Love Gameเกมส์รัก เกมส์ร้ายป่วนหัวใจยัยมาเฟีย

"อื้ม~"เสียงงัวเงียของฉันในยามเช้าดังขึ้นเมื่อมีแสงจากดวงอาทิตย์สาดส่องมาถึงเตียงนอน เช้าแล้วหรอเนี่ยเมื่อวานฉันคงเพลียๆและหลับไปสินะ เฮ้อ~
"คุณหนูคะ รีบแต่งตัวไปโรงเรียนเถอะค่ะ จะสายแล้วนะคะ"เสียงของป้าวรรณดังขึ้นเพื่อเรียกฉันที่ยังนั่งอยู่บนเตียงไม่คิดจะขยับเขยื้อนไปไหนซักนิดเดียว
"วันนี้หนูไม่ไปโรงเรียนนะคะ"
"ทำไมหล่ะคะคุณหนู ไม่สบายหรอคะ ป้าไปเอายาให้ดีไหมคะ"ป้าวรรณรีบถามอย่างเป็นห่วง
"หนูไม่เป็นไรค่ะ แค่รู้สึกเพลียๆน่ะค่ะ"
"อ่อ ค่ะ งั้นก็อย่าลืมพักผ่อนนะคะคุณหนู"
"ค่ะ"แล้วหลังจากนั้นฉันก็เปิดโทรทัศท์ดูอยู่สักพักก็นอนต่อ หวังว่าพรุ่งนี้เรียวจะใจเย็นลงแล้วนะ
Zzz(- -)
"นา"
อะไรน่ะ?
"นานา"
เอ๊ะ!ใครเรียกเนี่ย
"นานา!"
"พี่?มาเอะอะโวยวายอะไรตอนคนอื่นเค้าหลับอยู่เนี่ย เสียมารยาทมาก ( - - )"
"พี่ไม่ชอบเลยเวลาที่นานาหลับ"พี่เนมพูดพลางทำน้ำเสียงเศร้าๆ
"ทำไมหล่ะ?"
"ก็พี่กลัวว่านานาจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกน่ะสิ"
"...ไม่ต้องกลัวไปหรอกค่ะ หนูจะอยู่กับพี่นั่นแหละ ไม่ไปไหนหรอก"
"อืม พี่ก็อยากให้เป็นแบบนั้น"
"อ๊าาา หิวจังเลย ตอนเช้าก็ไม่ได้กินอะไร มีอะไรกินบ้างไหมคะเนี่ย"
"มีสิๆเดี๋ยวพี่ไปเอามาให้นะ อย่าลุกเดินไปไหนหล่ะ อยู่บนเตียงนะ แปบนึง"
"ค่ะ"แล้วพี่ก็วิ่งลงบันไดไปด้วยความรีบร้อน
...นั่นสินะ ฉันมีควา่มลับนึงนี่นา...
ความลับที่ฉันไม่อยากให้ใครรู้ 
ความลับที่ไม่อยากให้เค้าคนนั้นรู้
...เรียว...เมื่อไหร่นายจะจำฉันได้ซักที
ฉันอยากอยู่กับนายตลอดไปจัง 
...ไม่อยากที่จะต้องจากไปไหนเลยจริงๆ...