รักอลวนของสาวสุดเท่

ความเดิมตอนที่แล้ว

"ทำไมมันไกลจังอะแก ห้องครัวมันอยู่ข้างๆนี้ไม่ใช้หรอ"มิ้วกะซิบถามเอิร์นเพราะสงสัยว่าทำไมเอิร์นถึงบอกแบบนั้น มาอ่านกันเลย เย่ๆๆ

_____________________________________________________________________

"ก็แค่อยากแกแล้วว่าหลงทางมั้ย นี่ชั้นเอาทางที่อ้อมน้อยที่สุดแล้วนะ"เอิร์นพูดแล้วหัวเราะอย่างมีความสุข "ฉันไปรอในห้องครัวดีกว่า จะได้จับเวลาด้วยฮ่าๆๆๆๆๆ"เมื่อพูดเสร็จเอิร์นก็เดินไปห้องครัวอย่างมีความสุข(เพื่อนชั้นบ้าไปแล้วO^O)เมื่อถึงห้องครัวเธอได้ดูว่าในห้องครัวมีอะไรบ้างจะได้ทำกิน เมื่อดูแล้วก็มีเยอะพอสมควรเธอจึงนั่งรอกอล์ฟอยู่บนเค้าเตอร์ห้องครัวอย่างสบายอารมณ์

"ทำไมนายมาช้ากว่าชั้นอีกล่ะ^^"เอิร์นพูดแบบดีใจสุดๆ

"แล้วทำไมคุณหนูถึงมาถึงก่อนผมได้ล่ะครับ"

"บ้ารึปล่าวว ฮ่าาาาาาา"

"อันนี้ผมก็ไม่ทราบว่าคุณหนูจะเป็นบ้าหรือเปล่านะครับ พอดีว่าผมเช็กประสาททุกสัปดาห์ครับ ผมเลยแน่ใจว่าไม่ใช่ผมแน่นอนครับ ที่จะเป็นบ้า หึหึ"กอล์ฟสวนกลับจนตัวเองเกือบหัวเราะออกมาเองเลย (ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา/คนแต่ง)

"จะกรี๊ดแล้วนะ"

"เอาสิครับ ผมไม่ว่าอะไรซักหน่อย"

"หึ_หึ ได้กรี๊ดดดดดดดดดด นายบังอาจว่าฉันบ้าฉันโกรธแล้วนะ"

"คุณคิดไปเองล้วนๆเลยนะครับ แต่คุณหนูโกรธแล้วหน้ารักดีนะครับ ฮ่าๆๆๆ"กอล์ฟพูดเสร็จแล้วหันไปทำกับข้าวต่ออย่างอารมณ์ดี

"แล้ววันนี้จะให้กระผม พ่อครัวสุดหล่อวันนี้ทำอะไรดีครับ"

"เท่าที่มี"

"ทำไมตอนนี้เย็นชาจังล่ะครับ"

"ยุ่งอะไรด้วย คนใช้ก็อยู่ส่วนคนใช้สิ อย่าสอใส่เกือกนะจ๊ะ^^"(อารมณ์ดีซะงั้น งง!/คนแต่ง)

"ครับ ผมยอมรับแล้วครับ ว่าผมเสือก!^^ ฮ่าาาๆๆๆๆ"

"อย่าทำให้น้องหมาของฉันท้องเสียก็แล้วกัน"เอิร์นพูดแล้วเดินออกไป

"เอิร์นเป็นอาราย ทำไมน่าบูดอะ"รวงข้าวถามอย่างเป็นห่วง

"เปล่าหรอก"

"นั้นสิ กอล์ฟใช่มั้ยล่ะ ฮ่าาาๆๆๆ"ฝ้ายพูด

"ไม่ได้เห็นเอิร์นโกรธตั้งนานแล้วนะนี่"มิ้วพูด

"นั้นสิ แสดงว่าจะต้องมีอะไรแน่เลย ทำให้สุดหล่อของเราโกรธได้ขนาดนี้"รวงข้าวพูดแล้วยิ้มอย่างน่ารัก

"นั้นสิ แต่มะกี้ได้ยินเสียงกรี๊ดด้วยล่ะ ใช่มั้ยเอิร์น"ฝ้ายพูด

"..."

