Hireko Story เรื่องราวของฮิรีโกะ

       เมื่อฉันตื่นขึ้นมา มองรูปของแม่กับฉัน แล้วฉันร้องไห้ .... ฉันเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ มองกระจก ว่าตัวเองตาแดง หรือมีอะไรที่บ่งบอกว่าฉันร้องไห้หรือเปล่า เมื่อออกมาจากห้องน้ำภายในห้องนอน ฉันเก็บรูปของคุณแม่กับฉัน ไว้ใต้หมอน เพราะว่าไม่อยากให้ใครสงสัยอะไรในตัวฉัน  ฉันค่อยๆเดินออกจากห้องนอนไป เดินลงบันได มาที่่ชั้นล่างสุด ตอนนี้ทุกคนคงไปทำธุระกัีนหมดเเล้ว .. ฉันเห็นแมวตัวหนึ่งค่อยๆเดินย่างก้าวเข้ามาหาฉัน มันเป็นแมวพันธ์เปอร์เซีย ที่น่ารัก น่ากอดมาก  เมื่อเห็นดังนั้น ฉันจึงค่อยๆเข้าไปหามัน มองตามัน ตาของมันเปล่งประกายสีสดใส ฉันลูบหัวมัน เเล้วค่อยๆอุ้มมันมา

"นี่ เจ้าแมวน้อย เธอชื่ออะไร?" ฉันถามมัน
"เมี๊ยว เหมียว"มันตอบฉัน
"เธอพูดภาษาคนได้หรือเปล่าฉันฟังเธอไม่รู้เรื่องนะ" ฉันบอกมัน
"........เหมียว" มันตอบฉันแต่ฉันก็ฟัีงไม่รู้เรื่อง
"...." ฉันทำหน้างงให้มัน
"+_+" มันทำตาเปล่งประกาย?

เเละเเล้วชายด์ก็เดินเข้ามาในห้องรับแขก

"สวัสดี ฮิรีโกะ พักผ่อนเสร็จเเล้วหรอ?"
"เสร็จเเล้วหล่ะ ชายด์ เเมวของเธอมันชื่ออะไร มันดูน่ารักดีนะ"
"อ๋อ เจ้าแมวตัวนั้นมันชื่อ 'คินดี้' มันชอบให้คนอุ้มมันบ่อยๆ"
"อืม :) เจ้าคินดี้"
"เมี๊ยว +()+" มันทำหน้าตลก
"ฮ่าๆๆๆๆ ทำไมทำหน้าแปลกประหลาดอย่างนั้น" ฉันพูดกับมัน
"มันก็แปลกๆของมันอย่างนี้เเหละ :)" ชายด์บอกฉัน
"งั้นฉันพามันไปวิ่งเล่นหลังบ้านได้ไหม?" ฉันถาม
"ก็ได้นะ มันคงจะมีความสุข ช่วงนี้มันไม่ค่อยออกได้ออกไปวิ่งเล่นนอกบ้านเลย" ชายด์พูดด้วยความเป็นหว่ง
"ฉันไปเเล้วนะ"ฉันพูดด้วยความตื่นเต้น
"ไปด้วยสิ ฮิรีโกะ" ชายด์พูด
"ถ้างั้นเราไปกันเถอะ เตรียมตัวนะ มาวิ่งแข่งกัน"

ฉันวางคินดี้ ลงกับพื้น

"เมี๊ยว" คินดี้ ทำท่าเตรียมพร้้อม
"หนึ่ง สอง สาม!!!!" ฉันนับ

และแล้วทุกคนก็วิ่งพร้อมกัน เจ้าแมวคินดี้ก็วิ่งตามมาด้วย มันไม่จำเป็นต้องใส่รองเท้า แต่ฉันกับชายด์ ยังใส่รองเท้ากันอยู่ มันวิ่งนำไปไกลมาก

"คินดี้ รอด้วยสิ" ชายด์บอกคินดี้

ฉันกับชายด์วิ่งตามคินดี้ไป ตอนนี้มันรออยู่ที่เนินทุ่งที่สูงไม่ค่อยมาก ... เมื่อไปถึงฉันกับชายด์ ก็ล้มลงด้วยความเหนื่อย 

"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" ฉันกับชายด์ทำเช่นเดียวกัน
"เมี๊ยว +0+" คินดี้ ทำหน้าเหมือนกับเห็นอะไรแปลกประหลาด

"มีอะไรหรอเจ้าคินดี้" ฉันเดินไปถามมัน
"+0+" คินดี้ทำหน้าตกตะลึงพร้อมกับตาลุกแวววาว

และฉันก็เงยหน้าขึ้นดู ชายด์ก็มองดูเช่นกัน ภาพที่อยู่เบื้องหน้าของฉัน ก็คือ ป่าไม้พร้อมกับดอกสีชมพูที่งอกออกมาตรงบริเวณรากขึ้นไปถึงลำต้น ป่าเหล่านั้นก็เริ่มผลิืใบเป็นสีเหลืองเเล้วเหมือนกัน ชายด์เล่าว่าเมือก่อนมันยังเป็นสีเขียวอยู่ แต่ตอนนี้มันก็เริ่มเปลี่ยนไปเเล้ว

"สวยจังเลย ฉันอยากรู้ว่าดอกสีชมพูมันงอกขึ้นมา ได้ยังไงกันนะ?" ฉันสงสัย
"อืม..." ชายด์ครุ่นคิด
"เมี๊ยว เมี๊ยว" คินดี้ดีใจ

"เราเข้าไปข้างในป่าด้วยกันดีไหม?" ฉันถาม
"อืมก็ดีนะ ฉันชอบเข้าไปในนั้นบ่อยๆ ข้างในนั้นมีลำธารด้วยนะ ไม่ค่อยอันตรายมาก สามารถเอาเท้าลงไปแช่ได้นะ " ชายด์บอก 
"+.+" คินดี้ืำทำหน้าเหมือนเดิม

แล้วทั้งฉันกับชายด์และคินดี้ ก็เดินเข้าไำปในป่านั้น ฉันเห็นต้นไม้หลายต้น ที่มีสีชมพูบริเวณราก เราเดินเข้าไป ท่ามกลางพื้นหญ้าและใบไม้ ตรงไปอีกประมาณ 1 เมตรก็ถึงลำธารใส ไม่มีป่าบังท้องฟ้าเเล้ว เป็นที่โล่ง มีอากาศที่อบอุ่นและชื้นเล็กน้อย แสงแดดส่องไม่ค่อยแรงมาก ชายด์นั่งตรงขอนไม้ที่คุณเจมส์ซึ่งเป็นพ่อของเธอทำไว้หลายๆอันเพื่อให้คนมานั่ง ส่วนฉันก็ไปเล่นน้ำที่ลำธารกับคินดี้ มีปลาตัวเล็กๆว่ายไปมาในบางเวลา คินดี้ มันอยากจับปลา่ตัวนั้นมากิน จึงเอามือพร้อมกับเล็บตะครุบปลาหลายๆครั้ง เเล้วมันก็เผลอตกลงไปในลำธารเล็กๆนั้น คินดี้ตัวเปียกหมดเลย :)

"ชายด์ ถ้าพวกเราเดินทางไปไกลและลึกกว่านี้ จะพบเจอกับอะไรหรอ?"
"อ๋อ เป็นหมู่บ้านที่ชื่อว่า 'มาเวิ้ล วิลเลจ' ในที่นั่น ฉันรู้จักบ้านของคุณยายคนหนึ่ง คุณยายคนนั้นอาศัยอยู่ในบ้านเล็กๆหลังหนึ่ง ขนาดพอประมาณ เป็นบ้านที่สร้างจากอิฐก้อนสีขาว หลังคาเป็นสีแดง คุณยายคนนี้ใจดีนะ ชอบนำขนมทาร์ตไข่มาให้พวกเรากินเสมอ"
"เมี๊ยว :P" คินดี้ตระกละทันทีเมื่อพูดถึงทาร์ตไข่
"ตระกละจริงๆเลย เจ้าคินดี้" ชายด์ติมัน
"เมี๊ยว ^^"
"ฮ่าๆๆๆ" เเล้วฉันกับชายด์ก็หัวเราะ"

