เพราะว่าเรื่องหัวใจ ใครก็ออกแบบมันไม่ได้

เย็นวันนั้น

 

“......ชินขอโทษนะกวา ชินไม่ได้คิดกับกวาแบบนั้น...”

 

“.....”

 

“ขอโทษๆ ขอโทษจริงๆนะที่ชินตอบรับความรู้สึกกวาไม่ได้”

 

“......”

 

“อย่าเงียบดิ เราเป็นเพื่อนเหมือนเดิมดีกว่านะ มันยืนยาวกว่า ......ได้ไหม??”

 

“......”

 

เด็กสาวร่างอวบ หันไปมองคนพูด ......ชิน....มาหาเธอ...มาขอร้องให้เป็นแค่เพื่อน....หึๆ นั่นสินะ คนอวบอ้วนอย่างเธอมันก็สมควรแล้วที่เค้าจะไม่สนใจ.... แตงกวาคิด พรางน้ำคลอ

 

“เราเป็นแค่เพื่อนกันได้หรือเปล่า?” ชินทำสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด

 

“ได้ดิ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ” เด็กสาวกลั้นใจบอกออกไป เพราะสีหน้าของชินทำให้เธอตัดเขาไม่ขาด ทั้งๆที่ยังไม่อยากเจอหน้าเขาตอนนี้ แต่พอเห็นว่าชินโทรมาบอกว่าจะมาหาเธอกลับดีใจจนเนื้อเต้น แต่สุดท้าย.....เขา.....ก็แค่มา....ปฏิเสธความรักของเธอทิ้งไป!

 

“จริงเหรอ....งั้นต่อไปนี้เราเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกันและกันนะ” .....เพื่อนที่ดีที่สุด....นั่นสินะ สุดท้ายแล้วก็ได้แค่นี้แหละ....

 

“อือ....” เด็กสาวบอกยิ้มๆ เธอขอตัวเข้าบ้านเพราะว่าตอนนี้ค่ำแล้ว เมื่อหันหลังกลับเข้าบ้าน ไอ้รอยยิ้มที่ส่งให้ชินก็หายไป เหลือเพียงน้ำตาของความเสียใจ....

 

เสียใจ....ที่ยังคงมีน้ำตา

 

เสียใจ.....ที่แอบรักเขามานาน....จนยากจะตัดใจ

 

เสียใจ.....ที่แอบรักเขา....แล้วเขาไม่ได้รักตอบ

 

และเสียใจ.....ที่ความรักของเธอ.....มีค่าเพียงแค่......เพื่อนที่ดีที่สุดเท่านั้น!!!

 

 

หลายเดือนต่อมา

 

แตงกวาและชินยังคงเป็นเพื่อนกันอยู่ เด็กสาวพยายามตัดใจจากชิน แต่ดูเหมือนยิ่งใกล้กันมากเท่าไหร่จะยิ่งตัดใจยากกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าพันเท่า เธอทนมองดูชินคบคนนั้นคนนี้จนแทบจะอยากจะหายหน้าไปซะ แต่....ในเมื่อเธอสัญญากับเขาแล้วว่า....จะเป็นเพื่อน เพื่อที่ดีที่สุด....ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแค่มอง

 

นัทยังคงยุ่งกับงานกีฬาของเขาอยู่เสมอ แต่ถ้าว่างเมื่อไหร่มักจะมาอยู่กับแตงกวาบ่อยๆ เพราะเขารู้ว่าเธอยังรักชินอยู่ นัทมองยัยหมูตอนที่มักจะทำหน้าเศร้าเวลาที่ชินไปเดทกับแฟนสาว  แตงกวาทำตัวเข้มแข็ง ยอมเป็นแค่เพื่อนที่ดีเสมอเมื่ออยู่ต่อหน้าชิน

 

นัทจึงหาเวลาว่างๆมาอยู่เพื่อนเพราะกลัวเธอจะเหงา แต่ก็ลงอีหรอบเดิมทุกครั้งไป เพราะนัทชอบแขวะเธอประจำ ว่าให้เธอไม่สวย ไม่น่ารัก หุ่นก็ตุ้ยนุ้ย ต่างๆนานา แตงกวาก็หายเศร้าบ้างบางครั้งเพราะเอาเวลามาทะเลาะกับนัทเป็นส่วนใหญ่ -_-!

