รักบริสุทธ์ของบุรุษชุดดำ

     "นี่ห้องของเทอนะ เอล มันอาจไม่ค่อยมีอะไรมากสักเท่าไหร่นะ แต่พรุ่งนี้ฉันจะช่วยแต่งห้องให้นะ รับรองห้องเทอต้องน่าอยู่แน่ พอดีมันเหลืออยู่ห้องนึงเทอก็นอนนี่และกันนะ "
      
  " ขอบใจนะ ครัสตอล แค่นี้ฉันก็อยู่ได้ "
 
   "งั้น ... ฉันไปนอนก่อนนะ มีอะไรเรียกฉันได้นะ ^^"
 
     ฉันยิ้มให้ คลัสตอล เขาค่อยเดินถอยหลังไปแล้วก็หันหน้าเข้าห้อง ห้องของคลัสตอล อยู่ด้านซ้ายมือห้องของฉัน ส่วนห้อง ขวามือ เป็นห้องของ คาร์ล ส่วนห้องของ แบร์ค และไวน์ อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องของคาร์ลและคลัสตอลฉันเข้าห้อง ห้องสี่เหลี่ยมเล็ก มีเก้าอี้ตัวเล็กหนึ่งตัว โต๊ะไม้เล็กอีกหนึ่งตัว ที่นอนไม้ ปูด้วยผ้าสีขาวนุ่ม ฉันนั่งลงตรงที่นอน ค่อยๆเอามือไปสัมผัสกับที่นอน นู่มมาก และสีขาวสะอาด ข้างเตียงของฉันเป็นหน้าต่าง บานสี่เหลี่ยมใหญ่ๆ หนึ่งบาน มองออกไปเห็น ต้นไม้มากมาย ดวงดาวระยิบแสงจันทร์ส่องสว่าง ฉันค่อยๆล้มตัวลงนอน ฉันมีความสุข ที่ฉันได้ เจอกับ คาร์ล แต่ฉันก็เสียใจที่ คาร์ล ไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด เขาไม่ร่าเริงเอาซะเลย ป่านนี้เขาทำอะไรอยู่นะ ค่ำคืนที่เงียบสงั่น เสียงลมบางเบา พัดเข้าทางหน้าต่างบานใหญ่ แล้วฉันก็ค่อยๆพล้อยหลับไป
                     ...............................................................................................                      ..............................................................................................
 
     ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น เพราะได้ยินเสียงนกร้องมากมายตรงหน้าต่างของฉัน ฉันลุกขึ้นไปดูนกนอ้ยตัวนึง ที่เกาะอยู๋ตรงหน้าต่างของฉัน มันไม่บินหนีฉันด้วยซ้ำ แถมยังมาเกาะที่มือของฉันอีกด้วย มันสวยมาก มันไม่เหมือนนกธรรมดาที่โลกของฉันเลยด้วยซ้ำ
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!!   เสียงเคาะประตูดังขึ้น  
ฉันลุกลงจากที่นอนเดินไปเปิดประตู 
 
"อรุณสวัสดิ เอล (^_^)"
 
ฉันเห็นคลัสตอลยืนอยู่ที่หน้าประตู ในมือของเขาถือดอกไม้เอาไว้หนึ่งดอก ดอกไม้สีขาวสด สวย ส่งกลิ่นหอมฉันยังไม่ได้หยิมมันมาดมเลย กลิ่นมัน หอมมาก
 
"สำหรับ เช้านี้ ฉันเก็บมาให้ เอาไปสิ "
 
พูดจบคลัสตอลยื่นดอกไม้ดอกนั้นมาให้ฉัน แล้วเขาก็พาฉันเดินไปที่โต๊ะเพื่อทานอาหารเช้า ฉันนั่งกินข้าวตรงนั้นโดยที่มี คลัสตอล นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เขายิ้มให้ฉัน ฉันก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มให้เขา คลัสตอลนั่งกินอาหารเช้ากับฉัน หน้าตาเขาสดใส สายตาของฉันก็มองเขาตลอดเหมือนกัน เขาก็หน้าตาดีเหมือนกันนะ 
 
" อร่อยไหมเอล ^^"
 
"อืม อร่อยดี มันคืออะไรหรอ "
 
ฉันพูดไปมองอาหารที่อยู่ตรงหน้าฉันมันคือฟักทองขนาดพอเหมาะ ข้างในเป็นซุปที่อร่อยไม่เบาเลยหล่ะ
 
"ซุบฟักทองเนื้อเห็ดหน่ะ"
 
"อืม อร่อยจัง"
 
