Love Gameเกมส์รัก เกมส์ร้ายป่วนหัวใจยัยมาเฟีย
เขียนโดย nori
วันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.26 น.
แก้ไขเมื่อ 2 มีนาคม พ.ศ. 2557 15.00 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) หวั่นไหว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากวันนั้นที่เค้าบอกฉันว่าจะทำให้ฉันยิ้มให้ได้ ฉันก็รู้สึกแปลกๆกับเค้าเรื่อยมารู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจมันเต้นแรงทุกครั้งที่เค้าเข้ามาใกล้ ยิ้มให้ พูดคุยด้วยมันรู้สึกแปลกจริงๆ มันคืออะไรกันนะ...
"เฮ้!~"
"ว้าย!"อยู่ๆเค้าก็เดินเข้ามาจากข้างหลังฉันแล้วเอาโค้กกระป๋องหนึ่งมาแนบที่แก้มฉันทำให้ฉันรู้สึกตกใจจนร้องขึ้นมา
"ขอโทษๆคือ...ฉันไม่รู้ว่ามันจะทำให้เธอตกใจน่ะ"เค้าบอกพร้อมกับขอโทษขอโพยฉันใหญ่
"เอ่อ...ไม่เป็นไร ก็แค่ตกใจนิดหน่อยที่นายมาไม่ให้สุ้มให้เสียง"ฉันหันไปบอกเรียวก่อนที่เค้าจะมานั่งข้างๆฉัน"แล้วมีอะไรหรอ"
"ก็ฉันเห็นเธอนั่งทำหน้าเหมือนคนคิดอะไรอยู่ ก็เลยเอาโค้กกระป๋องมาให้"
"หรอ ขอบใจมากนะ"
"แล้วเธอคิดอะไรอยู่หรอ"
"เอ่อ...เปล่าไม่มีอะไรหรอก"
"...จะไม่บอกว่างั้นเถอะ"เค้าพยายามเค้นคำตอบจากฉัน แต่ฉันก็ยังเอาแต่นิ่งไม่ตอบคำถามของเค้า"ก็ได้ ถ้าเธออยากจะบอกฉันเมื่อไหร่ก็ได้เลยนะ ฉันยินดีรับฟังเธอเสมอ"
"อืม"ฉันรู้สึกสบายใจจริงๆนั่นแหละ การที่มีใครสักคนอยู่ข้างเรานี่มันดีอย่างนี้นี่เอง...
ณ บ้านอันแสนสุขสงบ
"กลับมาแล้วค่ะ!"ฉันตะโกนเมื่อกลับมาถึงบ้าน
"อ้าว!กลับมาแล้วหรอคะคุณหนู จะอาบน้ำหรือทานอะไรก่อนไหมคะ^^"
"ไม่ล่ะค่ะป้าวรรณ แล้วคนอื่นๆหายไปไหนกันหมดล่ะคะ?"
"อ๋อ คุณนิกไปรับคุณเนสกลับจากโรงเรียนอยู่น่ะค่ะ คุณน้ำแข็งไปร้องคาราโอเกะกับเพื่อน คุณเนมไปเดทกับสาวๆ ส่วนคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายก็ไปทำธุระที่ต่างประเทศซักสองสามเดือนถึงจะกลับค่ะ"
"ไม่เห็นคุณพ่อบอกเลยว่าจะไปธุระที่ต่างประเทศ!"
"เป็นธุระด่วนที่สำคัญมากน่ะค่ะ คุณผู้ชายเลยไม่มีโอกาสได้บอกคุณหนูหล่ะมั้งคะ _ _"ป้าวรรณพูดพลางก้มหน้าหลบสายตาฉัน เอ๊ะ!ฉันได้บอกหรือยังว่าฉันสนิทกับคุณพ่อมากกว่าคุณแม่ซะอีก
"อืม งั้นก็ไม่เป็นไร แล้วเรื่องกิจการคาสิโน กับแก๊งของเราหล่ะใครจะรับผิดชอบ"
"เรื่องกิจการคาสิโนคุณท่านให้คุณนิกเป็นคนดูแลค่ะ ส่วนเรื่องแก๊งก็คุณหนูไงคะ"
"หนุน่ะหรอคะ??"
"ใช่ค่ะ"
"ทำไมคุณพ่อถึงให้ฉันดูแลแก๊งหล่ะ ป้าวรรณ"
"ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ"
"อืม...ถ้างั้นพวกพี่กลับมาแล้วถึงเวลาอาหารเมื่อไหร่ค่อยไปเรียกหนูที่ห้องก็แล้วกัน"
"ค่ะ คุณหนู"
ไม่เข้าใจคุณพ่อเลยจริงๆ ทำไมถึงไปทำธุระที่ต่างประเทศกะทันหันแบบนี้หล่ะเนี่ย แล้วฉันจะดูแลลูกน้องที่มากกว่าห้าพันคนได้ยังไงกัน ทุกอย่างมันดูวุ่นวายจัง เฮ้อ~ฉันเหนื่อยแล้วหล่ะ ขอตายดีกว่า ราตรีสวัสดิ์ คร่อก!!
้
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