Hireko Story เรื่องราวของฮิรีโกะ

--------------------------------------------------------------------------------              ทำไมต้องมีการจากลาขึ้นก็ไม่รู้ หลังจากนี้ฉันต้องพบเจอกับอะไรอีก ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจพบเจอกับเรื่องที่่ดี หรืออาจเป็น เรื่องเลวร้าย...เหมือนที่ทูตแห่งกาลเวลา..เฟอร์เวียได้บอกฉันไว้ "เมื่อคุณเดินทางกลับประเทศญี่ปุ่นและเดินทางขึ้นสู่จังหวัดไซตามะโปรดจำไว้ว่า คุณจะพบกับสิ่งเลวร้ายสิ่งหนึ่ง"ข้อความนี้ฉันยังคงสับสนกับมันอยู่เรื่อยๆ พยายามคิดแก้ไขปริศนานี้ ..และอีกไม่นานฉันก็ึคงจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ..ตอนนี้ฉันอยู่ที่สนามบิน พร้อมกับโซเฟียที่หลบอยู่ใต้หมวกของฉัน ฉันค่อยๆลากกระเป๋าเดินทางมา ฉันเคยทำบัตรวีซ่าเเล้ว และตอนนี้มันก็คงใช้ได้อยู่ .. ฉันเดินมาถึงที่ด้านหน้าของพนักงานเเล้ว "ไปญี่ปุ่น หนึ่งที่นั่งค่ะ" ฉันพูด"ที่นั่งใช้ไหมค่ะ รวมเป็นเงิน.....บาท" พนักงานพูด ซึ่งมันก็เท่ากับหนึ่งในสา่มของเงินที่ชายด์ให้ฉันมา "ขอบัตรวีซ่าด้วยค่ะ" พนักงานพูด"นี่ค่ะ" ฉันยื่นบัตรวีซ่าเเล้วพนักงานตรวจเสร็จก็ให้ตั๋วเครื่องบินและบัตรวิซ่าคืนมา"รออีกประมาณสามสิบนาทีเครื่องบินจะลงจอด กรุณานั่งรอและดูเวลาด้วยนะคะ" พนักงานแนะนำ"ขอบคุณค่ะ" ฉันกล่าวขอบคุณฉันนั่งรอตรงที่นั่ง และคอยเช็คดูเวลาและสถานที่ที่เครื่องบินลงจอดให้พร้อม. เมื่อครบประมาณสามสิบนาทีเเล้ว พนักงานก็บอกให้คนที่จะเดินทางไปยังญี่ปุ่น ให้ไปขึ้นเครื่องบินรอได้เลย.. ฉันและโซเฟีัยที่อยู่ในหมวก วิ่งไปเรื่อยๆเพราะกลัวจะไปไม่ตรงเวลา ฉันวิ่งไปตามทางที่เครื่องบินลงจอด ทางH4 ฉันค่อยๆวิ่งไปตามทางนั้น และไปเจอทางออก เครื่องบินก็ยังไม่ออกตัีว ฉันและโซเฟีย ค่อยๆเดินขึ้นเครื่องบินลำนั้นไป ตามบันไดที่พนักงานเตรียมไว้ให้ แล้วเอาตั๋วเครื่องบินให้เจ้าหน้าที่พนักงานเรียบร้อย
เครื่องบินนี้เป็นเครื่องบินที่ใหญ่พอให้คนนั่งได้ประมาณ 25-40 คนเป็นที่นั่งแุถวยาวแนวนอนแถวละหกคน มีอยู่ 6-7 แถว เว้นระยะห่างของที่นั่งให้พอดี ทีละสองๆ ฉันกับโซเฟียนั่งตรง แถวที่ 3 อยู่ทางซ้ายมือสุดเลย ฉันและโซเฟียชอบดูบรรยากาศข้างล่างของเมือง พร้อมกับพูดคุยกันไปเรื่อยๆอย่างเงียบๆ คนอื่นก็ไม่ค่อยสงสัยกันเท่าไหร่"อีกไม่นานเครื่องบินจะเริ่มออกตัวบิน ขอให้ทุกท่านปิดเครื่องมือสื่อสารให้เรียบร้อยด้วยค่ะ" พนักงานเตือนเเล้วเครื่องบินก็เริ่มออกตัว แอ๊ดๆๆ ฟู่ๆๆๆๆ เสียงของการออกตัวและการพ่นแก๊สดังลั่นฉันและโซเฟียมองเห็นวิวด้านล่างของเมือง เมื่อเครื่องบินลอยตัวสูงขึ้นเรื่อยๆ "ว้าว สวยจังเลย เธอคิดอย่างนั้นไหม?" โซเฟีย"ก็สวยนะ :)" ฉันพูดพร้อมยิ้มด้วยความเศร้า"ฮิรีโกะ เธอคงคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาใช่ไหม?" โซเฟีย"อืม.." ฉัน"ไม่เป็นไรนะ เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีละกัน ฉันเชื่อว่าซักวันหนึ่งเธอจะต้องได้พบพวกเขาเหล่านั้นอีก" โซเฟีย"ขอบคุณนะ :)" ฉันเริ่มยิ้มอย่างมีความสุขขึ้นมาเล็กน้อย"ไม่เป็นไร ^^" โซเฟียยิ้มตาตี่พนักงานต่างก็นำอาหารว่างมาเสริฟให้อยู่บ่อยๆ และพูดคุยปรึุกษากับคนที่สงสัยอะไรในการเดินทาง"ใช้เวลากี่วันในการเดินทางไปญี่ปุ่นครับ" ผู้ชายคนหนึ่งถามพนักงาน"ประมาณ 1-2 วันค่ะ" พนักงานพูด"ครับ ขอบคุณครับ" ผู้ชายคนนั้น"ด้วยความยินดีค่ะ" พนักงานพูดด้วยรอยยิ้มอันแจ่มใสการเดินทางของเราทั้งสองยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ เรื่องของชายด์กับครอบครัว เรื่องของสถานที่ดูแลผู้ป่วยแห่งนั้น ฉันไม่สามารถลืมมันได้แม้แต่เรื่องเดียว มันยังคงอยู่ในใจฉันตลอดไป ... และอีกไม่นาน ฉันและโซเฟียก็คงจะได้พบเจอกับเรื่องราวที่ทูตแห่งการเวลาและความทรงจำเฟอร์เวียบอกไว้....เพียงอึดใจเดียวเท่านั้นเเหละ พ่อที่แท้จริงของฉันก็กำลังจะได้พบเจอฉันเเล้ว  เขาคือคนไหนกันนะ?.... -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------