Love Gameเกมส์รัก เกมส์ร้ายป่วนหัวใจยัยมาเฟีย

ที่จริงวันนี้ฉันก็หาเรื่องหยุดเรียนอีกแต่พี่น้ำแข็งก็ลากฉันลงจากเตียงจนได้ทำให้วันนี้ฉันต้องฝืนมาโรงเรียนทั้งๆที่ยังไม่พร้อมเลยแท้ๆ ถ้าขึ้นห้องไปฉันจะทำหน้ายังไงดีเนี่ย กลุ้มใจจนจะบ้าแล้วนะ! หลังจากที่คิดนู่นคิดนี่ก็เดินมาจนถึงหน้าห้องจนได้ เอาหล่ะ!เป็นไงเป็นกัน!

ครืด~

เมื่อฉันเปิดประตูเข้าห้องก็พบกับเรียวที่นั่งทำหน้าเครียดเมื่อเค้าหันมาเห็นฉันเค้าก็รีบวิ่งเข้ามาหาฉันทันทีจนฉันเกือบล้มลงไป

"เมื่อวานเธอไปไหนมา ทำไมเธอไม่มาเรียนฉันเป็นห่วงแทบแย่เลยนะ"เค้าถามฉันอย่างเร็วจนฉันไม่รู้ว่าจะตอบคำถามไหนของเค้าก่อนดี

"เป็นห่วงฉันหรอ?"ฉันถามกลับไป ไม่ค่อยมีใครบอกกลับฉันอย่างนี้มานานแล้วสินะฉันถึงไม่คุ้นกับคำๆนี้เอาซะเลย

"เมื่อวานฉันรู้สึกเพลียๆน่ะก็เลยหยุดเรียน"

"นึกว่่าเธอจะเกลียดฉันซะแล้ว"เค้าพูดแล้วกอดฉันไว้ไม่ยอมปล่อย

"ทำไมฉันต้องเกลียดนายหล่ะ?"

"ก็เมื่อวานก่อนฉันทำไม่ดีใส่เธอ ฉันกลัวว่าเธอจะโกรธฉัน"

"ฉันไม่โกรธนายหรอก เลิกกอดฉันซะทีฉันอายคนอื่นนะ"

"เฮ้ย!มองทำไมวะ เดี๋ยวปั๊ดต่อยหรอก!"พอฉันบอกว่าอายคนอื่นแทนที่เค้าจะเลิกกอดฉัน เค้ากลับเงยหน้าขึ้นและตวาดทุกคนที่มองพวกเรา

"ทีหลังไม่ต้องอายหรอก ดีซะอีกทุกคนจะได้รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉัน^_^"เค้าพูดและยิ้มกว้างให้กับฉัน บอกตามตรงฉันชอบนะคำที่เค้าพูดน่ะ'ผู้หญิงของฉัน'

พอเคลียร์กันได้เสร็จพวกเราก็เข้าไปในห้องเพื่อเตรียมที่จะเรียนกัน ตอนหลังเลิกเรียนยัยเปเป้ชวนไปคาราโอเกะเพื่อเป็นการฉลองที่ฉันกับเวคอสคืนดีกันแล้ว แถมมันยังไปชวนพี่เซย์พี่ชายของโซลและเป็นรุ่นพี่ที่ชมรมฉันไปด้วยและแน่นอนว่าพี่เซย์ไม่ปฏิเสธเพราะเค้าเป็นคนที่ชอบสังสรรค์อยู่แล้วด้วย(ไม่เข้าใจจริงๆว่าจะฉลองไปทำไม -_-)

"อ่ะๆใครอยากร้องเพลงอะไรก็ร้องเลยนะ!"เสียงของเปเป้ดังขึ้น

"งั้นขอฉันร้องก่อนนะ"ยัยโชกี้ ยัยนี่ชอบเฮฮาสังสรรค์เป็นอย่างมากพอชวนมาร้องคาราโอเกะก็เลยเข้าทางพอดีเลยติดตามมาด้วย

"เพลงอะไรดี โชกี้"อ้ายถาม อ้ายเป็นคนที่ไม่ถนัดจะร้องเพลงเลยขอนั่งกดเพลงให้ดีกว่า

"เพลง...หยุดพูดให้รู้สึกดี"

"อืมๆ"หลังจากนั้นยัยพวกนั้นก็ผลัดกันร้องเพลงอย่างสนุกสนาน และฉันเมา*o*

"นี่!นานาแกจะร้องเพลงอะไรไหม แกยังไม่ได้ร้องเลยซักเพลงนะ"สายไหมถาม

"ด้ายยยยๆ"

"เฮ้ยๆมันเมารึเปล่า"เปเป้ถามสายไหม

"ม่ายยย มาวว"

"แกจะร้องเพลงไหม"

"มันเอาเหล้ามาจากไหน"เปเป้ยังคงสงสัยอยู่

"คงจะเพราะหยิบแก้วผิดมั้ง เพราะนั่นมันแก้วพี่"เสียงของพี่เซย์ดังขึ้น

"เออๆงั้นก็ตามใจ จะร้องเพลงไรหล่ะ"เปเป้

"โงมมงายย"

"งมงาย?เออๆได้ๆ"สายไหม เสียงเพลงดังขึ้น ฉันร้องมาเรื่อยๆจนถึงท่อนฮุค ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆทุกคนก็หยุดทุกอย่างแล้วฟังฉันร้องท่อนฮุค

    ไม่ผิดใช่ไหม ที่ฉันจะยัง รักเธอ~

ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล

แต่ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป

ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงาย ฉันก็ยังเหมือนเดิม~

พอฉันร้องจบฉันก็รู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก เพลงๆนี้มันก็ตรงกับชีวิตฉันตอนนี้อยู่เหมือนกันนะ เพียงแต่ว่า...ไม่ใช่ตัวที่อยู่ไกลกัน แต่เป็นความทรงจำต่างหากที่อยู่ไกลแสนไกล แต่ไม่เป็นไรหรอกนะเพราะว่าฉันจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหน ฉันก็จะรอให้นายจำฉันได้นะ เรียว...

"เป็นอะไรไหม"เวคอสถามฉันเมื่อเห็นฉันนิ่งไป

"ปล่าวววว ม่ายเปนรายยย"

"เฮ้อ~เมาอย่างนี้จะกลับยังไงเนี่ย"

"ม่ายมีปานหาา แท๊กซี่งายยย"

"อันตรายน่า ฉันไปส่งดีกว่า"

"ตามมจายย"จากนั้นฉันก็ฟุบไป...