รักบริสุทธ์ของบุรุษชุดดำ

      ฉันเดินทางจากจุดจอดรถออกมากก็ไกลพอตัวอยู่ เหนื่อยเหมือนกันนะ แต่ดีนะที่ไม่ร้อนอากาศดีมาก ฉันดอกเตอร์และเพื่อนๆเดินกันไม่หยุดเลยระหว่างทางก็เจอผู้คนบ้างบางส่วน เขาคงมองเราเป็นคนแปลกหน้าสินะ แต่ฉันทุกคนรวมทั้งฉันก็ยิ้มให้พวกเขาเพื่อแสดงมิตรภาพที่ดีถึงแม้เราไม่ได้รอยยิ้มตอบกลับมาก็เถอะ เราเดินมุ่งหน้าไปเรื่อยๆ ที่นี่เงียบสงบดีจังฉันชอบที่นี่นะ พวกเราเดินมาถึงหมู่บ้านที่คนขับรถบอก ที่นี่ดูแตกต่างจากที่ฉันมามาก บ้านที่นี่ทำด้วยฟางพวกเขาไม่มีร้านค้า ไม่มีทีวี ตู้เย็นหรืออะไรที่ทำให้เกิดความสะดวกในการดำเนินชีวิต พวกเขาอยู่กันอย่างครอบครัว
 
"พวกท่านเป็นใคร"
 
เสียงชายแก่คนนึงพูดขึ้นมาทุกคนหยุดเดินและมองไปทางที่คนแกคนนั้นถามดอกเตอร์ เดินไปหาชายแก่คนนั้น แล้วเขาคุยกันเรื่องอะไรก้ไม่รู้ฉันไม่ได้ยิน เหมือนกัน แต่ดูท่าทางแล้วชายแก่คนนั้นยินดีต้อนรับพวกเราเหมือนกันนะ ดูเขาไม่เลวร้ายอย่างที่คิด
 
"เชิญพวกท่านเข้ามาก่อนสิ"
 
เสียงคนแก่ที่ท่าทางน่าเกรงขามคนนั้นเรียกพวกเราให้เข้าไปข้างในบ้านของเขา
 
"คืนนี้หมู่บ้านของเราจะมีงานบูชาเทพเจ้า ถือว่าพวกท่านมาได้จังหวะพอดี ยังไงก็พักกันที่นี่และกันนะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยเริ่มออกเดินทางกัน"
 
สิ้นสุดการพูดของชายแก่คนนั้น เขาก็เดินออกไป ได้เวลานั่งพักแล้วสินะ เฮอ! เหนื่อยจัง คืนนี้มีงานบูชาหรอ ที่นี่ก็แปลกๆดีเหมือนกันเนอะ ฉันมองดูทุกคน ทุกคนดูเหนื่อยมากต่างคนต่างนอนกันเป็นแถว ด๊อกเตอร์หรอค่ะ เขาออกไปกับชายแก่คนนั้น ดูท่าทางถามโน่นนี่เยอะแยะไปหมด 555 ฉันเองก็อยากถามเหมือนกันเอาไว้คืนนี้ฉันค่อยถามก็แล้วกัน ฉันพักสายตาสักหน่อยและกัน 
   
   ตุบ ตุบ ตุบ เสียงกลองตีเป็นจังหวะได้ยินแล้วก็ขนลุกเหมือนกัน พิธีบูชาเทพเจ้าของหมู่บ้านนี้เริ่มกันแล้วสินะ ทุกคนรวมทั้งฉันออกไปร่วมพิธีด้วย ฉันว่ามันก็ดีนะได้เรียนรู้วิถีชีวิตของหมู่บ้านนี้ไปด้วย มันเหมือนละครเลยนะ บางทีทุกคนในหมู่บ้านเต้นระบำกัน เสียงหัวเราะเฮฮา แต่งต่างจากที่ฉันได้เห็นพวกเขาในตอนแรกฉันคิดว่าพวกเขาจะน่ากลัวกันซะอีก
 
"ทุกคนในหมู่บ้านรักกัน พวกเราบูชาเทพเจ้าเพราะเทพเจ้าให้ชีวิตแก่เรา งานคืนนี้มันมีมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรษของพวกเราแล้วหล่ะ ชายทั้งหมดจะต้องทาหน้าไม่ให้หญิงใดได้เห็นใบหน้าของตน พวกเราเชื่อว่าที่ทำแบบนี้ เทวดาหรือเทพทั้งหลายจะได้แฝงตัวมาร่วมสนุกกับพวกเราด้วย"
 
ฉันฟังชายแก่คนนั้นพูดมันทำให้ฉันรู้สึก จิงหรอ! ใช่หรอ! ฉันรู้สึกอยากเห็นสิ่งที่ชายแก่คนนั้นพูดมาก เทพเจ้าหรอ เทวดาหรอ แล้วผู้ชายคนนั้นหล่ะ นี่ฉันออกแนวเพ้อไปละ 55 ช่วงลาของการบูชาก็สิ้นสุดลง ทุกคนทะยอยกลับเข้าพักผ่อนกันหมด
 
"เอล ไปนอนกันเถอะดึกแล้ว"
 
