ๆๆมันยังไม่จบแค่นี้แน่!!

       ฉันไม่ยอมไปเสียหน้าให้ยัยมินมินเด็จขาด!!

       "ไม่อ่ะ ฉันไม่กลับ (. . ) ( . .)" ฉันส่ายหัว ทั้งๆที่รู้ว่าตอนนี้ฉันหันหลังคุย เครยอนคงมองไม่เห็นก็เหอะ"ฉันไม่ยอมกลับไปเด็ดขาด!!"  

       "เธอคิดว่าเธอจะเกาะติดอยู่กับฉันตลอดเลยรึไง เธออยู่กับฉันตลอดไปไม่ได้หรอกนะ"

       "ได้สิ" เถียง "นายก็มีเสื้อของนาย ฉันก็มีเสื้อของฉัน ส่วนที่นอนก็แค่...แบ่งครึ่งกันนอนไง๊"แต่ที่จริงแล้วฉันคิดว่าผู้ชายส่วนใหญ่ต้องเสียสละนอนโซฟานะ แต่ขืนฉันพูด มันจะเห็นแก้ตัวกันเกินไป 

       "ฉันอยากรู็จริงๆเลยทำไมเธอถึงมันใจในตัวฉันนักหนา เรายังไม่ได้รู็จักกันดีเลยนะ"

       นั้นสิ?....ทำไมฉันกล้า ฉันคิด...ว่าอยู่กัยนายแล้วปลอดภัยล่ะ ทำไมฉันไม่คิดว่าหมอนี่อาจจะทำอะไรไม่ดีไม่ร้ายฉันก็ได้ ทำไมฉันมั่นใจในตัวหมอนี่จัง..

       "ก็เพราะ...นายไม่ชอบผู็หญิงไง"คำพูดในเพจสาวโสด'ของยัยมินมินลอยมาในหัวฉันทันที 

       "ว่าไงนะ!"เครยอนว่าอย่างตกใจ

       "อย่ามาทำไก๋หน่อยเลยน่า ใครๆก็รู้ทั้งนั้นว่านายไม่เคยสนใจผู้หญิง อีกอย่างถ้าเราชอบผู้ชายเหมือนกันฉันคิดว่า ฉันน่าจะอยู่กับนายได้"บางที..ฉันอาจทำใจได้นะถ้าได้เป็นเพื่อนกับเกย์(หล่อๆ)นะ

       แต่เก็บความคิดนี้เป็นข้อสุดท้ายดีกว่า....

       "เธออย่างพูดแบบนี้ได้มั้ย ฉันทุเรศหูจะแย่"

       ฉันก็ไม่ต่างกับนายหรอกย่ะ....แต่ถึงยังงี้มันก็ช่วยทำให้ฉันสบายใจขึ้นถ้านายไม่เป็น...อ่ะนะ

       "เหอะๆ ยอมรับซะเถอะ คนอย่างนายยังไม่เคยจูบด้วยซ้ำไปนี่"

       เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด

       เหว๋อ!! O_O

       อยู่ดีๆเครยอนก็หยีบเบรกอย่างกะทันหันจนทำให้เสียงล้อที่บดขย้ำกับพื้นถนนดังเอี๊ยดอย่างแสบแก้วหู แถมหน้าฉันยังเกือบจะคว่ำไปแหมะกับเก๊ะหน้ารถอีกด้วย

       ฉันหันหน้าบึ้งตึงอย่างไม่เข้าใจในการกระทำของเขามาหาเครยอน ส่วนเครยอนไม่สนใจสีหน้าของฉันอีกต่อไป แต่กลับพุ่งเข้าหาตัวฉันจนหน้าเราเกือบชนกัน

       "เธอคิดว่าฉันทำอะไรเธอไม่ได้งั้นหรอ..."เครยอนเสียงแข็งใส่ แถมยังเอาหน้าหล่อๆที่เห็นแล้วหัวใจวายเข้าใกล้หน้าฉันเข้าเรื่อยๆ ส่วนฉันจึงรีบปลีกตัวหนีหน้าหล่อๆชวนใจเต้นของเครยอนจนติดกับประตูรถจนไปไหนไม่ได้ 

       "o///o"

       เราสองคนจ้องหน้ากันอยู่นาน และฉันก็ไม่เข้าในในสถานะการณ์สักเท่าใหร่ หน้าของเราใกล้กันเรื่อยๆๆ..จนปากของเราแทบจะชนกัน!