 

ชินก็โล่งใจไปเมื่อเห็นว่าแตงกวายังทำตัวเป็นเพื่อที่ดีของเขา ไม่เรียกร้องให้เขาสนใจเหมือนสาวๆ คนอื่นๆก็ตาม แตงกวายังคงเป็นเพื่อนที่น่ารักของเขา

 

เพราะเขามักจะสบายใจเมื่ออยู่ใกล้เธอเสมอ แตงกวาเป็นทั้งเพื่อน พี่น้อง คอยอยู่เคียงข้างเขาเสมอ นี่แหละคือเหตุผลที่เขาคิดกับเธอมากกว่านี้ไม่ได้ ขอแค่เธออยู่ใกล้ๆ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาก็พอใจแล้ว....

 

วันหนึ่ง

 

“นัท....กวามีไรจะบอกน่ะ” เด็กสาวพูดขึ้นในวันหนึ่ง ขณะที่อยู่กับนัทเพราะชินไปเที่ยวกับแฟนสาวคนใหม่ -_-!

 

“วันนี้มาแปลกแฮะ! ทำเสียงซีเรียสเชียว ยัยหมูตอน” ไม่พูดเปล่า นัทยังเอือมมือไปโยกหัวเด็กสาวอย่างหมั่นไส้อีก

 

“อย่าเพิ่งเล่นสินัท กวามีไรจะบอกจริงๆ” เด็กสาวย่นจมูกใส่เด็กหนุ่ม นัทหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูดแขวะ

 

“โหยย คงจะไม่ได้บอกว่าแอบรักฉันอีกคนหรอกนะ”

 

“ชิ!! อย่าหลงตัวเองให้มากเลยดีกว่า”

 

“ฮ่าๆ โอเคๆ แซวเล่นน่า ว่าแต่มีไรอ่ะ”

 

“คือ....” เด็กสาวเหลือบตามองนัทนิดหน่อยก่อนจะหลบสายตา อ้อมแอ้มบอกเบาว่า “เรียนจบที่นี่แล้ว....กวาจะไปเรียนต่อที่อเมริกา”

 

“ห๊ะ!! โหยยย ขี้โม้เปล่าเนี่ย ไม่เอาๆ อย่าพูดเล่นแบบนี้สิยัยหมูตอน ไปล่ะไปซ้อมบอลก่อนนะ”

 

 

หลังจากพีธีจบการศึกษา ม.3 จบลง คนในห้องต่างก็เตรียมตัวตื่นเต้นกับงานเลี้ยงที่จะมีขึ้นในเย็นนี้ งานเลี้ยงส่งท้ายก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายไปเรียนต่อที่อื่นหรือบางคนก็เรียนต่อที่เดิม โรงเรียนคึกคักเป็นพิเศษ

 

หลังจากนักเรียนม.3 ทุกคนรับใบจบการศึกษาเรียบร้อยต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้านไปแต่งเนื้อแต่งตัวสวยๆหล่อๆก่อนจะมาที่โรงเรียนอีกครั้งในตอนเย็น

 

แตงกวาก็เหมือนกัน เธอแต่งตัวสวยๆ น่ารักๆ แม้จะรูปร่างอวบๆ แต่หน้าตาน่ารัก ผิวขาวอมชมพู เครื่องหน้าสวย วันนี้เธอแต่งชุดเดรสสีชมพูอ่อน แขนสามส่วน แต่งหน้าเล็กน้อย

 

“แตงกวาจ้ะ ชินกับนัทมารับแล้วลูก” เสียงคุณแม่ยังสาวของแตงกวาดังขึ้น หล่อนคงขึ้นมาตามบุตรสาวเพราะปล่อยให้เด็กหนุ่มทั้งสองรอเป็นครึ่งชั่วโมงแล้ว

 

“ค่า....เดี๋ยวหนูออกไปค่ะแม่” เด็กสาวถอนหายใจ เธอคิดถึงวันพรุ่งนี้ วันที่จะต้องเดินทางไปที่ไกลแสนไกล เธอไม่ได้บอกชิน

 

แตงกวาเดินลงบันไดมาที่ห้องรับแขก เธอยืนอยู่มุมห้องโดยไม่ส่งเสียงเรียกทั้งสอง เธอมองชินที่แต่งตัวหล่อเหลาแม้จะเด็กอยู่เขาก็หล่ออยู่ดีในสายตาเธอ

