Hireko Story เรื่องราวของฮิรีโกะ

      --------------------------------------------------------------------      

          เช้าขึ้นมา ท่ามกลางความสดใส วันนี้ฉันรู้สึกสดชื่นและมีความสุขผิดปกติ เจ้าคินดี้หายไปไหน
ซะเเล้ว ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับความงัวเงีย เมื่อตื่นมา ฉันคงเป็นเหมือนกับฮิรีโกะบ้าบ๊องคนหนึ่ง เหมือนกับคนไม่มีสติเดินเข้าไปในห้องน้ำ... ฉันมองไปที่กระจก หยิบแปรงสีฟัน แล้วบีบยาสีฟันแปรงฟันของฉัน .. ฉันจับแปรง ถูซ้าย ถูขวา ถูบน ถูล่าง และก็ถูไปทั่วบริเวณ ทุกซอกทุกอณู (ทำอย่างกับตัวฉัน กำลังขัดโถส้วมอยู่) ฟองยาสีฟันค่อยๆเลื่อนไปทั่วๆบริเวณปาก .. ฉันเอามือวาดให้เป็นรูปหนวด เเล้วก็หัวเราะตัวเอง เหมือนคนบ้าเสียสติในห้องน้ำ .... ฮ่าๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ 

ฉันเดินเข้าไปในมุมอาบน้ำภายในห้องน้ำ มันเป็นประตูกระจกที่สามารถเลื่อนได้ มีฝักบัีวและเครื่องทำน้ำอบอุ่นสำหรับหน้าหนาว สบู่อยู่เต็มตัวฉันไปหมด  ฉันใช้ฝักบัวฉีดน้ำทั่วร่างกายของฉัน ชำระตัวให้สะอาด และเช็ดตัวให้แห้งด้วยผ้าเช็ตตัว พันผ้าเสร็จฉันจึงเดินออกมาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าที่สดใส มองตัวเองผ่านกระจก วันนี้ฉันต้องใส่ชุดไหนดีน๊า ... ฉันใส่ชุดสีขาวมีรูปหัวใจสีแดงตรงกลาง กระโปรงสีดำยาวจรดน่อง พร้อมกับสวมหมวกกำมะหยี่ออกแนววินเทจ เป็นสีน้ำตาลอมเหลืองๆ .. มันคงจะเข้ากับ ร่างที่สูงและตัวเล็ก พอประมาณแบบฉัน

ฉันค่อยๆเดินลงไปข้างล่าง ตามบันไดผ่านชั้น 3 2 และ 1 เดินจนมาถึงห้องรับประทานอาหาร ทุกคน
กำลังรอฉันอยู่พอดีเลย .. คุณมิสึตะ คุณเจมส์ และชายด์ พร้อมกับเจ้าคินดี้ ครบกันทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตา 

"ขอโทษทีให้รอนะคะ" ฉันพูดกับทุกคน
"ไม่เป็นไรจ่ะ ตอนนี้ฮิรีโกะคงจะหิวมากเลย มาทานอาหารร่วมกันเร็ว มาเร็ว เดี๋ยวท้องจะร้องเอา"คุณมิสึตะ ตอบฉัน
"จ็อกๆๆ จ็อกๆๆ" และแล้วท้องของฉันก็ร้อง 
"ฮ่าๆๆๆๆ คงหิวละสิ ฮิรีโกะ >o< " ชายด์เหมือนจะล้อเลียนฉัน
"-///- ขอโทษทีค่ะ" ฉันทำหน้าเขินอาย
 
ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะพอดี ตอนนี้ฉันเริ่มหิวเเล้ว ~_~

ตอนนี้เป็นเวลา 07.00 โมงเช้าพอดี อาหารมื้อเช้าวันนี้ คือ พายด์กรอบหลายอัน ขนมปังแผ่นนุ่มๆ นมจืด และเครื่องดื่มคือน้ำผลไม้ .. พวกเราทุกคนพร้อมจะรับประทานอาหารเช้าที่น่าอร่อยนี้เเล้วหล่ะ

"ทานเเล้วนะ!!"พวกเราทุกคนพุดเป็นเสียงเดียวกัน

"แคร็ก แคร็ก กรุบ กริบ กรอบ" เสียงของการขบเคี้ยว และการกระเทาะระหว่างส้อม ช้อนและจาน

เมื่อกินเสร็จ คุณเจมส์และคุณมิสึตะ ก็ออกไปทำงานหรือธุระนอกบ้าน ฉันและชายด์รวมถึงเจ้าคินดี้ 
กำลังคิดอยู่ว่าจะทำอะไรกันดี 

"เราไปที่บ้านหมู่บ้านของคุณยายที่อยู่ในป่ากันดีไหม เราจะได้รู้จักคุณยายและคนอื่นด้วยนะ ^^" ฉันเสนอ
"โอเค ถ้างั้นเราไปกันเลย >0< !!" ชายด์ตื่นเต้น
"เมี๊ยว +_+" คินดี้ทำตาเปล่งประกายพร้อมกับเสียงน่าเอ็นดู 

ฉันกับชายด์เดินไปใส่รองเท้าที่หน้าบ้าน พร้อมกับเจ้าคินดี้ (คินดี้ยืนรอนะ แต่ใส่รองเท้าไม่ได้ - -)
เเละเเล้วก็เดินผ่านจุดเดิมๆที่มาเมื่อวาน ผ่านป่าที่มีดอกสีชมพู ผ่านจุดที่มีขอนไม้ ไว้ให้นั่ง พร้อมแม่น้ำลำธารสายเล็กๆ ที่คินดี้จับปลาเล่น เดินเข้าไปลึกอีก ก็จะเป็นทางแยกซึ่งมีซ้ายและขวา อยู่สองทางทางที่จะไปบ้านคุณยายต้องไปทางซ้ายมือ ส่วนทางขวาจะเป็นทางไปสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ และมีน้ำตกด้วย เราเดินไปเรื่อยๆเเล้วซ้ายเเล้วเดินตรงไป ประมาณ 1 กิโลเมตร ก็ถึง หมู่บ้านของคุณยาย ....

"หมู่บ้านนี้สวยจังเลย เธอคิดอย่างนั้นไหม ชายด์ :D" ฉันถาม

"ก็..น่าอยู่ดีนะ" ชายด์ตอบ
"แฮ่ๆๆ !!!" 
"นั่นเสียงอะไรหนะ o o?" ฮิรีโกะ
"......." ชายด์
"หมะ หมะ หมา! วิ่งเร็ว !!" ฮิรีโกะ

พวกเราทุกคน วิ่งหนีไปตามเส้นทางของหมู่บ้าน คนในหมู่บ้านพากันหันหน้ามาดู 

"ช่วยด้วยคะ ใครก็ได้ช่วยด้วย !!" ชายด์

"ปึก ! ปึก ! นี่เจ้าดำ เดี๋ยวโดนเลยนี่ ไปวิ่งไล่เห่าคนอื่นเค๊าทำไม หา!" คุณยาย
"แอ๊ง แอ๊ง แอ๊ง~T.T" หมาสีดำที่ดูสูงๆตัวนั้นร้องด้วยความเจ็บปวด
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มันไ่ม่ได้ทำอะไรเรามากมายหรอกค่ะ คุณยาย 'เมอร์ริน' "
"อ๋อ งั้นหรอ ขอโทษทีทำให้เหนื่อยนะ" คุณยายเมอร์ริน
"ไม่เป็นไรค่ะ"ชายด์ตอบ
"เมี๊ยว -_-' " คินดี้
"ว๊าย เจ้าเเมวตัวนั้นน่ารักจังเลย ขอกอดหน่อยนะ" คุณยายเมอร์รินกอดแมว
"OXO" เจ้าคินดี้ทำหน้าอึดอัด
"> < น่่าัรักจังเลยเจ้าคินดี้ คินดี้ลูกของคุณยาย"

คุณยายเมอร์รินเป็นคนตัวอ้วน ถึงอายุจะมากเเล้วก็ตามแต่ยังมีนิสัยบางอย่างที่เหมือนกับเด็ก คุณยายแต่งตัวเหมือนแม่บ้าน ใส่ผ้ากันเปื้อนอยู่ คุณยายเมอร์รินเป็นคนที่ ช่างฝัน ใจดี นิสัยเหมือนแม่บ้าน รักสะอาด เจ้าระเบียบบ้างเล็กน้อย 

