I'm not your playmate : กูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึงครับ!
Master
18) 16 - Girl's...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ16
Girl’s แฟนมึง
“นายกิตติธัช นายพีระ นายนนทวัช!”
“ครับ’จารย์”
สามเสียงแข็งขันดังตอบอาจารย์สมศรีที่รู้จักกันดีในชื่ออาจารย์ป้า ป้าแกมองพวกผมเหมือนเพิ่งไปฆ่าชิงทรัพย์ใครมางั้นแหละ แค่มาสายโว้ย แค่มาสาย...
“ทำไมมาสาย”
“ผมมีธุระกับพ่อ” นนท์ชิงตอบก่อน มันลอยหน้าทำไม่รู้ไม่ชี้ใส่พวกผม
“ผม... เอ่อ...”
“ขัดข้องทางเทคนิคนิดหน่อยครับ”
มึงหาคำตอบที่ดีกว่านี้ไม่ได้รึไงว่ะคิง?
“อะไรของเธอ?”
“พอดีว่าเมื่อเช้านะครับ รถมันติ๊ดติด แหะๆ ไม่มีอะไรหรอกครับ’จารย์” ผมชิงพูดแทนก่อนที่มันอาจจะพูดอะไรประหลาดๆออกมา ‘จารยป้าไม่รู้ ไม่ใช่ไอ้เชี่ยนนท์จะไม่สงสัย
เธอขมวดคิ้ว(ย่นๆ)มองพวกเราสามคน อย่าถามขึ้นมาเชียวนะว่าทำไมผมถึงมาพร้อมกับไอ้คิงน่ะ
“ทำไมเธอมาพร้อมคิง?”
เออ กูไม่น่าทักในใจ แม่งส.ใส่เกือกได้ยินอีก
“ก็...”
“เมื่อวานผมไป ‘ทำ’ การบ้านกับเก้านะครับ”
“...” สายตา’จารย์แกไม่เท่าไหร่ แต่เพื่อนข้างตัวนี้แหละมองอย่างจับผิด ตายๆๆ ไปตายไป๊ พูดเชี่ยไรเนี่ย เน้นหาพ่อมึงเหรอ พ่อง!
“พวกเธอมาสาย ยังไงก็ต้องได้รับการลงโทษอยู่ดี...”
“ครับ”
“...กลางวันนี้ไปหาพวกครูประจำชั้นเธอล่ะกัน ให้เขาเอาผิดเธอแทน”
โอ้... โทษสถานเบา สงสัยว่าฟ้ายังเป็นใจ
“โตจนจะจบจากโรงเรียนแล้วเข้ารั้วมหาลัยแล้ว อย่าทำตัวเด็กๆนักสิ ตื่นเช้าๆเนี่ย เป็นมั้ย ไม่ใช่ตื่นเช้ามาลอกการบ้าน เวลาตรวจการบ้าน ฉันคิดว่าแค่ฉันตรวจของนายพีระก็ให้คะแนนเธอได้เลยนะ กิตติธัช”
“แหม มันก็ต้องมีบ้างครับ’จารย์ วัยรุ่น”
“รุ่นบ้ารุ่นบอน่ะสิ เก้าโมงแล้ว ไปๆ คาบสองแล้ว เห็นว่าสอบเคมีคาบแรกนี่ พวกเธอโดนหักคะแนนแน่”
“โห ‘จารย์... ครับๆ ไปๆ เข้าห้องๆ”
ถึงผมจะทำเหมือนไม่สนใจสายตาของนนท์ที่มองมาอย่างสงสัย แต่ผมก็รู้ดีทีเดียว สายตานั้นจับจ้องผมอยู่... เหมือนสงสัย สนใจ... หรืออะไรสักอย่างที่ผมไม่อาจคาดเดา
...และที่แน่ๆ ผมไม่อยากรู้
ดูเหมือนมันเป็นการปัดภาระเกินไปใช่ไหมครับ? ผมก็ว่าผมเป็นคนไม่ค่อยคิดมาก ชอบปัดภาระ และก็ไม่เคยเอาใจใส่กับอะไรจนเคยชินไปแล้วนี่หน่า
“ทำไมพวกมึงมาพร้อมกัน”
“กูบอกแล้วไงว่ากูไปทำการบ้านกันมา”
“เมื่อวานมีการบ้านที่ไหน อย่ามาหลอกกู”
“อ๊ะ! ห่า!”
เสียงมันสองคนทะเลาะกันไม่เลิกจนผมรำคาญฟุบลงนอนกับโต๊ะ น่าเบื่อชะมัด ทั้งโรงเรียน ทั้งพวกบ้าพวกนี้... อยากหลับจังเว้ย!
อาจารย์สอนวิชาอะไรสักอย่างก็เดินมา แต่ก็นั่นแหละ... พวกผมถูกอาจารย์เคมีลากไปสอบเคมี ทั้งๆที่สมองผมตอนนี้ไม่ได้เตรียมพร้อมอะไรเลยทั้งนั้น ไหนๆก็ปีสุดท้ายแล้ว สอบเทสต์ตกอีกสักรอบจะเป็นไรไป
จิ๊กๆ...
