รักวุ่นวายของยัยอ้วนกับนายสุดหล่อ

ฉันกำลังนั่งพิจราณาไอ้ก้อนกลมๆที่มนุษย์ทั่วไปเรียกว่าสบู่อยู่ ก็รูปร่างหน้าตามันแปลกๆนี่หน่าฉันก็เลยต้องพิจารณาให้แน่ใจซะก่อนว่ามันใช้ได้จริง กลิ่นมันก็หอมๆดีน่ะแต่สีนี่สิดำมากถ้าเอาไปฟอกแล้วตัวฉันจะดำตามสบู่รึเปล่าก็ไม่รู้ หันไปมองแถวต่ออาบน้ำก็ยังยาวเหมือนเดิมก็คนเป็นร้อยคนแต่ห้องอาบน้ำดันมีแค่สิบห้องฉันล่ะ เซ็ง
"มันทำมาจากมะขามนะ"เสียงพี่ทรายเข้ามาทักฉันที่กำลังนั่งพิจารณาก้อนสบู่อยู่
"หวัดดีต่ะพี่ทรายอาบน้ำเสร็จแล้วหรอค่ะ"
"จ้ะเรียบร้อยแล้ว สบู่เนี่ยชาวบ้านเค้าทำใช้กันเองฟอกแล้วขัดผิวดีน่ะ"
"หรอค่ะ เผอิญไม่ค่อยสนใจเรื่องผิวแล้วสวยเท่าไหร่ เอาแต่อาบแล้วสะอาดก็พอ"
"หรอ แต่เดี๋ยวมีสามีก็ต้องสนแล้วมั่ง" กรี๊ดดดดด!พี่ทรายอ่ะ พูดอะไรแล้วพี่แกก็เดินขำจนท้องแข็งกลับไปที่พัก ทิ้งให้ฉันนั่งหน้าแดงอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกที่ไหนแล้ว
"วิวไปอาบน้ำที่น้ำตกกันรออยู่นี้ชาติไหนจะได้อาบก็ไม่รู้"
"เอางั้นหรอ"
"อืม ฉันขี้เกียจรออ่ะแก คงอีกนาน"
"เอางั้นก็ได้ ฉันก็ขี้เกียจรอเหมือนกัน"ฉันกับยัยเมตกลงจะไปอาบน้ำกันที่น้ำตกใกล้ เดินไปเรื่อยๆก็เริ่มเงียบคนเริ่มน้อยลงก็แหมถ้าหากไม่ชำนาญทางหรือเป็นพวกชอบสาระแนเช่นฉันกับยัยเมคงหาไม่เจอหรอก มันไม่ไกลก็จริงแต่ตรงนี้ค่อนข้างทึบเพราะมีแต่ป่าไม้ยืนต้นที่แต่ละต้นมีอายูเกินสิบปีเลยทำให้ต้นมันสูงมากๆบังสายตาคนภายนอกมิดเลย
"อาบตรงนี้แล้วกันนะยัยวิว"
"อืม"ฉันกับยัยเมลงไปในน้ำโดยนุ่งกระโจมอกใส่ผ้าถุงลงไปตีโป่งเล่นกันอยู่ในน้ำ เอาสบู่มะขามมาขัดตัว เออจริงอย่างที่พี่ทรายบอกขัดขี้ไคลฉันออกมาจนสามารถปั้นควายได้เป็นตัวเลย สงสัยต้องแอบจิกเอากลับไปใช้ที่บ้านบ้างแล้ว ของเขาดีมีคุณภาพจริงๆนี่แหละภูมปัญญาชาวบ้านที่สืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่น
"วิว ขึ้นเหอะ แช่นานตัวชักเปื่อยแหละ"
"เออ จริงว่ะ แช่น้ำเพลินลืมเลย"ฉันกับยัยเมเลยขึ้นจากน้ำหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาแต่งตัวจนเกือบเรียบร้อย ฉันเหลือใส่เสื้อนะ ฉันกำลังจะยัดเสื้อผ่านหัวก็หันพวกพี่พาสกำลังเดินกลับขึ้นมาทางนี้ สงสัยขี้เกียจรอเลยเลือมาอาบที่น้ำตกเหมือนกัน
"ยัยวิวนี่แกมาถอดเสื้อผ้าอาบน้ำกับผู้ชายโดยไม่อายเลยนะ"
"นั่นสิยัยวิวแกก็เห็นว่าพวกพี่เค้าเดินมาแทนที่จะรีบแต่งตัว ยัยเพื่อนหน้าด้าน"
"ไอ้ผู้ชายที่ว่าพี่หมายถึงเรานะเม"
"อ๊ายยยยยยยยย!ที่รักพูดแบบนี้ฮันนี่เจ็บปวดนะค่ะ ฮันนี่เป็นหยิงทั้งกายและใจค่ะ มานี่เลยนะมาให้ฮันนี่ทำโทษที่รักซะดีๆ"แล้วก็เกิดศึกไล่ปล้ำกันโดยมีพี่ปอนด์เป็นฝ่ายโดนไล่ปล้ำ เฮ้อมองแล้วปลง ดูไปไล่จับกันในน้ำต่อและทั้งที่เมื่อกี้เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จนะ
"ยัยเมฉันไปกินข้าวก่อนน่ะหิวแล้ว"
"อย่าเพิ่งรอฉันทำโทษที่รักฉันก่อน"
"ยัยวิวน้องรักช่วยพี่ด้วยยยย"ฉันเลยต้องยืนรอพวกนั้นเล่นไล่จับกันในน้ำโดยมีพวกพี่มอส พี่อาร์ม พี่เอสและก็พี่โอมยืนขำท้องแข็งอยู่คงสะใจที่พี่ปอนด์โดนไล่ปล้ำ
"หิวข้าวไม่ใช่หรอรีบไปสิ"
"เออแต่ว่า..."
"ไม่ต้องไปสนใจหรอกกว่าพวกนั้จะไล่ปล้ำกันเสร็จคงอีก"ฉันเบนสายตาไปมองดูแล้วคงจริงอย่างที่พี่มันบอก
"เดี๋ยวพวกมันก็ตามมาเองแหละ"
"ก็ได้ค่ะ"ฉันกับพี่พาสเลยเดินขึ้นมาจากน้ำตกกันสองคน โดยพี่พาสใส่แค่บ็อกซ์เซอร์เปียกๆแล้วเอาผ้าขนหนูคล้องคอไว้ผมที่เปียกน้ำเสยไปด้านหลัง หล่อโคตร คนบ้าอะไรว่ะอย่างกับประติมากรรมที่พระเจ้าสร้างมาหล่อได้อีก พอเดินพ้นป่าปุบก็เจอสายตาล้อเลียนจากพวกรุ่นพี่กันตลอดทาง เฮ้อมองแบบนี้ตบหัวให้กระบาลหลุดเลยดีกว่า มันเขินนะเว้ย!