สะดุดรัก นายซุปตาร์

บทที่ 2 เชื่อฉันบ้าง!!
ณ บริษัทจัดการดารา
นั่งรถมาไม่กี่นาทีก็ถึงบริษัทป๋าแล้ว ><  งั้นก็เข้าไปเลยดีกว่า
อุ๊บ...!!
โอ้ย!! วันนี้มันเป็นวันอะไรเนี่ย ทั้งเหนื่อยจากการทัศนศึกษา ไหนจะนายโทโมะที่โทร.มากวนเรื่องของฝาก แล้วจะยังเรื่องนายเขื่อนแตกอีก - -“ แล้วนี่ฉันเดินชนใครอีกหละ?
“(_ _) (- -) (O.O) นายอีกแล้วเหรอ มันจะอะไรนักหนาเนี่ย” เขาไม่พูดโต้ตอบอะไรแล้วเดินเข้าไปในบริษัทอย่างหน้าตาเฉย แถมยังไม่ขอโทษฉันซักคำ - -“ เสียมารยาทจริงๆ ผู้ชายคนนี้
“สวัสดีค่ะ _/\_ ต้องการพบใครค่ะ ^^” ผู้หญิงที่อยู่หน้าห้องของป๋าฉันพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ^^
“เอ่อ...ฉันต้องการพบป๋า เอ้ย..ไม่สิ เจ้าของบริษัทนะค่ะ^^”
“วันนี้ทานประธาน ไม่เข้าบริษัทค่ะ แล้วไม่ทราบว่านัดไว้หรือเปล่าค่ะ ^^”
“เอ่อ...ไม่ได้นัดไว้ค่ะ”
“งั้นก็คงต้องมาใหม่พรุ่งนี้นะค่ะ เพราะไม่ได้นัดไว้ต้องขอโทษด้วยค่ะ ^^”
“เอ่อ...แต่ฉันเป็นลูกสาวเขานะค่ะ” ไม้ตายอยู่ตรงนี้ 555 แค่บอกว่าเป็นลูกสาวก็เข้าได้แล้วหละ ^^
“น้องค่ะ พี่ขอบอกไว้เลยนะค่ะว่ามุขนี้มีคนเป็น 100 แล้วละค่ะ บอกว่าเป็นลูกสาวบ้างละ เป็นภารยาบ้างละ แต่สุดท้ายก็เป็นพวกอีหนูของท่านทั้งนั้นแหละ ว่าแต่น้องมาจากร้านไหนละค่ะพี่จะได้แจ้งประธานได้ถูก” ปรี๊ดดดด~~ ><
“ฉันไม่ใช่เด็กร้านเข้าใจไว้ซะด้วย และฉันก็เป็นลูกสาวของท่านประธานที่เธอกำลังทำงานอยู่กรุณาให้เกียติลูกเจ้าของบริษัทด้วยค่ะ” ฉันไม่ได้โม้ปล่าวแล้วหยิบบัตรประชาชนที่อยู่ในกระเป๋าออกมาโชว์ให้ยัยพนักงานไม่มีมารญาติดู
“โถ่น้องเท่าไหร่ละ ค่าทำบัตรประชาชนปลอม สถานการณ์แบบน้องพี่ก็เจอมาแล้ว ใอ่ที่มายืนด่าฉอดๆ แล้วยื่นบัตรประชาชนให้ดู ตอนนี้ในห้องเก็บของเต็มไปด้วยบัตรประชาชนปลอมของพวกที่ไม่ประสงค์ดีเยอะมาก พี่ขอร้องถ้าน้องไม่อยากไปกินข้าวหมูแดงในคุก พี่ขอบอกให้น้องออกไปจากบริษัทซะ”
“โอ้ยยยย อะไรนักหนา มาหาป๋าก็ไม่เจอ เซงชะมัดยาด ฝากไว้ก่อนเถอะยัยพนักงานหน้าห้อง พรุ่งนี้เธอไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้แน่ ชิ๊”
“ค่ะ ^^”
ไม่เป็นไรวันนี้ไม่ได้เจอ พรุ่งนี้ก็ค่อยมาใหม่ ยังไงที่นี้ก็เป็นบริษัทของป๋าฉัน ออกไปหาอะไรกินดีกว่า หิว~ จะว่าไปดาราที่นี่ก็เยอะเหมือนกันแฮะ!! มีทั้ง ว๊าย!!  มีทั้ง ขนมญี่ปุ่น  ทามไท้อีก โอ้~ ดาราเยอะจริง ^^ ชักจะตื่นเต้นแล้วสิ
“เขื่อน!! เจ๊บอกแล้วใช่ไหมว่าถ้าจะไปไหนมาไหนให้บอกเจ๊ก่อน เรานิดื้อจริงๆ ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ”
“แต่เจ๊ไม่ใช่ผู้จัดการผม เจ๊ไม่มีสิทธิ์มาสั่งผม”
“เขื่อนเธออย่าคิดนะว่าเธอดังแล้วเธอจะหยิ่งได้นะ ถึงฉันจะไม่ใช่ผู้จัดการของเธอแต่เธอก็ควรเชื่อฟังฉันบ้างเพราะฉันอาวุโสกว่าเธอ”
“มันก็ใช่ที่เจ๊แก่กว่าผม แต่ผมจะเชื่อฟังผู้จัดการผมคนเดียว ถ้าภายในหนึ่งวันเจ๊ยังหาผู้จัดการคนใหม่มาให้ผมไม่ได้ ผมจะย้ายสังกัดไปอยู่กับบริษัทอื่น เจ๊เลือกมาก็แล้วกันว่าเจ๊จะเลือกผู้จัดการคนใหม่มาให้ผม หรือจะเลือกดาราคนใหม่มาแทนผม แต่ผมไม่รับปากนะว่าดาราคนใหม่มันจะดังไปกว่าผมไหม?”