ฉันเงยหน้าและยิ้มให้ คลัสตอล และฉันหยุดมองหน้าเขาจนทำให้ฉัน ยิ้มปนหัวเราะไม่ได้
 
"อะไรหรอ เอล เทอหัวเราะทำไม "
 
"ป่าว ไม่มีอะไรกินเถอะ"
 
คลัสตอลมองหน้าฉันตลอด เขาถามตลอดว่าฉันหัวเราะทำไม เขายิ่งถามฉันก้ยิ่งหัวเราะ ฉันไม่กล้าบอกว่า หูหมาของเขามันโผล่ออกมา ตอนนี้หน้าตาของเขาน่ารักจัง เขาอ้อนฉันตลอดถามว่าฉันขำอะไร แล้วฉันจะต้องพูดไหมหล่ะ ฉันอยากเห็นแบบนี้มากกว่า ฉันจะได้ชิน
 
"เอล เทอหัาเราะฉันบ่อยเกินไปแล้วนะ มีอะไรหรือเปล่า บอกหน่อยสิ"
 
"ฉันอิ่มแล้ว หล่ะ"
 
ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง เพื่อที่จะไม่ตอบเขา 
 
"อิ่มแล้วหรอ งั้นเดี๊ยวฉันพาไปเดินเล่นนะ ที่นี่มีอะไรสวยๆเยอะเลย ฉันอาสาเป็นคนพาเที่ยวให้เอง"
 
คลัสตอลพูดพร้อมลุกขึ้นยืนอย่างเร็ว จนทำให้หางของเขาโผล่ออกมาด้วย 
 
"อุ้ย ! (O.O;)"
 
ฉันอดที่จะขำ คลัสตอลไม่ได้เลย เขารู้ตัวเองแล้วสินะฉันคงไม่ต้องบอกแล้วหล่ะ
 
" แย่จัง หู กะ หาง ฉัน ออกมาเดินเล่น (ｏゝ∀ ･) 55555 "
 
" 55555 5  ^^"
 
เสียงหัวเราะของฉันและคลัสตอลตอ้งหยุดลงเมื่อ คาร์ล  เปิดประตูเข้ามาในบ้านเขามองมาที่ฉันและคลัสตอล เขาไม่พูดอะไรอีกแล้ว ไม่พูดอะไรเลย คาร์ล ค่อยๆปิดประตู และจะเดินไปที่ห้องของเขา
 
"ไปไหนว่ะ คาร์ล"
 
"อ่อ ฉันลืมของหน่ะ เลยกลับมาเอา"
 
"อ่าวแล้ว ดอกไม้ที่มืออ่ะ เอามาทำไม"
 
"เก็บได้หน่ะ เหนว่ามันสวยดี กะว่าจะเก็บไว้ดูเล่น"
 
พูดจบคาร์ลก็เดินเข้าไปในห้อง แล้วเงียบไป อย่างน้อยฉันก็ได้ยินเสียงของเขาบ้าง ฉันมองไปที่หน้าห้องของ คาร์ล ฉันอยากคุยกับเขาให้มากกว่านี้จัง แต่เขาไม่เปิดทางให้ฉันเลย
 
"เอล ไปกันเถอะ"
 
ฉันหันหน้าไปหา คลัสตอล แล้วยิ้มให้ฉันเดินออกไปจากบ้าน คลัสตอล เดินนำหน้าฉัน เขาบอกว่าที่ ที่เขาจะพาไปฉันตอ้งชอบมากๆแน่ๆ ระหว่างทางฉันก็สิ่งก่อสร้างสวยงามมากมาย จนทำให้ฉันไปสะดุดอยู๋จุดนึง
 
"คลัสตอล "
 
"หึ อะไรหรอ"
 
"ที่นี่คืออะไรหรอ"
 
ฉันชี้ไปจุดที่ฉันเหน มันเป็นเหมือนสถานที่ ที่หนึ่งเป็นเหมือน ศาลา ใหญ่สีขาว ปกคลุมด้วยต้นไม้ใหญ่ ดอกไม้สีขาวสวยงาม
 
"อ่อ ที่นี่หรอ ศาลาลิขิต หน่ะ เอาไว้สังสรรค์งาน เดี๊ยวอีก 2 วันก็มีงานเต้นรำของที่นี่ เอาไว้ถึงวันงาน เชิญเทอมาร่วมสนุกกันนะ"
 
"งานเต้นรำหรอ "
 
ฉันมองไปยังจุด จุดนั้น งานเต้นรำหรอ มันจะเหมือนอย่างฝันไหมนะ
 
"ไปต่อเถอะ ยังมีที่ให้เทอ ชมอีกเยอะนะ ^^" 
                      ..........................................................................................