Hireko Story เรื่องราวของฮิรีโกะ

---------------------------------------------------------------------------------

เมื่อถึงวันที่ต้องลงจากเครื่องบิน ณ ประเทศญี่ปุ่น 

"ฮิรีโกะ ตื่นสิ ตื่นได้เเ้ล้ว ถึงประเทศญี่ปุ่นเเล้วหล่ะ เราต้องเดินทางไปไซตามะต่อนะ" โซเฟียพูด
"หือ..ปาย..กัน..เถอะ..น๊า ฮ่าๆๆ" ฉันพูดด้วยความงัวเงีย
"งั้นเราไปกันเถอะ" โซเฟียชักชวน
"อืม...โอเค" ฉันเริ่มตั้งสติได้

ฉันกับโซเฟียลงจากเครื่องบินแล้วเข้าสู่สนามบิน เเละออกไปทางด้านหน้าสนามบิน 

"ที่นี่คงเป็นเมืองหลวงโตเกียว สินะ.." ฉันพูดพร้อมกับหายใจเข้าเต็มปอด
"เเล้วจะไปยังไงต่อดีหล่ะ" ฉันถามโซเฟีย
"ไม่รู้เหมือนกัน.. โอเค งั้นฉันสามารถใช้พลังเคลื่อนย้ายของฉันได้เเล้วหล่ะ" โซเฟียพูด
"งั้นเราไปกันเถอะ :)" ฉันพูดพร้อมส่งยิ้ม
"แต่ว่า..ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจยังไงก็ไ่ม่รู้สิ" โซเฟียพูดอย่างสลดใจ
"ไม่เป็นไีรนะ..ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเองนะ" ฉันพูด
"อืม..ขอบคุณนะ ที่เธอเป็นเพื่อนฉัน" โซเฟีย
"ไม่เป็นไรหรอก :) ฉันเชื่อว่าทุกอย่างต้องผ่านพ้นไปโดยดีนะ" ฉัน
"อืม..ฉันจะเริ่มใช้พลังเคลื่อนย้ายละนะ เตรียมตัวของเธอด้วย" โซเฟีย
"พร้อมเเล้วหล่ะ..! :)" ฉัน
"เวนดาราโมโซแอนดร้า!!" โซเฟียร่ายเวทย์
"ฟืบ" ร่องรอยเสียงและเสียงสีขาวสุดท้าย

"ฟึบ ฟึบ แว๊บ" เสียงเวทย์มนต์ของโซเฟีย

เเล้วเราก็มาอยู่ที่นี่ ... ไซตามะ ตอนนี้เราอยู่ท่ามกลางทุ่งหญ้าที่กว้างไม่มาก ว่าแต่ฉันต้องตามหาคุณพ่ออีกใช่ไหมเนี่ย...

"เเ้ล้วพ่อของฉันอยู่ที่ไหนหล่ะ" ฉันถามโซเฟีย
"เซ็นต์เดอบรา มูคิเลอเฟอรากลอเวียร์!" โซเฟียใช้เวทย์เรียกภูต

แล้วร่างของทูตแห่งกาลเวลาและความทรงจำเฟอร์เวียก็ปรากฎอยู่ตรงหน้าของเราทั้งสอง
"มีอะไรให้ฉันรับใช้คะ" ทูตเฟอร์เวีย
"ช่วยตามหา พ่อของฮิรีโกะในจังหวัดนี้ได้ไหม" โซเฟีย
"เมปเปอเรีย!" ทูตเฟอร์เวียร่ายเวทย์มนต์ทำให้แผนที่ตกลงมาบนมือฉัน
"ไปตามแผนที่นี้ค่ะ..ระวังตัวให้ดีด้วยนะคะ" ทูตเฟอร์เวียกล่าว
"ขอบคุณมากจ่ะ" โซเฟีย

เเล้วเราก็ค่อยๆเดินไปตามแผนที่นี้ โซเฟียและฉันพากันวิ่งให้ไปถึงจุดหมายโดยเร็วที่สุด ตอนนี้เราทั้งสองอยู่บนเส้นทางถนนว่างเปล่า ..ไซตามะไม่ค่อยมีรถเยอะซักเท่าไหร่ 

"ฟึบ" เงามืดน่ากลัวบางอย่างผ่านด้านหลังของเราทั้งสอง
"ฟึบ" และก็ผ่านข้างหน้า
"ระวังตัวด้วยนะ ฮิรีโกะ ..ฉันรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยเเล้ว" โซเฟียพูด
"โซมีเคียร์เมนเดอกอว์ฟเวอร์...เวอร์เล่อร์วอนเดอร์ฟูร์...โบว์โรว์เมจิก...โปรเท็ก..." โซเฟียร่ายคาถา

แล้วก็มีทูตนักเวทย์ ทูตแห่งดาบ ทูตที่ใช้ธนู หลายตนออกมา ดูเหมือนพวกเขาเเข็งแกร่งมาก ..วงกลมสีขาวปกคลุมเราทั้งหมด ฉันคิดว่านี่คงเป็นเวทย์มนต์ป้องกัน......

"ฮ่าๆๆๆ แกทำอะไรข้าไม่ได้หรอก..เอานี่ไปกิน!" ร่างมารร้ายเหมือนในความฝันตอนนั้น! ปรากฎตัวออกมาต่อหน้าพวกเราทั้งหมด พร้อมกับเรียกพวกทูตแห่งความมืดออกมา





"ทูตทั้งหลาย จงทำหน้าที่ของพวกเจ้าให้ดีที่สุด..!" โซเฟียสั่งทูต
"รับทราบ!!!" ทูตทั้งหมดกล่าว
"ย๊ากกกก!!! ปิ้ง ชิ้ง ฉึก เอื๊อก~ เวเดอฟา ไฟเยอร์" เสียงการต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายปนกันไปหมด

"แกต้องการอะไร!!!" โซเฟียพูดกับทูตร้ายในความฝันตัวนั้น
"ฉันต้องการสร้อยเส้นนั้น!!" ทูตแห่งความมืดชี้ไปที่สร้อยของฉันที่คุณแม่มอบให้
"ถ้าฉัน มีสร้อยเส้นนั้น ฉันก็จะเป็นอมตะ และยึดครองโลกแห่งนี้ได้หมด ฮ่าๆๆๆ!!!!" มันหัวเราะด้วยเสียงที่น่าเกรงขาม
"เจ้ามารบ้า! แกนี่มันบ้าอำนาจจริงๆ!"

แล้วทั้งสองฝั่งก็สู้ักันไปเรื่อยๆ จนตอนนี้ทูตของฝั่งโซเฟียแทบไม่เหลือเเล้ว 

"ฮิรีโกะ.! หนีไป!.. เคอร์เคิ้ลเทเลพอร์ต !! เข้าไปในวงกลมนั่นเร็๋ว! ไปสิ" โซเฟียร่ายเวทย์เพื่อให้ฉันหนีไป
"แต่ว่า!!..เเล้วเธอหล่ะ!..ไม่นะ ฉันต้องไม่ทิ้งเธอสิ" ฉัน
"ฉัีนเชื่อว่าเราจะต้องพบกันอีก ไปเร็ว! เธอต้องไปนะ เพื่อฉันและตัวเธอเอง!..ฟู่" โซเฟียตะโกนพร้อมร่ายเวทย์โจมตีใส่ทูตแห่งความมืด
"ลาก่อนนะ โซเฟีย" ฉันพูดเบาๆพร้อมลอดเข้าไปในวงกลมเวทย์มนต์นั้น แล้วหันมามองโซเฟียเป็นคร้งสุดท้าย
"ไลท์ซีเลียร์มูนซันเดอเฟอการ์เมอร์!" โซเฟียร่ายเวทย์แล้วแสงสีขาวที่เหมือนระเบิดก็ค่อยๆเคลื่อยตัวกระจายอำนาจรังสีไปเรื่อยๆ
"อ๊ากกกกกกกกกกกก!" ทูตแห่งความมืดตะโกนด้วยความเจ็บปวดและสลายไปพร้อมกับร่างของโซเฟียที่เห็นเป็นครั้งสุดท้าย

ฉันเข้าไปในวงกลมนั้นอย่างรวดเร็ว "ฟึบ" วงกลมนั้นก็หายไป...


ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง

"โอ๊ย! เจ็บจัง" ฉันร้องเสียงดังเมื่อตัวกระแทกพื้นดิน
"โซเฟีย..ฮือออๆๆ อึก..เธอไม่น่าทำเพื่อฉันเลย.." ฉันพูด
"ไอ่ มารร้าย! ฉันเกลียดแก!! ฮืออออๆๆ! โซเฟียต้องจากไปก็เพราะแก!!!" 
"ขอบคุณนะ โซเฟีย...ฉันจะไม่มีวันลืมเธอเลย!!"
"...ไม่มีวันลืม!! ไม่มีวันลืม!!!!!!" ฉันตะโกนด้วยความเจ็บปวด

---------------------------------------------------------------------------------