สะกิดใจ...ให้รู้ว่าเป็นนิยายดนตรี(สะกิดใจ...นิยายดนตรี)

8.0

เขียนโดย น้ำตาลหอม

วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.15 น.

  11 ตอน
  12 วิจารณ์
  14.43K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 เมษายน พ.ศ. 2556 16.10 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

9)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"นี่ปล้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"ฉันตะโกน

"ไม๋ปล่อย"นายนัดบ้านี่ใช้น้ำเสียงกวนพระบาท มว้ากกกกกกกกกกกกกกกก อย่าให้หลุดออกไปนะ ถ้าหลุดออกไปฉันจะ....ไม่พูดดีกว่า

"ปล่อย นายงูอนาคอนด้า งูเขียว งู....."ฉันพูดแต่ต้องเงียเพราะว่า

"ทำไรกันอ้ะ ตัวเองงงงงงงง"นายคริสที่มาจากไหนก็ไม่รู้พูด

"เห้ย!"ฉันกับนัดอุทานพร้อมกัน อ้อมกอด หลุดจากกันทันที

"ทำยั่งเงี้ยอ้ะ มันไม๋ดีนะจ๊ะ ตะเอง 2คน กิ้วๆ ไม๋ดีๆๆ"คริสพูดน้ำเสียงกวนพระบาทอีกคน แล้วมองเรา 2 คน

"กลับกันเถอะ ฮันนี่ ยาหยี ที่รักของฉันรอฉันที่ห้องนานมากกกกกกกกแล้วนะ"

"อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"ฉันกับนัดทำเสียง

"หืมไม่ต้องเลย ตัวเอง 2 คนก็เหมือนกันแหละ"คริสพูด 

"แกพอเถอะ แกทำท่าดัดจริตอย่างนั้นฉันขนลุกว่ะ"นัดพูด

"เออๆ ไปกันๆ"คริสย้ำ

"ไปก็ไปจ้ะ"ฉันพูดแก้เขิน รับรองว่าเขินนิสเดียว เองนะ แค่นานเฉยๆ

"หน้าแดงเชียวนะตัวเอง"คริสแซวฉัน

"บ้า หน้าดงหน้าแดงอะไรกันไม่มีๆ"ฉันแก้ตัวทันควัน

"แน่ะๆๆๆแน้~"คริสยังแซว

"พอแล้ว แซวอยู่ได้ฉันเขินโว้ยยยยยยย"นัดพูด

"ห้าๆๆๆๆฉันไม่ได้แซวแก"คริสขำ

"มันก็เขินเหมือนกันโว้ยยยยยยยย"นัดยังกล้าพูด

"ก๊ากกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆ"คริสขำ

"พอๆเดินเร็วๆ"นัดพูดแล้วเดินเร็วข้ึน แล้วคริสก็เดินตามไป

"รอฉันด้วย"ฉันพูดแล้ววิ่งตาม เพราะขาฉันมันสั้นไป เลยเดินเร็วๆตามเขาไม่ทัน

.............ติดตามตอนต่อไป.........

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา