ยอดนักสืบเชคกี้

    ผ่านไป2ชั่วโมง
 
   สภาพของลูเเปงเเละมินาโตะเยินไม่มีชิ้นดีเนื่องจากโดนดาบไม้ของเชคกี้เคาะกะโหลกไปคนละหลายที
   
                   "อืม!ลูกมะกอกนี้ดูเหมือนจะเป็นความท้าทายของคนร้าย"
 
                มินาโตะกล่าวขึ้นลอยๆ
 
 
                   "ฉันก็คิดอย่างนั้นเเต่มันเเปลกนะถ้าคนร้ายคิดจะส่งลูกมะกอกนี้ให้ตำรวจก็ไม่น่าจะใช้ะเบิด
สายไฟสีดำทั้งหมดนี่!"            
 
              
            "หมายความว่ายังไงครับคุณนักสืบ"
       
       ลูเเปงเอามือเเตะที่คางเป็นเชิงคิด
 
        
              "ระเบิดนั้่นน่ะถ้าไม่ใช่นักสืบฝีมือดีเเก้ไม่ได้เเน่ๆราวกับ...มันรู้ว่าฉันจะต้องเป็นคนเเก้ระเบิดนี้"
 
             
                   "หรือจะใช้gpsตรวจดูคนต้องสงสัย"
 
                นักสืบญี่ปุ่นโพล่งขึ้น
 
         "ไม่ได้อย่างนั้นไม่ทันการหรอก...เอ๋เดี๋ยวก่อนgงั้นเหรอ!"
 
 
              "รู้เเล้วหรือคุณนักสืบ"
 
             ลูเเปงกล่าวขึ้นเเต่ก็ไม่ได้รับคำตอบจากชายหนุ่มที่กำลังค้นคำตอบในgoogle
 
                           "ทุกคนฉันรู้เเล้ว...."
 
             เชคกี้ถอนหายใจกับจุดหมายที่เพิ่งได้คำตอบไปก่อนจะเงยหน้าขึ้นช้าๆ
 
         
                     "จุดหมายของคนร้ายคือวัดอรุณราชวราราม!"
 
         
                        ภายในห้องตรวจกล้องวงจรปิด
 
              "ซวยเเล้วครับท่านผู้บัญชาการถ้าเป็นที่นั่นคนตายหลายพันคนเชียวนะ!"
 
               "นั่นสิคะว่าเเต่ยอดนักสืบคนนั้นรู้ได้อย่างไรนะ"
 
        
                      น้ำทนเสียงวุ่นวายของพนักงานไม่ไหวจึงตะโกนว่า
 
               "อยากรู้ก็เงียบๆสิ"
 
 
                              ในห้องสืบสวน
 
 
                "เมื่อนานมาเเล้ววัดอรุณเเห่งนี้ถูกเรียกว่าวัดมะกอก!"
 
 
เวลา6โมงเย็น
 
   "นี่คุกกี้คุยกับพ่อเขาบ้างสิ"
 
           หญิงสาวพยายามจับลูกชายให้ไปยืนตรงหน้าของชายหนุ่มเเต่เชคกี้กลับยกมือห้ามไว้
 
     "ไม่ต้องหรอกน้ำ...ฉันผิดเองที่ทิ้งบ้านไปนาน.."
 
                ชายหนุ่มกล่าวเสียงต่ำคล้ายคนกำลังจะร้องให้ก่อนจะลอบมองไปทางเจ้ามะขามเเละลูก
 
      พรุนที่หลับอยู่ตัวมันโตขึ้นมากเเละตอนเขากลับมาที่บ้านมันเล่นตะกุยจนเสื้อผ้าของเชคกี้ขาดเละ
 
 
                     เวลา8โมงเช้า
 
   ชายหนุ่มยิ้มอย่างเป็นต่อเพราะเขาสามารถหาตัวคนวางระเบิดได้เเล้วเเต่ในใจกลับเหงื่อตกเมื่อรู้ว่า
คนร้ายคือใคร