Love Gameเกมส์รัก เกมส์ร้ายป่วนหัวใจยัยมาเฟีย

ฉันเดินลงมาจากห้องนอนด้วยอาการเมาค้างแต่ยังฝืนไปโรงเรียนอีก เพราะวันนี้จะมีการจับฉลากเลือกบทการแสดงละครในงานโรงเรียนปีนี้เรื่อง'เจ้าหญิงสโนไวท์' เมื่อมาถึุงห้องอาหารก็พบว่าพวกพี่ๆทั้งสี่คนของฉันมานั่งรอรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว

"อ้าว มาแล้วหรอ กำลังจะให้ป้าวรรณไปตามอยู่พอดี มาๆมานั่งเร็วจะได้รีบทานข้าวแล้วไปเรียนกัน"เสียงของพี่น้ำแข็งซึ่งเป็นคนแรกที่ทักทายฉันก่อน

"ร้ายไม่เบาเหมือนกันนี่ เมื่อวานเห็นว่ามีผู้ชายพามาส่งที่บ้านด้วยในตอนที่แกเมาจนหลับไปน่ะ"พี่นิกแขวะฉันเกี่ยวกับเรื่องเมื่อวาน ถึงว่าทำไมฉันตื่นขึ้นมาอยู่บนที่นอนของตนเองแถมยังใส่ชุดเมื่อวานอยู่น่าจะเป็นเวคอสนั่นแหละที่พาฉันมาส่ง

"ก็ไม่มีอะไรนี่คะ เรียวก็แค่มาส่งหญิงก็เท่านั้นเอง"ฉันพูดพลางทำเป็นไม่สนใจว่าพี่นิกจะโมโหกับสิ่งที่ฉันพูดรึเปล่า ส่วนน้องหญิงที่ว่าก็คือฉันเองนั่นแหละ ตอนเด็กๆพี่น้ำแข็งกับพี่เนมมักจะเรียกฉันว่า'น้องหญิง'พอโตพี่ทุกคนก็จะเรีนกแบบนี้แล้วฉันก็เลยติดแล้วก็มักจะเรียกตัวเองว่าหญิงอยู่เสมอ

หลังจากที่ทานข้าวเสร็จแล้วฉันก็ต้องไปโรงเรียนกับพี่เนสอีกทั้งๆที่ฉันเคยขอคุณพ่อแล้วว่าฉันจะไปโรงเรียนเองแต่คุณพ่อก็ไม่ยอมและบังคับให้ฉันไปโรงเรียนกับพี่เนสจนได้ด้วยเหตุผลที่ว่าห่วงในความปลอดภัยของฉัน-_- คุณพ่อนะ คุณพ่อ!ถ้าห่วงหนูก็รีบกลับมาจากต่างประเทศซักทีสิคะ!!>0<

"เอ่อ...วันนี้ที่ห้องของน้องหญิงจะมีการเตรียมงานโรงเรียนหรอ"อยู่พี่สาวแสนสวยของฉันก็ถามขึ้นมาเพื่อทำลายบรรยากาศอันเงียบสงัดภายในรถ

"ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ?"ฉันถาม

"จะให้พี่อยู่รอไหม จะได้กลับด้วยกันน่ะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูมีคนไปส่งแล้วหล่ะค่ะ"

"เอ๋ ใครหรอ"พี่ถามฉันเมื่อรถของเรามาถึงโรงเรียนพอดี

"แฟนค่ะ"ฉันตอบพร้อมกับก้าวขาลงจากรถและเดินเข้าตึกเรียน

"อ่อ...ห๊ะ!!"นี่คือเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยินก่อนที่จะเดินหายเข้าไปในตึกเรียน

....................................................................................................................

