Play Girl ผู้ชายอย่างนายไม่รอดมือฉันหรอก

          ฉันรวบรวมความกล้าและหายใจเข้าเฮือกใหญ่และเดินย่างก้าวเข้าไปในงานนนี้จนได้ พอฉันเหยีบที่นี่เท่านั้นแหละ ทุกๆคน ไม่ว่าจะสาวๆที่กำลังเต้นสะดีดสะดิ้งหรือจับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน กลุ่มหนุ่มๆที่กำลังโม้เรื่องเรื่ยเปื่ยกันมันเมาปาก แม้แค่เครยอนที่กำลังถือแก้วไวน์คุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆของไรเฟิลก็ต้องหยุดการกระทำกันแทบทุกคน เครยอนหันมามองทางฉันอย่างตะลึง
          ทุกคนที่นี่หน้าตาเป็นแบบนี้-------> (O.O)
          ส่วนนายไรเฟิล----------> =.,=
          ส่วนยัยจินนี่ก็เช่นเดิมมองฉันอย่างอาฆาตแค้นสุดๆ และหันไปหยิกหูไรเฟิลบิดไปมาจนครบ360องศา จนไรเฟิลร้องโอดโอย
          เออ....โดนบ้างก็ดี หื่นไม่เลิกนะแก-.-^
          ทุกคนตอนนี้เหมือนถูกฉันสะกดจิตไว้อย่างไม่มีใครกล้าแม้แต่จะขยับเลยทีเดียว เครยอนก็เช่นกัน เห็นดังนั้นและฉันเดินยิ้มมุมปากพร้อมบอดี้สุดเซ็กซี่(ที่ยัยทับทิมจัดให้)เข้ามาหาเครยอนพร้อมกันบกล่องของขวัญวันเกิดกล่องเล็กๆ  
          ฉันหยุดเท้าเมื่อถึงเป้าหมาย เครยอนมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างตะลึงในความสวยของฉัน (ถ้านางเอกยังไม่เลิกชมตัวเอง บิ๊กแบงจะไม่ทนแล้วค่ะ หมั่นไส้นัก!-o-:bigbang)    ฉันส่งกล่องของขวัญในมือให้เครยอน เครยอนรับมันไว้ เหมือนเค้าจะพูดอะไรซักอย่างแต่ก็เงียบไปเหมือนคิดได้ว่าหมอนี่ยังงอนฉันอยู่ ฉันจึงยิ้มมุมปากให้กับการกระทำของเค้าและยืดตัวสูงขึ้นและ...
           จุ๊บ!
           "(OxO)"           
          ฉันช้อนปากของเครยอนมาจรดด้วยกัน หรือเราจูบกันนั้นเอง เครยอนตกในกับสถานะการมากถึงกับตาโตและแข็งอยู่อย่างงั้น ทุกคนในที่นี่แม้แต่ยัยจินนี่ที่ทำท่าเบื่อใส่ฉันเต็มทนมาตั่งแต่ฉันอยู่ที่นี่ก็ต้องอ้าปากตะลึงเช่นกัน แต่ดีที่ยกมือมาป้องปากไว้ไม่งั้นแมลงวันคงบินสร้างรังไปแล้ว    
          ตะลึง! ตะลึง! ตะลึง! ตะลึงตึงตึงตะลึงตึงตึง~~~~~~
          เราจูบกันอยู่ไม่นานฉันก็ถอนริมฝีปากออก และกลับมายืนในท่าเดิม(จากเมื่อกี้ยืดตัวขึ้น เพราะเครยอนสูงมาก)
           "หายงอนฉันรึยัง"ฉันถามเครยอนบ้างท่ามกลางความตะลึงตาโตของกลุ่มเพื่อนๆ
           "งอนอะไร -///-"เครยอนหลบตาฉันแถมยังแอบหน้าแดงสุดๆยิ้งกว่ามะเขือเทศเสียอีก
           "ก็นายงอนฉันอยู่นี่!"