"ไม่ตอบแบบนี้แสดงว่าใช่ ฮ่าๆๆๆๆๆ"มิ้วพูด

"นั้นสิไม่งั้นเอิร์นคงไม่กรี๊ดซะดังลั้นบ้านขนาดนั้นหรอกน่า จริงมั้ย"รวงข้าวพูดแหย่เพื่อนของตัวเองซะงั้น

"ไม่ต้องมาแหย่กันเลย แล้วคุณพี่โอมของน้องรวงข้าวล่ะครับ เค้าเป็นไงเห็นว่าเป็นแฟนกันแล้วไม่ใช่หรอ"เอิร์นเรื่องซะงั้น

"ใช่เห็นด้วยนี่ก็จะวันวาเลนไทน์แล้ว แกจะให้อะไรพี่เค้าอะ"ฝ้ายถาม

"แล้วนี่พวกแกไปรู้มาจากไหน ล่ะว่าพี่โอมเป็นแฟนฉัน"รวงข้าวถาม

"โถ่ ใครไม่รู้ก็โครตโง่เลยล่ะ"มิ้วพูด

เมื่อคุยกันได้ซักพักเอิร์นก็เดินไปในห้องครัวเงียบๆคนเดียวเพื่อไม่ให้กอล์ฟรู้ตัว ในขณะที่เพื่อนๆของเธอดูทีวีอยู่ เมื่อไปถึงเธอเห็นเค้าทำกับข้าวอย่างชำนานและของที่เธอเตรียมไว้นั้นเขาได้นำไปทำเป็นอาหารจนต้อง เรียกได้ว่า 'ชาตินี้ก็แด๊กไม่หมด'อะไรแบบนี้เพราะว่ามันเยอะมากๆๆๆๆๆ

"นี่นายจะทำให้น้องหมาของฉันท้องแตกตายรึไง"

"เปล่านะครับของคุณน้องหมาคุณน่ะผมทำให้ต่างหากแล้วครับนั้นไง"เขาชี้ไปที่ข้าวผัดที่ใส่จานเอาไว้อย่างสวยงาม

"นายแน่ใจนะว่านั้นเป็นอาหารหมาน่ะ"

"แน่ใจสิส่วนอาหารพวกนี้ผมทำให้คุณแล้วก็เพื่อนกินนั้นแหละแต่เท่าที่ผมมาที่บ้านคุณมายังไม่เห็นหมาซักตัวเลยนะครับ

"กะ ก็...ฉันเลี้ยงมันไว้บนห้องฉัน"

"คุณเลี้ยงไว้บนห้องมันไม่ดีนะ ทำไมไม่เลี้ยงด้านล่างล่ะ"

"แล้วนายยุ่งอะไรด้วยล่ะ"

"ไม่ยุ่งก็ได้ นี้เย็นมากแล้วบอกให้เพื่อนของคุณทานข้าวได้แล้ว ผมทำเสร็จแล้ว ผมทำเสร็จแล้ว"เมื่อเขาบอกแบบนี้เอิร์นจึงไปเรียกเพื่อนๆให้ไปกินข้าวด้วยกินข้าวด้วยกันและนั่งตามนี้ กอล์ฟเอิร์น รวงข้าวฝ้าย และมิ้วนั่งหัวโตะ(จ่ายตังด้วยฮ่าๆๆๆๆๆ)

วันต่อมาเธอได้เดินเข้ามมาในห้องเรียนกับเพื่อนๆของเธอตามปกติทั่วไปและเพื่อนๆของเธอตามที่ของตัวเองและแล้ว...ก็มีเพื่อนของเธอคนหนึ่งวิ่งเข้ามาในห้องอย่างรีบร้อน

"ประกาศศศศศศศศศศศศศ! นุ๊กกับวันอลีฟเลิกกันแล้ว!!!!! แฮกๆๆ"คำพูดเพื่อนคนนั้นทำให้เสียงพูดคุยในห้องดังขึ้นมาทันที

"กอล์ฟ แกว่านุ๊กกันไอวันเลิกกันเรื่องอะไรอ่ะ"เอิร์นหันไปถามคนข้างๆ

"นุ๊กกับวันอลีฟคู่ที่สวีตกันที่สุดในมหาลัยน่ะหรอ อืม...ไม่รู้สิ แล้วเอิร์นรู้จักสองคนนั้นตั้งแต่เมื่อไรอะ"

"รู้จักกันตั้งแต่ป.6แล้วคู่นี้เป็นแฟนกันตั้งแต่ป.6เลยไม่รู้หรอ"

"ใครจะไปรู้ล่ะ แต่ว่าเธออยู่โรงเรียนอะไรอ่า"

"รร.----ห้อง6/1แล้วแกอะ"

"รร.เดียวกันแต่ห้อง6/2"

"จริงดิ ทำไมไม่เคยเห็นแกเลยฟระ"

"จะไปรู้หรอว่าแต่สองคนนั้นรักกันขนาดนั้นแล้วจะเลิกทำไมนะ"

"ถ้าฉันรู้ฉันจะถามนายมั้ย"

"เออ เนอะเรียนดีกว่าครูเข้าแล้วนะ"

เมื่อเรียนเสร็จทุกคนไปกินข้าวแต่ก็กินกันน้อยกว่าเดิมซักนิดเมื่อเรียนเสร็จก็กลับไปเรียนต่อเมื่อเรียนเสร็จจึงแยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง