I'm not your playmate : กูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึงครับ!

 
7
Like... ชอบ
 
 
 
[King Part’s]
 
“คิง...”
 
เสียงเรียกเบาๆดังมาจากคนข้างกายผม ดีที่ไอ้เก้าตัวมันเล็ก บาง แถมเบาอีกต่างหาก ไม่รู้ว่ามันกินอะไรเป็นอาหารบ้างรึเปล่า ผมเลยแบกขึ้นมาที่คอนโดได้ ผมพาเก้ามาไว้ในห้อง สวิตช์ห้องผมดีแล้วนะ ฮ่าๆ แต่ถ้าวางมันไว้ตรงโซฟาร์มันต้องเจ็บหลังตายแน่ๆ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรผมถึงไม่พามันกลับหอ ทั้งๆที่กลับหอคงจะดีกว่าแท้ๆ
 
... เพราะผมจะได้ไม่ต้องมาห้ามใจตัวเองแบบนี้
 
บางทีผมอาจจะมีโรคประจำตัวที่ประหลาดกว่าชาวบ้านเขาก็ได้ ผมติดเก้าครับ... มันเป็นอะไรที่ประหลาดมาก ก็อย่างที่ว่าว่าผมตามมันมาตั้งแต่ม.ต้น ผมไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน ผมรู้แค่ว่าผมชอบที่จะมองมัน แล้วก็อยู่ใกล้มันมากๆ เป็นแบบนี้ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอรู้ตัวอีกที... ผมก็ห่างมันไม่ได้แล้ว จนผมคิดว่าผมอาจจะชอบมันก็ได้
 
ชอบ... ทั้งๆที่มันเป็นผู้ชาย...
 
“มึงตื่นแล้วเหรอ?” ผมถามโดยไม่หันกลับไปมอง
 
ผู้ชายอะไรว่ะ! แม่ง... ชอบยั่ว!
 
“งืม... กูไม่ด้ายหลับซ้ากหน่อย” เมา... มึงเมาแอ๋เลยว่ะเก้า!
 
“เฮ้อ~ ห่า! ตื่นๆ กูไม่เสียสละห้องนอนให้มึงหรอกนะเว้ย” ถึงผมคิดว่าผมชอบมันก็เถอะ แต่เรื่องนั้นมันไม่เกี่ยวกันสักหน่อยนี่! ไม่จำเป็นต้องเสียสละซะหน่อย เฮอะ!
 
“ร้อนว่ะ ห้องมึงเปิดแอร์ป่ะเนี่ย” ลากเสียงให้เมาได้อีก
 
“กูเปิดตลอดแหละสัด ลุกดิสัด กูจะนอน มึงไปนอนโซฟาร์ข้างนอกไป”
 
“ไม่เอาอ่ะ กูร้อน”
 
ว่าแล้ว ไอ้เหี้ยเก้าก็ลุกขึ้นมานั่งทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ครับ เอา... มึงจะทำอะไรของมึงกันครับ? เฮ้ย! แม่งถอดเสื้อโชว์เลยครับ ถอดหาพ่อมึงเหรอครับ? สัดเอ๊ย!
 
คิงเลี่ยงสายตาออกมาด้วยหน้าร้อนผ่าว เก้าแม่งขาว ขาวเว่อร์จริงๆ แถมเนียนอีกต่างหาก ไม่เหมือนผมที่ผิวจะเริ่มกลายเป็นสีแทนแล้ว ขนาดมันเล่นกีฬากับผมตลอด แต่แม่งไม่คล้ำขึ้นเลย เป็นไปได้ไงก็ไม่รู้ ...โอ๊ย! ผมมองอะไรอยู่เนี่ย
 
หันหน้ามามองมันอีกครั้ง แม่งก็ล้มตัวลงนอนแล้ว เฮ้อ~ ท่าทางผมต้องไปนอนด้านนอกจริงๆแล้วมั้งเนี่ย?
 
ตุ้บ!
 
“ห่าเอ๊ย! เก้า! ปล่อย”
 
เก้าดึงตัวผมลงมานอนด้วย ตัวบางๆซุกอยู่กับอก จนใจเริ่มเต้นรัวอีกครั้ง ผมไม่อยากให้มันรู้ว่าเพื่อนคนนี้แอบชอบมันอยู่นะ ลุกเถอะเหี้ย! กูขอร้อง
 
“กูร้อนมากๆเลยอ่ะ อึดอัดไปหมดเลย”
 
“ยิ่งมึงกอดกูก็ยิ่งร้อนสิครับ ลุกเลยๆ”
 
หันหน้ามาก็เจอกับสายตาแดงๆ เหมือนมันจะเชื้อเชิญผมอยู่ใช่มั้ย? อยากให้ผมตบะแตกรึไงกัน?
 