           "ใครงอน ฉันงอนอะไรเธอตอนไหน?"เครยอนตีหน้าซื่อ
           "ก็นายไง! นายเดินเข้าห้องแถมยังปิดประตูใส่ฉันด้วย นายทิ้งฉันอยู่ในห้องนั่งเล่นคนเดียวนะ!"
            "ฉันแค่คิดว่าเธอคงเบื่อฉันฉันเลยอยากอยู่คนเดียวเฉยๆต่างหากละ และฉันก็เผลหลับไปเท่านั้นเอง เธอนั้นแหละคิดไปเอง"
            ว่าไงนะ! =o=!
            "ต...แต่ทั้งวันนี้นายไม่คุยกับฉัน แถมยังเย็นชาใส่ฉันด้วยนะ!...."
            ถ้าไม่ได้งอน แล้วจะเรียกว่าอะไรล่ะ?? (ถ้าตอบว่าแก้อารมณ์รัก ฉันจะโดดถีบหน้าเลย-_-^)
            "...ถ้าฉันคิดไปเองละก็ ทำไมนายไม่บอกฉันล่ะ !"
            เครยอนไม่ตอบเอาแต่ยิ้มมุมปากบ้าง และหยิบปากกามาขีดเขียนกับกระดาษที่เครยอนล้วงออกมากัยกระเป็าเสื้อแผ่นหนึ่งและหันกระดาษแผ่นนั้นมาทางฉัน
           'รู้จักงอนและง้อกัน √'
           "เพราะนี่ไง..ฉันทำสำเร็จข้อนึงแล้วใช่มั้ย ^_^"
           อะไรนะ! ทั้งหมดที่ฉันทำมันมาเพราะฉันคิดไปเองหรอกหรอ ที่เครยอนขังตัวเองในห้องเพราะอยากอยู่คนเดียว ฉันก็เลยคิดไปเองว่าเค้างอนฉัน! เครยอนเลยถือโอกาสนี่ให้ฉันง้อเพื่อที่จะให้กฎการเป็นแฟนห้าข้อของฉันสำเร็จนั้นก็คือข้อ'งอนและง้อกัน' งั้นฉันก็ถูกหลอกใช้อ่ะเซ่ >O<;;
          "น..นายมัน..ขี้โกงนี่นา! ทำแบบนี้ได้ไงฉันไม่ยอกมนะ"ฉันโวยวายเหมือนเด็กๆมือไม้ก็พลางทุบอกของเครยอนไปมาอย่างยอมไม่ได้
          เครยอนปล่อยให้ฉันทุบอกเค้าไปอย่างงั้น และสุดท้ายเค้าก็ล็อคข้อมือฉันไว้ให้ขยับไม่ได้(เพราะคงรู้สึกเจ็บสินะ)เครยอนมองหน้าฉัน ฉันก็มองหน้าเค้า เราสองคนจ้องตากัน เครยอนค่อยๆก้มหัวลงมายังหน้าฉันและ...
          จุ๊บ!
          เครยอนจูบฉัน! คราวนี้ทุกคนตกตะลึงยิ่งกว่าครั้งก่อน โดยเฉพาะเพื่อนๆของเขาถึงกับอ้าปากหวอ เหมือนมีใครมารีสตาทย้อนกลับไปตอนเดิมยังไงยังงั้น จินนี่และไรเฟิลถึงกับกลืนน้ำลายเช่นเดียวกัน และในที่สุดเครยอนก็เป็นฝ่ายถอนริมฝีปากนั้นออก
          "ฉันขอโทษ หายกันนะ^^"เครยอนยิ้มหวานให้ฉันและหันไปสนใจเพื่อนๆต่อ ส่วนฉันก็ได้แต่หน้าแดงยิ่งกว่าตอนใหนๆอยู่คนเดียว ทำอะไรไม่ถูก
         ให้ตายสิ! ฉันอายเค้านะ >///<