เสียงยัยเลล่าเพื่อนของฉันชวนฉันไปนอน อากาศดีจะตายฉันยังไม่อยากนอนเลย
 
"ไปนอนก่อนเถอะฉันเดินเล่นแถวนี้แปบนึง เดี๊ยวตามเข้าไป"
 
ฉันพูดจบเพื่อนของฉันก็เข้าไปพักผ่อนในบ้าน ตอนนี้เหลือฉันคนเดียวแล้วสินะที่นี่ขนาดตอนกลางคืนยังสวยเลย ฉันเดินไปที่ลำธารของหมู่บ้านวิวตรงนี้ก็สวยดีเหมือนกันนะ ฉันเดินไปนั่งตรงโขดหินใหญ่ข้างลำธารที่ น้ำค่อยๆไหลผ่านไป ฉันถอนหายใจและสูดลมหายใจเข้าไปพร้อมกับหลับตาฟังเสียงสายน้ำและลม มันรู้สึกดีจัง มันเงียบมากฉันชอบที่นี่จัง
 
"เทอมาทำอะไรที่นี่หรอ"
 
เสียงผู้ชายคนนึงพูดอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันจะลืมตา แต่ผู้ชายคนนั้น เอามือมาปิดตาฉันไว้ แล้วพูดเสียงเบาๆข้างๆหูของฉัน
 
"อย่าลืมตานะ เดี๊ยวเห็นหมดฉันโป๋อยู่"
 
มือผู้ชายคนนั้นเย็นมาก ทำให้ฉันรู้สึก..
 
"นะ นาย อยู่ที่นี่หรอ."
   
 "อืม ลืมตาได้ละฉันแกล้งเทอเฉยๆ หน้าแดงเชียว"
 
แล้วผู้ชายคนนั้นก็ก็ค่อยๆเอามือออกจากตาของฉัน ฉันลืมตาขึ้น แล้วมองเขาเขายิ้มให้ฉัน รอยยิ้มของเขาดูอ่อนโยนมากเลย เขาเป็นชายหนุ่มอายุน่าจะรุ่นเดียวกับฉันได้ หน้าตาหรอ ฉันไม่เห็นหรอกเขาทาสีที่หน้าเอาไว้ แต่ดูดูแล้ว คงหล่อใช่เล่น หุหุ(・ε・)
 
" ฉันชื่อ อิจิ เทอมาทำไรที่นี่หรอ"
 
"ฉันมาเดินทางค้นหาเผ่าที่ฉันอยากจะค้นหาให้เจอนะ"
 
ผู้ชายคนนั้นเดินมานั่งข้างๆฉันที่โขดหินแล้วหันมายิ้มให้ฉัน
 
"เผ่าที่ว่าอ่ะ ใช่ชนเผ่าบิทูปะ"
 
"นายรู้ด้วยหรอ"
 
"รู้สิ ว่าแต่ถ้าเทอจะหาน่ะ ไม่ยากแล้วก็ไม่ง่ายเลยนะ ชนเผ่านี้เนี่ย อยู่ในป่าลึกหายาก แต่หมู่บ้านของเราอ่ะ นับถือแล้วก็บูชาชนเผ่านี้มากเลยนะเพราะพวกเราถือว่าพวกเขาเป็นเทพเจ้าเพราะพวกเขาสามารถเดินทางข้ามมิติได้ ฉันนะเคยไปมาแล้วนะชนเผ่าเนี๊ยแต่มันก็ตั้งนานแล้วหล่ะ ที่หมู่บ้านของเราหน่ะ เป็นจุดเริ่มต้นการเดินทางเลยนะ ก็เหมือน เป็นแผนที่ให้กับนักเดินทางหน่ะ เคยมีนักเดินทางกลุ่มหนึ่งมาที่หมู่บ้านเรา แล้วถามหาชนเผ่า บิทู พอพวกเขาไปแล้วยังไม่เคยมีใครกลับมาได้เลยนะ ว่าแต่ทำไมเทอถึงอยากไปเผ่านี้หล่ะ"
 
"(O.O;)"
 
ตอนนี้ฉันรู้สึกอึ้งมาก เขารู้หมดเลยอ่ะ แสดงว่าเรื่องราวในประวัติศาสตร์มีจิง งั้นฉันก็ไม่ต้องเดินทางตามด๊อกเตอร์แล้วสิ ที่หมู่บ้านนี้รู้ทางไปของชนเผ่าบิทู ฉันรู้สึก โชคดีชะมัด
 
"นี่เทอ เทอทำหน้าตลกมากเลยอ่ะ"
 
ฉันมองหน้าผู้ชายคนนั้น หรือ อิจิ นั่นเหละ เขาหัวเราะที่ฉันทำหน้าอึ่งใส่เขา เขาบอกว่ามันตลก ไอ้บ้าเอ๊ย ตลกตรงไหนย๋ะ แล้่วคืนนั้นฉันก็นั่งคุยกับ อิจิ ทั้งคืน ถามเรื่องที่ฉันสงสัยมาตลอด ถามว่าที่นั่นเป็นอย่างไร มิติเป็นยังไง มีอะไรฉันถามหมด แต่ อิจิ ชอบหัวเราะฉันที่ฉันทำหน้าตลกใส่เขา จะให้ไงหล่ะก็ฉันอยากรู้นี่ .....