 

ส่วนนัทเป็นเด็กหนุ่มหุ่นนักกีฬา หน้าตาดีมากๆเหมือนกัน ทั้งสองคนคือคนที่เธอรักมาก เธอรักชินมากเกินกว่าเพื่อน รักนัทแบบเพื่อนที่คอยอยู่เคียงข้างเธอเสมอ แม้จะคอยกลั่นแกล้งเธอบ่อยๆก็เถอะ

 

เธอถอนหายใจก่อนจะเดินออกไปชวนทั้งสองคน ชินชะงักเล็กน้อย เขาไม่เคยเห็นแตงกวาในลุคนี้มาก่อน วันนี้เธอน่ารักมากๆในสายเขาเชียวล่ะ ชินอมยิ้มก่อนจะจับมือแตงกวาให้เดินไปเคียงข้างกัน แตงกวาใจเต้นแรงแม้จะรู้ว่าเป็นเรื่องปกติที่ชินทำแบบนี้กับเธออยู่แล้วก็ตาม

 

นัทมองแล้วส่ายหน้า แตงกวาน่ารักจริงๆนั่นแหละ แต่แม่คุณดันไม่ยอมตัดใจจากเพื่อนเขาซะทีนี่สิ ให้ตาย....รักมากก็เจ็บมากนั่นแหละ!

 

เมื่อทั้งสามมาถึงโรงเรียน ในงานเลี้ยงเต็มไปด้วยความคึกคัก ชินไม่ยอมปล่อยมือแตงกวาเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

 

“ชิน ไปทางด้านนู้นเถอะ สนุกกว่าตรงนี้เยอะเลย” มินนี่แฟนสาวคนใหม่ของชินพูดขึ้นเมื่อทนไม่ไหวที่ชินเอาแต่เดินจับมือแตงกวาอยู่นั่นแลหะทั้งๆที่เธอเป็นแฟนชินแท้ๆ

 

“ไม่เอาอ่ะ อยู่แถวไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ” ชินหันไปตอบแฟนสาว “แตงกวาเอาหนมมั้ย ชินจะไปเอามาให้” และประโยคถัดมาทำเอามินนี่กรีดร้องในใจ ชินไม่สนใจเธอเลยซักนิด

 

เธอจึงสะตูดไปหากลุ่มเพื่อนๆ แล้วก็จับกลุ่มนินทาและใส่ร้ายแตงกวาให้เพื่อนของตัวเองฟังอย่างออกรส แตงกวาหันไปดูมินนี่ที่จิกตาใส่เธอตั้งแต่ชินเดินจับมือกับเธอเข้ามาในงานแล้ว และตอนนี้มินนี่ก็ยังมองมาที่เธออย่างกินเลือดกินเนื้อ -_-!

 

“ไม่เอาอ่ะ กวาไม่หิวเท่าไหร่ เอ่อ...ชินปล่อยมือเถอะ!”

 

“ทำไมล่ะ” ชินถามกลับทันควันเพราะรู้สึกโมโหทันทีที่เด็กสาวอยากให้เขาปล่อยมือจากเธอ

 

“มะ....ไม่มีไรหรอก” แม้จะโดยใครนินทา โดยใครว่าไม่เจียมก็ตามแต่ในเวลานี้ขอเถอะ ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆเขาแค่นี้ก็พอใจแล้ว

 

แตงกวาอมยิ้ม เมื่อชินเอาใจใส่เธอแค่ไหนวันนี้ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปก็ดีสิ บางทีถ้าชินรู้สึกเหมือนกับเธอจริงๆ วันพรุ่งนี้เธอก็อาจจะไม่ไป!

