กำหนดรัก...สุดเสน่หา

"นอย ตะวันไม่ตรงตัวไม่ตื่นจริงๆนะนังนาว"

"ก็มันง่วนอยากนอนดิป้า"

"ไหนๆมาก็ดีแล้วแกชิมแกงเขียวหวานไก่ให้ข้าทีว่ารสชาติไำด้หรือยัง"

"ป้านี้ตลอดเลยนะ....อี้นี้ป้าเอาไก่เน่า  กะทิเน่ามาแกงหรือไงนี้เหม็น"

"เอ่...อีนังนี้เป็นอะไรขอแกแกงข้าหอมจะตายบอกว่าเหม็น"

"ก็ป้าลองดมดูิสินี้...อ๊วก...อ๊วก"

"อีบ้า...ข้าว่าแกไปซื้อไอ้ที่ตรวจครรภ์ที่หน้าปากซอยักอันจะดีกว่าไหม"

"ก็ดีเหมือนกันนะป้างั้นเดี๋ยวฉันมานะ"

"อืม(สาธุขออย่าให้เป็นเหมือนอย่างที่ข้าคิดเลยนะนังมะนาว เอ่ย)"

....................................

"รับอะไรดีคะ"

"ขอซื้อชุดทดลองการตั้งครรภ์สัก 2 อันคะ"

"ได้คะสักครู่นะคะ"

"ได้แล้วคะทั้งหมด 120 บาทคะ"

"นี้คะ"

"ขอบคุณมากนะคะ"

"คะ...คะ"

"มาแล้วจ้าป้าเดี๋ยวฉันไปตรวจดูก่อนแล้วจะก่อนมาบอกจ้า"

"อืม"

หลังจากเข้าห้องน้ำไปไม่นานมะนาวก็เดินออกมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแบบดีใจสุดๆ

"ป้า...ป้า...ฉันมีอะไรจะบอก"

"อืมว่ามา"

"ฉันท้องจ้าป้าฉันกำลังจะมีลูกๆของฉันกับคุณเดวิลไม่ได้การแล้วฉันจะต้องรีบไปบอกคุณเดวิลก่อนฉันไปนะป้า"

"ตายแน่มะนาวเอ่ย"

"ก๊อบ   ก๊อบ (เสียงเคาะประตูห้องนอนของเดวิล)"

"มีอะไรก็ว่ามาคนจะนอน"

ทั้ง 2 คนยืนคุยกันหน้าห้องโดยที่ไม่รู้หริกว่าอนงค์นางแอบได้อยู่เหมือนกันบทสนทนามีมีสักครู่หนึ่งจนถึงประโยคนี้ประโยคที่มะนาวบอกกับเดวิลว่า

"มะนาวท้องคะ  มะนาวท้องกับคุณคะ"

อนงค์นางที่ทนฟังอยู่นานก็เปิดประตูออกมา

"อะไรนะนังมะนาวแกบอกว่าแกท้องกับเดวิลหรอ"

"คือ...คุณนาง"

"ว่าไงเดวิลคุณทำอีนังนี้ท้องเหรอบอกฉันมานะ"

"คุณนางคะคุณไม่มีสิทธิขึ้นไอ้..อีกับฉันนะคะเพราะฉันก็เป็นเมียของพี่เดวิลเหมือนกันแต่ที่สำคัญลูกในท้องก็ลูกของพี่เดวิลนะคะฉันว่าคุณนะน่าจะจำไว้นะคะว่าตอนนี้ฉันไม่ใช่นังมะนาวคนรับใช้ของคุณอีกต่อไปแล้วกรุณาเรียกฉันว่า...."

"หยุดพอสักทีมะนาวหยุดทำกิริยาต่ำๆใส่คุณนางเดี๋ยวนี้นะ"

"พี่เดวิล"

"จำใ่ส่หัวของเธอนั้นแหละว่าฉันรักนางไม่ใช่เธออย่าสำคัญตัวให้มันมากไปนะเธอมันก็แค่...."

