ยอดนักสืบเชคกี้
เขียนโดย 
อ๋อง
วันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.00 น.
แก้ไขเมื่อ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 20.55 น. โดย เจ้าของนิยาย
19) ศัตรูที่ไม่อาจลืมเลือน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรือของเชคกี้และพรรคพวกค่อยๆแล่นไปตามแม่น้ำเจ้าพระยาซึ่งอยู่ติดกับวัดอรุณ
“นี่เชคกี้นายรู้แล้วเหรอว่าคนร้ายคือใครน่ะ…”
น้ำถามขึ้นด้วยความสงสัยแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบเนื่องจากชายหนุ่มกำลังขบคิดบางเรื่องอยู่
“มินาโตะ นายพร้อมแล้วนะ”
เชคกี้กล่าวพร้อมกับกระชับเสื้อคลุมกันกระสุนส่วนสายตาก็มองไปทางบนท้องฟ้าซึ่งลูแปงใช้jetล่อนอยู่
“พร้อมเสมอ….เพื่อน”
มินาโตะตอบกลับยิ้มๆพลางตรวจสอบกระสุนปืน
ผ่านไป10นาที
เชคกี้สวมแว่นตาระบบตรวจจับความร้อนพลางตะโกนลั่นว่า
“สมพล…แกพกระเบิดติดตัวอยู่หลายลูกสินะความร้อนถึงมากขนาดนี้!”
คำพูดของชายหนุ่มสร้างความตกใจให้แก่ตำรวจเป็นอย่างมากโดยเฉพาะน้ำซึ่งรู้ดีว่าคนคนนี้คือผู้ที่ก่อคดีสะเทือนใจให้แก่ชายหนุ่มมากที่สุดนั่นคือ…การฆ่าคุณแม่ของเขา
ฆาตกรกระหายเลือดได้ยินเช่นนั้นจึงเคลื่อนตัวออกมาจากจุดหลบซ่อน
“นักสืบหนุ่มแกรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน”
“คนที่อยากแก้แค้นฉันน่ะ…มันมีอยู่มากมายแต่คนที่คิดจะเอาชีวิตผู้คนหลายหมื่นคนเพื่อเอาชีวิตคนๆเดียวน่ะมีแต่..
นายเท่านั้น!”
“หึ!…เชคกี้เอ๋ย…แกนี่ช่างหน่อมแน้มเหมือนแม่แกจริงๆ…ขอแค่เพียงทำให้เป้าหมายสำเร็จจะต้องสละอะไรบ้างข้าไม่เกี่ยง!”
สมตวาดลั่นพลางชูปืนขึ้น
“ไม่ว่าจะแบบนี้!”
ปัง!
“อั๊ก”
ลูกกระสุนพุ่งเจาะร่างของมินาโตะทำให้เขาเสียหลักล้มลงทันที
“มินาโตะ!ใครก็ได้พาตัวเขาไปส่งโรงพยาบาลที”
เชคกี้เผลอลืมตัวละสายตาจากสมพลเป็นเหตุให้ฆาตกรมีโอกาสเล็งสไนเปอร์ไปที่หัวของเขา!
แต่สมพลก็ต้องชะงักเมื่อเห็นลูแปงหยิบปืนช็อตกันออกมาจ่อที่ท้องของเขาจากบนท้องฟ้า
“คุณสมบัติของจอมโจรที่ดีคือไม่ทำให้ผู้ใดบาดเจ็บหนักถึงชีวิต…แต่ถ้าสลบก็ไม่เกี่ยว”
ลูแปงยิ้มอย่างขบขันก่อนจะกดปุ่มปล่อยกระสุน
บึ้ม!
“เฮ้ย!”
จอมโจรหนุ่มร้องเสียงหลงเมื่อJetของเขาถูกพังด้วยลูกกระสุนตะกั่วเป็นเหตุให้ชายหนุ่มร่วงลงสู่แม่น้ำทันที
“ลูแปง!”
น้ำอุทานออกมาก่อนจะสั่งให้ตำรวจ3นายว่ายน้ำลงไปช่วย
“ไอ้หนู!หัดเรียนรู้บ้างนะว่าจอมโจรกับฆาตกรน่ะมันต่างกัน!”
เชคกี้กันฟันกรอดๆพลางกระโดดขึ้นไปเหยียบหัวเรือพร้อมกับหยิบปืนพกออกมา
“ปัง!”
กระสุนของชายหนุ่มแม่นยำเหมือนจับวางนายสมพลทรุดตัวลงทันทีหลังจากกระสุนพุ่งไปโดนที่ขาของเขา
“พะ…พวกสก็อตอย่างแกมันทำลายชีวิตฉัน!”
ฆาตกรกระหายเลือดพุ่งสายตาไปทางคุกกี้ทันทีแน่นอนมันทำให้เชคกี้ตกใจมาก
“เลือดสก็อตต้องตายให้หมด!”
“ปัง!”
“เคล้ง”
“พะ…พ่อ”
เด็กน้อยกล่าวเสียงสั่นเมื่อชายหนุ่มพุ่งตัวมารับลูกกระสุนเอาไว้แม้เชคกี้จะมีผ้าคลุมกันกระสุนก็ตาม
แต่กระสุนสไนเปอร์ก็รุนแรงถึงขนาดทำให้ผ้าคลุมทะลุเจาะเนื้อกันเลยทีเดียว
“ในเมื่อรักกันมากนัก!......ก็ตายกันให้หมดเลยแล้วกัน”
สมพลตวาดลั่นนัยตาร์สีแดงเลือดราวกับคนเสียสติค่อยๆหยิบระเบิดออกมา
นักสืบหนุ่มยันกายลุกขึ้นยืนเขาหันไปมองคุกกี้ก่อนจะกล่าวทั้งน้ำตา
“แค่ลูกเรียกพ่อ…ว่าพ่อ!พ่อก็มีความสุขแล้ว…”
“เดี๋ยวก่อนเชคกี้นายคงไม่ได้คิดจะใช้ปืนยิงเพื่อจะรับแรงระเบิดหรอกนะ”
น้ำร้องอุทานขึ้นก่อนจะเริ่มมีน้ำตาคลอเบ้ากับคำตอบของชายหนุ่ม
“น้ำ….ฝากดูแล…ฝากดูแลลูกของเราด้วยนะ!”
เชคกี้กระโดดพุ่งตัวกลางอากาศพร้อมกับเล็งปืนไปทางลูกระเบิดทันที
“อย่า!”
หญิงสาวพยายามจะวิ่งเข้าไปหาแต่เจ้าหน้าที่ตำรวจ4คนช่วยกันล็อคตัวไว้
“ลาก่อน..ทุกๆคน…”
ปัง!
บึ้ม!
เป็นอย่างที่คาดร่างของเขาถูกกลืนหายไปกับแรงระเบิดทันที……
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
