กำหนดรัก...สุดเสน่หา

เมื่อฟ้าจะลงโทษนายอำนวยหรืออย่างไร...หรือว่าเวรกรรมที่เค้าเคยทำกับคนอื่น
จึงทำให้รถเก๋งที่เค้านั่งมาโดยมีนายแดงคนขับรถส่วนตัวเป็นคนขับดันไปประสานงานเข้ากับรถสิบล้อแต่สงสัยว่านรกและสวรรค์ยังไม่ต้องการคนอย่างนายอำนวย เค้าจึงรอดชีวิตมาได้ในสภาพของคนพิการเป็นอัมพาตขาทั้ง 2 ข้างไม่สามารถเดินได้
"คุณแม่ครับ...คุณพ่อฟื้นแล้ว"
"คุณคะเป็นไงบ้างคะ"
"นี่ผมมาอยู่ที่นี้ได้ไง  มันเกิดอะไรขึ้น"
"คือตำรวจบอกพวกเราว่านายแดงหลับในจึงทำให้รถไปชนกับรถสิบล้อนะครับ"
"แล้วไอ้แดงมันเป็นไงบ้าง"
"เีสียชีวิตคาทีครับ"
"พ่อต้องไปดูมัน...ศพมันอยู่ไหน"
"เดี๋ยวสิคะคุณ"
อำนวยรีบลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วโดยที่เค้าไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองได้เสียขาทั้ง 2 ข้างไปแล้ว
"โอ๊ย..."
"คุณพี่"
"ทำไมขาฉันไม่ได้ความรู้สึกเลย "
"คือ...."
"ทำไมฉันเป็นอะไร"
"คุณหมอบอกว่าจากแรงชนทำให้กระดูกที่บริเวณสะโพกแตกอะเอียดส่งผลทำให้ขาและส่วนล่างของคุณพ่อเป็นอัมพาตครับ"
"อัมพาต  มันไม่จริงใช่ไมแกหลอนพ่อใช่ไมตานพ"
"...."
"ฮื่อๆๆๆ"
"เอาเถอะคะอย่าคิดมาก....ตานพอุ้มคุณพ่อขึ้นเตียงเถอะลูก"
"ครับคุณแม่"
หลังจากเหตุการณ์ภายใน 1 ชั่วโมงข่าวของอำนวยก็ดังทั่วประเทศทุกคนที่รู้และได้เห็นข่าวแตกก็สงสารและเห็นใจอำนวย...แต่ก็ะมีแต่ครอบครัวของนายเก่งกาจที่ดีใจมาก
"555คนอย่างมันต้องโดนแบบนี้"
"จริงด้วยคะพี่เก่งสำน้ำหน้ามัน"
"นี้ก็แสดงว่าเวรกรรมมันมีจริงดูสิ...แต่มันยังไม่สาสมกับที่มันทำกับพวกเราหรอกนะลูกเพราะลูกสาวของมันยังไม่ได้รับกรรมที่พ่อของมันก่อขึ้น"
"อีกไม่นานผมจะมันให้ลูกสาวของมันเจ็บทั้งตัวและหัวใจเองครับแม่ผมสัญญา"
"จ้า"
"เก่งคะอยู่หรือเปล่าคะ...พริมมาหาคะเก่ง"
"เดี๋ยวแก้วไปเปิดประตูให้พี่พริมนะคะ"
"จ้า"
"มาแล้วคะพี่พริมสวัสดีคะ"
"จ้าสวัสดีคะพี่เก่งอยู่เปล่าจ้า"
"อยู่คะเชิญเลยนะคะ"
"จ้าเอานี้ขนมพี่ซื้อมาฝาก"
"ขอบคุณคะ"
"สวัสดีคุณแม่"
"จ้าสวัสดีจ้าหนูพริม"
"คุณแม่สบายไหมคะคือคุณพ่อของพริมท่านฝากความคิดถึงมานะท่านบอกว่าถ้าท่านว่างท่านจะแวะมาเยือมคุณแม่ตัวเองเลยนะคะท่านยังบอกอีกนะคะว่าช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยคุณแม่ต้องดื่มของอุ่นๆร่างกายจะได้แข็งแรง"
"จ้า"
"ขนมอร่อยๆน้ำหวานๆมาแล้วคะ"
"คุณแม่ลองทานดูสิคะขนมเค้กแครอทนี้อร่อยมากเลยนะคะ"
"ขอบใจจ้า"
"เก่งก็ทานด้วยสิคะมาเดี๋ยวพริมป้อนนะคะ"
"ไม่เป็นไรครับผมทานเองได้"
"คะ"
"แก่นแก้วแม่้ว่าแม่จะไปซื้อของหน่อยลูกไปกับแม่นะ"
"คะได้คะ"
"เดี๋ยวนี้เลยหรือครับแม่"
"จ้า ไปลูก"
"คะตามสบายนะคะพี่พริม"
"จ้า"
"คุณแม่"
"เก่งคะอีกไม่กี่ปีเราก็จะเรียนจบมหาลัยกันแล้วนะคะเราน่าจะ..."
"คือ...ผมว่าเราดูๆกันไปสัก 2-3 ปีก่อนนะไม่ดีหรอกผมว่า"
"เก่งอะ"