ในที่สุดก็เลิกเรียน! เย้!!การที่ต้องมานั่งฟังอาจารย์แต่ละคนสอน+บ่นในทุกๆวันมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะเนี่ย การบ้านกองเท่าภูเขาที่จะต้องทำมาส่งในวันพรุ่งนี้อาจารย์นี่ก็เหลือเกินวิชานึงสั่งการบ้านซะเยอะรู้กันบ้างมั๊ยเนี่ยว่าวันๆนึงไม่ได้มีการบ้านแค่วิชาเดียวน่ะ

"เอาหล่ะทุกคนก่อนกลับบ้านมาจับฉลากแล้วเอาบทไปท่องจำนะ จะได้เริ่มซ้อมวันพรุ่งนี้^0^"ยัยหัวหน้าห้องพูดอย่างอารมณ์ดี แล้วถ้าฉันได้บทเป็นก้อนหินฉันต้องเอาบทมานั่งท่องด้วยหรอ-_-

เกือบจะทุกคนในห้องที่จับฉลากเลือกบทละครแล้วเหลือแต่กลุ่มพวกฉันกับเรียวที่ยังไม่ได้จับ

"เอาหล่ะกลุ่มนั้น...มาจับฉะ..ฉลากได้แล้วนะ"ยัยหัวหน้าห้องพูดพลางทำสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่แปลกหรอกที่ยัยหัวหน้าห้องจะทำสีหน้าลำบากใจเพราะแต่ละคนในกลุ่มพวกฉันล้วนแต่เป็นพวกมีอิทธิพลทั้งนั้น

"ตัวละครหลักๆก็มีแค่คนแคระที่ออกไปแล้ว4คนคงจะต้องเป็นพวกเธอแล้วหล่ะที่ต้องรับบทเจ้าหญิงเจ้าชายน่ะ"หััวหน้าห้องพูด พอมาถึงตาฉัน ฉันก็จับไปอย่างส่งๆไม่คิดอะไรแต่ผลกับออกมาเป็นแบบนี้...

ฉัน=เจ้าหญิงสโนไวท์-0-

เรียว=เจ้าชาย

ฟางข้าว=ราชินี

เปเ้ป้=คนแคระ-_-

โชกี้=คนแคระo_O

อ้าย=กระรอก(สัตว์ในป่า)

สายไหม=กระต่าย(สัตว์ในป่า)

โซล=นายพราน

เรย์=คนแคระ

"-o-ฉัน/^.^เรียว/^_^ฟางข้าว/-_-เปเป้/o_Oโชกี้/^^อ้าย/สายไหม^__^สายไหม/-*-โซล/0_0เรย์"นี่คือสีหน้าของแต่ละคนเมื่อจับฉลากเสร็จ

"เอ่อ นี่บทของทุกคนนะ พรุ่งนี้มาซ้อมกันด้วยหล่ะ อย่าเพิ่งหนีกลับก่อนกันหล่ะถือว่าฉันขอร้อง"ยัยหัวหน้าห้องพูกับพวกเราทุกคนก่อนที่จะเดินออกไป

เจ้าหญิง...ฉันไม่ได้อยากได้บทนี้!!ฉันไม่อยากแสดงบทเจ้าหญิง แต่พอหันไปมองไอพวกเพื่อนคนอื่นในกลุ่มฉันทุกคนก็รู้สึกเหมือนกันเลยมานั่งจับกลุ่มบ่นกัน

"คิดได้ไง ฉันเป็นคนแคระนะคนแคระ! คนสวยอยากตายวันละหลายๆรอบToT"ยัยโชกี้ครวญครางไม่เลิกเพราะว่ามันได้บทคนแคระ

"นั่นดิ ฉันสูง184ฉันได้บทคนแคระ-*-"เรย์มองบทตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจแต่ก็สมเหตุผลอยู่ก็เรย์น่ะสูงตั้ง184แต่มาเล่นเป็นคนแคระก็คงจะต้องแปลกๆกันมั่งหล่ะ

"แต่ฉันไม่มีปัญหานะ^.^"ฟางข้าว

"ยังไงก็ได้วะ ถ้านานาเล่นฉันก็จะทนเล่นก็ได้"เปเป้

"ฉันว่าบทกระรอกก็น่ารักดีนะ^^"อ้าย

"แต่ให้ฉันเนี่ยนะเป็นนายพรานเนี่ยนะ ฉันไม่ถนัดอ่ะ"โซลบ่นออกมา แต่นึกภาพไม่ค่อยออกเลยโซลแสดงละครเนี่ยสิ

"กระต่ายๆ!~"ยัยนี่ก็ไม่มีปัญหาดูจากท่าทางก็คงจะพอใจน่าดู

เฮ้อ~แต่เล่นๆไปก็ไม่เสียหาย นานาสู้ๆ!!