พวกผมนั่งเรียงแถวหน้าหลังกันอยู่ ไม่มีทางหันมามองกันได้ แต่ไอ้คนด้านหลังมันใช้สะกิดแทน
เอาล่ะ ก่อนอื่นเราก็ต้องมาทายกันว่าใครไปคนสะกิด
คิง... ไม่หรอก ปกติคนที่ผมลอกข้อสอบคือนนท์ต่างหาก
“อ๊ะ! ยางลบตกว่ะ เก็บให้หน่อยดิ”
ห้ะ? ผมหันมาด้านหลัง... นนท์จริงๆด้วย สงสัยจริง มึงเก็บยางลบเองไม่เป็นหรือไงว่ะ?
“เก็บดิ”
“นายนนทวัช นายกิตติธัช มีอะไรกัน”
“อ่า เปล่าครับ ผมหันมายมปากกานนท์น่ะ แต่มันไม่มี”
“หันไปได้แล้ว ปากกาเธอก็มี”
“หมึกหมดคร้าบ” เก้าส่งเสียงตอบอย่างอารมณ์ดี
“เหอะ! เธอมันเรื่องมาก”
มันอาศัยเวลาอันน้อยนิดที่อาจารย์หันไปหยิบปากกา ก้มลงหยิบยางลบก้อนใหญ่ที่มีปลอกขึ้นมา ก่อนลุกขึ้นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“อะไรน่ะ?” อาจารย์โม ครูเคมีถามเมื่อเห็นยางลบในมือผม “เอามาให้ครู”
“’จารย์คร้าบ”
“ไม่ต้องเลย เอามา” สุดท้ายเธอก็แย่งยางลบไปจากมือเก้าได้ พอแกะออกมาเธอถึงกับขมวดคิ้ว
ทุกคนคงคิดว่าเธอเห็นคำตอบอ่ะดิ...ผิดฮะ ฮ่าๆ
แหงอยู่แล้ว ด้วยการลอกข้อสอบสุดเนียนของสองเพื่อนซี้ ใครมันจะไปจับได้ ไอ้นนท์ใส่กระดาษเล็กๆมาในปลอกซึ่งผมดึงออกมาแล้วต่างหาก
ฮ่าๆ สมน้ำหน้าคร้าบ โดนหลอก แบร่~ (ปัญญาอ่อนได้อีก : ไรท์)
“อย่าให้เจอว่าลอกกันนะ”
“คร้าบผม ฮิๆ”
“หัวเราะอะไร”
“เปล๊า ฮ่าๆ” ผมหลุดเสียงหัวเราะออกมา ที่แท้แล้วผมก็ชั่วร้ายสินะ “’จารย์หน้าตาตลกมาครับ”
“เธอ!”
เพราะคำพูดผมทำให้เธอเดินหนีไปที่โต๊ะทำงานด้านหลังของเธอ แต่เชื่อเถอะ เองไปเพื่อแต่งหน้าเพิ่ม หรือไม่ก็หาทางโปะแป้งอะไรแบบนี้อ่ะ
นั่นก็เข้าทางผมไง ฮ่าๆ
ผมคลี่กระดาษออกมาเขียนคำตอบตามลงไป ดีนะที่มันเป็นข้อสอบเติมคำตอบ อย่าให้แสดงวิธีทำล่ะ ผมจะเขียนได้ทันที…
เขียนว่า ‘ขอคะแนนให้ผมเถอะคร้าบ ♥’ แบบนี้ล่ะนะ ฮ่าๆ
ข้อสอบมี 20 ข้อ แต่มันให้คำตอบผมมา 10 ข้อซึ่งผมต้องทำให้ถูกเอง 2 ข้อถึงจะผ่าน 12 คะแนน... แค่นี้ก็ดีถมไป กระดาษแผ่นน้อยถูกยัดลงไปในกระเป๋าเสื้อหลังเสร็จภารกิจ
ในเมื่อมาตามสอบ เวลาย่อมน้อยกว่าคนอื่น แต่ความจริงก็แล้วแต่เราทำเสร็จล่ะนะ ผมรอพวกมันสองคนก่อนดีกว่ามั้ง? ถ้านนท์เดี๋ยวก็คงเสร็จ มันเก่ง ไม่เคยตกเลย ส่วนไอ้คิงคงพยายามทำให้คะแนนเต็มนั่นล่ะ ผมเองก็ทำเพิ่มได้แค่ 5-6 ข้อ ที่เหลือผมใส่คำตอบมั่วๆไปแทน
ข้อสอบถามคำถามอย่างเดียว เหมือนไปนั่งสอบวิชาชีวะอย่างไงอย่างนั้น เห็นข้อสอบแล้วตาลาย นี่มันเนื้อหาข้อสอบตอนที่พวกผมเคยเรียนตอน ม.4 มาจริงๆเหรอ ทำไมผมจำไม่เห็นจะได้? มันมีอะไรแบบนี้ด้วยแฮะ? เบลอแล้ว!
