วิถีชีวิตของโยอิจัง

       "สวัสดีคะ คุณแม่ หนูกลับมาเเล้วนะ"  เสียงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง  อายุประมาณ สามถึงสี่ขวบ ที่กล่าวทักทาย แม่ของเธอเป็นประจำ เมื่อกลับมาที่บ้าน  เด็กหญิงเล็กๆคนนี้  สามารถจดจำคุณแม่ของเธอได้เสมอ  คุณแม่ที่ใจดี  ที่เป็นผู้เลี้ยงดูเธอมาตลอด  "โอ้ โยอิ กลับมาเเล้วหรอ ไปทำอะไรมา มอมแมมเชียวนะลูก"  เสียงทุ้มๆของคุณพ่อเอ่ยขึ้นด้วยความห่วงใย ก่อนที่โยอิ  จะเดินไปกอด คุณพ่อของเธอ  
     
      
       "คุณพ่อคะ วันนี้หนูไปเล่นปั้นดินเหนียวกับเพื่อนๆมาค่ะ นี่คุณพ่อ ดูสิคะ หนูปั้นเป็นรูปครอบครัวของเราด้วย  ทางซ้ายมือคือคุณพ่อไงคะ  ส่วนทางขวามือก็เป็นคุณแม่ ตรงกลางก็มีหนูเอง และมีเจ้ามิจัง แมวน้อยที่แสนน่ารักประจำครอบครัวเรา" โยอิ ยกดินเหนียวที่ถูกปั้นเป็นรูปครอบครัว ที่ส่วนล่างเป็นฐาน ใหุ้คุณพ่อดู สิ่งนี้ ทำให้คุณพ่อของโยอิ ประทับใจในตัวเธอเป็นอย่างมาก 
     
     
       "โยอิ เก่งมากๆเลยลูก ตอนนี้ก็เย็นมากเเล้ว  เดี๋ยวเราไปทานข้าวข้างในกับแม่และมิจังกันเถอะนะ" คุณพ่อเอ่ยกับโยอิก่อนที่ทั้งสองพากันเดินเข้าไปในบ้าน  บ้านที่โบราณแบบญี่ปุ่น กลิ่นอายของความอบอุ่นมักจะเกิดขึ้นเสมอ  เมื่อทุกคนได้มาพร้อมหน้ากัน 
     
     
       "ท้องร้องเเล้วหล่ะ" โยอิเอ่ยขึ้้นบอกคุณแม่ด้วยความหิว  "รออีกเดี๋ยวนะ ใกล้จะเสร็จเเล้วหล่ะ  อดทนหน่อยนะ โยอิจัง"  คุณแม่กล่าวบอกกับโยอิจัง  ขณะที่คุณพ่อและโยอิ รวมไปถึงเจ้าแมวลายสีส้มขาว 'มิจัง' รออาหารที่คุณแม่ทำ  ทุกคนพากันเปิดโทรทัศน์ที่มีอายุเก่าแก่ แต่ยังสามารถใช้งานและรับชมได้อยู่  ตอนนี้  เป็นช่วงของ รายการแนวตลก ขบขันที่คนในหมู่บ้านหรือชาวบ้านนิยมดูกัน   ทุกคนที่ัรับชมรายการอยู่ในขนาดนั้น  พากันหัวเราะเสียงดังลั่นไปทั่วบ้าน และมิจัง ก็ส่งแววตาแห่งความสุข ให้กับทุกคนด้วยเหมือนกัน  
     
     
       "กับข้าวมาเเล้ว มาทานกันได้เลยนะ" คุณแม่ของโยอิจัง พูดพร้อมกับค่อยๆยกอาหารทีละจานมา "วันนี้มีข้าวอุ่นๆ  แกงจืดและ  ไข่ที่แม่ตั้งใจเจียวด้วยนะ  ของโปรดโยอิจังเลย"    คุณแม่ของโยอิจัง  มักจะแนะนำอาหารที่ทำเป็นประจำเสมอ  "น่ากินจังเลย ทานเเล้วนะคะ"   เด็กหญิงโยอิพูด   พร้อมกับทำท่าว่าจะลงมือรับประทานอาหารเเล้ว "เดี๋ยวแม่เอาอาหารให้มิจังก่อนนะ" คุณแม่ของโยอิกล่าว   พร้อมกับเดินไปหยิบถุงอาหารแมว แล้วจึงเทใส่จานอย่างระมัดระวัง  