หลังจากนั้นพวกเราก็เดินทางกันกลับบ้าน เมื่อมาถึงบ้านก็ประมาณ 5.40 ซึ่งใกล้จะเป็นเวลาอาหารมื้อเย็นเเล้ว ชายด์กับฉันไปทำธุระของตัวเอง เเล้วก็พาเจ้าแมวคินดี้ไปอาบน้ำเช็ดตัวให้แห้งด้วยเช่นกัน เมื่อลงมา.. พ่อแม่ของชายด์ก็กลับมาพอดี พวกเรากล่าวทักทายกัน เเล้วจึงไปนั่งดูโทรทัศน์ที่ห้องรับแขกเพื่อรอพ่อกับแม่ของชายด์ทำธุระเสร็จ 

ฉันกับชายด์และเจ้าคินดี้ นั่งบนโซฟาขนาดยาวและกว้างมาก เพื่อดูโทรทัศน์ ตอนนี้เป็นรายการสารคดีที่สำรวจชีวิตเกี่ยวกับกิ้งก่า พวกเราทั้งสองคนดูอย่างตั้งใจ ในขณะนั้นเอง เมื่อโทรทัศน์ขยายเข้าไปที่ตัวกิ้งก่าเรื่อยๆ คินดี้ก็กระโดดไปที่หน้าจอโทรทัศน์พร้อมกับเอาหัวชน ป็อก! มันไหลลงไปนอนบนพื้น พอลุกขึ้นมาก็ทำหน้าบึ้ง -x-

"ฮ่าๆๆๆๆ" ฉันกับชายด์หัวเราะัมัน
"เมี๊ยว -x-"
"อยากกินกิ้งก่าหรอเจ้าคินดี้" ชายด์ถาม
"มันผงกหัว"
"เดี๋ยวเธอก็ได้กินข้าวเเล้วหล่ะนะ คินดี้ :)" ฉันพูดกับมัน

"ลง มากินข้าวได้เเล้ว ข้าวเสร็จเเล้วนะลูก" แม่ของชายด์ตะโกน

พวกเรากินข้าว วันนี้มีข้าวกับเสต็กที่แม่ทำให้ มีไข่ทอดที่พ่อทอด เเล้วก็สลัดผักที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกาย มีอาหารสำเร็จรูป ให้คินดี้กินด้วย เมื่อพวกเรากินเสร็จ วันนี้คุณเจมส์ก็ซื้อแผ่นซื้อดีหนัง ที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับหนังสยองขวัญมา 
ทั้งครอบครัวพากันดูหนังด้วยกัน ด้วยความหวาดกลัว เพราะเป็นหนังสยองขวัญ คราวนี้ึคินดี้ตกใจจนวิ่งไปชนกับเก้าอี้ล้มเลย ... ส่วนฉันไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่ แต่ก็ดูไปตามปกติ สิ่งที่ฉันคิดก็คือเรื่องแม่ของฉันมากกว่า แต่เมื่อฉันจะคิดเรื่องเกี่ยวกับแม่ ชายด์และแม่ของชายด์ก็กริ๊ดดังลั่น รวมถึงคุณเจมส์ด้วย ก็ร้องอ๊ากก ไปด้วย ฮ่าๆๆ ฉันขำก็เพราะครอบครัวของชายด์นี่เเหละ  ฉันง่วงเเล้ว จึงจะเดินไปที่ห้องนอน  

"อ่าวหนังยังไม่จบจะไปเเล้วหรอ ฮิรีโกะ" คุณเจมส์พูด
"ค่ะ ตอนนี้หนูง่วงเเล้ว ขอไปนอนก่อนนะคะ ฝันดีทุกคนค่ะ" ฉันบอกลาพร้อมกับคำอวยพร
"ฝันดีนะชายด์...เมี๊ยว ^^" ทุกคนอวยพรใ้ห้ฉัน

