รักอลวนของสาวสุดเท่
7.7
เขียนโดย coffeemilo
วันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.34 น.
8 บท
1 วิจารณ์
12.61K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 26 มกราคม พ.ศ. 2556 22.13 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) บทที่5
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความความเดิมตอนที่แล้ว
เมื่อเรียนเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันกับบ้าน
______________________________________________________________________
วันรุ่งขึ้น เธอก็ไปมหาลัยตามปกติแต่เมื่อถึงมหาลัยมันกลับไม่ปกติอีกต่อไป เมื่อไปถึงหน้าประตูเธฮต้องลดกระจกรับใบปลิวเมื่อรับเส็จแล้วเธอไม่ได้อ่าน(ทั้งที่สำคัณมาก)แล้วก็โยนไปหลังรถซะงั้นและไม่สนใจมันอีก เมื่อถึงห้องเพื่อนๆของเธอก็วิ้งเข้าหาตัวเธออย่างรีบร้อน
"เอิร์นนนนนนนนนนนนนนน ปี1ทั้งหมดให้เธอเป็นประธานนักเรียน และ กอล์ฟเป็นรองประธานนักเรียนดีใจด้วย"รวงข้วงพูด
"แล้วทำไม ครูถึงให้เค้ากับกอล์ฟเป็นประธานและรองประธานล่ะ"เมื่อเจอคำถามนี้เพื่อนเธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน และคำถามนี้ทำให้คนที่นั่งข้างเอิร์นหันมาสนใจด้วย
"ครูบอกว่าเพราะ'ในฐานะที่เธอและกอล์ฟได้ผลการเรียนที่1และที่2ที่สอบเข้ามาในมหาลัย และความประพฤกดี และสนิทกัน เลยเลือกพวกเธอ'"ลูกด้าย เพื่อนสนิทจากโรงเรียนเก่าเดินมาบอก
"ไอลูกด้าย แกอยู่มหาลัยนี้ด้วยหรอวะ"เอิร์นถาม
"เออดิ แล้วไอกอล์ฟไม่ได้เจอกันนานเลยเว้ย"ลูกด้ายตอบ แล้วหันไปถามคนใช้ส่วนตัวของกอล์ฟ
"อืม กี่ปีแล้ววะ ตั้งแต่ป.6แนะ แต่เพื่อนแกนี้จำฉันไม่ให้วะ"กอล์ฟถามแล้วเล่ไปทางเอิร์นต่อ
"ไอเอิร์น แกจำไอกอล์ฟไม่ได้หรอ ห้องก็อยู่ติดกันแท้ๆ"ลูกด้ายถามเอิร์น
"ก็มันจำไม่ได้นี่นา"เอิร์นพูด
"อย่าว่าแต่เอิร์นเลย เค้า รวงข้าว มิ้วแล้วก็หมอนี่จำกันไม่ได้เล้ย"รวงข้าวพูด
"หรอน่าสงสารจัง"ลูกด้ายพูดอย่างน่าสงสาร
"เออ! ไปคุยกับไอเซนหรือเชนของแกไปเลยไป้"เอิร์นพูด
"ไม่ใช้ของเค้าซักหน่อย"ลูกด้ายพูด
"หรอ ไปได้แล้วจะได้เรียนซักที แต่โชคร้ายดีแหะ เป็นประธานนักเรียน เฮ้อ!"
