สะกิดใจ...ให้รู้ว่าเป็นนิยายดนตรี(สะกิดใจ...นิยายดนตรี)

"นี่ปล้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"ฉันตะโกน
"ไม๋ปล่อย"นายนัดบ้านี่ใช้น้ำเสียงกวนพระบาท มว้ากกกกกกกกกกกกกกกก อย่าให้หลุดออกไปนะ ถ้าหลุดออกไปฉันจะ....ไม่พูดดีกว่า
"ปล่อย นายงูอนาคอนด้า งูเขียว งู....."ฉันพูดแต่ต้องเงียเพราะว่า
"ทำไรกันอ้ะ ตัวเองงงงงงงง"นายคริสที่มาจากไหนก็ไม่รู้พูด
"เห้ย!"ฉันกับนัดอุทานพร้อมกัน อ้อมกอด หลุดจากกันทันที
"ทำยั่งเงี้ยอ้ะ มันไม๋ดีนะจ๊ะ ตะเอง 2คน กิ้วๆ ไม๋ดีๆๆ"คริสพูดน้ำเสียงกวนพระบาทอีกคน แล้วมองเรา 2 คน
"กลับกันเถอะ ฮันนี่ ยาหยี ที่รักของฉันรอฉันที่ห้องนานมากกกกกกกกแล้วนะ"
"อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"ฉันกับนัดทำเสียง
"หืมไม่ต้องเลย ตัวเอง 2 คนก็เหมือนกันแหละ"คริสพูด 
"แกพอเถอะ แกทำท่าดัดจริตอย่างนั้นฉันขนลุกว่ะ"นัดพูด
"เออๆ ไปกันๆ"คริสย้ำ
"ไปก็ไปจ้ะ"ฉันพูดแก้เขิน รับรองว่าเขินนิสเดียว เองนะ แค่นานเฉยๆ
"หน้าแดงเชียวนะตัวเอง"คริสแซวฉัน
"บ้า หน้าดงหน้าแดงอะไรกันไม่มีๆ"ฉันแก้ตัวทันควัน
"แน่ะๆๆๆแน้~"คริสยังแซว
"พอแล้ว แซวอยู่ได้ฉันเขินโว้ยยยยยยย"นัดพูด
"ห้าๆๆๆๆฉันไม่ได้แซวแก"คริสขำ
"มันก็เขินเหมือนกันโว้ยยยยยยยย"นัดยังกล้าพูด
"ก๊ากกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆ"คริสขำ
"พอๆเดินเร็วๆ"นัดพูดแล้วเดินเร็วข้ึน แล้วคริสก็เดินตามไป
"รอฉันด้วย"ฉันพูดแล้ววิ่งตาม เพราะขาฉันมันสั้นไป เลยเดินเร็วๆตามเขาไม่ทัน
.............ติดตามตอนต่อไป.........