ฉันเดินไปทีห้องและเปิดประตูเข้าไปข้างใน เมื่อมาถึงฉันก็นำภาพของแม่ขึ้นมาไว้ในมือ เดินไปที่ประตูเลื่อนสู่ระเบียง เปิดม่านออก เเล้วไปยืนอยู่บนระเบียงของห้อง ฉันมองไปที่พระจันทร์ ตอนนี้ก็ค่ำมืดเเล้ว ... ดวงดาวที่อยู่่บนฟ้าเปล่งประกายไปทั่ว แสงไฟยามค่ำคืนที่อยู่ในเมือง พร้อมกับแสงของรถที่เคลื่อนที่อยู่ตลอดเวลา แสงไฟจากในห้องที่ค่อยๆดับไปทีละดวง...... ฉันสูดหายใจลึกๆ เเล้วขอบคุณแม่ในใจ ที่ทำให้วันนี้ผ่านไปได้โดยดี เมื่อฉันเดินเข้าห้อง และประตูเลื่อนใกล้จะปิด คินดี้ก็ปีนขึ้นมาบนระเบียงห้องฉัน ฉันสงสัยว่ามันขึ้นมาทำไม ... ฉันเปิดประตูเลื่อนเเล้วไปอุ้มมันเข้ามาในห้องนอน แล้วก็ให้มันนอนบนเตียง....ฉันเดินไปปิดประตูเเละผ้าม่าน เเล้วมานอนกับมัน ฉันคิดว่ามันคงอยากจะนอนกับฉันมาก

"เจ้าคินดี้ มาที่นี่ทำไม ทำไมไม่ไปนอนกับชายด์หล่ะ?" ฉันถามมัน
"เมี๊ยว เหมียว เมียว" มันพูดไม่รู้เรื่อง
"อืม..งั้นก็ได้ ฉันให้เธอนอนที่นี่หนึ่งวันนะ หรืออยากจะนอนทุกวันก็ได้นะ"
"อ่ะนอนเถอะเจ้าคินดี้ ฉันเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟอันเล็กที่เตียง เเล้วร้องเพลงกล่อมให้มันหลับไป"
"คร็อก ฟี้.." มันนอนเเล้วกอดฉันด้วย
"ขอบคุณนะ คินดี้ที่เป็นเพื่อนฉัน"
"คร็อก ฟี้ -_-zZzZ" มันนอนพร้อมกับเสียงกรน
"วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขอีกวันหนึ่งนะ เธอคงมีความสุขใช่ไหม คินดี้"
"......." เเ้ล้วมันก็เงียบไป
"ฮิฮิฮิ เจ้าช่างเป็นแมวแห่งความอบอุ่นจริงๆ หลายครั้งเเล้วที่ฉันต้องเครียดกับเรื่องเดิมๆอยู่เสมอ แต่บางครั้งฉันก็มีกำลังใจ ถึงแม้ว่าต้องพบกับเรื่องอะไรก็ตาม คนรอบข้างของฉันก็จะให้กำลังใจเสมอ ฉันยังมีใครหลายคนที่เป็นเหมือนฉัน ใครบางคนทืี่เลวร้ายยิ่งกว่าฉัน ฉันดีใจมากเลยที่ชายด์กับพ่อแม่ของเธอช่วยดูแลฉัน..เเล้ววันนี้ฉันก็ได้รู้ว่าความสุึขของครอบครัวก็เป็นแบบนี้นี่เองคือกา่รที่ได้ทำอะไรร่วมกันหลายอย่าง กันได้ทักทายกันและมีรอยยิ้มเสมอ :)"

"ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีนะเจ้าคินดี้" ฉันพูด
"จ็อบ แจ็บ" มันขยับปากขึ้นลง
".........."ฉันหลับตาลงพร้อมกับโอบกอดเจ้าคินดี้ไว้ ฉันดีใจที่ฉันยังมีเพื่อนเหมือนคินดี้ ที่อยู่ข้างฉัน ..ขอบคุณนะ :)

และเเล้วฉันก็หลับไปพร้อมกับความเงียบเเละความอบอุ่นจากเจ้าคินดี้