หลานวันผ่านไป และวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ อยู่ๆก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งยื่นดอกกุหลาบสีแดงดอกสวยให้เอิร์น เมื่อถึงโต๊ะเรียน ก็มีจดหมายรักวางอยู่มากกว่า10ฉบับ ดอนกิินข้าวก็ยังมีคนมาให้ดอกไม้เธออีกเยอะมากซึ่งไม่รู้เลยว่าคนข้างๆของเธอก็เป็นหนึ่งในนั้น
"แหม เอิร์นฮอตจังนะ ดอกไม้เต็มโต๊ะเลย(จะกินข้าวไงวะ)"เพื่อนของเธอแซว
"จะแบ่งไปบ้างก็ได้นะ"
"ไม่เอาหรอ ของฉันแค่ดอกเดียวก็พอแล้ว"รวงข้าวพูด
"แหนน่ะๆๆๆ ของพี่โอมคนนั้นล่ะสิ อิอิ"ฝ้ายพูด
"รู้ได้ไงอะ"รวงข้าวพูดแล้วน่าแดงเลย ฮ่าาาาๆๆๆๆๆๆๆๆ
"ไม่รู้ก็บ้าแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ"มิ้วหัวเราะลั้น
"เอิร์นแล้วกอล์ฟไปไหนซะล่ะ วันนี้ไม่เห็นเลย"
"จะไปรู้มั้ย แต่มะเช้ายังเห็นเลยนะ สงสัยจะกลับมะกี้"เอิร์นพูด
"กลับดีกว่าเพราะวันนี้ก็เรียนครึ่งวันนี่ จริงมั้ย"ฝ้ายพูด
'ประกาศ! ประธานและรองประธานนังเรียนทุกชั้นปี มาพบครูที่ห้องวิชาการด่วน'
"อะไรอีกล่ะเนี่ย จะกลับบ้านก็ไมได้กลับ แล้วอีตากอล์ฟอยูไหนล่ะเนี่ย"
"เอิร์นลองโทรหากอล์ฟสิ มีเบอร์ไม่ใช้หรอ"มิ้วถามเอิร์น
"เออ"จากนั้นเธอก็ยกโทรศัพท์โทรกอล์ฟ
"อยู่ไหน"
"..."
"ทำไมไม่ตอบวะ"
"..."
"ไม่ตอบใช่มั้ยได้ มาที่มหาลัยด้วยครูเรียก เร็วๆด้วย"
"เป็นไง กอล์ฟว่าอะไรบ้าง"
"มันไม่ตอบ แต่บอกมันไปแล้วว่าครูเรียกอีกซักพักก็คงมา"
"งั้นแกก็ไปได้แล้ว"
เมื่อเดินอยู่นั้นเธอได้เจอกับกอล์ฟโดยบังเอิญทั้งสองคนจึงเดินไปห้องวิชาการด้วยกัน
เมื่อเรียนเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันกับบ้าน
______________________________________________________________________
วันรุ่งขึ้น เธอก็ไปมหาลัยตามปกติแต่เมื่อถึงมหาลัยมันกลับไม่ปกติอีกต่อไป เมื่อไปถึงหน้าประตูเธฮต้องลดกระจกรับใบปลิวเมื่อรับเส็จแล้วเธอไม่ได้อ่าน(ทั้งที่สำคัณมาก)แล้วก็โยนไปหลังรถซะงั้นและไม่สนใจมันอีก เมื่อถึงห้องเพื่อนๆของเธอก็วิ้งเข้าหาตัวเธออย่างรีบร้อน
"เอิร์นนนนนนนนนนนนนนน ปี1ทั้งหมดให้เธอเป็นประธานนักเรียน และ กอล์ฟเป็นรองประธานนักเรียนดีใจด้วย"รวงข้วงพูด
"แล้วทำไม ครูถึงให้เค้ากับกอล์ฟเป็นประธานและรองประธานล่ะ"เมื่อเจอคำถามนี้เพื่อนเธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน และคำถามนี้ทำให้คนที่นั่งข้างเอิร์นหันมาสนใจด้วย
"ครูบอกว่าเพราะ'ในฐานะที่เธอและกอล์ฟได้ผลการเรียนที่1และที่2ที่สอบเข้ามาในมหาลัย และความประพฤกดี และสนิทกัน เลยเลือกพวกเธอ'"ลูกด้าย เพื่อนสนิทจากโรงเรียนเก่าเดินมาบอก
"ไอลูกด้าย แกอยู่มหาลัยนี้ด้วยหรอวะ"เอิร์นถาม
"เออดิ แล้วไอกอล์ฟไม่ได้เจอกันนานเลยเว้ย"ลูกด้ายตอบ แล้วหันไปถามคนใช้ส่วนตัวของกอล์ฟ
"อืม กี่ปีแล้ววะ ตั้งแต่ป.6แนะ แต่เพื่อนแกนี้จำฉันไม่ให้วะ"กอล์ฟถามแล้วเล่ไปทางเอิร์นต่อ
"ไอเอิร์น แกจำไอกอล์ฟไม่ได้หรอ ห้องก็อยู่ติดกันแท้ๆ"ลูกด้ายถามเอิร์น
"ก็มันจำไม่ได้นี่นา"เอิร์นพูด
"อย่าว่าแต่เอิร์นเลย เค้า รวงข้าว มิ้วแล้วก็หมอนี่จำกันไม่ได้เล้ย"รวงข้าวพูด
"หรอน่าสงสารจัง"ลูกด้ายพูดอย่างน่าสงสาร
"เออ! ไปคุยกับไอเซนหรือเชนของแกไปเลยไป้"เอิร์นพูด
"ไม่ใช้ของเค้าซักหน่อย"ลูกด้ายพูด
"หรอ ไปได้แล้วจะได้เรียนซักที แต่โชคร้ายดีแหะ เป็นประธานนักเรียน เฮ้อ!"