     
       "เสร็จเเล้วหล่ะ แม่มาเเล้วนะ ตอนนี้ กินได้เลยจ่ะ" คุณแม่ของโยอิจังกล่าวราวกับว่าเปิดพิธีงานเลี้ยงใดสักซักแห่งหนึ่ง  "จะทานเเล้วนะ..เมี๊ยว"  คนในบ้าน คุณพ่อ คุณแม่ของโยอิ และเจ้าแมวมิจัง   พากันร่วมเอ่ยด้วยอย่างพร้อมเพรียงทุกคน  ทุกคนในบ้าน  พากันลงมือรับประทานกับข้าว  ที่แสนจะน่ากิน  ของคุณแม่ที่ทำอย่างตั้งใจ  "ป้อนให้หนูหน่อยสิคะ คุณพ่อ"  โยอิชอบให้คุณพ่อป้อนข้าวแก่เธอเสมอ มันทำให้ กับข้าวที่คุณแม่ของเธอทำอร่อยขึ้นเป็นสองสามเท่า "ง่ำ ง่ำ ง่ำ" โยอิอ้าปากรับกับข้าวที่คุณพ่อส่งผ่านช้อนมาให้เเล้วจึงกินอย่างเอร็ดอร่อย 

     
       "หนู.. อิ่มเเล้วค่ะ คุณแม่" โยอิจังพูดพลางหยิบแก้วน้ำ.. ลายดอกไม้สีชมพูที่บรรจุน้ำไว้อย่างพอปริมาณ   เเ้ล้วจึงยกแก้วขึ้นไปจ่อที่ปากเพื่อให้น้ำลงไปที่ปาก สู่ลำคอ และทำท่าอย่างสดชื่น  "อิ่มเเล้วหรอลูก"  คุณแม่โยอิจังกล่าว  "คุณแม่คะ อาหารอร่อยจัง ขอบคุณค่ะ"
โยอิจังกล่าวขอบคุณ   ก่อนที่ีจะค่อยเดินไปเปิดประตู ที่เป็นห้องนอนของเธอ "สวัสดี ฮานะ" เธอทักทายตุ๊กตาหมีขนปุยสีน้ำตาล ทุกครั้งเสมอ   แล้วจึงเดินไปนอนข้างๆตุ๊กตาฮานะนั้น ที่นอนของโยอิ ปูด้วยผ้าเนื้อนุ่มๆ และมีหมอน สองอันวางไว้อยู่ ห้องของเธอไม่ค่อยกว้างนักเท่าไหร่ เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า แต่ก็ยังสามารถมีพื้นที่พอให้โยอิ อยู่ได้อย่างสบาย 

     
       "มืดเเล้วหล่ะ ฮานะ ดูนั่นสิ มีดาวด้วย" โยอิพูดกับตุ๊กตาสีน้ำตาล ราวกับว่ามันเป็นเพื่อนของเธอ "ดาวพวกนั้นสวยจริงๆเลยนะ" โยอิูพูดกับตุ๊กตาฮานะก่อนที่จะยกตัวมันขึ้นไป ให้มันมองเห็นดวงดาวและดวงจันทร์  ที่ทอดแสงผ่านหน้าต่าง  มาถึงที่นอนของเธอ  "คุณดวงดาวและคุณดวงจันทร์  พรุ่งนี้หนูจะไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆ ตอนนี้ โยอิจะต้องหลับเเล้ว ขอคุณดวงจันทร์และดวงดาว  ช่วยให้โยอิจังฝันดีด้วยนะ"  เด็กหญิงน้อยอธิฐานแล้วจึงค่อยๆปิดตาลง เข้าไปสู่ความฝันที่ดี  โยอิอธิฐานต่อดวงดาวเป็นประจำ  เพราะแม่ของเธอเคยบอกไว้เสมอว่า มันจะทำให้เธอนอนหลับฝันดี และสบาย 

     
       ฝันดีนะ โยอิจัง....