“เก้า... ถ้ามึงไม่ลุกภายในตอนนี้ แล้วมึงจะเสียใจ”
 
ดูมัน... ขนาดพูดขนาดนี้แล้วแม่งยังมองนิ่งๆอีก ตกลงมึงเมาจริงป่ะเนี่ย
 
“มึงไม่ออกไปใช่มั้ย? กูไม่เกรงใจแล้วนะเว้ย”
 
ไม่... มันยังไม่ลุก ความอดทนผมจะหมดจริงๆแล้วนะ
 
ผมลุกขึ้นมาคร่อมตัวมัน ประกบริมฝีปากลงไปอย่างร้อนแรง แอบเห็นว่ามันทำตาโตตกใจด้วย แต่เอาเถอะ ผมเตือนมันแล้ว และถ้าเป็นอย่างนี้อีกต่อไปหลายครั้งก็คงไม่ไหวเช่นกัน คงต้องสอนมันให้รู้สึกบ้างว่าผมไม่ใช่คนที่ใจดีกับมันได้ทุกครั้ง
 
ลิ้นเล็กของมันก็ขยับมาผัวพันกับลิ้นของผมเช่นกัน แต่เพราะเป็นแบบนั้น จากที่แกล้งมันเฉยๆ ผมก็เริ่มมีอารมณ์ร่วมตามแล้วนะเว้ย!
 
มือของผมไล้ไปตามตัวมัน ถึงรู้ว่าการรังแกคนเมา แถมยังเป็นมันอีกมันไม่ค่อยดีก็ตาม แต่สมอง และร่างกายมันเริ่มทรยศผมแล้ว ร่างกายผมร้อน ร้อนจากคนตรงหน้าที่เริ่มขยับมือตามผมเช่นกัน
 
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ปากของผมกับเก้าไม่ได้ละออกจากกันเลย เสื้อผ้าบนตัวมันก็หายไปพร้อมกับผมที่เริ่มถอดชิ้นส่วนของตัวเองบ้างแล้ว
 
“อื้อ”
 
ความจริงผมควรจะหยุดแค่นี้... ใช่มั้ย?
 
แต่ขอเถอะ... ถ้ามันจะทรมานขนาดนั้น ผมไม่ทำหรอก!
 
ริมฝีปากหนาวนเวียนอยู่แถวๆซอกคอ หู แล้วไล่ลงมาอยู่แถวยอดอก มือหนาเริ่มกอบกุมส่วนสำคัญของร่างเล็กจนมันอดไม่ได้ที่จะครางเบาๆ มือวนเวียนค่อยๆรูดขึ้นลง ทำให้ร่างเล็กทรมานเล่น เหมือนที่ตัวผมเองกำลังรู้สึกอยู่เช่นกัน
 
“อ๊ะ”
 
พอดีกว่ามั้ง...ก่อนที่ผมจะหยุดตัวเองไม่ไหว...
 
ผมละออกมาจากร่างกายขาวเนียนนั่น แล้วพลิกตัวลงไปนอนด้านข้างมันอย่าอ้อยอิ่ง มันไม่ได้ประท้วงอะไร ทำให้ผมอดสงสัยไม่ได้ เงยหน้าไปมองก็เห็นว่าคนตัวเล็กหลับไปแล้ว แถมหลับตาพริ้ม หน้าตาที่น่ารักของมันหยักยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยดูท่าคงจะมีความสุข ...เกินไป
 
น่ารักได้อีกล่ะมึง!
 
น้องชายผมปวดหนึบอย่างต้องการจะปลดปล่อย ผมเลยต้องลากสังขารตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อทำเรื่องนั้นด้วยตัวเอง ดีนะที่มันหลับไปแล้ว ไม่น่าจะรู้ตัว แล้วก็ดีนะที่ไม่ได้ปล้ำคนหลับ
 
ผมเป็นคนดีใช่มั้ยล่ะ? เฮ้อ~ ก็ดีกว่ามองหน้ามันไม่ติดล่ะว่ะ!
 
ภาวนาให้พรุ่งนี้มันไม่สังเกตร่องรอยที่ผมทิ้งไว้ด้วยทีเถอะ!
 
สุดท้ายก็ลงเอยคือผมต้องไปนอนที่โซฟาร์ (ไม่งั้นรอบต่อไปอาจจะหยุดไม่ได้) และก่อนไปผมยังบริการใส่เสื้อผ้าให้มันอีกต่างหาก แล้วก็พยายามข่มตาให้หลับอย่างยากลำบากไปตลอดทั้งคืน