“อร๊ายยย ไม่ได้นะเขื่อน เขื่อนให้เวลาเจ๊หน่อยสิ เล่นให้เวลาเจ๊แค่วันเดียวแล้วเจ๊จะไปหาใครมาแทนผู้จัดการคนเก่าที่ไหนละ (- -“)”
“ไม่รู้หละ ยังไงเจ๊ก็ต้องหามาให้ได้ ผมจะกลับคอนโดและ หวังหาพรุ่งนี้ผมจะได้ฟังข่าวดีนะ ^^”
เขาจะหาว่าฉันเสียมารยาทไหมที่ฉันมาแอบฟังเขาคุยกันแบบนี้ก็ฉันไม่ได้ตั้งใจ แค่เดินผ่านมาบังเอิญมาได้ยินพอดีต่างหาก
“เอ่อ...สวัสดีค่ะ มีอะไรให้เฟย์ช่วยไหมค่ะ^^” เอ้า...แล้วนี้ฉันจะเข้ามาในห้องนี้ทำไมเนี่ย?
“หนูเป็นใคร แล้วเข้ามาให้ห้องดาราได้ไง ร.ป.ภ. อยู่ไหนหมด”
“เอ่อ...คือเฟร์เป็นลูกของเจ้าของบริษัทค่ะ^^”
“จะบ้าเหรอหนู เจ๊ไม่ตลกด้วยนะจ๊ะ ภารยาและลูกของท่านประธานเขาอยู่ลำปางนู้น เจ๊ว่าหนูออกไปเถอะนะ เจ๊ไม่อยากเรียก ร.ป.ภ” ให้ตายเถอะไม่มีใครเชื่อฉันเลย T/\T  ก็ได้ๆ พรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่ ไม่กง ไม่กินมันและข้าวอะ ไปบ้านป๋าดีกว่า
ณ บ้านนีระสิงห์
อ๊อด~  อ๊อด~
“อ้ายยย  อะไรนักหนาฮ่ะ ยัยเด็กบ้า ไปเล่นที่อื่นไป๊” เอ๊ะ!! บ้าป๋ามีคนใช้หน้าตาแบบนี้ด้วยเหรอ หุ่นยังกะนางแบบ
“เธอเป็นใครแล้วมาอยู่ที่นี่ได้ไง ฉันเป็นลูกสาวของบ้านนี้ เธอคงจะเป็นคนใช้สินะ ดี! งั้นช่วยมาเอากระเป๋าฉันไปเก็บข้างในหน่อย”
“กรี๊ดดดดด ยัยเด็กบ้า ฉันเป็นภารยาของเจ้าของบ้านนี้ย๊ะ แล้วก็อย่าหลอกฉันซะให้อยากว่าเป็นลูกสาวเพราะฉันไม่เชื่อ”
“ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ แต่ตอนนี้ให้ฉันเข้าไปในบ้านเดี๋ยวนี้”
“ไม่ได้ ตอนนี้ท่านประธานหลับอยู่ แล้วอย่าคิดนะว่าแกใช้ลูกไม้ตื้นๆ แล้วจะทำให้ฉันเชื่อว่าแกเป็นลูกของท่านประธาน”
เอาไงดีละ จะทำยังไงดีไปบริษัทก็ไม่มีใครเชื่อ พอมาบ้านก็ดันมาเจอพวกอีหนูของป๋าอีก - -“ ชีวิตหน่อชีวิต
“ไม่ให้เข้าใช่ไหมได้”
 “ยัยเด็กบ้าอย่าปีนเข้ามานะไม่งั้นฉันจ๊ะแจ้งตำรวจ”
“แจ้งไปสิย๊ะนี่มันเป็นบ้านฉัน  ดีไม่ได้ฉันอาจจะแจ้งความกลับข้อหาบุกลุกบ้านฉันก็ได้นะ“
“บอกว่าอย่าปีนเข้ามาไง”
“ไม่ทันแล้วยัยบ้า แบร่ c(:”
…………………………………
“เห้ย... ทางนั้นมันเป็นทางไปห้องนอนนะ เธอ......”