 

“ชินไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวมานะกวา”

 

“อือ”

 

เมื่อชินเดินออกไปเข้าห้องน้ำ แตงกวาเลยเคว้งเพราะทุกสายตามองมาที่เธอที่เดียว

 

“โห สาวๆของไอ้ชินท่าทางจะเขม้นเธออยู่นะ ใช่มั้ยเนี่ย หึๆ”

 

“นัท! อย่าเพิ่งไปนะ อยู่เป็นเพื่อนกวาก่อน” เด็กสาวพูดอย่างหวาดๆ

 

“ฮ่าๆ เออๆไม่ไปหรอก ดูท่าทาง เธอคงไม่รอดแน่ถ้ายืนอยู่คนเดียว หน้าระรื่นเชียวนะเธอน่ะ” นัทแซวเพราะเขาเห็นว่าแตงกวามีสีหน้าความสุขแค่ไหนที่ชินจับมือตลอดเวลา

 

“แตงกวาปวดฉี่อ่ะ ไปส่งหน่อยสิ” เด็กสาวพูดขึ้น

 

 

ห้องน้ำ

 

“มึง คิดไงกับแตงกวาว่ะไอ้ชิน!” เสียงแชมป์ พูดขึ้นขณะที่รอชินล้างมือที่อ่าง

 

“ทำไมมึงถามอย่างนั้น” ชินหันกลับไปถาม

 

“ก็เห็นจับมือถือแขนกันตั้งแต่เข้ามาในงานแล้วนี่”

 

“ก็....ไม่ได้คิดไร.....แค่” ชินชะงักไปนิดนึง เพราะกำลังสับสน เขาไม่กล้าที่จะพูดคำว่า ‘เพื่อน’ แต่ทำไมกันนะ ทำไมถึงไม่กล้ากันล่ะ

 

“แค่อะไร”

 

“แค่เพื่อน กูคิดกับกวาแค่เพื่อนเท่านั้น ที่จับมือก็เพราะเป็นห่วงในฐานะเพื่อนแค่นั้นแหละ”

 

“จริงเหรอ” แชมป์ยังถามย้ำ

 

“จริงดิว่ะ มึงถามอะไรมากมายเนี่ย เพื่อนก็เพื่อนนั่นแหละ กูไม่ได้คิดจะคบแตงกวาหรอกนะเว้ย ไม่ใช่สเป็คกู” เด็กหนุ่มหาข้ออ้างให้กับตัวเอง ใช่!! ให้กับตัวเขาเองนั่นแหละ

 

“เออๆ ถามแค่นี้ทำเป็นตอบยาว ไปเหอะหิวแล้วว่ะ”

 

 

“แตงกวา.....” ชินเอ่ยเบาๆ เมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่หน้าห้องน้ำ เด็กสาวน้ำตาคลอ เธอได้ยินทุกประโยคที่ชินและแชมป์คุยกัน นั่นสินะ จับมือ....ก็แค่ในฐานะเพื่อน....เขาไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้นอยู่แล้วล่ะ แตงกวาปาดน้ำตาบนใบหน้า ก่อนจะหันไปหานัท

 

“นัท กวาอยากกลับบ้านแล้ว” โดยไม่หันไปมองชินที่ยืนกำมือแน่น เพราะเห็นว่าเด็กสาวจับมือเพื่อนของเขาอยู่

 

“เอ่อ....อืมๆ จะไปส่ง” นัทได้แต่อือออ เพราะเขาก็ได้ยินที่ชินพูดเหมือนกัน ขนาดเขายืนฟังยังเสียความรู้สึก แล้วแตงกวาที่เป็นคนที่อยู่ในบทสทนานั้นจะไม่เสียใจ และเจ็บปวดหรอกเหรอ เขาหันไปมองเพื่อนซี้ ที่ยืนอึ้งตอนที่เห็นว่าเขาและแตงกวายืนอยู่หน้าห้องน้ำ

 

“กวา ฟังชินก่อนนะ” ชินรั้งแขนเด็กสาวไว้ เมื่อตั้งสติได้ เขาอยากอธิบาย อยากบอกเธอว่ามันไม่ใช่อย่างที่เขาพูดออกไป อยากบอกว่ามันไม่จริงเลยที่เขาพูดไปนั้น.....

 

“......” แต่เด็กสาวกลับไม่ฟังชินอีกต่อไปแล้ว เธอกำลังเสียใจ เสียความรู้สึก เด็กสาวได้แต่ดึงมือนัทให้ไปส่งเธอที่บ้าน....ตอนนี้เธอไม่อยากรับฟังอะไรอีกแล้ว ไม่อยากรับรู้อีกแล้ว....

 

........พอซักทีเถอะแตงกวา....เขาไม่ได้คิดอะไร....เขาแค่ใส่ใจเพราะว่า....เราแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น.....พอเถอะ....พอแล้ว....ตัดใจจากผู้ชายคนนี้เสียที....!!!