หลานวันผ่านไป และวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ อยู่ๆก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งยื่นดอกกุหลาบสีแดงดอกสวยให้เอิร์น เมื่อถึงโต๊ะเรียน ก็มีจดหมายรักวางอยู่มากกว่า10ฉบับ ดอนกิินข้าวก็ยังมีคนมาให้ดอกไม้เธออีกเยอะมากซึ่งไม่รู้เลยว่าคนข้างๆของเธอก็เป็นหนึ่งในนั้น
"แหม เอิร์นฮอตจังนะ ดอกไม้เต็มโต๊ะเลย(จะกินข้าวไงวะ)"เพื่อนของเธอแซว
"จะแบ่งไปบ้างก็ได้นะ"
"ไม่เอาหรอ ของฉันแค่ดอกเดียวก็พอแล้ว"รวงข้าวพูด
"แหนน่ะๆๆๆ ของพี่โอมคนนั้นล่ะสิ อิอิ"ฝ้ายพูด
"รู้ได้ไงอะ"รวงข้าวพูดแล้วน่าแดงเลย ฮ่าาาาๆๆๆๆๆๆๆๆ
"ไม่รู้ก็บ้าแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ"มิ้วหัวเราะลั้น
"เอิร์นแล้วกอล์ฟไปไหนซะล่ะ วันนี้ไม่เห็นเลย"
"จะไปรู้มั้ย แต่มะเช้ายังเห็นเลยนะ สงสัยจะกลับมะกี้"เอิร์นพูด
"กลับดีกว่าเพราะวันนี้ก็เรียนครึ่งวันนี่ จริงมั้ย"ฝ้ายพูด
'ประกาศ! ประธานและรองประธานนังเรียนทุกชั้นปี มาพบครูที่ห้องวิชาการด่วน'
"อะไรอีกล่ะเนี่ย จะกลับบ้านก็ไมได้กลับ แล้วอีตากอล์ฟอยูไหนล่ะเนี่ย"
"เอิร์นลองโทรหากอล์ฟสิ มีเบอร์ไม่ใช้หรอ"มิ้วถามเอิร์น
"เออ"จากนั้นเธอก็ยกโทรศัพท์โทรกอล์ฟ
"อยู่ไหน"
"..."
"ทำไมไม่ตอบวะ"
"..."
"ไม่ตอบใช่มั้ยได้ มาที่มหาลัยด้วยครูเรียก เร็วๆด้วย"
"เป็นไง กอล์ฟว่าอะไรบ้าง"
"มันไม่ตอบ แต่บอกมันไปแล้วว่าครูเรียกอีกซักพักก็คงมา"
"งั้นแกก็ไปได้แล้ว"
เมื่อเดินอยู่นั้นเธอได้เจอกับกอล์ฟโดยบังเอิญทั้งสองคนจึงเดินไปห้องวิชาการด้วยกัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