Yes! you are..ไม่ว่าจะยังไง เสียงหัวใจมันก็บอกว่าใช่เธอ!!

[วางแผน>-< : โหมดยัยบุ้งกี๋ ]
 
 
20.30 น.
 
 
อร๊ายยย~ยยย พระเอกนิยายเรื่องนี้ โครตแบดบอยเลย >-<;;
 
ฉันกลิ้งไปกลิ้งมาบนที่นอนของตัวเอง เมื่ออ่านนิยายที่เพิ่งซื้อมาใหม่ระหว่างทางกลับบ้าน..ทั้งหล่อ..ทั้งเท่ อร๊ายยย! ละลายเจ้าค่า -///-
 
เดี๋ยวก่อนนะ! รู้สึกเหมือนว่าฉันจะลืมอะไรบางอย่างไป...ฉันชำเลืองมองไปที่โทรศัพท์มือถือของตัวเองที่อยู่บนหัวเตียง
 
ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อกกกก...
 
ง่า~ลืมอะไรว้า -*-
 
....ครืดดดดดดดด...ครืดดดดดดดดดด...
 
กรี๊ด! นิยายเรื่องนี้มีนางเอกหนังผีป๊อกๆครืดมาร่วมด้วยเหรอเนี่ย?! เอ๊ะเดี๋ยว ไม่ใช่ละ -*-
 
ฉันเด้งตัวไปหาโทรศัพท์ที่อยู่บนหัวเตียงทันที (ซึ่งเมื่อกี้ฉันกลิ้งมาปลายเตียง - -) ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อเห็นชื่อของผู้ที่โทร.มา และจำใจต้องปล่อยหนังสือนิยายก่อน
 
“ฮัลโหลเหล~ บุ้งกี๋รับสายค่า - -;;”
 
[นี่ยัยบุ้ง! ไหนบอกจะโทร.มาเอง ไงห้ะ!!]
 
เสียงห้าวๆตวาดขึ้น ฉันจำเสียงนี้ได้ดีเลยล่ะค่ะ เป็นเสียงของยัยเกรซ ยัยทอมประจำกลุ่ม
 
“อ๋อๆ ลืมๆ”
 
ฉันกรอกเสียงตอบกลับไปเมื่อเพิ่งจำได้ว่าคืนนี้เราจะประชุมสายกัน ซึ่งนานๆทีเราจะทำครั้งเท่านั้น และเรื่องที่เราจะมาประชุมกันวันนี้คือ...แท่น แท้น แท่น แทนนนน ...
 
เรื่องไอ้ธูปนั่นเอง!!!! ^0^ (ลีลาจังฉัน)
 
[ทุกทีเลย โรคสมองปลาทองไม่เคยแก้ให้หายได้ซักที]
 
เกรซพูดด้วยน้ำเสียงเอือมระอา โรคสมองปลาทองก็คือโรคที่จำอะไรแล้ว ไม่ได้นานๆนั่นเองแหละค่ะ
 
แต่ฉันยังไม่ได้แก่นะคะ! แล้วโรคสมองปลาทองมันจะกำเริบแค่บางครั้งด้วย =3=’’
 
“แหะๆ แล้ว..เจแปนล่ะ?”
 
[เห็นว่าหาข้อมูลอยู่ เมื่อกี้ฉันโทร.คุยกับ ’แปนแล้วแหละว่าเราจะเลือกกิจกรรมที่ทำร่วมกัน]
 
แหม...ฉันแค่อ่านนิยายจนลืมหน่อยเดียวเอง แอบไปปรึกษากันสองคนซะละ เชอะ! งอนซะดีมั้ยยย
 
“ข้อมูลอะไร?”
 
[ก็เราตกลงกันสองคนแล้วว่าจะไปล่าท้าผี ^-^ เป็นไง ความคิดฉัน]
 
“อืมดี...”
 
ล่าท้าผีทั้งๆที่ฉันก็โครตของโครตบรมโครตกลัวผี -*-
 
[ใช่มั้ยล่า! เนี่ย! สดๆร้อนๆเมื่อกี้!!!]
 
“จะบ้าเหรอไง! ฉันประชดย่ะ!” นี่เป็นครั้งที่สามในทศวรรต ที่ฉันตวาดมัน เพราะถ้าให้ไปทำสิ่งที่กลัวที่สุดแบบนั้น ฉันยอมไปเป็นภรรยาให้ชาละวันที่วังตะเข้ดีกว่า - -;;
 
เกี่ยว??????
 
[อ้าว ก็ไปล่าท้าผีที่ตึกหกของโรงเรียนที่เราเคยไปนั่งเล่นไง ไม่ดีเหรอ?]
 
เกรซเสนอ ตึกหกที่โรงเรียนนั้นไม่มีอะไรค่ะ เอ๊ะ! แต่ถ้าไม่มีผีแล้วมันจะน่ากลัวยังไง? ถึงบรรยากาศมันจะให้ก็เหอะ??
 
“อ้าว! แล้วเรื่องผีล่ะ?”
 
