นายวายร้าย กับ ยัยตัวแสบ

เปรม: อืมจิงต้องถามเค้าด้วยมันถึงจะเปนธรรม
เมย์: ตกลงว่างัยเรื่องของนายกะยัยฝ่าย
เปรม: เราสองคนเปนแฟนกันชัดป่ะ
เมย์/พิม/ยู/แบงค์: ชัดว่ะ
ฝ่าย: เปรมนายอ่ะ
แชมป์: คุยกันจนลืมปัยรึป่าวว่ามีคัยยืนอยู่ตรงนี้
เมย์: ไม่ได้ลืมค่ะ แต่ไม่อยากจำปัยดีกว่า เออพี่แชมป์ค่ะเมย์อยากหั้ยพี่ฟังงเพลงนี้จังเลยค่ะ
แล้วเมย์ก้อหยิบโทรสับขึ้นมาแล้วก้อเปิดเพลงที่จะหั้ยแชมป์ฟังนั้นก้อคือ
จากวันนี้จากตรงนี้นาทีนี้จำเอาไว้ว่าคนนี้ไม่ได้เหงาเพราะฉันทิ้งเรื่องเก่าๆและฉันคบคนใหม่แทนเธอแล้วก้อไม่ต้องรับรู้ฉันเคยรักรักเธอยังงัยก็ไม่ต้องรับรู้ทัมร้ายฉันร้ายแรงเท่ารัยก็ไม่ต้องรับรู้ทิ้งฉันแล้วฉันเปนยังงัยรู้ปัยก้อเท่านั้นแค่คนรักที่ล่นหายแค่ความรักนั้นผ่านปัยเหมือนต้องเข้าข่ายถึงทุกครั้งฉันจะหมดแรงมันก้อมีบ้างทีที่ต้องแพ้ก้อแค่น้ำตาที่มันไหลแค่นอนพักไม่นานมันก้อซ้ำปัยหยดที่เสียหั้ยกับเธอปัยบอกเลยฉันก้อแค่เสียจัยแต่ไม่แคร์
แชมป์: แน่จัยน่ะว่าไม่แคร์
เมย์: แน่จัยค่ะเพราะคนอย่างเมย์ถ้าคิดจะเลิกกะคัยสักคนเมย์ก้อจะไม่กลับปัยหาคนที่เมย์ได้บอกเลิกหรอกค่ะเพราะเมย์ไม่โง่ที่จะกลับปัยทัมหั้ยตัวเองต้องเสียจัยอีกเปนอันขาด
เมื่อเมย์พูดจบก้อเดินปัยที่รถ
เมย์: แบงค์ปัยกันเถอะ
แบงค์: เมย์ไม่เปนอารายใช่ป่ะ
เมย์: ไม่ เมย์ไม่ได้เปนอาราย เมย์สบายดี
แบงค์: เมย์แน่จัยนะ
เมย์: ฮืมๆ แบงค์เมย์เจ็บอ่ะ
แบงค์: ไม่เปนอารายแล้วนะ อย่าร้องเธอยังมีฉันอยู่ตรงนี้นะ
เมย์: อืม
แล้วเมย์ก้อหลับปัย  สักพักก้อมาถึง
แบงค์: เมย์ เมย์ตื่นได้แล้วถึงแล้วครับ
เมย์: อืมถึงแล้วหรอ
แบงค์: ใช่ถึงแล้ว ปัยที่เรือกัน
เมย์: ปัยทัมมัยอ่ะ
แบงค์: ก้อเราจะต้องนั่งเรือปัยที่เกาะของฉันงัย ปัยได้แล้ว พวกเพื่อนรออยู่
เมย์: อืม
ฝ้าย: แม้ กว่าจะมาได้ ปัยสวีทกันที่ไหนมาย่ะ
พิม: ใช่สวีทกัน ไม่เกรงจัยคัยเลยนะ
เปรม: พอๆ รีบขึ้นนเรือได้แล้ว
ยู: นั้นดิพวกเรารอกันจนเมื่อยหมดแล้วนะ
แบงค์: เออๆ มาคร๊าบที่รัก
เปรม: ทีกับเพื่อนพูดมึงพูดกู แต่ทีกับเมียพูดคร๊าบ
เมย์: ฝ้ายแกช่วยตบปากแฟนแกหน่อยดิ
ฝ้าย: ทัมมัยฉันต้องตบด้วย
เมย์: แกไม่ตบใช่ป่ะ
ฝ้าย: ใช่