"งั้นเข้าบ้านกันเถอะ" คุณยายเชิญชวน
"o_o!" คินดี้ทำหน้าตกใจ
"เเล้วอย่าทำแบบนี้อีกนะ ไม่งั้นโดนมากกว่านี้เเน่ๆเลย !" คุณยายเมอร์รินพูดกับเจ้าหมาดำ
"T+T" เจ้าหมาดำทำหน้าหงอย
":P" คินดี้เเลบลิ้นให้หมา
"-_-" เจ้าดำทำหน้าโหด
"+_+" คินดี้ทำตาเปล่งประกาย

เเล้วพวกเราก็เดินเข้าไปในบ้านของคุณยาย บ้านของคุณยายเป็นบ้านเล็กๆแต่พออยู่ได้ เป็นบ้านเหมือนที่ชายด์เล่าไว้ครั้งก่อน ... คุณยายเมอร์รินก็เตรียมของว่างไว้เเล้ว เป็นผลไม้กับเครื่องดื่มเล็กๆน้อย ซึ่งช่วยลองท้องได้บ้าง ตอนนี้เป็นเวลาประมาณ 9 โมงเช้า ฉันกับชายด์กินของว่าง พร้อมกับพูดคุยกับคุณยายไปด้วย

"คุณยายเมอร์รินอยู่ที่นี่นานหรือยังคะ?" ฉันถาม
"ประมาณ 30 กว่าปีเเ้ล้วจ่ะ หมู่บ้านนี้ คนในหมู่บ้านช่วยกันรักษาเอาไว้เพื่อสืบทอดจ่ะ" คุณยายเมอร์ริน
"หนูคิดว่าหมู่บ้านนี้เมื่อมาอยู่เเล้วคงมีความสุขเลย ใช่ไหมคะ?" ชายด์ถามบ้าง
"ก็มีความสุขนะ พวกเราใช้ชีวิตอยู่กับแบบสบายๆ ไม่ไปติดสินหนี้กับใคร เอาแค่เรื่องดำรงชีวิตอยู่ได้ก็พอเเล้ว ไ่ม่ได้สุขสบายมากนักหรอก ทุกๆปีคนในหมู่บ้านจะผลิตสินค้าขึ้นมา เเล้วเดินทางไปขายในตัวเมืองจ่ะ"
"เป็นสินค้า่เกี่ยวกับอะไรหรอคะ" ชายด์
"อ๋อ ประเภทของเครื่องแต่งตัวที่ทำจากผ้าไหมและด้ายจ่ะ" คุณยายเมอร์ริน
"อิอิ ขอบคุณสำหรับข้อมูลค่ะ" ชายด์และฉันพูดเช่นเดียวกัน
"ไม่เ็ป็นไรจ่ะ่ ^^"คุณยายเมอร์ริน

เมื่อกินเสร็จคุณยายก็พาฉันเที่ยวรอบๆหมู่บ้าน เป็นหมู่บ้านที่ร่มเย็น ร่มรื่นมากๆเลย คุณยายเมอร์ริน พาฉันไปดูที่แห่งหนึ่งซึ่งเป็นสถานที่ใช่ทำผ้าที่ทำจากด้ายและไหมพรม สามารถมาทำที่นี่ได้ หรือมาเรียนรู้ได้ เเล้วนำความรู้ไปใช้อย่างเป็นประโยชน์ในชีวิต .... ฉันและชายด์เข้าไปเรียนรู้ การถักไหมพรม การใช้ด้าย และวิธีต่างๆ 
คุณยายพาฉันไปที่ร้านขายของหลายร้าน มีของให้เลือกดูมากมายเลย มีพิพิธภัณฑ์เล็กๆที่มีของเก่าแก่ด้วย รวมถึงสถานที่ต่างๆอีกหลายแห่งในหมู่บ้านนี้

วันนี้ฉันมีความสุขมากๆกับการที่ได้มาท่องเที่ยวพร้อมกับคุณยาย ^^ ขอบคุณนะคะคุณแม่   ว่าแต่คินดี้หายไปไหนเเล้วหล่ะ? 

           
            ----------------------------------------------------------------------------------------