ฉันไม่สนใจที่ยัยผู้หญิงหน้าไม่อายพูด ฉันสนใจแต่เพียงว่าวันนี้ฉันจะต้องไปหาป๋าที่ห้องให้ได้ ><
ปัง!!
“ป๋า.....!/?”
“เฟย์!!”
“ประธานรู้จักยัยเด็กนี่ด้วยเหรอค่ะ”
ยัยผู้หญิงหน้าไม่อาย ที่นอนอยู่บนเตียงข้างป๋าฉันพล่ามออกมา ฉันไม่พูดปล่าวรีบเดินไปกระชากผู้หญิงหน้าไม่อายคนนั้นออกห่างจากป๋า และฉันก็ไม่ใช่นางเอก จึงหมัดผมของยัยผู้หญิงคนนั้นแล้วก็ใช้มือข้างซ้ายตบยัยนั้นไป 2 ที จนป๋าฉันและยัยผู้หญิงผู้หวังดีที่เปิดประตูให้ฉันเข้ามาอึ่งไปตามๆกัน
“เฟย์...เฟย์...เฟย์ลูก มีอะไรหรือเปล่ว”
“ค่ะพ่อ?/!”
“เป็นอะไรเข้ามาก่อนสิ!!”
“.......ค่ะ!!” ฝันกลางวันอีกแล้วเหรอฉัน (- -“) บ้าจัง นึกว่าจะได้เป็นตัวร้ายในละครซะอีก
“เข้าบ้านก่อนสิเฟย์ ยืนตากแดดอยู่หน้าบ้านเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก”
“ค่ะป๋า...ว่าแต่ป๋าอยู่บ้านคนเดียวเหรอค่ะ?”
“ก็มีพวกสาวใช้ 2 คน แล้วก็แม่นม ที่คอยดูแลบ้านคนนึง เฟย์มีอะไรหรือเปล่ว?”
“ปล่าวค่ะ วันนี้เฟย์ไปที่บริษัท พนักงานที่บริษัทไล่เฟย์ออกมาเขาไม่เชื่อว่าเฟย์เป็นลูกของท่านประธานบริษัทจัดการดาราค่ะ L”
“เฟย์ก็อย่าไปถือสาเขาสิ พรุ่งนี้ป๋าจะพาเฟย์ไปที่บริษัท เปิดตัวกับพนักงานบริษัทไปเลยว่านี่คือลูกสาวของท่านประธานบริษัทจัดการดารา ^^”
“...^^…ค่ะ”
“เดี๋ยวป๋าจะพาไปแนะนำกับแม่นมนะเฟย์”
“ค่ะป๋า”
………………………………………
“สวัสดีค่ะ _/\_ แม่นม”
“_/\_ สวัสดีจ๊ะ ชื่อเฟย์ใช่ไหม?”
“ค่ะแม่นม ^^”
“อื่ม...หน้าตาสะสวย สูงโปรง หน้าใส ผิวขวา เหมาะกับเป็นดาราดี แต่ทำไมเล็กจัง?”
“เล็ก...อะไรค่ะเล็ก”
“หนมนม เล็กไป”
“เฮ้ย...แม่นมค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับเอามือบังหนมนมไว้ด้วยความเขิน ><
“แม่นมล้อเล่น ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า จะได้ลงมากินข้าวเย็นกัน”
“ค่ะ ^^”
…………………………………………….
“อาหารเย็นมาแล้ว ลงมาทานได้แล้ว 2 พ่อลูก”
“โห...น่าทานทั้งนั้นเลย แกงกระหรี่ แกงมัสมั่น แกงจืด น่ากินทั้งนั้นเลย >< ทานเลยนะค่ะ”
ง๊ำๆๆ
“เบาๆสิเฟย์กินมูมมามจัง”
เปรี๊ย!!
“โอ้ย...แม่นมค่ะ มาตีเฟย์ทำไมค่ะ เฟย์เจ็บนะ”
“เจ็บสิค่ะดีจะได้จำ เราเป็นผู้หญิงต้องสำรวมหน่อย ไม่ใช่คิดจะกินก็กิน”
“ก็มันหิวนิค่ะ”
“หิวก็ต้องเก็บอาการหน่อย เข้าใจไหมค่ะ”
“เข้าใจก็ได้ค่ะ”
 
.........................................................................................................................
เย้ๆๆ >< 2 ตอนแล้วค่ะ ^^  ยังไงก็ช่วยเม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