“เอาๆ จะทำจนหมดชั่วโมงเลยเหรอไง!”
“ผมเสร็จแล้วคร้าบ” นนท์ส่งเสียงตอบ ผมก็โบกข้อสอบยิ้มๆ อีกคนถึงจะทำหน้าเครียดแต่ก็วางปากกาเลื่อนข้อสอบไว้เตรียมส่ง
“ดีมาก ไปพักเบรกได้”
“เย้~”
พวกผมเดินคุยกันเรื่องข้อสอบยากมากกก~ (ขอลากเสียงเพื่อแสดงความสมจริง)
“ข้อสอบแม่งยาก” ผมบ่น
“รู้งี้กูเรียนสายศิลป์แต่แรกก็ดี” นนท์ก็ว่าตาม
“มึงไม่พ้นหรอก” แหงดิ โรงเรียนผมมันให้เรียนเทอมละอย่างนี้ รู้สึกจะเรียง เคมี ฟิสิกส์ ชีวฯ เผื่อคณิต-ศิลป์จะไปสอบวิศวะ… สามปี สามวิชา ครบ!
โหแม่ง! ไม่เรียนก็ไม่ตายหรอกสัด!
“จบมา เอามาใช้ที่ไหนกัน” ผมแอบบ่น
“จบมา คณะที่กูจะไปต่อนี่แหละใช้”
“ว่ะ!” มึงอยากเรียนฟิสิกส์ก็เรื่องของมึงดิคิง ไม่เกี่ยวกะกูสักกะหน่อย เน้อ!
“นั่นดิ ตกลงมึงจะต่อวิศวะจริงๆ”
“เออ” คิงส่งสายตาประมาณว่ากูเขียนลงใบสอบถามขนาดนั้นมึงไม่เชื่อกูเหรอ? “แล้วมึงอ่ะ”
“กู? หมอมั้ง?”
“หมอหมาอ่ะดิ”
“ก็ดีนะ”
“เชี่ย!” อาจเป็นเพราะกวนอารมณ์ไอ้นนท์ไม่คิด คิงเลยงอนสะบัดหน้าหนีทันที
“กูว่าจิตแพทย์คงเหมาะกับมึงมากกว่า”
“เหรอ?”
“กูว่ามึงควรใส่แว่น” ผมแนะนำยิ้มๆ
ความจริงแล้วมันสายตาสั้นตั้ง 50 แน่ะ แต่มันไม่ยอมใส่แว่น มันว่าไม่หล่อ
“อือ” ความนี้ยอมรับแบบง่ายๆเลยเนอะ “พากูไปเลือกแว่นหน่อยดิ”
“หา?”
“กูเชื่อเซนส์มึงน่า นะ?”
“เออๆ” ผมตอบรับไปยิ้มๆ ไอ้นี่มันชอบทำตัวขี้อ้อนจนผมอดยิ้มไม่ได้
“แล้วพวกมึงจะไปกันเมื่อไหร่?”
“เกี่ยวไรกะมึงอ่ะ” ผมหันไปถาม
“ก็...”
“มึงไปหาแฟนมึงดีกว่ามั้งคิง”
“?” มันทำหน้างง แต่ก็หันไปเห็นเด็กสาวเดินมาพอดี
“พี่คิง” มิ้นท์ก้าวมาเกาะแขนคิงอย่างสนิทสนม “...พี่เก้า พี่นนท์”
“พี่เคยบอกว่า... อุ๊บ...”
ผมเอื้อมมือไปปิดปากไอ้นนท์เอาไว้ ไม่ให้นนท์พูดอะไรอีก มันทำหน้ารำคาญใจใส่ผม แต่ก็ยอมหุบปากโดยดี ผมเบือนหน้าหนีเงียบๆ
ผมไม่มีสิทธิ์ไปพูดอะไรอยู่แล้วนี่...
“ไปกันเถอะ”
“เก้า...” คิงทำท่าจะสะบัดแขนออกจากมือของมิ้นท์ แต่ก็ไม่ได้ทำ เขาเพียงเรียกชื่อผมกับส่งสายตาขอโทษมา
หึ...
“กูไปดีกว่า แฟนมึง... มึงจัดการเองล่ะกัน” ผมเดินหนี “ไปกันเถอะ นนท์...”
ผมเองก็รู้ดี ถ้าหากมันยังเป็นแบบนี้ต่อไป มันคงไม่ดีแน่ ทั้งต่อมัน...
... และกับผม
: Talk :
เฮ >< ขอโทษนะค่ะ ที่หายไปนาน แต่ไรท์มีปัญหาเรื่องการเรียน (ไม่ได้สอบตกนะเออ) กับเรื่องอุปสรรคการใช้คอมนิดหน่อย ฮ่าๆ
ไม่มีใครว่าไรท์ที่หายไปนานเนอะ นะค่ะๆๆ แล้วไรท์จะรีบเคลียร์ทุกอย่างมาอัพตอนหน้านะค่ะ ไม่หายแน่นอนๆ //ฝากเม้นท์+คูลด้วยเน้อออ บายค่า~
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