"พอๆกันที่ตกลงว่าคุณว่าไม่ยอมรับใช่ไหมว่าในท้องของมะนาวเป็นลูกของคุณหะเดวิล"

"ทำไมคุณพูดแบบนั้น"

"คุณอย่านึกนะว่าไอ้เรื่องเน่าๆของคุณฉันจะไม่รู้ฉันคบกับคุณมา 3 ปีคุณทำผู้หญิงท้องกี่คนแล้วแหละตอนอยู่ที่เมืองนอก"

"นางนี้คุณกำลังจะบอกอะไรผมอะ"

"สั้นๆนะเราเลิกกันเถอะ"

"นาง"

"ส่วนเธอห้ามเอาลูกในท้องออกเด็ดขาด"

"ทำไม...อะ...คะ...คุณนาง"

"ไม่ใช่เพราะสาเหตุอะไรคือฉันไม่ต้องการที่จะทำลายเด็กที่บริสุทธิ์ถ้าเธอไม่สามารถดูเเลเค้าได้เธอก็ยกมาให้ฉันให้มาเป็นลูกบุญธรรมฉัน"

อนงค์นางสรุปบทสนทนาจบแล้วมะนาวรีบก้มลงกราบเท้าของอนงค์นางทั้งน้ำตาแห่งความดีใจอย่างที่คาดไม่ถึงว่าตัวเองจะมีเจ้านายที่ดีแบบนี้

"มะนาวขอบคุณมากจริงๆนะคะคุณนาง"

"จ้า...ส่วนคุณเดวิลกรุณาเก็บเสื้อผ้าออกจากบ้านฉันแล้วกลับเมืองของคุณได้แล้ว"

"นางไม่นะ"

"พอกันทีกับไอ้คนเจ้าชู้มักมากหลายใจ ไป...ไป..."

"นาง"

"สิทธิ  นายสิทธิ"

"ครับคุณหนู"

"เดี๋ยวช่วยคุณๆนี้เก็บของนะแล้วพาไปส่งที่สนามบินด้วยนะ"

"ครับ..เชิญครับคุณ"

"........."

....................................

อนงค์นางนำเรื่องราวทั้งหมดไปเล่าให้พ่อแม่และพี่ชายฟัง

"ห๋า  ลูกว่าอะไรนะ"

"แกจะรับลูกของมะนาวมาเป็นลูก"

"หนูคิดอะำไรของหนูอยู่อะลูก"

"สางสารเด็กแค่นั้นเองคะ"

"ใจงามจริงๆลูกสาวฉัน"

"^^"

"งั้นก็ตามใจ"

"ขอบคุณคะ"

"สุโก้ยจริงๆๆน้องเรา"

"อิอิ"

"แล้วนั้นจะไปไหนอีกจ้าแม่คนดี"

"จะพามะนาวไปฝากท้องอะคะ"

"งั้นก็ไปเถอะจ้า"

"แล้วคุณคะเมือไรคุณจะบอกลูกแหละคะว่าเรามาผู้ชายไว้ให้แกแล้ว"

"อีกไม่นานแล้วคุณ"

วันเวลาผ่านพ้นไปจนครบกำหนดคลอดของมะนาว  มะนาวคลอดลูกออกมาเป็นผู้หญิงตัวขาว ผมสีบลอนทองเรียกได้ว่า น่ารักที่สุด อนงค์นางตั้งชื่อให้ว่าลิลลี่และทำการจดทะเบียนรับเป็นลูกบุญธรรมตามที่เคยสัญญาไว้และอนงค์นางยังใจดีอนุญาตให้มะนาวเลี้ยงดูลูกอยู่ในบ้านของเธอ...เมื่อทุกอย่างในบ้านเริ่มลงตัวแล้วอำนวยจึงตัดสินใจบอกเรื่องสำคัญแก่อนงค์นาง