       ผลึก!

       เครยอนดันตัวฉันจนเด้งกลับไปนั่งเบาะคนขับที่เดิมอย่างรวดเร็วจนฉันตกใจ ตามไม่ทัน

      "ท...ทำไมเธอไม่ห้ามฉัน"เครยอนเอามือทาบอกพร้อมกันหายใจถี่ๆ

      "ฉ...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"กระวนกระวาย"จู่ๆนายก็พุ่งมาหาฉันแถมเรากำลังจะจูบกันล..แล้ว =///=;"ยิ่งพูดยิ่งรู้สึกเขินๆแฮะ

      "ลงไป"เครยอนพูดเสียงเรียบ แต่ก็ยังไม่หายจากอาการแปลกๆ

      "อะไรนะ?"ฉันโพล่งอย่างแปลกใจ

      "ลงไปซะ! ก่อนที่ฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้"เครยอนตระโกนแล้วใช้มือของเขาข้ามตัวฉันไปเปิดประตูรถให้ฉัน ฉันก็เบอะเบ๊ะๆลงไปอย่างงๆ แล้วหมอนั้นก็ปิดประตูรถขับหนีไป ทิ้งฉันไว้ข้างทางซะอย่างงั้น

      นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยยยย

       3วันผ่านไป...

       "หาววว"ฉันหาววอดๆอย่างเบื่อหน่ายต่อสังขารในห้องของตัวเอง

       "เฮ้! พี่ทำไมมาอยู่นี่ได้ล่ะ แผนแตกแล้วหรอ"ยัยทับทิมเดินเข้ามาหาฉันในห้องพร้อมกับถุงของกิน2-3ถุง

       "ไม่รู้สิ อยู่ดีๆเครยอนไล่ฉันลงมาจากรถซะอย่างงั้น ฉันก็เลยมากลับตั้งหลักนี่ที่ก่อน"

       "แล้วพี่ก็ยอมลงมาจากรถอ่ะนะ-.-;"

       "อย่าทำหน้าแบบนี้เซ่! ฉันรู้สึกเหมือนแพ้นะ!"ฉันว่าพลางขยี้หัวตัวเองอย่าหงุดหงิด

       "แล้วพี่ไปทำทีท้าไหนเล่า เค้าถึงทิ้งพี่ไว้แบบนี้"

       "ม...ไม่รู็สิ ฉันก็ไม่เข้าใจหมอนั้นเหมือนกัน จู่ๆเค้าก็พุ่งมาทำท่ามาจูบฉัน แต่จู่ๆก็เบือนหน้าหนีฉัน แถมยังไล่ฉันลงจากรถอีก แย่มากๆเลย ทำกันแบบนี้ได้ไง"ฉันกอดอกระบายอารมณ์

       "ห้ะ! เครยอนทำแบบนี้กับพี่จริงหรอo^o"ยัยทับทิมเขย่าไหล่ฉันและทำหน้าตื่นเต้น

       "จริงสิ ฉันยังงๆกับหมอนี่อยู่เลย"ฉํันเกาหัวงงๆ

       "นี่ๆ พี่รู้มั้ยอาการแบบนี้จากที่ทับทิมเคยอ่านมานะ เป็นการกระทำที่เรียกว่าแก้อารมณ์รักล่ะ"

       "-.-;"ฉันทำหน้างงใส่ยัยทับทิมทันที

       "ก็ประมาณว่า...เวลาที่เราอยู่กับคนที่ชอบแล้วคิดจะทำอะไรที่มันบุ่มบ่ามใส่เค้าไง เพื่อที่จะหยุดใจตัวเอง เราจึงต้องไปอยู่ไกลๆจากเค้าเพื่อระงับอารมณ์ของเราอ่ะ...ประมาณนี้"ทับทิมอะธิบาย

      "จ...จริงหรอ?"

       ส...แสดงว่า....

       เครยอนก็มีใจให้ฉันเหมือนกันอ่ะสิ~~~~~~~~~~~>o<!!