[ฉันก็กำลังจะบอกอยู่ ฉัน แมงมุม และลิเดียร์จะเป็นคนทำสิ่งผิดปกติในตึกนั้นเอง]
 
“แกก็เลยจะให้ฉัน เจแปน และคีย์บอร์ดไปเชิญชวน คริสติน่ามาใช่มั้ย?” ฉันตอบอย่างรู้ทัน
 
[ใช่..แต่ถูกไม่หมด ฉันจะไม่ได้ให้แกไปเชิญมาอย่างเดียว แต่จะให้แกเล่นคู่กับไคซัส เจแปนคู่กับคีย์บอร์ด และไอ้ธูปคู่กับคริสติน่าเอง!!!]
 
อ๋อ...ให้ฉันคู่กับไคซัสนี่เอง...
 
-________-;; ให้ฉัน...
 
 
=_______=;; คู่กับ...
 
 
O________O;; ไคซัส!!!!!!!!!!!!!!!!
 
 
กรี๊ด!!! ไม่เอา!!! ยังไงก็ไม่เอาเด็ดขาด! ฉันกลัววววววว T^T;;
 
“แกจะบ้าเหรอไอ้เกรซ! ฉัน..กับไคซัส!!!”
 
โอ้ยตายยย! ชีวิตฉัน!
 
[ไม่บ้าหรอก -..- ดีซะอีกมันจะได้เป็นการกระชับมิตร ไมตรีด้วย]
 
มิตรไมตรีบ้านป้าเธอสิคะ ไอ้คุณเพื่อนนนน
 
...ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด...
 
...กริ๊กกกกก...
 
[ฮัลโหล ’แปน เป็นไงมั่ง ได้เรื่องมั้ย?]
 
ฉันกำลังจะเอ่ยปากถามว่าไอ้เสียงติ๊กๆ แล้วกริ๊กเมื่อกี้มันคืออะไร แต่พอได้ยินยัยเกรซเรียกชื่อก็รู้ทันทีว่าเมื่อกี้มันแค่กดรับยัยเจแปนเข้ามาด้วยอีกสาย
 
[อืม..สถานที่โอเคนะ ฉันบอกภารโรงที่นั่นแล้วด้วยว่าเราจะมา]
 
เจแปนตอบ ฉันไม่จำเป็นต้องใช้ความสามารถพิเศษด้านการแยกเสียงเท่าไหร่ เพราะยัยเกรซจะมีเสียงที่ห้าวเอามากๆ ส่วนยัยเจแปนจะพูดเบาๆ ช้าๆ เนิบๆ และที่สำคัญ เรียบร้อยสุดยอด!!!
 
นี่แหละ แม่ของลูกที่ผู้ชายหลายคนต้องการ >-<;; หายากนะคะเดี๋ยวนี้
 
[สมแล้วที่เป็น’แปน เออ..ฉันจะให้เธอคู่กับไอ้คีย์มันนะ]
 
เจแปนเงียบไปซักพักก่อนจะโพล่งขึ้นอย่างไม่ตั้งใจจนฉันสะดุ้งเหมือนกัน
 
[จะบ้าเหรอเกรซ! ไม่เอาอ่ะ!!!!]
 
“ใช่มั้ยล่าเจแปน ^-^ เพราะงั้นความคิดนี้ก็เลิกเหอะเนาะ!” มีพวกแล้วๆๆๆๆๆ
 
ฉันที่นั่งฟังมันสองคนพูดอยู่ตั้งนานก็พูดขึ้นบ้าง ก่อนที่เจแปนจะทำน้ำเสียงอืมๆ แสดงความเห็นด้วย จากที่เมื่อตอนสายๆไอ้ธูปโดนรุม คราวนี้ยัยเกรซโดนรุมบ้างล่ะ!
 
[งั้นเรื่องไอ้ธูปก็ยกเลิก!]
 
“ง่า! เกรซอ่ะ T^T”
 
ฉันกับเจแปนโพล่งออกมาพร้อมกันเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยวมากมายของยัยทอมหน้าหวานนี่ อย่างไม่ต้องเดาก็รู้เลยว่ามันก็กำลังขมวดคิ้วยุ่งอยู่
 
เผด็จการชัดๆ! มามัดมือชกกันแบบนี้คิดว่าฉันจะมีทางเลือกกันเหรอไง!!!??!
 
แต่เอาวะ! เพื่อไอ้ธูป!!
 
[ว่าไง??]
 
เกรซถามด้วยน้ำเสียงแข็งเอาเรื่อง จนฉันไม่มั่นใจว่าถ้าไม่ตอบตกลงกับมันไปอะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิตฉันกับเจแปนก็ไม่รู้ โฮ~คุณแกล้งดาววววววว T[]T;;
 
[อืมมม... เอาไงดีล่ะ บุ้งกี๋]
 
ฉันนิ่งเงียบอยู่ซักพัก...
 
ตอบไปว่าตกลงแล้วค่อยสลับคู่เล่นสวิงกิ้งกับเจแปนก็ได้นี่นา
 
“อืมๆ ฉันขอตอบว่า..ตกลง!!!!!!!!!”
 
 
 
 
 
♥